എന്റെ ഒന്നാമത്തെ അനുഭവം “പുതുമണം മാറാത്ത ഏട്ടത്തിയമ്മ” എന്ന പേരിൽ മുമ്പ് പോസ്റ്റ്‌ ചെയ്തിരുന്നു. വായിക്കാത്തവർ ?മുകളിലെ ലിങ്ക് ക്ലിക്ക് ചെയ്ത് വായിക്കുക.
അനുഭവം – 2
കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് രണ്ട് വർഷമാവുമ്പോഴേക്കും അരവിന്ദേട്ടൻ മൂന്ന് തവണ അവധിക്ക് നാട്ടിൽ വന്നിരുന്നു… അതെന്നോടുള്ള സ്നേഹം കൊണ്ടാണെന്നൊന്നും നിങ്ങൾ തെറ്റിദ്ധരിക്കരുത്. എങ്ങനെയെങ്കിലും ഒരച്ഛനായി നാട്ടുകാരുടെയും വീട്ടുകാരുടെയും മുന്നിൽ കഴിവ് തെളിയിക്കണമെന്നുള്ള ദുരാഗ്രഹവും ദുരഭിമാനവും മാത്രമായിരുന്നു ആ വരവിന്റെയൊക്കെ ഉദ്ദേശം. ഓരോ പ്രാവശ്യം അരവിന്ദേട്ടൻ ലീവിന് വരുമ്പോഴും ഇപ്രാവശ്യമെങ്കിലും വയറ്റിലുണ്ടാവണേന്ന് ഞാൻ മനമുരുകി പ്രാർത്ഥിച്ചെങ്കിലും ഒരു മണ്ണാങ്കട്ടയും സംഭവിച്ചില്ല… കുഞ്ഞിക്കാല് കാണണമെന്നോ അമ്മയാവണമെന്നോ എനിക്കെന്തോ വലിയ ആഗ്രഹമൊന്നും തോന്നിയിരുന്നില്ലെങ്കിലും അങ്ങനെയൊന്ന് ഉടനെ ഉണ്ടായില്ലെങ്കിൽ പണിപാളുന്ന ലക്ഷണങ്ങളൊക്കെ കണ്ട് തുടങ്ങിയിരുന്നു… ചിലപ്പോൾ അമ്മയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് അരവിന്ദേട്ടൻ എന്നെ
ഡൈവോഴ്സ് ചെയ്തേക്കുമോ എന്ന് പോലും ഞാൻ ഭയപ്പെട്ടു.
അരവിന്ദേട്ടന്റെ അമ്മയുടെയും ഇടക്കിടെ വലിഞ്ഞു കയറിവരുന്ന മാമിമാരുടെയുമൊക്കെ കുത്തുവാക്കുകൾ കേട്ടാണേൽഎനിക്ക് മടുത്തിരുന്നു. അവരെ പറഞ്ഞിട്ടും കാര്യമില്ല. ഒന്നാമതെ അരവിന്ദേട്ടനൊഴികെ മറ്റാർക്കും ഞങ്ങളുടെ കല്യാണത്തിന് താല്പര്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല. പിന്നെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് രണ്ട് വർഷമായിട്ടും കുടുംബത്തിലെ മൂത്തമകൻ കെട്ടികൊണ്ടുവന്ന പെണ്ണിന് വയറ്റിലായില്ലെങ്കിൽ ഏത് തള്ളക്കും ഇച്ചിരി പരിഭ്രമൊക്കെ ഉണ്ടാവും. എന്ന് വെച്ച് സഹിക്കുന്നതിനും ഒരുപരിധിയില്ലേ….
“കേട്ടോ ലക്ഷ്മീ… പാലക്കാട്ട്ന്നും ആലോചന വന്നപ്പോ തന്നെ ഞാൻപറഞ്ഞതാ നമ്മക്കതങ്ട് ഉറപ്പിക്കാന്ന് .. ഇത്തിരി ദൂരമുണ്ടെന്നും ആ കുട്ടി ഇവൾടത്രേം ചെറുപ്പമല്ലെന്നുമല്ലേ ഉള്ളൂ…? അതിനിപ്പൊന്താ? നമ്മൾക്കറിയാത്തവരൊന്നുമല്ലല്ലോ… ഭൂലോക രംഭയാണേലും പെണ്ണ് മച്ചിയാണേൽ എന്താ ഒരു കാര്യം.. ആഹ് ഇനിയിപ്പോ പറഞ്ഞിട്ടെന്താ.. അനുഭവിക്ക.. അത്രന്നെ.”
