“പിന്നെ അതിനുപകരം റബർ പന്തോ മറ്റോ വച്ചിട്ടാ അവര് അഭിനയിച്ചത്.”
“സിനിമാനടിമാരുടെ മുല കടിച്ചെടുത്തില്ലെങ്കിലേ അതിശയമുള്ളൂ”, ഞാൻ പറഞ്ഞു,
“വായിൽ വച്ചു കൊടുത്തതുതന്നെ തെറ്റ് ”
“ഇനി ഒത്തിരി നേരം ഇരിക്കുമോ നിങ്ങൾ?”
“എന്താ, പുട്ടാൻ ധതിയായേ കാർത്തികേയാ?” ഗോപു ചോദിച്ചു,
“ഒരെണ്ണം പിടിപ്പീര്, കാർത്തികേയാ. ഒരു ഗ്ലാസ്സു കൊണ്ടുവരാൻ പറയാം.”
കാർത്തികേയൻ തന്നെ അടുത്തുള്ള മേശപ്പുറത്തു നിന്ന് ഒരു ഗ്ലാസ്സെടുത്തു കൊണ്ടുവന്നു. ഞങ്ങൾ ഒരു പെഗ് ഒഴിച്ചു കൊടുത്തു.
“നിനക്കിത്തരം അനുഭവം ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടോ കാർത്തികേയാ?” ഗോപു ചോദിച്ചു.
” ഉണ്ടോന്നോ ? ഞാൻ ചെറുപ്പത്തിൽ തിരുവല്ലായിലാ വളർന്നതു്. അവിടെ ഒരാളുണ്ടായിരുന്നു. “അ.പി.ബി എന്നാണ് അയാളെ വിളിച്ചിരുന്നതു്. ഒരിക്കൽ കടയുടെ വശത്തെ ഭിത്തിയിൽ ആരോതെഴുതിവച്ചു. ചുരുണ്ട മുടി തോളറ്റം വരെ നീട്ടി വളർത്തി… പൊക്കം കുറഞ്ഞ് എപ്പോഴും ചിരിക്കുന്ന… ഒരു കുട്ടിത്തേവാങ്ങു്. മുടി വെട്ടുമ്പോൾ താളത്തിൽ തലയാട്ടും..”
“അപ്പിബാ എന്ന് വച്ചാൽ എന്താ അർത്ഥം?” ഗോപു ചോദിച്ചു. – “അ.പി.ബാ..അണ്ടി പിടിയൻ ബാർബർ”, . കൂടിച്ചു് കപ്പലണ്ടി വായിലിട്ട് കാർത്തികേയൻ പറഞ്ഞു.
“തിരുവല്ലാക്കാര് ഇക്കാര്യത്തിൽ ഒട്ടും മോശമല്ലെന്ന് എനിക്കും അനുഭവമുണ്ട്”, ഞാൻ പറഞ്ഞു, “കുറച്ചു കൊല്ലം മുമ്പ് ഞാനവിടെ പോയിരുന്നു; ഒരു കക്ഷിയുടെ അടുക്കൽ നിന്നു പണം വാങ്ങാൻ. എനിക്കു റോഡ് തെറ്റി. ഉച്ച നേരം ഞാനൊരു കടയിൽക്കയറി ചാദിച്ചു. ഒരു കൊച്ചു തുണിക്കട ഉടമസ്ഥൻ മാത്രം ഉണ്ടു്; അയാൾ ഊണു കഴിക്കയായിരുന്നു; അകത്തുകേറിയിരിക്കാൻ പറഞ്ഞ് എന്നെയും അതിലൊരു പങ്കു കഴിപ്പിച്ചു; വഴിയൊക്കെ പിന്ന പറഞ്ഞുതരാമെന്നു പറഞ്ഞു എന്നെ അടുത്തിരുത്തി പതിയെ ഒക എന്റെ മുണ്ടിനടിയിലിട്ട് കുണ്ണ പുറത്തെടുത്തു ഞെരടാൻ തുടങ്ങി. ഒരു രാത്രി അവിടെ താമസിച്ചിട്ടു പോയാൽ മതിയെന്നു പറഞ്ഞു. ഇത് തുടർന്നാൽ എന്താകും സ്ഥിതിയെന്നു സംശയം തോന്നി ഞാൻ ഒരുവിധത്തിൽ അയാളുടെ വായിൽ നിന്നു കടന്നുകളഞ്ഞു.”
“ഞങ്ങൾ കുറച്ചു നേരം കൂടി ഇരിക്ക് കാർത്തികേയാ?” ഗോപു ചോദിച്ചു.
