സിന്ധുവമ്മ കൈ കഴക്കും വരെ തല്ലിയ ശേഷം, രാഘവനും ബീരാന്റെയുമൊപ്പം പുറത്തേക്കിറങ്ങി, കണ്ണീരടക്കി പിടിച്ചുകൊണ്ട് ദേവൂട്ടി ചിലതൊക്കെ മനസ്സിൽ കണക്കു കൂടിയിരുന്നു. അവൾ അവിടെ നിന്നും രേവതികുട്ടിയുടെ വീട്ടിലേക്ക് ചെന്നത്.
അവളെ കണ്ടു സമാധാനിപ്പിച്ച ശേഷം നേരെ പോയത് സുഗതന്റെയടുത്തേക്കാണ്. വീടിന്റെ മുന്നിൽ അയാളുടെ ഭാര്യയും, പിന്നെ
അവരുടെ കൂടെ അയൽവക്കകാരികളും ഉണ്ടായിരുന്നു. അവരുടെ വായിലും സംസാര വിഷയമത് തന്നെ.
“ഉം. എന്താടി നീയിവിടെ…!?” സുഗതന്റെ കെട്യോൾ അത് ചോദിക്കുമ്പോ കൂടെയുള്ള ശവങ്ങൾ അടക്കിചിരിച്ചു.
“ചേച്ചീ സുഗതൻ ചേട്ടൻ….”
“പുറത്തു പോയി, വൈകീട്ടെ വരൂ…”
അത് കേട്ടതും ദേവൂട്ടി തിരിഞ്ഞു നടന്നു. കുലുങ്ങി തുളുമ്പുന്ന അവളുടെ മുട്ടൻ കുണ്ടിയിൽ നോക്കി സുഗതന്റെ കെട്യോൾ പറഞ്ഞു “നടക്കണ നടപ്പ് കണ്ടില്ലേ. അറുവാണിച്ചി, ഇവളെയൊക്കെയുണ്ടല്ലോ…” ദേവൂട്ടി അത് കേട്ടുകൊണ്ട് അപെണ്ണുമ്പിള്ളയെ ഒന്ന് തിരഞ്ഞു നോക്കിയപ്പോൾ അവരടങ്ങി.
അധികദൂരം നടക്കുമ്പോഴേക്കും സുഗതൻ ചേട്ടനും രാഘവനും ബീരാനും കൂടെ ദൂരെ വരമ്പിൽ ഇരുന്നു ചീട്ടുകളിക്കുന്നത് ദേവൂട്ടി കണ്ടു. അവൾ “ഹേയ് ഹേയ്..” എന്നൊക്കെ അവരെ കൈകാട്ടി വിളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
“സുഗതാ.. ദേ രാജന്റെ വെടിച്ചി.” രാഘവൻ ദേവൂട്ടിയെ കണ്ടു ചുണ്ടിലെ കടിച്ചു പിടിച്ച ബീഡിയൂതി. അവന്റെ ചുവന്ന തലേക്കെട്ട് പതിയെ അമർത്തി ചരിച്ചുകൊണ്ട് സുഗതൻ അങ്ങോട്ടേക്ക് നോക്കി. “ഡാ മിണ്ടാതിരിക്കട… അവൾക്കെന്താ പേരില്ലേ തായോളി…”
“ഓ!!!”
സുഗതനോന്നങ്ങോട്ടേക്ക് നോക്കിയതും ദേവൂട്ടി ചിരിച്ചു. അവൾ അവൾക്കരികിലേക്ക് സുഗതനെ വരാനായി കൈ കാണിച്ചപ്പോ.
“രാഘവാ… ഞാനാവഴി പോകും. നീ എനിക്ക് 200 താരനുണ്ട് മറക്കണ്ട!”
“ഇല്ലെടാ…” രാഘവൻ അന്നേരം ചീട്ടു പുല്ലുപായിലേക്കിട്ടു. ചീട്ടുകളിക്കുന്ന സംഘം മുഴുവനും കളി നോക്കാതെ ദേവൂട്ടിയുടെ നെയ്‌ക്കൊഴുപ്പ് മേനിയിലേക്ക് തന്നെയായിരുന്നു അവരുടെ നോട്ടമെപ്പോഴും. സുഗതൻ അവിടെ നിന്നും ദേവൂട്ടിയുടെ അടുക്കലേക്ക് നടന്നെത്തി.
“എന്താടി.. മോളെ, നിനക്ക് നൊന്തോ. അന്നേരമെനിക്ക് ഒന്നും പറയാനായില്ലെടി..”
