അവളിലേക്കുള്ള ദൂരം – 4അടിപൊളി  

പാത്രങ്ങൾ എല്ലാം കഴുകിവച്ച്.. മേഘ കട്ടിലിൽ കയറി മോളെയും കെട്ടിപിടിച്ചു കിടന്നു.. അപ്പോഴാണ് അമ്മുമോൾ മേഘയെ വിളിച്ചത്..

 

“മമ്മ..”

 

എന്താണെന്ന ഭാവത്തിൽ മേഘ മോളെ നോക്കി…

 

“മമ്മ, എന്റെ കൂട്ടുകാരി ഇല്ലെ അനു.. അവളുടെ അമ്മക്ക് ഒരു കുഞ്ഞാവ ഉണ്ടായി..”

 

മോൾ അതിയായ സന്തോഷത്തിൽ മേഘയോട് പറഞ്ഞു…

 

മേഘ ചിരിച്ചു കൊണ്ട് മോളെ ഒന്നൂടെ ചേർത്തു പിടിച്ചു…

 

” അവൾക്കിനി കളിക്കാൻ കൂട്ടായല്ലോ..

 

മമ്മ എനിക്ക് എപ്പോഴാ ഒരു അനിയൻ ഉണ്ടാകുക.. ”

 

മോളുടെ ആ ചോദ്യത്തിൽ മേഘ ഒന്ന് നടുങ്ങി..

 

പറ മമ്മ.. മേഘ മറുപടി ഒന്നും കൊടുക്കാതെ ആയപ്പോൾ മോൾ ഒന്നൂടെ ചോദിച്ചു…

 

” മിണ്ടാതെ കിടക്ക് അമ്മു.. ” മേഘ ദേഷ്യത്തോടെ മോളോട് പറഞ്ഞു…

 

അതോടെ മോള് തിരിഞ്ഞു ഒന്നും മിണ്ടാതെ കിടന്നു..

 

അപ്പോഴും മേഘയുടെ ഹൃദയമിടിപ്പ് കൂടിതന്നെയിരുന്നു… ഇനിയും ഈ ചോദ്യം മോള് ആവർത്തിക്കും എന്ന് മേഘക്ക് അറിയാമായിരുന്നു.. ഒരു നെടുവീർപ്പോടെ മേഘ മോളെയും കെട്ടിപിടിച്ചു ഉറക്കത്തിലാണ്ടു….

 

“മേഘാ..”

 

ആരോ വിളിക്കുന്നതുപോലെ തോന്നി മേഘ ക്ക്

 

ഇച്ഛയാ.. ഇച്ചായന്റെ ശബ്ദം അല്ലെ അത്..

ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി.. പെട്ടെന്ന് ഒരു രൂപം എന്റെ മുന്നിൽ തെളിഞ്ഞു വന്നു.

 

ചെറിയ ഭയം എന്നിൽ നിറയുന്നത് ഞാൻ അറിഞ്ഞു..

 

കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു ആ രൂപം എന്റെ മുമ്പിൽ തെളിഞ്ഞുവന്നു..

 

ആരാണെന്നു മനസിലായതും ഞാൻ ഒരു നിമിഷം ഷോക്കടിച്ചപോലെ നിന്നും പോയി..

 

ജോമിച്ചാ.. ഞാൻ ഓടിചെന്ന് കെട്ടിപിടിച്ചു ഒരുപാട് കരഞ്ഞു…

 

ജോമിച്ചന്റെ കൈകൾ എന്റെ മുടിയിൽ അശ്വസിപ്പിക്കൽ എന്നോണം തലോടി കൊണ്ടിരുന്നു..

 

“ഇച്ചായ.. എന്തിനാ എന്നെ വിട്ടേച്ചു പോയെ..”ഞാൻ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു..

 

“എന്തിനാ മേഘ കരയുന്നെ…നീ ഇങ്ങനെ വിഷമിച്ചിരുന്നാൽ ഞാൻ എങ്ങനെ സന്തോഷത്തോടെ ഇരിക്കും…”

 

മേഘ അതിനു മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല..

