മലയാളം കമ്പികഥ – കമ്പിയാത്രകള്‍ – 16
ഇതിനു മുന്‍പിലത്തെ പാര്‍ട്ട്‌ കള്‍ വായിക്കാന്‍ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക
പൊക്കം കുറഞ്ഞു് ചുരുണ്ട മുടിയുള്ള സുന്ദരി അവർ ക്ലാസ്സെടുക്കുമ്പോൾ പലപ്പോഴും കുണ്ണ കമ്പിയായി നിൽക്കും, നിക്കറിന്റെ അകത്ത്. സാമൂഹ്യപാഠം എടുക്കുമ്പോൾ ഒരു ദിവസം കുടിപ്പു ഏതു വർഷമാണ് കരളം ആകമിച്ചതു്?” എന്നു ചോദിച്ചു. ഞാൻ കൊടുത്ത ഉത്തരം തെറ്റായിരുന്നു.
അടുത്തു വരാൻ അവർ ആവശ്യപ്പെട്ടു. കുണ്ണ മുഴച്ചു നിന്ന് നിക്കറിന്റെ മുമ്പിൽ ഒരു കൂടാരം ഉയർത്തിയ വേള ഉടനെയെങ്ങും അതു താഴുകയുമില്ല. അതുമായി പോയാൽ, അവരും ക്ലാസ്സിലെ കുട്ടികളും ഒക്കെ ചിരിക്കും. ഞാൻ ധർമ്മസങ്കടത്തിലായി. സുമിത്ര റ്റീച്ചറല്ല, സാക്ഷാൽ ടിപ്പു സുൽത്താൻ വന്നു വിളിച്ചാലും എനിക്കു പോകാനാവില്ല. എന്തിനാണു ഞാൻ മടിക്കുന്നതെന്ന് അവർക്കും മനസ്സിലായില്ല. “1947 ൽ”, ഞാൻ വീണ്ടും പറഞ്ഞു. അവർ അടുത്തു വന്ന് എന്നെ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി ഒന്നും മിണ്ടാതെ തിരികെ പോയി.
“അന്നു് ആ ഹിന്ദി വിദ്യാലയത്തിൽ വച്ച് വക്കീൽ ഓടിപ്പോയതിനുശേഷം നീ എന്തു ചെയ്തു? അയാൾ പേടിച്ചുകാണും; അല്ലേ?”
”സംശയമെന്താ? ചെല്ലപ്പൻ സാർ വന്നു എന്നു കേട്ടിട്ട് അയാൾ അപ്പോൾത്തന്നെ സ്ഥലം കാലിയാക്കി. ആക്കഥ പറഞ്ഞാൽ നല്ല രസമാ. (ഗോപു തുടർന്നു. ഞാൻ ലിസിയെ നോക്കി അവൾ ഷർട്ടിന്റെ ബട്ടൻ ഇട്ടിരുന്നു. അവളെന്നെ നോക്കി. എനിക്കു ചില സംശയങ്ങൾ ഉള്ളതായി അവൾക്കു തോന്നിക്കാണും.
“നിങ്ങൾ രണ്ടുപേരും എന്താ ചെയ്തിരുന്നതെന്നു ഞാൻ കണ്ടു”, ഞാൻ ശാന്തമായി പറഞ്ഞു.
“?” അവൾക്കു മറുപടിക്കും വാക്കുകൾ കിട്ടിയില്ല. തറയിലേയ്ക്ക് നോക്കി. പിന്നെ ധൈര്യം സംഭരിച്ചു പറഞ്ഞു: “ഞങ്ങൾ എന്തു ചെയ്യാൻ? ചുമ്മാ സംസാരിച്ചു നിന്നതാ.”
“അതു ശരി; ഷർട്ടൊക്കെ അഴിച്ചിട്ടിട്ടായിരിക്കും, വർത്തമാനം പറയുന്നതു്. ഷർട്ടു വെറുതെ മുഷിയണ്ടല്ലൊ എതായാലും ഷർട്ടിന്റെ ബട്ടൻ ശരിക്കിട്; താഴത്തെ രണ്ടെണ്ണം തെറ്റിച്ചാട്ടിരിക്കുന്ന്,
അവൾ അതുകണ്ടു ചൂളിപ്പോയി. ധൃതിയിലിട്ടപ്പോൾ അവസാനത്തെ ബട്ടൻ മുകളിലെ ദ്വാരത്തിലായിരുന്നു.