“ശരി, ഇരുന്നാ, പോകുമ്പോ പറഞ്ഞാ മതി. ഞാൻ താഴെയുണ്ട്’, കാർത്തികേയൻ പടിയിറങ്ങി.
“കായംകുളത്തു് ബാർബർമാർ മാത്രമല്ല, പാതി മില്ലുകാരും അണ്ടി പിടിയന്മാരാ.” ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“പോടാ, ഒന്നു ചുമ്മാതിരിയെടാ, ഗോതമ്പു പൊടിക്കുന്ന മില്ലുകാരൻ അണ്ടി പിടിക്കുമോ?”
“പറയുമ്പോൾ പ്രാസമുണ്ട്. പൊടി പിടി…സംശയമെന്താ? നിനക്കാർമ്മയില്ലേ? അവിടെ രണ്ടു മൂന്നു മില്ലുകളുണ്ടായിരുന്നു; ഗോതമ്പും മറ്റും പൊടിച്ചു കൊടുക്കും. അവിടത്തെക്കാര്യം ഞാൻ പറയാം. കൊച്ചുന്നാൾ മുതൽ ഞാൻ ഗോതമ്പു പൊടിപ്പിക്കാൻ പോകുന്നത് മിക്കവാറും ഭാസ്കരൻ എന്നൊരാളുടെ മില്ലിലാണ്. നീ വരുമ്പോൾ നിന്നെയും ഞാൻ കൊണ്ടുപോയിട്ടുണ്ടു്.
മീൻ ചന്തയുടെ കിഴക്കു വശത്തുള്ള ആ മില്ല് ഓർമ്മയില്ല? ഭാസ്ക്കരൻ ഒരു ഗൗരവക്കാരനാണ്; അധികം കടയിൽ ഇരിക്കാറില്ല. അയാൾക്കു വേറേയും കടയുണ്ടായിരുന്നു എന്നു തോന്നുന്നു. അയാളുടെ അനിയൻ പുഷ്ക്കരനാണ് മിക്കവാറും എല്ലാ നേരത്തും കാണാറ്. ആൾ ഒരു സരസനാണ്. പ്രത്യേകിച്ചു് പെണ്ണുങ്ങൾ പൊടിപ്പിക്കാൻ വരുമ്പോൾ. കടയിൽ നമ്മൾ കേറുമ്പോൾ ഇടതുവശത്തായി മേശയും കസേരയും ഉണ്ടു്. അവിടെയാണു പണപ്പെട്ടി. ആ മുറി കടന്ന് അടുത്ത ഹോളിലാണ് മില്ലും അതിന്റെ മെഷീനും. പണിതതിനു ശേഷം ഒരിക്കലും ചുണ്ണാമ്പു് അടിക്കാത്തതു കാരണം ഭിത്തികൾ അഴുക്കും ഗോതമ്പുപൊടിയും പിടിച്ച്, ചെട്ടിയാൻ വല കെട്ടി ആകെ ഒരു ഇരുട്ടുമുറി പോലെ തോന്നിക്കും. മോട്ടോറിന്റെ അടുത്തു ഒരു മര ബോർഡിൽ മൂന്നു നിറത്തിലുള്ള ബൾബുകൾ കത്തും. ഏറ്റവും പുതിയ പടങ്ങളുടെ പാർ മില്ലിൽ ഒട്ടിക്കണമെന്ന് ഭാസ്കരനു നിർബ്ബന്ധമുണ്ടായിരുന്നു. മില്ല് ഒരു വശത്തും അതിനെ കുറക്കുന്ന മോട്ടോർ മുറിയുടെ പുറകുവശത്തും; രണ്ടിനെയും ഒരു നിളൻ പുള്ളി കൊണ്ടു ഘടിപ്പിക്കും. മില്ല് പ്രവർത്തിക്കുമ്പോൾ ‘ഷീ…* എന്നു് അസഹ്യമായ ഒച്ചയുണ്ടാകും. ആദ്യമാദ്യം പൊടിപ്പിക്കാൻ വരുന്നവർ ക്യൂവിൽ നിൽക്കണമായിരുന്നു. പിന്നെ അതിനു പകരം സഞ്ചി ക്യൂവിൽ വച്ചാൽ മതിയെന്നായി. ആ സഞ്ചിയിൽ ഉടമസ്ഥന്റെ പേര് ഒരു കടലാസുതുണ്ടിൽ എഴുതി ഇടും. ഗോതമ്പ് മില്ലിൽ ഇട്ട് സഞ്ചി കമഴ്ത്തുമ്പോൾ ആ തുണ്ടു കടലാസ്സ്, പുഷ്ക്കരൻ കൃത്യമായി പുറത്തെടുക്കും.
