പെട്ടെന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി എങ്കിലും ആരെയും കണ്ടില്ല..
” ജോയൽ ആർ യൂ തെയർ ? ”
അവൾ ചെറിയ പേടിയോടെ ചോദിച്ചു എങ്കിലും മറുപടി ഒന്നും വന്നില്ല.
സാധനങ്ങൾ മാറ്റുന്നത് അവൾ കുറച്ചു വേഗത്തിൽ ആക്കി.
” ഈ സാരി ഇപ്പോൾ മുകളിലേക്കു പൊക്കിയാൽ ഷഡ്ഡിക്ക് ഒരു മണം ഉണ്ട്.. മൂത്രത്തിന്റെയും വിയർപ്പിന്റെയും കൂടി ഇട കലർന്ന മണം..ഉഫ്ഫ്..!! അത് നീട്ടി ശ്വസിക്കണം ”
പതിഞ്ഞ പുരുഷ ശബ്ദം ശബ്ദം കേട്ട് അവൾ ഞെട്ടി പുറകോട്ട് മാറി..!!.
അവൾക്ക് തൊട്ട് പുറകിൽ ആയി ജോയൽ
നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
” എന്താ ജോയൽ എന്താ പറഞ്ഞേ ? ”
അവൾ വിളറിയ മുഖത്തോടെ അവനോട് ആരാഞ്ഞു.
” അനഘ.. നീ എന്നും എന്റെ ഉറക്കം കെടുത്തിയ മുതൽ ആണ്.. നിനക്കൊപ്പം തനിയെ ചിലവഴിക്കാൻ ഞാൻ മെർലിനോട് ചോദിച്ചു വാങ്ങിയതാ ഈ സമയം ”
” ജോയൽ നിന്റെ ബോധം പോയോ..?
ആർ യൂ മാഡ്..! മാറി നിക്ക് എനിക്ക് പോണം ”
അവൾ പോകാൻ ആയി ബാഗ് കയ്യിൽ എടുത്തു മുന്നോട്ട് വന്നു.
” അനഘ പ്ലീസ് പ്ലീസ് കുറച്ചു നേരം ഞാൻ നിന്റെ കൂടെ നിന്നോട്ടെ.. നമ്മൾ മാത്രം അല്ലേ
ഇവിടെ ഉള്ളു പ്ലീസ്.. ഞാൻ ആം ആഹ് ഇവിടെ മാറി ഇരിക്കാം ഒക്കേ? ”
അവൻ വിറളി പിടിച്ച പോലെ കൈകൾ കൊണ്ട് എന്തൊക്കെയോ കാണിക്കാൻ തുടങ്ങി.
“ജോയൽ ഞാൻ ഇപ്പോൾ തന്നെ ആവശ്യത്തിൽ കൂടുതൽ പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് നടുവിൽ ആണ്.. ഇപ്പോൾ നീയും കൂടി… പ്ലീസ് അയാം റ്റയേർഡ് ”
പേടിയും സങ്കടവും കലർന്ന മുഖഭാവം ആയിരുന്നു അനഘക്ക്.
” ഞാൻ കുറേ ആയി നിന്നോട് തനിച്ചു സംസാരിക്കാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു.. പ്ലീസ്
നീ ഭയങ്കര സുന്ദരിയാണ് അനഘ.. യൂ ആം
യൂ ആർ സോ ബ്യൂട്ടിഫുൾ ഐ മീൻ റിയലി സെക്സി ”
” ജോയൽ മാറ് എനിക്ക് പോകണം ”
അവൾ അവിടെ നിന്നു കടന്ന് പോകാൻ ശ്രെമിച്ചതും ജോയൽ അവന്റെ കൈകൾ ബലമായി കുറുകെ വച്ചു…!!
അവന്റെ ബലിഷ്ഠമായ കൈകളെ അവൾ തട്ടി മാറ്റാൻ നോക്കിയതും അവൻ രണ്ട് കൈകൾ കൊണ്ടും അവളുടെ ഇടുപ്പിൽ കടന്ന് പിടിച്ചു..
” നീ പോവില്ല എനിക്ക് പറയാൻ ഉള്ളത് കേട്ടിട്ടെ നീ പോകു.. ”
അവന്റെ കൈകളിൽ അവളുടെ കൊഴുത്ത അരക്കെട്ട് ഞെരിഞ്ഞു.. ജോയൽ അവളെ അവനിലേക്ക് അടുപ്പിക്കാൻ ശ്രെമിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.