“കേറ്റുന്നതു ശരിയായ തുളയിലായിരിക്കണം”, അർത്ഥം വച്ച് അവളുടെ അരക്കെട്ടിലോട്ടു നോക്കി ഞാൻ പറഞ്ഞു,
“അല്ലാ, ബട്ടന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞതാ… നിന്റെ കൂട്ടുകാരൻ ഓടിപ്പായി ഇനി ഞാൻ കാര്യമെല്ലാം ചെല്ലപ്പൻ സാറിനോട് പറയുമ്പോൾ എന്തു മറുപടി പറയും?”
“സാറിനോട് പറയല്ലേ. ഞാനെല്ലാം നിന്നാടു പറയാം: ഇതൊരു ചെറിയ തെറ്റായിരുന്നു; ആ പുതിയ മാസ്റ്റർ…”
‘വക്കീൽ ‘ എന്നു പറ, എനിക്കെല്ലാം അറിയാം. സാറില്ലാത്ത തക്കം നോക്കി വക്കീലന്മാര ഇവിടെ വിളിച്ചുവരുത്തി സാറന്മാരുടെ വേഷം കെട്ടിച്ച്… അതൊക്കെ എന്തിനായിരുന്നെന്ന് ഇപ്പോ ജാഫീസിംക്കറി കതകടച്ചപ്പം മനസ്സിലായി…
“ഗോപു, ഞാനെല്ലാം പറയാം… ഞങ്ങൾ വെറുതെ സംസാരിക്കുകയായിരുന്നു.”
“കുതകു കുറ്റിയിട്ടിട്ടോ? എന്നെ കളിപ്പിക്കാൻ നോക്കല്ലെ ലിസീ, ഞാനെല്ലാം കണ്ടതാ.”
“ഗോപു, ദയവു ചെയു് ചെല്ലപ്പൻ സാറിനോടു പറയല്ലേ.”
“ശരി നിനക്കു വണ്ടി ഞാനിതു പറയാതിരിക്കാം. പക്ഷെ അതിനു മുമ്പ് എനിക്കു നിന്നോടൊരു കാര്യം പറയണം; നീ ഇവിടെ വാ”. അവളുടെ കൈക്കു പിടിച്ചു ഞാൻ അവളെ ഓഫീസുമുറിയിലേയ്ക്ക് കൊണ്ടുപോയി. അകത്തുനിന്നു കുറ്റിയിട്ടു.
“ഗോപു, എന്തിനാ എന്നെ ഇവിടെക്കൊണ്ടുവന്നെ? സാറ് ക്ലാസ്സീന്നു ചിലപ്പോ ഇങ്ങോട്ടു വരും.”
“ഇല്ല; ചെല്ലപ്പൻ സാറ് വന്നിട്ടില്ല. പ്രംനവാസിന്റെ പാത്രക്കടയുടെ അടുത്തുള്ള കള്ളുഷാപ്പിലേയ്ക്ക് അങ്ങേരു പോകുന്നതു ഞാൻ കണ്ടതാ, കുറച്ചു മുമ്പേ ക്ലാസ്സുമുറിയിൽ ഇപ്പാ ആരുമില്ല. അതു സാരമില്ല; നാളെയായാലും എനിക്കു സാറിനോടു പറയാവുന്നതേയുള്ളൂ; ആ വക്കിൽ ആരാണെന്നൊക്കെ എനിക്കറിയാം… നീ അയാളെ സൽക്കരിച്ചപോലെ എന്നെയും ഒന്നു കാണണം; അത്രയുള്ളൂ, കാര്യം…” ഞാൻ ധൈര്യമായി പറഞ്ഞു.
ഇതു പറഞ്ഞ് ഞാനവളെ സൂക്ഷിച്ചുനോക്കി. എന്റെ ആവശ്യം നിരാകരിക്കുന്നതു് അപകടമാണെന്നവൾ മനസ്സിലാക്കിയെന്നു തോന്നുന്നു. അവൾ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല. മൗനം സമ്മതമാണെന്നു കണക്കാക്കി ഞാനവളെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു.
“ഹും എന്തായിത്? എന്തു വിചാരിച്ചു, എന്നെപ്പറ്റി??” പെട്ടെന്നവൾ ചൊടിച്ചു പിന്മാറി
“നിന്നെപ്പറ്റി ഇനി വിചാരിക്കാൻ ഒന്നും ബാക്കിയില്ല; ഞാൻ അൽപ്പം കൂടി വൈകിയിരുന്നെങ്കിൽ ബാക്കി കൂടെ ചെയ്യേനല്ലോ? അതോ, ഇതിനു മുമ്പ് അതെല്ലാം കഴിഞ്ഞാ?”, ഞാനും വിട്ടില്ല.