പൊടിച്ചു തിരുമ്പോൾ തിരികെ സഞ്ചിയിൽ പൊടിയുടെ മുകളിലായി ഇടും; പുഷ്ക്കരന് ഇതിലൊന്നും തെറ്റു പറ്റുകയില്ല. സഞ്ചി ഇലനിൽ വച്ചു മറ്റു സാധനങ്ങളെല്ലാം വാങ്ങി വരുമ്പോൾ പൊടി തയ്യാറായിരിക്കും. വേദ കടകളിൽ പോയി ഒന്നും വാങ്ങാനില്ലെങ്കിൽ കൈ തെറ്റിച്ച് സഞ്ചിയെടുത്ത് പുഷ്ക്കരൻ അപ്പോൾത്തന്നെ പൊടിച്ചു തരും.
ചില പെണ്ണുങ്ങൾ മറ്റു സാധനങ്ങൾ വാങ്ങാൻ കടയിൽ പോകാതെ അവിടെത്തന്നെ ചുറ്റിപ്പറ്റി നിൽക്കുന്നത് ഞാൻ കാണാറുണ്ടു്.
പെണ്ണുങ്ങളോട് പ്രായഭേദമൊന്നും നോക്കാതെ പുഷ്ക്കരൻ തമാശ പറയും, “ഓ, ചേച്ചീടെ ഈ ബൗസ് തീരെ ചെറുതായിപ്പോയി.. എന്നൊക്കെ. അതിനു പുഷ്ക്കരനാട് ആർക്കും പരിഭവമില്ല. പെണ്ണുങ്ങൾ അതുകേട്ട്, അല്ലെങ്കിൽ ആസ്വദിച്ച് ചിരിക്കും.
ഗോതമ്പു പൊടിച്ചുവരുന്നത് മില്ലിൻ എതിർഭാഗത്തുള്ള ഒരു തുണിക്കുഴലിൽ നിന്നാണ്. ഒരു ദിവസം. ഞാനവിടെ നിൽക്കുമ്പോൾ പുഷ്ക്കരൻ ആ തുണിക്കുഴലെടുത്ത് ഒന്നു കുടഞ്ഞു; ഗോതമ്പുപൊടി ചിതറി. അൽപ്പം പാടി അവിടെ അടുത്തു നിന്നിരുന്ന ഒരു ചെറുപ്പക്കാരിയുടെ ബ്ലൗസിലും തെറിച്ചുവീണു. പുഷ്ക്കരൻ ഒരു കൂസലുമില്ലാതെ ഓടി വന്നു അവളുടെ ബ്ലൗസിന്റെ മുകളിലുള്ള പൊടി കൈ കൊണ്ടു തട്ടിക്കളഞ്ഞു. ഏകദേശം അവളുടെ മൂലയിലാണ് പുഷ്ക്കരൻ പിടിച്ചത് എന്നിട്ടും അവൾ കുണുങ്ങിച്ചിരിച്ചതല്ലാതെ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.
വേറൊരു ദിവസം; ഒരു വലിയ സഞ്ചിയിൽ നിറയെ ഗോതമ്പും ചുമന്നു ഞാൻ ചെന്നു. സഞ്ചി അവിടെ വച്ചപ്പോൾ മുറിയുടെ ഇരുണ്ട ഭാഗത്തു നിന്നു് പുഷ്ക്കരൻ ചാടി വന്നു. പുറമെ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരിയും; അവളുടെ ബ്ലൗസിന്റെ മുൻ വശം മുഴുവൻ കൊളുത്തിടാൻ സമയം കിട്ടാത്തതുകൊണ്ടാവണം, ഒരു മുല പാതിയും പുറത്തായിരുന്നു.
“നീയായിരുന്നാ” അയാൾക്ക് ആശ്വാസമായി.
“സഞ്ചി അവിടെ വച്ചിട്ട് പൊക്കി ഒരു മണിക്കുർ കഴിഞ്ഞു വന്നാൽ മതി. ഇപ്പൊ തെരക്കാ. ആ ശബരിഗിരീശ്വരവിലാസം ഹോട്ടലിലെ അൻപതു കിലോ പൊടിക്കാനുണ്ട്; അതാ, പിന്നെ..നീ ആ ചന്തയിൽപ്പായി ഒന്ന് കറങ്ങിനോക്ക്; ആ കുരിശിൻറവരുടെ ഒരു കറക്കിക്കുത്തുകാരൻ വന്നിട്ടുണ്ട്… ചെലപ്പോ കുറെ ഒപസ് ഇങ്ങ് പോരും. സിനിമാ ടിക്കറ്റിനു ചിലപ്പൊ വക ഒക്കും ”