താൻ കേൾക്കേയുള്ള അത്തരം അടക്കിപിടിച്ച വർത്തമാനങ്ങൾ തന്നെ ഒന്ന് കുത്തിനോവിക്കുക എന്നുദ്ദേശം
വെച്ച് മാത്രമായിരുന്നല്ലോ… ദുഷ്ടപിശാച്..! എങ്ങനെയൊക്കെ മനുഷ്യന്റെ മനസ്സമാധാനം കളയാമെന്നായിരുന്നു തള്ളേടെ ഓരോ ദിവസത്തെയും ഗവേഷണം… പഴയ സ്വഭാവം വെച്ചായിരുന്നെങ്കിൽ പണ്ടേക്കുപണ്ടേ “മച്ചിപ്പശു നിന്റെ മറ്റവളാടി $%##@$*” എന്നും പറഞ്ഞ് തള്ളേടെ കരണം പുകച്ചൊന്ന് കൊടുത്തേനെ… പെട്ടീം കിടക്കേമെടുത്ത് അവിടെന്ന് ഇറങ്ങേണ്ടി വരുമല്ലോ എന്നോർത്താണ്… തള്ള പറയാറുള്ള പോലെ അമ്പലവാസിയായ എനിക്ക് ദൈവായിട്ട് കാട്ടിത്തന്നതാ ഇത്രേം സ്വത്തും പത്രാസുമൊക്കെയുള്ള വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴി.. ഈ തള്ളേടെ രണ്ട് കുത്തുവാക്ക് കേട്ടെന്ന് വെച്ച് ഇതൊക്കെ ഇട്ടെറിഞ്ഞ് പോവാൻ വേറാളെ നോക്കണം… ആർക്കറിയാം ചിലപ്പോ തന്നെ എങ്ങനേലും പുകച്ച് പുറത്തചാടിക്കുക എന്നത് തന്നെയായിരിക്കും തള്ളേടെം ഉദ്ദേശം… എന്നിട്ട് വേണം വേറേതെലും കെട്ടിലമ്മയെ ഇങ്ങോട്ട് വാഴിക്കാൻ… വെറുതെയല്ല നൂറ് മലകൾ തമ്മിൽ ചേർന്നാലും രണ്ടു മുലകൾ തമ്മിൽ ചേരില്ലെന്ന് പണ്ടുള്ളോർ പറയുന്നത്… തള്ളക്കുള്ളത് എന്തായാലും കരുതിവെച്ചിട്ടുണ്ട്… സമയമാവട്ടെ…
അന്നത്തെ ആ സംഭവത്തിന് ശേഷം അരുൺ കന്നിമാസത്തിലെ
പട്ടിയെ പോലെ തന്റെ പിറകെ കൂടിയിരുന്നെങ്കിലും ആകെ വട്ടായി നിക്കുന്നൊരു ദിവസം തോട്ടിയുരുമ്മാൻ വന്ന ചെക്കനോട് എന്റെ തനി സ്വഭാവം കാട്ടേണ്ടി വന്നു. അല്ലെങ്കിലേ ആരേലും അനുവാദമില്ലാതെ എന്റെ ദേഹത്ത് സ്പർശിച്ചാൽ എനിക്ക് പെട്ടെന്ന് ദേഷ്യം വരും.. എന്തായാലും അതോട് കൂടി അവനും എന്നെ കാണുമ്പോൾ മുഖം വീർപ്പിച്ചായി നടത്തം. അതൊരു കണക്കിന് നന്നായെന്നെ ഞാനും കരുതിയിരുന്നുള്ളൂ.. സ്നേഹവും ബഹുമാനവുമൊക്കെ ഉണ്ടെങ്കിലും ഒരു സ്ഥലകാല ബോധമില്ലാത്ത ചെക്കനാ.. അവനെങ്ങാനും തന്നെ തൊടുന്നതും പിടിക്കുന്നതുമൊക്കെ അമ്മയോ അരവിന്ദേട്ടനോ കണ്ടാൽ അന്ന് തീരും എല്ലാം.. അന്നോരവേശത്തിന് വരാന്തയിലിരുന്ന് ചെക്കന്റെ കുട്ടനെ എടുത്ത് കളിച്ചതും വായിലിട്ടു ചപ്പി പാലു വരുത്തിച്ചതുമൊക്കെ ഓർക്കുമ്പോൾ ഇപ്പോളും ഒരു വിറയലാ… ഓഹ് അതെങ്ങാനും ആരെങ്കിലും കണ്ടിരുന്നേൽ..
പിന്നെ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരാശ്വാസം സമയവും സൗകര്യവും കിട്ടുമ്പോളൊക്കെ വീട്ടിലേക്ക് ഓടിയെത്താറുണ്ടായിരുന്ന ശ്രീജയായിരുന്നു. കാണാൻ അത്ര ഭംഗിയൊന്നുമില്ലെങ്കിലും ആളുകളെ സോപ്പിടുന്നതിൽ അവളെ
കഴിഞ്ഞേ വേറാരുമുള്ളൂ… തന്നോട് വല്ലപ്പോഴുമൊരു ഭംഗിവാക്ക് പറയാൻ പോലും പിശുക്ക് കാട്ടിയിരുന്ന മൂധേവിത്തള്ളയെ പോലും എത്ര പെട്ടെന്നായിരുന്നു അവൾ കയ്യിലെടുത്തത്….!!