“ഞാൻ അത്തരക്കാരിയൊന്നുമല്ല”,
“എത്തരക്കാരിയാണെന്ന് ഞാൻ കതകിന്റെ ഇടയ്ക്കു നിന്നു കണ്ടതാ. വലിയ ശീലാവതിയൊന്നും ചമയണ്ട. നി ഈ കാണുന്ന മിണ്ടാപ്പൂച്ചയൊന്നുമല്ല; തരം കിട്ടിയാൽ പാലു കട്ടു കൂടിക്കും നീ.”
“ഗോപു എന്തൊക്കെയാ എന്നെപ്പറ്റി പറയുന്നത്?”, അവൾ അടവു മാറ്റി. “ഒന്നുമില്ലെങ്കിൽ നമ്മൾ ഒരുമിച്ചു പഠിക്കുന്നതല്ലെ?”
“ആ ഒരു വിചാരം നിനക്കും കൂടെ വേണം; ആ വക്കീലിനോടുള്ള സ്നേഹത്തിൻറ പകുതിയെങ്കിലും എന്നോടും ആവാമല്ലോ!”
“ഞങ്ങളു പ്രേമത്തിലാ.”
“പിന്നെ , ഒരു പ്രേമം. കല്യാണം കഴിഞ്ഞ് രണ്ടു കൊച്ചുള്ളവനുമായാ പ്രേമം! അതും ഇവിടെ വച്ചു. ആ പാവം ചെല്ലപ്പൻ സാറങ്ങാനും അറിഞ്ഞാൽ.. .. ഇടഞ്ഞാലേ അയാളു മഹാ മോശമാണ് , ലിസീ. ഞാൻ സാറിനോടും, പിന്നെ എല്ലാവരോടും പറയും; എനിക്ക നഷ്ടപ്പെടാൻ ഒന്നുമില്ല. വക്കീലന്മാർ ഇവിടെ കയറിയിറങ്ങുന്നത് ഞാൻ നിർത്തും. ഇതെന്താ കോടതിയാ?”
അതുകേട്ടവൾ തല താഴ്ത്തി. ഞാൻ പിന്നെയും. അടുത്തുകൂടി. ‘പോൺസ് പൗഡർ മണക്കുന്ന അവളുടെ കവിളിൽ ഞാൻ ചുംബിച്ചു. വീണ്ടും അവളെ വാരിപ്പുണർന്നു. അവൾ എതിർത്തില്ല.
പെന്തെക്കോസ്തുകാരിയാണ് ലിസി കണ്ണ്ഴുകയില്ല. പൊട്ടു തൊടുകയില്ല. ആഭരണങ്ങൾ ഒന്നും ഇടാറില്ല. അതിന്റെ തിളക്കമില്ലാതെ തന്നെ അവളുടെ സൗന്ദര്യം പ്രദ ചിതി. മഞ്ഞിൽ വിരിഞ്ഞ മന്ദാരം പോലെ… കനകാഭരണങ്ങൾ അണിയാത്ത ആ കഴുത്തിന്റെ നഗ്നത തന്നെ എതൊരാണിലും കാമമുണർത്താൻ പോന്നതായിരുന്നു.
ചോര നിറമുള്ള അവളുടെ മൃദുലാധരങ്ങളിൽ എന്റെ ചുണ്ടു ചേർത്തു. അധരങ്ങൾ എൻറ ചുണ്ടുകൾക്കിടയിലാക്കി ഞാൻ നുണഞ്ഞു. അവൾ അനങ്ങിയില്ല. എന്റെ കൈകൾ അവളുടെ പുറത്തുകൂടി സഞ്ചരിച്ച് അവളുടെ ചെറുതെങ്കിലും ഉറച്ച കുണ്ടികളിൽ പിടിച്ചു, പാവാടയ്ക്ക മേ .
നീളത്തിലുള്ള അവളുടെ ഷർട്ടിന്റെ ബട്ടനുകൾ ഞാൻ ഒന്നൊന്നായി അഴിച്ചു. ബ്രായുടെ മുകളിൽക്കൂടി മുലയിൽ ചുംബിച്ച് ഞാൻ തടവി ബ്രായുടെ ഹുക്കഴിക്കാൻ നോക്കിയപ്പോൾ അത് അഴിഞ്ഞുതന്നെയാണു കിടക്കുന്നതു്.
“ങാഹാ, ധൃതിയിൽ, ബ്രായുടെ ഹുക്കിടാൻ പറ്റിയില്ല. അല്ലേ? എന്നിട്ടാ എന്നോടു പറയുന്നത്, സംസാരിച്ചു നിന്നതാണെന്ന്. ഞാനുമൊന്നു കാണട്ടെ ഇതിൻറകത്തെന്താണെന്നു്.”