 

” മേഘ നീ സന്തോഷത്തോടെ ഇരിക്ക്.. അതാണ് എനിക്കും വേണ്ടത്…

 

അലക്സ്‌… അവനെ ഞാൻ ആണ് നിങ്ങളെ സംരക്ഷിക്കാൻ പറഞ്ഞേൽപ്പിച്ചത്.. അവൻ നിങ്ങളെ നോക്കും എന്നെനിക്കറിയാം…

 

നിങ്ങൾ സന്തോഷത്തോടെ എല്ലാം മറന്നു ജീവിക്ക്… ”

 

” ഇച്ചായ ഞാൻ… ” മേഘ വിങ്ങി പൊട്ടി..

 

” എനിക്കറിയാം മേഘ…. എന്നെ ചതിച്ചു എന്ന ചിന്ത അല്ലെ അവനിൽ നിന്ന് നിന്നെ അകറ്റുന്നത്.. അത് വേണ്ട മേഘ… അവനെ നിനക്കറിഞ്ഞൂടെ.. എല്ലാം വിധി ആണ് മേഘ..”

 

പറഞ്ഞു നിർത്തി ജോമി മേഘയെ വിട്ടു തിരിഞ്ഞു നടന്നു… മേഘ അലമുറയിട്ട് കരയാൻ തുടങ്ങി… പോകല്ലെ ഇച്ചായ..

 

” ഞാൻ പോകുകയല്ല മേഘ.. ഞാൻ തിരിച്ചു വരും… പക്ഷെ അതിന് നീയും അലക്സും വഴി ഒരുക്കണം എന്നു മാത്രം ”

 

അതും പറഞ്ഞു ജോമി അപ്രതിക്ഷമായി…

 

ഇച്ഛയാ.. മേഘ ചാടി എണിയിറ്റു.. എന്താണ് നടക്കുന്നതെന്ന് മേഘക്ക് മനസിലായില്ല.. കുറച്ചു സമയം വേണ്ടി വന്നു അവൾക്ക് ബോധം വരാൻ..മേഘ ചുറ്റും നോക്കി.. മോള് സുഗമായി കിടന്നുറങ്ങുന്നു..

 

ജോമി പറഞ്ഞ ഓരോ വാക്കുകളും അവളുടെ ഉള്ളിൽ പ്രതിധ്വനിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു..

 

ആശ്വാസത്തോടെ വീണ്ടും കിടക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ ആണ് അലക്സിന്റെ കാര്യം ഓർമ്മ വന്നത്.. എന്തോ അസ്വസ്ഥത എന്നിൽ നിറയുന്നതുപോലെ തോന്നി… പെട്ടെന്നുതന്നെ ഞാൻ അലക്സിന്റെ മുറി ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു…

 

വാതിൽ അടച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നില്ല…മുറിയിൽ നല്ല ഇരുട്ടാണ്.. ഞാൻ മെല്ലെ ചെന്നു നോക്കുമ്പോൾ അലക്സ്‌ വല്ലാതെ തണുത്തു വിറക്കുകയായിരുന്നു….

 

ഞാൻ നെറ്റിയിൽ തൊട്ടു നോക്കിയപ്പോൾ നല്ലപോലെ പനിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. പെട്ടെന്ന് തന്നെ മുറിയിലേക്കോടി മരുന്നും വെള്ളവുമായി വന്നു..

 

അലക്സ്‌… ഇതു കഴിക്ക്..

 

ഞാൻ വിളിച്ചിട്ടും.. അലക്സ്‌ ഒന്ന് ഞെരുങ്ങിയതല്ലാതെ മറ്റൊന്നും പറഞ്ഞില്ല..

 

ഞാൻ അലക്സിനെ മെല്ലെ എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു മരുന്നു കൊടുത്തു കിടത്തി….

