“എടാ, ദേഷ്യപ്പെടാനല്ല, പറഞ്ഞത്: കാര്യം മനസ്സിലാക്കാനാ പെണ്ണുങ്ങൾ കളിക്കാൻ എല്ലാവരെയുമൊന്നും വിളിക്കില്ല.”
“ പെണ്ണുങ്ങളെ നമുക്ക് വിളിക്കാമല്ലോ?”
“രണ്ടും ഒന്നു തന്നെയാ വിളിച്ചാൽ അവരു വരണ്ടേ?”
“പിന്നെ എന്തു ചെയ്യും? എനിക്കിപ്പം ശസ്ത്രക്രിയ ചെയ്ത് മുഖം മാറ്റി വയ്ക്കാൻ പറ്റുമോ?”
“അതായിരുന്നു, നല്ലതു്; എന്നാലും മറ്റു വല്ല മാർഗ്ഗവുമുണ്ടോ എന്നു നോക്കട്ടെ” ഗോപു പറഞ്ഞു,
“ഈ കള്ളാന്നൊറങ്ങട്ടെടാ ഗാഢമായി ഒന്നാലോചിക്കണം. നീ പോകുന്നതിനുമുമ്പേ ഞാൻ എന്തെങ്കിലും ഉപായം പറഞ്ഞു തരാം; നി ഒരാഴ്ച ഇവിടുണ്ടല്ലോ?”
“ഒരാഴ്ചയോ? എനിക്കു നാളെ പോണം; പോയിട്ടു കാര്യമുണ്ടു്. നങ്ങ്യാർകുളങ്ങരയിലെ ആ വർക്കു നടക്കുവാ.”
“അതു വിടു: ആ, അതൊക്കെ നമുക്കു പിന്നെ തീരുമാനിക്കാം. “ചിലതൊക്ക്’ ചെയ്യാൻ പറ്റാറുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞില്ലേ? അതെന്താ?”
“അതോ പറയാം; പല സംഭവങ്ങളുണ്ട്; ഒരെണ്ണം ഞാൻ പറയാം; ഞാൻ കുറേ വർഷം മുമ്പു മുംബയിൽ ഒരു ജോലിയായി പായിരുന്നത് ഓർമ്മയുണ്ടല്ലോ? ഞങ്ങളുടെ ഓഫീസ് മുംബയിലായിരുന്നു. പക്ഷേ മൂന്നു മാസം എനിക്ക് നാഗ്പ്പൂർ അടുത്ത് ഒരു സ്ഥലത്തുപോയി കുറെ ജോലി ചെയ്തുതീർക്കണമായിരുന്നു. അതുകഴിഞ്ഞ് ഞാൻ തിരികെ മൂംബയിലേയ്ക്കു പോകുന്ന സമയം ഗണപതി മഹോത്സവമായിരുന്നു. അവിടത്തെ ഏറ്റവും വലിയ ഉത്സവം; നമുക്ക് ഓണം പോലെ.
ഞാൻ വൈകുന്നരം സ്റ്റേഷനിലെത്തി ഗണപതി ഉത്സവം കാരണം നല്ല തിരക്ക്. പക്ഷേ എനിക്ക് പിറ്റേന്നു മുംബയിൽ എത്തിയപറ്റു. അഞ്ചരയോടടുത്തു ടെയിൻ വന്നു നിന്നപ്പോൾ ഞാൻ അന്ധാളിച്ചുപോയി. കറാൻ പോലും ഇടമില്ല; എൻറെ കയ്യിൽ ഒരു ബികേസുമുണ്ട്. കതകിൻറടുത്താൻ പോലു. വഴിയില്ല. അവസാനം ട്രെയിൻ വിട്ട് ചലിച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോഴാണ് എനിക്ക് വാതിലിന്റെ വശത്തെ ഒരു കമ്പിയിൽ പിടി കിട്ടിയത്: വലിഞ്ഞു. ഞാനും.