” ജീവനൊടെ തിരിച്ചു ചെല്ലില്ല എന്ന് പറഞ്ഞിട്ടാണോ പോന്നത് ? ”
മൂന്നാമത്തെ പുരുഷ ശബ്ദം കേട്ട് അവർ രണ്ട് പേരും ഒരു പോലെ ഞെട്ടി..!!!
പുറകിൽ നിൽക്കുന്ന വ്യക്തിയെ കണ്ടതും
ഭയത്തോടെ ജോയൽ പുറകോട്ട് മാറി..
കണ്ണുകൾ ചുവന്ന് കൈകൾ മുഷ്ടി ചുരുട്ടി
വിറക്കുകയായിരുന്നു ജീവ..!!!!
അവന്റെ ചുരുട്ടി പിടിച്ച കൈകളിൽ ഞരമ്പുകൾ വലിഞ്ഞു മുറുകിയിരുന്നു..
പല്ല് ഞെരിച്ച് ആക്രമിക്കാൻ തയ്യാർ എടുക്കുന്ന ചീറ്റ പുലിയെ പോലെ അവൻ മുരണ്ട് കൊണ്ട് ജോയലിന്റെ നേർക്ക് പാഞ്ഞ് അടുത്തു.
” ജീവാ സ്റ്റോപ്.. സ്റ്റോപ് എന്നെ നോക്ക്..
എന്റെ മുഖത്ത് നോക്ക് ”
പെട്ടെന്ന് തന്നെ അനഘ അവർക്ക് ഇടയിലെക്ക് കയറി.
” ജീവ ലീവ് ഇറ്റ്.. പ്ലീസ് സീൻ ഉണ്ടാക്കല്ലെ ”
ജീവയുടെ മുഖത്തു അവൾ തന്റെ കൈകൾ ചേർത്തു.. അപ്പോഴും അവൻ ജോയലിനെ നോക്കി ചീറി കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു.
” എയ് കൂൾ മാൻ നത്തിംങ് ഹാപ്പൻഡ് ”
ജോയൽ അവന്റെ രണ്ട് കൈകളും ഉയർത്തി മൊത്തമായി പുറകിലേക്ക് മാറി.
സ്നേഹിക്കുന്നവർക്ക് വേണ്ടി ഏതറ്റം വരെ പോകാനും മടി ഇല്ലാത്ത ഒരു സൈക്കോ ആണ് ജീവ എന്ന് ജോയലിന് നന്നായി അറിയാമായിരുന്നു..
പൊതുവെ ഒറ്റ ബുദ്ധി ആയ ജീവയോട് നേർക്ക് നേർ ഏറ്റ് മുട്ടുന്നത് മഹാ മണ്ടത്തരം ആണെന്ന് മനസിലാക്കിയ അവൻ അവിടെ നിന്നും വലിഞ്ഞു.
” ജോയൽ ഒരു നിമിഷം ”
” എന്താ.. എന്താ ജീവാ ? ”
ജീവയുടെ വിളി കേട്ട് അവൻ പെട്ടെന്ന് തിരിഞ്ഞു നിന്നു.
” അനഘയുടെ നിഴൽ പോലും നീ ഇനി നോക്കി എന്നറിഞ്ഞാൽ ഞാൻ നിന്നെ തേടി വരും… അത് മനസ്സിൽ ഉണ്ടാവണം ”
വിറക്കുന്ന കൈകൾ ചൂണ്ടി കൊണ്ട് ജീവ അവന് താക്കീത് നൽകി.
ഭയത്തോടെ തല കുലുക്കിയ ശേഷം ജോയൽ അവിടെ നിന്നും പുറത്തേക്ക് പോയി.
“നീ എന്തിനാ ജീവാ.. ഇങ്ങോട്ട് വന്നത് ? ”
അനഘ ചെറിയ പേടിയോടെ ഓടി പോയി വാതിൽ അടച്ചു.
” നീ എന്താ അനു ഞാൻ അയച്ച രണ്ടാമത്തെ വോയിസ്‌ കേൾക്കാഞ്ഞേ..? ഞാൻ പറഞ്ഞിരുന്നല്ലോ ഇങ്ങോട്ട് വരുമെന്ന് ”
” കർത്താവേ ആരേലും കണ്ടെങ്കിൽ പിന്നെ അത് മതി ഇച്ചായൻ അറിയാൻ.. അല്ലേൽ തന്നെ ഇവിടെ മൊത്തം സദാചാര പട്ടികൾ ആണ് ”
അവൾ കൈ നഖം കടിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു..