“രണ്ടാളും കൂടെപോയാൽ ഊണിന്റെ കാര്യം ആരാ നോക്ക്വ ദിവ്യെ…? ശ്രീജക്കും ടൗണിൽ പോയിട്ട് എന്തോ ഒരുകൂട്ടം കാര്യമുണ്ടെന്നല്ലേ പറഞ്ഞേ? ഞങ്ങള് തൊഴുത് വരുമ്പോളേക്കും നീ ഊണിനുള്ള കാര്യങ്ങൾ നോക്ക്…”
മണ്ണാങ്കട്ട.. ഞാൻ കൂടെച്ചെല്ലാതിരിക്കാൻ തള്ള എപ്പോഴും ഓരോരോ ഒഴിവ്കഴിവ് കണ്ടുപിടിച്ചോളും. ഞാൻ കൂടെ ചെന്നാൽ ശ്രീജേടെ സുഖപ്പീര് കേൾക്കുന്നതും അവളോട് തിരിച്ച് എന്നെപ്പറ്റി ഒരു കൊട്ട പരദൂഷണം പറയാനുള്ള അവസരവും ഇല്ലാതാവും.. അതെന്നെ കാര്യം. കസവ് സാരിയിൽ ആനക്കുണ്ടിയുമുരുട്ടി ബെൻസിലേക്ക് കയറുന്ന തള്ളേടെ പിന്നാമ്പുറം നോക്കിയൊരു തള്ളവെച്ച്കൊടുത്താലൊന്നു തോന്നും.. കാറിന്റെ പിന്നിലെ ഡോർ തുറക്കവേ മുഖം വീർപ്പിച്ചു നിൽക്കുന്ന എന്നെ നോക്കി ശ്രീജയൊന്ന് കണ്ണിറുക്കി കാണിക്കും. ആ കണ്ണിറുക്കലിന്റെ അർത്ഥം മനസ്സിലാവണമെങ്കിൽ അവൾ തിരിച്ചെത്തുന്നതു വരെ കാത്തിരിക്കണം. തള്ളയെ മയക്കി
എനിക്കുമവൾക്കുമായി ആവശ്യമുള്ളതോ ആവശ്യമില്ലാത്തതോ ആയി എന്തെങ്കിലും അവൾ വാങ്ങിച്ചിരിക്കും… ഫ്രീക്കന്മാരും ഫ്രീകത്തികളുമൊക്കെ ചേർന്ന് തേപ്പുകാരി എന്ന വാക്ക് പിന്നെയും വളരെ വൈകിയാണ് സൃഷ്ടിചെടുത്തത് എന്നത് കാലം ശ്രീജയോട് ചെയ്ത മഹാപരാധങ്ങളിലൊന്നാണെന്ന് എനിക്ക് ഒരു സംശയവുമില്ല.
“ഇതൊക്കെ എങ്ങനെ സാധിക്കുന്നെടീ?”
“ഹി ഹി…അതൊക്കെ ഒരു കലയല്ലേ മോളെ…” അവളൊന്ന് ഞെളിയും… “ചിറകെട്ടി ഒഴുക്ക് തടയപ്പെട്ട ഒരു നദിയാണ് നിന്റെ കെട്ട്യോന്റെ അമ്മ…
ഞാനതിനെ ചാലുകൾ കീറി പല കോണുകളിലൂടെ ഒഴുകാൻ അനുവദിക്കുന്നു. ആഗ്രഹങ്ങളുടെ പല വരണ്ടഭൂമികളെയും തണുപ്പിച്ചുകൊണ്ട് അതിങ്ങനെ ഒഴുകിപരക്കുന്നു…” ഞെളിഞ്ഞിരുന്നുകൊണ്ടുള്ള അവളുടെ ഫിലോസഫി കേൾക്കുമ്പോൾ തലയ്ക്കിട്ട് ഒരു കിഴുക്ക് കൊടുക്കാനാ എനിക്ക് തോന്നുക… ഗർഭിണി ആവാത്തതിനാൽ എപ്പോ കിടക്കേം പായുമെടുത്ത്‌ ഇറങ്ങേണ്ടിവരുമെന്നാലോചിച്ച് മനുഷ്യനിവിടെ തീ തിന്നുമ്പോളാ അവളുടെ അമ്മൂമ്മേടെ ഒരു ഫിലോസഫി… ഹൂം…
