“എന്നാ സർ, തൂങ്കലയാ?” ചായ പേപ്പർ കപ്പിൽ ഒഴിച്ചുകൊണ്ട് എല്ലാം മനസിലായി എന്ന രീതിയിൽ അരികിൽ നിൽക്കുന്ന അശ്വതിയെ ഒളിക്കണ്ണിട്ടു നോക്കി ഒരു കള്ളചിരിയോടെ ഗ്ലാസ്‌ സെബാസ്റ്റ്യനു കൈമാറി..
“ഓഹ്ഹ് ഇല്ല തമ്പി.. ഇന്ത മേഡത്തുക്ക്‌ തൂക്കം വരല്ല.. അപ്പൊ കൊഞ്ചം കമ്പനി കൊടുത്തിട്ടേൻ” കളിയാക്കിയ മുഖഭാവത്തിൽ സെബാസ്റ്റ്യൻ പല്ലിളിച്ചു..
അടുത്ത ഗ്ലാസ്സിലേക്ക് ചായ പകർത്തുമ്പോൾ കുള്ളൻ തുടർന്നു “യെൻ സർ ഇന്ത മാഡം ഇന്ത മാതിരി നിക്കുതു.. അമ്മമ്മാ പെയ് പാത്ത മാതിരി” ചായഗ്ലാസ് അശ്വതിക്ക്‌ നേരെ നീട്ടി പല്ലിളിച്ചു കൊണ്ട് കുള്ളൻ ചോദിച്ചു “മാഡം ഭയപ്പെടാത്.. നാ പേയും പിസാസും അല്ല.. ഉക്കാറുന്തു നിമ്മതിയാ ടീ സാപ്പിടുങ്ക ”
“ഹാ നീ ഒന്നിരുന്നു ചായ കുടിക്കു പെണ്ണേ.. അവനു കാര്യം മനസിലായി.. നീ പേടിക്കണ്ട.. ഞാൻ ഉണ്ടല്ലോ..” സെബാസ്റ്റ്യൻ അവൾക്കു ധൈര്യം പകർന്നു..
അവൾ അവന്റെ കൈയിൽ നിന്നും ചായ കപ്പ്‌ വാങ്ങി.. കുള്ളൻ അവളുടെ വിരലിൽ മനപൂർവം ഒന്ന് തടവി.. അശ്വതിക്ക്‌ എന്തോ പോലെ തോന്നി.. തന്റെ ആത്‍മഭിമാനം തകരുമ്പോലെ അവൾക്കു തോന്നി.. പക്ഷെ പുറമെ പ്രകടിപ്പിക്കാതെ അവൾ സീറ്റിൽ അവനറികിലായി ഇരുന്നു..
“മാഡം ഭയപ്പെട വേണാ.. ഇന്ത കോച്ച് ഫുൾ കാലി.. നാ മുഴുസാ പാതേൻ..” അവൻ അർദ്ധം വെച്ച് പറഞ്ഞു..
“എന്നാടാ മുഴുസാ പാത്തത്..”സെബാസ്റ്റ്യൻ കളിയായി ചോദിച്ചു..
“അയ്യോ, ഇന്ത കോച്ച് സർ… നിങ്ക സുമ്മാ…” അവൻ ദ്വായർഥത്തിൽ പല്ലിളിച്ചു.. ചുറ്റും കണ്ണോടിച്ചു കൊണ്ട് കുള്ളൻ അവിടെ തന്നെ ഇരുന്നു..
സീറ്റിനു മുകളിൽ കിടക്കുന്ന അശ്വതിയുടെ കുർത്തിയും, ബ്രേസിയറും, പിന്നെ താൻ ഇരിക്കുന്നതിനു പിറകിലായി അവൻ തന്നെ ശുക്ലം ചീറ്റി ചുരുട്ടി മടക്കി വെച്ച അവളുടെ പാന്റീസും നോക്കിക്കൊണ്ട് അവൻ വീണ്ടും അശ്വതിയെനോക്കി എല്ലാം മനസിലായി എന്ന ഭാവത്തിൽ വീണ്ടും ചെറുതായൊന്നു തലകുലുക്കി ചിരിച്ചു..
ആ നോട്ടത്തിലും ചിരിയിലും അശ്വതി ആകെ ചൂളിപ്പോയി.. അവൾ മുഖം തിരിച്ചു തെല്ലും കൂസാതെ ചൂട് ചായ ആസ്വദിച്ചു ഊതി കുടിക്കുന്ന സെബാസ്റ്റ്യനെ നോക്കി.. അയാളുടെ മുഖത്തു ഒരു ജാള്യതയുമില്ല..
“മാഡം ഉൻ പേരെന്ന” കുള്ളൻ പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് തിരക്കി..
ചായ കപ്പിൽ തന്നെ നോക്കി ഊതികൊണ്ട് കുള്ളൻ “ഹാ പറേടീ ”
“അ.. അശ്വതി..” ചായ ഒരു മിടുക്ക് ഊതി കുടിച്ചു തെല്ല് ഭയത്തോടെ അവൾ മറുപടി നൽകി..
“ആഹ്ഹ് റൊമ്പ നല്ല പേര്.. ആമാ ഏറുമ്പോതു ഉങ്ക കൂട വന്തത് യാറ്?കൈയിലെ ഒരു ചിന്ന കൊളന്തയെ പാത്തെ.. അത് എങ്കെ?”
താൻ ട്രെയിൻ കയറാൻ വന്നത് മുതൽ അവൻ തന്നെ നിരീക്ഷിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നെന്ന്‌ അശ്വതിക്ക്‌ മനസിലായി.. മനഃപൂർവം തന്നെപ്പറ്റി എല്ലാം അറിയാമെന്ന മട്ടിലാണ് ട്രെയിൻ കയറ്റി വിടാൻ വന്ന ഭർത്താവായ ഗോപേട്ടനെ പറ്റിയും തന്റെ നന്ദുനെ പറ്റിയും അവന്റെ ചോദ്യങ്ങൾ..
ഒരുൾകിടിലെത്തോടെ ആണെങ്കിലും പുറമെ അത് കാട്ടാതെ അവൾ ധൈര്യം അഭിനയിച്ച് ഉത്തരം നൽകി.. “ആ അത് ന്റെ ഹസ്ബൻഡ് ആണ്.. മോൻ മുകളിൽ ഉറങ്ങുന്നു”..
അശ്വതിയുടെ അങ്കലാപ്പ് മനസിലാക്കിയ സെബാസ്റ്റ്യൻ രക്ഷകനായി എത്തി “ഡേയ് എൻ ടാ അവളെ കിന്ഡൽ പൻറെ? നീ എന്നാ CID യാ”
“അയ്യോ സർ നാ സുമ്മ കേട്ടേ ” അവളെ നോക്കി “മണ്ണിച്ചിടുങ്ങ മാഡം” എണീക്കാൻ തുടങ്ങിയ അവനെ തടഞ്ഞു സെബാസ്റ്റ്യൻ “ഇരിടാ.. കോച്ചിലെ യാരുമില്ല.. അപ്പറം യേ ഇവളൊ ബിസി”
“ഇല്ല സർ, നാ നീങ്കളെ ഡിസ്റ്റർബ് പണ്ണാമ പോയിക്കലം”
വിടുവായനായ സെബാസ്റ്റ്യൻ തുറന്നടിച്ചു “ഡേയ് തമ്പി, എല്ലാം മുടിഞ്ച് പോച്ച്.. ഹഹഹഹാ..”
ഇത്‌ കേട്ട അശ്വതി ഒന്ന് നടുങ്ങി.. “ശോ ന്തൊക്കെയാ ഈ വിടുവായൻ കിളവൻ ഈ ചെക്കനോട് പറയണേ..” അവൾ മനസ്സിൽ ഓർത്തു പുരികം ചുളിച്ചു സെബാസ്റ്റ്യനെ രൂക്ഷമായി നോക്കി… അയാൾ പല്ലിളിച്ചു ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവളെ കണ്ണിറുക്കി കാട്ടി..
“മാഡം ഉങ്കളെ പാർത്താ സിനിമ നടി മാതിരി ഇറുക്ക്‌.. നല്ല ലൂക്സ് സെമ ഫിഗർ..” അവന്റെ അർദ്ധം വെച്ചുള്ള പുകഴ്ത്തൽ കേട്ട് അവൾക്കു ചിരി പൊട്ടി.. വാ
പൊത്തി ചിരിയടക്കി അവൾ പറഞ്ഞു.. “ഒന്ന് പോ ചെക്കാ, സിനിമ നടിയോ.. ഈ പെറ്റ് കൊഴുത്ത ഞാനോ”.. ഇത്‌ കേട്ട് സെബാസ്റ്റ്യനും കുള്ളനും പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു…
അവൾക്ക് കുള്ളന്റെ സാന്നിധ്യതോട് പൊരുത്തപ്പെടും പോലെ തോന്നി.. ആദ്യത്തെ ആ ഭയവും അങ്ങലാപ്പും മാറി.. “ആട്ടെ, നിന്റെ പേരെന്ന?” ചായ ഒന്ന് സിപ് ചെയ്തു അവൾ അവനോടു ചോദിച്ചു..
“എൻ പേര് സെൽവരാജ്, ഊര് ധർമപുരി” അവൻ മറുപടി നൽകി..
ആകാംഷയോടെ ചായ സിപ് ചെയ്തു അവൾ തുടർ ചോദ്യങ്ങൾ ആരഞ്ഞു “വീട്ടിലാരൊക്ക്യ? ഐ മീൻ അച്ഛൻ അമ്മ സഹോദരങ്ങൾ?”
മലയാളത്തിലെ ചോദ്യങ്ങളുടെ അർദ്ധം ഒരുവിധം മനസിലാക്കി അവൻ ഉത്തരം നൽകി “യാറും ഇല്ല മാഡം.. നാ പോരാന്തത് ഒരു യാത്തിംഖാനയിൽ.. കൊഞ്ചം നാള് സർക്കസ് ആട്രവര കൂടെ ഇരുന്തത്.. അപ്പറം ഇന്ത ടീ വേല കിടച്ചത്”
“ഓഹ്ഹ് ആദ്യോ?..” അല്പം സഹതാപം തോന്നി അവൾ തുടർന്നു “നീ പഠിച്ചില്ലേ? വയസ്സ് എന്നാ?”
“ആഹഹാ.. ഇല്ല മാഡം.. പഠിക്കിറുത്ക്ക്‌ യാറ് കാസ്‌ കൊടുക്കും.. Age ഇപ്പൊ വരപോര ജനുവരിയില് 20 ആയിടും”..
അവന്റെ പ്രായം കെട്ടവൾക്ക് ആശ്ചര്യം തോന്നി.. കുള്ളൻ ആണെങ്കിലും കണ്ടാൽ നല്ല ആരോഗ്യം ഉണ്ട് പ്രായവും തോന്നും..
അവർ തമ്മിലുള്ള സംസാരം ശ്രദ്ധിക്കാതെ സെബാസ്റ്റ്യൻ തന്റെ ഫോണിൽ ചുരണ്ടി ഇരിപ്പാണ്.. ഇത്‌ കണ്ടു അശ്വതിക്ക്‌ അരിശം വന്നു..
ഒരു ഭാര്യയുടെ അധികാരത്തിൽ ഫോൺ അയാളുടെ കയ്യിൽ നിന്നും തട്ടിപ്പറിച്ചു അവൾ പറഞ്ഞു “ദേ അങ്കിളേ.. ഈ കുട്ടിക്ക് പറ്റുവാണേൽ ഇങ്ങടെ ഫാർമിൽ ഒരു ജോലി കൊടുക്ക്‌” സെബാസ്റ്റ്യൻ മുഖം അല്പം താഴ്ത്തി കണ്ണാടിക്കിടയിലൂടെ അവളെ നോക്കി ഇളിച്ചു കാട്ടി..
“അങ്കിളാ?” സെൽവൻ ആശ്ചര്യത്തോടെ അശ്വതിയെ നോക്കി.. “മാഡം, അപ്പൊ ഇവര് നിങ്ക പുരുഷൻ അല്ലിയാ?” ചോദ്യം കേട്ട് സെബാസ്റ്റ്യനു ചിരി പൊട്ടി..
ഹഹഹഹഹഹ.. അശ്വതി എന്ത് പറയണമെന്നറിയാതെ നാണിച്ചു തല താഴ്ത്തി..
“നാൻ ഉങ്കളെ മാഡം ഹസ്ബൻഡ് ന്ന്‌ നിനച്ചേ? നീങ്ക… എപ്പടി….” അശ്വതിയുടെ മാറിൽ ചുറ്റിയ ബെഡ്ഷീറ്റ് നോക്കി സംശയ ഭാവത്തിൽ അവൻ കൈ മലർത്തി കാട്ടി..
“ഡേയ് മുട്ടാൾ, അതെല്ലാം അപ്പറമാ സോൾരേൻ.. നീ യാർക്കിട്ടും സൊല്ല വേണ.. നീ എൻ ഊരില് വന്തിട്.. നാനെ ഉനക്ക് വേലയെ തരേൻ ” സെബാസ്റ്റ്യൻ പ്രശ്നം പരിഹരിച്ചു.. അശ്വതിയുടെ മനസ്സിൽ ആകെ ഉള്ള ആശ്വാസം അവൻ ഇങ്ങനെ ചുറ്റി നടക്കുന്ന അനാഥ ചെക്കൻ ആണെന്നുള്ളതാണ്.. അങ്ങിനെ ഉള്ളവന് സ്തിരം കൂട്ടുകാർ കാണില്ലല്ലോ..
“ടീ കൊച്ചേ.. ആ ചെക്കന്റെ ചായേടെ കാശ് നീ അങ്ങ് കൊടുത്തേ.. നീ വലിയ പണക്കാരി കൊച്ചാമ്മയല്ലേ.. വല്ലോം ഉണ്ടേൽ കൂട്ടി കൊടുക്ക്‌”