വണ്ടി നീങ്ങി കുറെക്കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാനും തിക്കിത്തിരക്കി അകത്തു കടന്നു. ആദ്യം വാതിലുള്ള ആ ഭാഗത്ത്; പിന്ന ആളുകളുടെ തള്ളിൽപ്പെട്ട്, വെള്ളത്തിൽ പൊങ്ങിക്കിടക്കുന്ന തടിക്കഷണം പോലെ, ഞാൻ കമ്പാർട്ടുമെന്ററിന്റെ ഉള്ളിലായി. മണിക്കൂറുകൾ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ രണ്ടു സീറ്റുകളുടെ ഇടയിലായി ഒരു കർഷക കുടുംബം എൻറടുത്തുണ്ടു്; അതിൽ ഇരുപത്തഞ്ചോളം പ്രായം വരുന്ന ഒരു പെണ്ണമുണ്ട്. തിരക്കുകൊണ്ട് അവളെ മുട്ടി നിൽക്കാൻ പറ്റു: അത് ആരുടെയും കുറ്റമല്ല. പക്ഷേങ്കിലും തിരക്കായാലൂം, എന്തായം പെണ്ണിന്റെ ദേഹത്തു തൊട്ടാൽ ആണിനു കുണ്ണ പൊങ്ങാമല്ലോ. എന്റെ സ്ഥിതിയും അതായിരുന്നു. അവിടെ മാന്യതയുടെ പ്രശ്നമില്ല. അവളുടെ ശരീരവുമായുള്ള സ്പർശത്തിൽ പാൻറിന്റെയും അതിനു ഉള്ളിലിരിക്കുന്ന എന്റെ കുണ്ണ വളരാൻ തുടങ്ങി. പെണ്ണിന്റെ സ്പർശം എന്ന വളമുണ്ടെങ്കിൽ കുണ്ണ എന്ന ചെടിക്ക് വളരാൻ പിന്നെ എന്തു വേണം?
സാരികൊണ്ടു മറഞ്ഞ അവളുടെ കുണ്ടിവിടവിൽ എന്റെ കുണ്ണ ഉരഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു; പാൻറിന്റെ ഉള്ളിൽ നിന്നാണെങ്കിലും അവൻ തന്റെ പ്രയാസം. അവളുടെ വിടവിന അറിയിക്കാൻ മടിച്ചില്ല. ഇഷ്ടമില്ലാത്ത മട്ടിൽ അവളെന്നെ നോക്കി. പക്ഷെ മാറാനൊന്നും സ്ഥലമില്ല. ഒന്നോ രണ്ടോ സ്റ്റേഷൻ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മുർജാപ്പൂർ ആയെന്നു തോന്നുന്നു, ചില യാത്രക്കാർ ഇറങ്ങി. ഭാഗ്യത്തിന് എന്റെ അടുത്തുള്ള സീറ്റിലിരുന്ന ആൾ എഴുന്നറ്റുപായി ഞാൻ ഇരുന്നത് ആരും അറിഞ്ഞില്ല. എന്റെ മാനത്, ഞാനൊപ്പം ഒതുങ്ങിയിരുന്ന് അവളോട് അടുത്തിരിക്കാൻ ആംഗ്യം കാട്ടി കഷ്ടിച്ച് ഇരിക്കുമെന്നു മാത്രം. തണുത്ത കാലാവസ്ഥയിൽ ഒരു ചെറുചൂട് ഈ യുവതിയുടെ ദേഹത്തു മുട്ടിയിരിക്കുമ്പോൾ കിട്ടുമല്ലോ എന്ന സ്വാർത്ഥ ചിന്തയും ഉണ്ടായിരുന്നു.
അവളെന്നെ നോക്കി എന്റെ ക്ഷണം സ്വീകരിക്കാൻ കൂട്ടാക്കാതെ നിന്നിടത്തുതന്നെ നിന്നു. അവളുടെ രക്ഷിതാക്കളും ആ പരിസരത്തു നിൽക്കുന്നു. ഞാൻ നോക്കുമ്പോളുണ്ട്, അവളുടെ അച്ഛനും അമ്മയും കൂടി ഒരു പൊതി തുറന്ന് വിശദമായി മുറുക്കുന്നു.
രാത്രി എട്ടരയായി ആളുകൾ അകത്ത് ഇലയിലും കടലാസ്സിലും ഒക്കെ പൊതിഞ്ഞ ആഹാരം കഴിക്കാൻ തുടങ്ങി. “തൃകാ ഭാക്കർ’ എന്നു പറയുന്ന ഒരു തരം കുട്ടിച്ചപ്പാത്തിയും മെഴുക്കുപുരട്ടി പാലത്തെ ഒരു പച്ചക്കറിയുമാണ് അവരുടെ ആഹാരം; എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് ഇറങ്ങാൻ ഇത്തിരി പച്ചവെള്ളവും.
ഏതാണ്ട് ഒൻപതോ മറ്റോ ആയപ്പോൾ ആളുകൾ ഉള്ള സീറ്റിലും ബർത്തുകളിലുമായി ഉറക്കും തുടങ്ങി. വിളക്കുകൾ കെടുത്തിത്തുടങ്ങിയപ്പോൾ നീല ബൾബുകൾ നൽകുന്ന മങ്ങിയ വെളിച്ചം മാത്രം അങ്ങിങ്ങ് അവശേഷിച്ചു……തുടരും