 

മോള് പറഞ്ഞപ്പോൾ വന്നു അന്യോഷിക്കാത്തതിൽ മേഘക്ക് വല്ലാതെ കുറ്റബോധം തോന്നി… കുറച്ചു നിമിഷങ്ങൾ കഴിഞ്ഞപ്പോൽ പനി ചെറുതായി കുറയുന്നതുപോലെ തോന്നി… പക്ഷെ അലക്സ്‌ വല്ലാതെ വിറക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

 

ഏതോ ഉൾപ്രേരണയിൽ ഞാൻ കട്ടിലിൽ കിടന്ന് അലക്സിനെ എന്റെ മാറോട് ചേർത്ത് കെട്ടി പിടിച്ചു കിടന്നു… അലക്സിന്റെ വിറയൽ മെല്ലെ കുറഞ്ഞു വന്നു…

 

എങ്ങനയെക്കയോ.. രാവിലെ ആയി… ഡോക്ടറെ വീട്ടിലേക്ക് വിളിച്ചുവരുത്തി പരിശോതിപ്പിച്ചു…

 

കുറെ മരുന്നുകൾ എഴുതി തന്നു ഒപ്പം നല്ല വിശ്രമവും പറഞ്ഞു ഡോക്ടർ പോയി….

 

(അലക്സ്‌) ഞാൻ കണ്ണുതുറക്കുമ്പോൾ മേഘ മുറിയിൽ തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു… കാണുന്നത് സ്വപ്നം ആണോ എന്ന് തോന്നിപോയി എനിക്കു..തലവേദന തോന്നി കിടന്നതാണ്..എന്താണ് പിന്നെ പറ്റിയത്?

 

“ആ അലക്സ്‌ എഴുന്നേറ്റോ ” മേഘയുടെ ശബ്ദമാണ് എന്റെ ചിന്തകൾക്ക് വിരാമം ഇട്ടത്…

 

” ഇന്നലെ നല്ല പനി ആയിരുന്നു.. കുറച്ചു കൂടി പോയി… രാവിലെ ഡോക്ടറെ വിളിച്ചു.. കുഴപ്പമില്ലന്നാണ് പറഞ്ഞെ.. നല്ല വിശ്രമം വേണം ”

 

അതും പറഞ്ഞു മേഘ എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു എന്റെ നെറ്റിയിൽ തൊട്ടുനോക്കി..

 

മ്മ് കുറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്….ഞാൻ ഫുഡ്‌ എടുത്തുകൊണ്ട് വരാം.. അതും പറഞ്ഞു മേഘ മുറിവിട്ടുപോയി…

 

എനിക്കു സന്തോഷംകൊണ്ട് കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു വന്നു… മേഘയുടെ മുഖത്ത് ഇപ്പോൾ ആ പഴയഭാവം ഇല്ല..എന്നാൽ സ്നേഹവും എനിക്ക് വായിച്ചെടുക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല… ഇനി അസുഖം ഉള്ള ആളോടുള്ള വെറും അനുകമ്പ മാത്രമാണോ ഇതെന്ന ചിന്ത കൂടി എന്നിലേക്ക് വന്നു…

 

പനിതുടങ്ങിയിട്ട് ഇന്നേക്ക് നാല് ദിവസം കഴിഞ്ഞു…പനി ഇടക്ക് വന്നും പോയികൊണ്ടിരുന്നു… എന്നാലും ഇപ്പോൾ ആകെ ഒരു ഉന്മേഷം ഒക്കെ ഉണ്ട്.. അതിനു കാരണം മേഘയുടെ എന്നോടുള്ള മാറ്റം തന്നെ ആയിരുന്നു…

 

എനിക്ക് കഞ്ഞിതരുന്നതും… മെഡിസിൻ എടുത്തുതരുന്നതുമെല്ലാം മേഘ തുടർന്നുപോന്നു…

 

അന്ന് പതിവുപോലെ രാത്രി കഴിക്കേണ്ട മെഡിസിൻ എടുത്തു തരാൻ വന്നതായിരുന്നു മേഘ…

 

“അലക്സ്‌ ഇത് കഴിക്ക്.. ”

 

അതും പറഞ്ഞു മേഘ എനിക്കു നേരെ ഗുളികയും വെള്ളവും നീട്ടി…

 

“മോളുറങ്ങിയോ മേഘ ”

 

“എപ്പോഴേ ഉറങ്ങി…”

 

മേഘ മറുപടി തന്നതും പെട്ടെന്നാണ് കൈയിൽ ഉള്ള വെള്ളം കുറച്ചു എന്റെ മേലിൽ വീണത്..

 

അയ്യോ മേഘ വെപ്രാളത്തോടെ എന്റെ അടുത്തിരുന്നു കൈകൊണ്ട് വെള്ളം തുടക്കാൻ തുടങ്ങി..

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *