പിറ്റേദിവസം രാവിലെ ചെന്നപ്പോൾ മുഴുവൻ കാട് പിടിച്ച് കിടക്കുന്ന ഒരു പഴഞ്ചൻ ബംഗ്ലാവ്. അപ്പൊൾ ഇന്നലെ രാത്രി ഞാൻ കണ്ടത് യക്ഷി ആണോ? അപ്പൊൾ യക്ഷിയെ നോക്കി ആണോ കുട്ടാ മൈരെ നീ പാൽ ചീറ്റിച്ചത്. എന്തായാലും അതിൻ്റെ hangover അഞ്ചുദിവസം പനി പിടിച്ച് കട്ടിലിൽ തന്നെ കിടന്നപ്പോൾ അങ്ങ് മാറി.
പക്ഷേ ഓരോ ദിവസവും ഇരുട്ടും തോറും മനസ്സ് മൈരൻ അങ്ങോട്ട് പോവാം എന്ന് പറഞ്ഞു പ്രലോഭിപ്പിക്കുന്ന ചിന്തകളും തന്നു തുടങ്ങി അങ്ങനെ ഏകദേശം ഒരു മാസം കഴിഞ്ഞ്. ഒരു ദിവസം കൃത്യമായി പറഞ്ഞാല് ഒരു വെള്ളിയാഴ്ചയും അമാവാസിയും ഒന്നിച്ചു വന്ന ദിവസം തന്നെ മനസ്സ് തായോളി പറഞ്ഞത് പ്രകാരം ഞാൻ വീണ്ടും അങ്ങോട്ട് യാത്രയായി.
എന്നാല് ഈ പ്രാവശ്യം ഒളിച്ചും പാത്തും പോകുവാൻ എനിക്ക് തീരെ താല്പര്യം ഇല്ലായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ മുന്നിൽ കൂടി തന്നെ കയറി ചെല്ലാൻ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു.
അങ്ങനെ ഏകദേശം ഒരു 12 മണിയോട് അടുപ്പിച്ചു ഞാൻ ആ കോട്ടയിലേക്ക് ഉള്ള വഴിയിൽ എത്തി. വേണ്ട എന്ന് ആരോ പറയും പോലെ ഇടക്ക് തോന്നുന്നു എങ്കിലും രണ്ടും കൽപ്പിച്ച് പോകാൻ തന്നെ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു.
ഇപ്പൊൾ എല്ലാരും കരുതും എനിക്ക് പേടിയില്ലാതത് കൊണ്ടാണ് ഞാൻ അങ്ങോട്ട് ഇത്രക്ക് ധൈര്യത്തോടെ പോവുന്നത് എന്നല്ലേ? കോപ്പാണ് സത്യം പറഞ്ഞാല് മുട്ടുകൾ തമ്മിലിടിക്കുന്നുണ്ട് എന്നാലും ആ സുന്ദരി പെണ്ണ് മുഖം പോലും കണ്ടിട്ടില്ല എങ്കിലും ആ പിന്നഴകിൽ തന്നെ വീണു പോയി സാറേ. പിന്നെ എന്തോ ഒരു ശക്തി എന്നെ അങ്ങോട്ട് വലിച്ച് അടുപ്പിക്കുന്നു എന്ന് തോന്നുന്നു. ഒരു ബന്ധം ആ കോട്ടയും ആയി എനിക്ക് ഉള്ളത് പോലെ.
12:30 ആയപ്പോഴേക്കും ഞാൻ കോട്ടക്ക് മുന്നിൽ എത്തി. ആദ്യം വന്നപ്പോൾ കണ്ട പോലെ തന്നെ അവിടമാകെ വിളക്കുകൾ തെളിഞ്ഞിരുന്നു. ഉറഞ്ഞ് നിലം പതിക്കാറയി കണ്ട ബംഗ്ലാവ് പുത്തൻ പുതിയതുപോലെ തിളങ്ങി നിൽക്കുന്നു. ഉള്ളിലുള്ള പേടി ഒന്ന് കൂടി എങ്കിലും ഒന്ന് കേറി കളയാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചു. അങ്ങനെ ദൈവത്തെയും പിശാചിനെയും ഒരുപോലെ ധ്യാനിച്ചുകൊണ്ട് അകത്തേക്ക് തന്നെ കയറാൻ ഞാൻ ഗേറ്റ് ഒന്ന് തള്ളി. പെട്ടന്ന് തന്നെ ഗേറ്റ് തുറന്നു. അകത്ത് ഒരു യുദ്ധത്തിനു തന്നെയുള്ള പട്ടാളം പോലെ ആയുധ ധാരികളായ ഒരുപാട് പേര് നിൽക്കുന്നു. “തീർന്നടാ നീ തീർന്നു കാമം മൂത്ത് എഴുന്നല്ലിയപ്പോൾ ഓർക്കണം ആയിരുന്നു ” മനസ്സ് മൈറൻ പെട്ടന്ന് തന്നെ കാലുവാരി. ഇങ്ങോട്ട് വരാൻ തോന്നിപ്പിച്ച ആ തായോലി ഇപ്പൊൾ കുറ്റം മുഴുവൻ എൻ്റെ തലയിൽ ആക്കി.
എന്നെ കണ്ട ഉടനെ അവിടെ നിന്നിരുന്ന ആ കൂട്ടത്തിൻ്റെ നേതാവ് എന്ന് തോന്നിക്കുന്ന ഒരാള് എൻ്റെ അടുത്തേക്ക് വരുന്നത് കണ്ട്. അപ്പൊൾ തന്നെ ഞാൻ മുഖത്ത് ഉണ്ടായിരുന്ന മാസ്ക് അങ്ങ് മാറ്റി. ചാവും മുൻപ് കുറച്ച് നല്ല വായു ശ്വസിക്കാൻ വേണ്ടി അല്ലാതെ എന്ത്. ശേഷം ഇന്നാ വെട്ടിക്കോ എന്ന രീതിയിൽ അങ്ങ് നിന്ന്. എൻ്റെ നേരെ നടന്നു വരുന്ന ആളെ ഒന്ന് നോക്കി അപ്പൊൾ തന്നെ ഞാൻ പാതി ചത്ത്. എൻ്റ മോനെ ഒരുമാതിരി തെച്ചിക്കോട്ട് രാമചന്ദ്രൻ്റെ പൊക്കവും പുതുപ്പള്ളി കേശവൻ്റെ തടിയും ഉള്ള ഒരു സാധനം. അരയിൽ ഉടവാൾ ഉണ്ട്. പിന്നെ നാടകത്തിൽ ഒക്കെ കാണുന്ന പോലത്തെ വേഷവും . അയാളുടെ ഉടവാളിന് ഉള്ള തീറ്റ ആണ് ഞാൻ എന്ന് എനിക്ക് ഏകദേശം മനസ്സിലായി.
ആ തടിമാടൻ മൈരൻ എൻ്റെ അടുത്ത് എത്തി. ഇതെന്താ ഇപ്പൊൾ കുത്ബമിനാറിന് അടുത്ത് കൊണ്ടുപോയി 🛵 വെച്ച പോലെ ആയിരുന്നു ഞാനും അയാളും തമ്മിൽ ഉള്ള വ്യത്യാസം. ചാവാൻ റെഡി ആയി ഞാൻ തല അങ്ങ് നിവർത്തി തന്നെ നിന്നു കൊടുത്തു. അല്ല ഒടിയാലും ആയാൾ ഒന്ന് ഊതിയാൽ മതി ഞാൻ കൊടുങ്കാറ്റിൽ പെട്ട് മരിക്കും അപ്പൊൾ പിന്നെ ഇങ്ങനെ തന്നെ നിൽക്കാം. പക്ഷേ…..
ഇപ്പൊൾ ചാവും എന്ന് കരുതി നിന്ന എന്നെ അത്ഭുത പ്പെടുതി കൊണ്ട് ദേ ആ നടന്നു വന്ന തടിയൻ എൻ്റെ മുന്നിൽ മുട്ടിൽ നിന്നുകൊണ്ട് തല കുമ്പിട്ട് വന്ദിക്കുന്നു. ഇതെന്ത് കൊപ്പണ് നടക്കുന്നത്. ചിലപ്പോൾ കൊല്ലും മുൻപ് പ്രാർത്ഥിക്കുക ആയിരിക്കും ഈ കോഴിക്കും ആടിനും ഒക്കെ വെള്ളം കൊടുക്കുന്ന പോലെ. പക്ഷേ അയാൾക്ക് പുറകെ ദേ ആ പട മുഴുവൻ എൻ്റെ മുന്നിൽ തല കുനിച്ച് വന്ദിക്കുന്നു.
അൽപ സമയത്തിന് ശേഷം അയാള് എന്നോട് പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.
തടിയൻ: പ്രഭോ… അങ്ങേയ്ക്ക് എന്നെ മനസ്സിലായോ?
ഞാൻ: പ്രഭുവോ? എൻ്റെ പോന്നു തടിയൻ ചേട്ടാ ഞാൻ അറിയാതെ ഇങ്ങോട്ട് ഒന്ന് വന്നതാ നിങ്ങള് ആളെ കളിയാക്കാതെ ഒന്ന് കൊന്നിരുന്നേൽ പെട്ടന്ന് സ്വർഗത്തിലോ നരകത്തിലോ അങ്ങ് എത്താമായിരുന്നു.
തടിയൻ: അങ്ങ് എന്താണ് ഈ പറയുന്നത്. അങ്ങയുടെ വരവും കാത്ത് തന്നെ ആണ് ഞങൾ എല്ലാവരും ഇവിടെ കാത്തിരിക്കുന്നത്. അങ്ങ് അകത്തേക്ക് ചെന്നാലും എല്ലാം അങ്ങേയ്ക്ക് താനേ മനസ്സിലാവും. ചെന്നാലും പ്രഭോ…
ഞാൻ: എന്നാല് അങ്ങനെ ആവട്ടെ ….
സംഭവം എന്ത് തേങ്ങ ആണ് നടക്കുന്നത് എന്ന് മനസ്സിലായില്ല എങ്കിലും ഞാൻ അകത്തേക്ക് തന്നെ നടന്നു. അകത്ത് എത്തിയ എന്നെ കാത്ത് അവിടെ ഒരു കൂട്ടം തന്നെ ഉണ്ടായിരുന്നു.” അപ്പൊൾ രാജാവിന് കൊല്ലാൻ ആണല്ലേ കള്ള തടിയാ എന്നെ അകത്തേക്ക് അയച്ചത്”
പക്ഷേ അവിടെ ഇരുന്നവർ എല്ലാവരും എന്നെ കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ എഴുന്നേറ്റ് നിന്നുകൊണ്ട് കൈകൾ കൂപ്പി. “മഹാരാജ എത്തി ഇനി നമ്മുടെ കാലം ” ഏതോ ഒരു കൂതറ ആ കൂട്ടത്തിൽ നിന്ന് പറയുന്നത് ഞാൻ കേട്ടു എന്ത് മൈരാണ് നടക്കുന്നത് എന്ന് കരുതി ഇരിക്കുക ആയിരുന്നു അപ്പോഴും ഞാൻ. അപ്പൊൾ ആ കൂട്ടത്തിൽ നിന്നും ക്രിസ്മസ് അപ്പൂപ്പനെ പോലെ താടിയും മുടിയും ഉള്ള ഓരാൽ എൻ്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നിട്ട് സംസാരിക്കാൻ തുടങ്ങി.
ക്രിസ്മസ് അപ്പൂപ്പൻ: ഒന്നും മനസ്സിലാവുന്നില്ല അല്ലേ?
ഞാൻ: ഇല്ല
ക്രിസ്മസ് അപൂപ്പൻ: ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാകും ചിലപ്പോൾ ഇതൊന്നും വിശ്വാസം ആയി എന്നും വരില്ല. പക്ഷേ ഒന്ന് മാത്രം ഉണ്ട് അങ്ങേയ്ക്ക് വേണ്ടി ആണ് ഞങൾ കഴിഞ്ഞ 2000 വർഷം ആയി ഇവിടെ കാത്ത് നിൽക്കുന്നത്.
ഞാൻ: 2000 വർഷമോ? ശെരിക്കും ഇത് പണ്ടത്തെ ഭ്രാന്ത് ആശുപത്രി ആയിരുന്നല്ലേ?
ക്രിസ്മസ് അപ്പൂപ്പൻ: (ചിരിച്ചുകൊണ്ട്) എനിക്ക് അറിയാം ഇങ്ങനെ തന്നെ ചൊതിക്കും എന്ന്. എന്നാല് ഞാൻ പറഞ്ഞത് തന്നെ ആണ് സത്യം. ആ സത്യം തന്നെ ആണ് അങ്ങയെ ഇവിടേക്ക് എത്തിച്ചതും.
ഞാൻ: എന്ത്? സത്യമോ? ഒന്ന് തെളിച്ച് പറ ഭായ്
ക്രിസ്മസ് അപ്പൂപ്പൻ:(ഇനി എഴുതാൻ പാടായത് കൊണ്ട് ks എന്ന് ചുരുക്കി എഴുതാം) അങ്ങാണ് ഈ രാജ്യത്തിൻ്റെയും കൊട്ടാരത്തിൻ്റെ യും മഹാരാജ ഞങൾ എല്ലാവരുടെയും നേതാവ്. വർഷങ്ങൾ മുൻപ് ഉണ്ടായ യുദ്ധം അങ്ങയുടെ മരണത്തിന് ഇടയാക്കി. ശേഷം അവൻ ആ ദുഷ്ടൻ അവൻ്റെ അമരതത്തിന് ഇനി ആരും തന്നെ വിലങ്ങായി ഇല്ല എന്ന് കണ്ട് ഇവിടം ആക്രമിച്ചു. അന്ന് ഞങൾ എല്ലാവരും മരിച്ചു.എന്നാല് ഗായത്രി അവളുടെ പ്രിയതമൻ ആയ അങ്ങേയ്ക്ക് വേണ്ടി ഞങ്ങളും നമ്മുടെ സൈന്യവും വീണ്ടും പുനർജനിക്കുവാൻ വേണ്ടി കഠിന തപസ്സ് ചെയ്യുകയും അതിൻ്റെ ഭലം ആയി എല്ലാ അമാവാസി ദിവസവും രാത്രിമാത്രം വീണ്ടും ഭൂമിയിൽ ജീവിക്കാൻ അനുവാദം ഭഗവാൻ തരുകയും ചെയ്തു.