“അത് വിട് സുഗതൻ ചേട്ടാ, എനിക്കൊരുപകാരം വേണം…”
“എന്താ മോളെ…”
“രേവതികുട്ടിയെ രക്ഷിക്കണം, മങ്ങാട്ടമ്മ അവളെയൊത്തിരി തല്ലിന്ന് പറഞ്ഞു.
ഞാൻ കാരണമാണ് അവളുമിത് അനുഭവിക്കുന്നത്.. ഞാനവളെ കണ്ടേച്ചു വരുവാണ്… പെണ്ണ് കരച്ചിൽ നിർത്താൻ വയ്യ…”
“ഞാനും കേട്ടു, പാവം… എന്താപ്പോ ചെയ്യുക.”
“അന്നെന്നോട് ചോദിച്ചില്ലേ, രാഘവനും ബീരാനും എന്നെ വേണം ന്ന്
പറഞ്ഞുന്നു…”
“അഹ് അങ്ങനെയൊരു മോഹമുണ്ട്, അതിപ്പൊ പറയാൻ എന്താ നിനക്ക്???”
“ആഹ്, ഞാനതിനു സമ്മതിക്കാം പക്ഷെ….”
“പക്ഷെ…?!!!!”
“അതിനു സിന്ധുവമ്മേ കൊല്ലാൻ പറ്റുമോ?!!!”
“എടി….” സുഗതനോന്നു ഞെട്ടിത്തരിച്ചു. ദേവൂട്ടിയുടെ കണ്ണിൽ ചോര നിറമായിരുന്നു.
“ഞാൻ കാര്യമായിട്ടാണ് പറഞ്ഞത്.” ദേവൂട്ടിയുടെ ശബ്ദമൊന്നുടെ കനത്തപ്പോൾ സുഗതൻ ശെരിക്കും പേടിച്ചു. ഒപ്പം ദേവൂട്ടി അവളുടെ കറുത്ത ബ്ലൗസ് ഒരല്പം നീക്കിയപ്പോൾ സിന്ധുവമ്മ അവളെ തീകൊണ്ട് പൊള്ളിച്ച പാട് കാണിച്ചു കൊടുത്തു. സുഗതൻ അത് കാണാൻ ശക്തിയില്ലതെ മുഖം വീർപ്പിച്ചപ്പോൾ ദേവൂട്ടി ഒരു ചിരിയിൽ ഒതുക്കി ബാക്കി പറഞ്ഞു.
“പറ്റുമെങ്കിൽ മതി, പിന്നെ അവളെയും വിളിച്ചിറക്കണം…”
“ഞാനൊന്നു പറഞ്ഞു നോക്കട്ടെ…”
സുഗതൻ തിരികെ ചീട്ടുകളിക്കുന്ന ഇടത്തിലേക്ക് നടന്നു. രാഘവനെയും ബീരാനെയും എണീപ്പിച്ചുകൊണ്ട് കാര്യം പറഞ്ഞു. കെട്ടുകഴിഞ്ഞപോ ബീരാൻ തല മാന്തി.
“സിന്ധുവമ്മയെ…യോ”
“അതിപ്പൊ…” രാഘവനും അമാന്തം!!!
“ദേവൂട്ടിയെ നിനക്ക് വേണോ ബീരാനെ, നിന്റെ അഭിപ്രായമെന്താണ് രാഘവാ.”
“സിന്ധുവിനെ തട്ടാതെ കിട്ടില്ലേ?!”
“ദേവൂട്ടിയൊരു സാധാരണ പെണ്ണല്ല, നീ കണ്ടില്ലേ സിന്ധു ഇന്നവളെ എന്തൊക്കെ ചെയ്തു, ഇതിന്റെ പേരിൽ അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്ന് ഒരിറ്റ് കണ്ണീർ വീണോ?! ഇല്ല.
സിന്ധു ഇങ്ങനെ ദ്രോഹിക്കാൻ മാത്രമെന്താണ് ദേവൂട്ടി ചെയ്തത്. നിങ്ങൾക്കൊന്നും കണ്ണിൽ ചോരയില്ലെ?”
“ശെരി സമ്മതിച്ചു സുഗതാ, നമ്മളിപ്പോ സിന്ധുവിനെ തീർത്താൽ, ദേവൂട്ടി തരുമോ?!!
“നിങ്ങളിതുവരെ കണ്ട പെണ്ണിനെ പോലെയല്ല ദേവൂട്ടി, അവളാണ് പെണ്ണ്, അവൾ പറഞ്ഞാൽ പറഞ്ഞതാണ്….”
“ശെരി സമ്മതം”
(To be…Continued)