വല്ലാത്ത ടെൻഷനിൽ ആയിരുന്നു അനഘ.
” ഞാൻ വന്നില്ലെങ്കിൽ കാണാമായിരുന്നു..!! ഇപ്പോൾ സമയത്ത് രക്ഷിച്ചത് ആണോ ഞാൻ ചെയ്ത കുറ്റം ? ”
” അതല്ല.. ജീവാ ഞാൻ ഉദ്ദേശിച്ചത് ”
” അല്ലേലും നിനക്ക് തോന്നുമ്പോൾ മാത്രമല്ലെ
എന്നെ ആവശ്യമുള്ളു അല്ലാത്തപ്പോൾ ഞാൻ വെറും മൈ.. കോപ്പ് ഞാൻ ഒന്നും പറയുന്നില്ല..!! ”
അവൻ കലിപ്പൊടെ പല്ലിറുമ്മി കൊണ്ടിരുന്നു.
കുറച്ചു നേരം അവർ രണ്ട് പേരും മിണ്ടിയില്ല
അവർക്കിടയിൽ വല്ലാത്ത മൂകത തളം കെട്ടി നിന്നു.. ഫാൻ കറങുന്ന ചെറിയ ശബ്ദം മാത്രം നേർത്ത രീതിയിൽ കേൾക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
” ജീവാ നമുക്ക് ഇത് നിർത്താടാ.. എനിക്ക് മടുത്തു ഇങ്ങനെ പേടിച്ചു പേടിച്ച്..”
അവളുടെ ഭാവം ഭയത്തിൽ നിന്നും തേങ്ങലിലെക് മാറി.
” ഞാൻ അല്ലേ അനഘ നിന്റെ പ്രശ്നം.. ഞാൻ മാത്രമല്ലെ നിന്റെ ഭയത്തിനും വിഷമങ്ങൾക്കും കാരണം.. !! നിനക്ക് എന്നോട് ഒന്നുമില്ലാലെ ശരി..!!! ”
അവൻ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും നടന്നു..
പിന്നെ വീണ്ടും തുടർന്നു.
” ശരി ഞാൻ വാക്ക് പറയാണ്…. നിനക്ക് എന്നോട് ഒരു തരി ഇഷ്ടം പോലും ഇതുവരെ തോന്നിയിട്ടില്ല എങ്കിൽ.. ഈ നിമിഷം ഈ വാതിൽ കടന്ന് നിനക്ക് പോകാം…!! പിന്നീട് ഒരിക്കലും നിന്റെ ജീവിതത്തിൽ ജീവ വരില്ല എന്നെ നിനക്ക് വിശ്വസിക്കാം ”
അവൻ അതും പറഞ്ഞു പുറകോട്ട് മാറി അവൾക്ക് വഴി ഒരുക്കി നിന്നു.
അനഘ അവനെ കണ്ണ് മിഴിച്ചു നോക്കി നിന്നു ഇത്തരത്തിൽ പെട്ടെന്ന് ഒരു തീരുമാനം അവൾ
പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല.
” ഞാൻ നിന്നെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു പോയി വല്ലാതെ ആഗ്രഹിച്ചു പോയി പക്ഷേ നീ പറഞ്ഞ പോലെ
സ്നേഹിക്കുന്നവരുടെ സന്തോഷം അല്ലേ എല്ലാവരും ആഗ്രഹിക്കാ.. നിനക്ക് പോകാം അനഘ ഇനി ഒരിക്കലും നീ ജീവയെ കാണില്ല ”
അവൻ അവൾക്ക് പുറം തിരിഞ്ഞു നിന്നു.
വീണ്ടും നിശബ്ദമായ നിമിഷങ്ങൾ.. അതിനെ ബേധിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ ബാഗ് എടുത്ത് പുറത്തേക്ക് നടക്കാൻ ഒരുങ്ങി..
പുറകിൽ കാൽ പെരുമാറ്റം കേട്ടെങ്കിലും ജീവ തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയില്ല..
അവൾ പതിയെ വാതിലിന് അടുത്തേക്ക് നടന്നു കാലുകൾക്ക് വല്ലാത്ത ഭാരം പോലെ ഓരോ സ്റ്റെപ്പും എണ്ണി എന്ന പോലെ അനഘ മുന്നോട്ട് തന്നെ നടന്നു.