രജിസ്റ്റർ എടുപ്പിച്ച് എന്തോ എഴുതി. എന്നിട്ടെന്നെ കണ്ണടയുടെ മുകളിൽക്കൂടി സൂക്ഷിച്ചൊന്നു നോക്കി.
“നാളെ അഞ്ചു മണിക്ക് അച്ഛനെയും കൂട്ടിയിട്ടു വാ; എനിക്കൊന്നു സംസാരിക്കണം.”
ഇങ്ങനെ കാര്യം പറഞ്ഞാൽ മനസ്സിലാകാത്ത ഒരദ്ധ്യാപകൻ അടുക്കൽ, ഞാൻ വിസ്ക്കി കൂടിച്ചെന്നു കേൾപ്പിക്കാൻ അച്ഛനെയും കൊണ്ടു വരുന്ന കാര്യം ആലോചിച്ചപ്പോൾ എനിക്കു മൂത്രം മുട്ടി.
അന്നു അദ്ദേഹം ക്ലാസ്സ് എടുത്തു. ഹിമാലയത്തിലെ ബദരിയാത്രയെക്കുറിച്ച് ആരാ എഴുതിയ യാത്രാവിവരണം ആണ് വിഷയം. ബദരീയതയും. കേദാർ യാത്രയും ഒന്നും എനിക്കു തലയിൽ കയറിയില്ല; എനിക്ക് അതിലും വലിയ പ്രശ്നമുണ്ട്. എങ്ങനെ ഈ പ്രശ്നത്തിൽ നിന്നു തടിയൂരുമെന്നാണ് ഞാൻ ആലോചിച്ചത്. വീട്ടിൽ ഈ നാറ്റക്കാര്യം അറിയാനിട വരരുത്. പെട്ടെന്ന് എനിക്കൊരു ബുദ്ധി തോന്നി…
മറ്റെന്തൊക്കെ പോരായ്മയുണ്ടായാലും, ബാർബർമാരെ നമുക്കു വിശ്വസിക്കാം; ഒരു അത്യാവശ്യസഹായം വേണ്ടിവരുമ്പോൾ ധൈര്യമായി നീ അവരെ സമീപിച്ചോ നിനക്കു തെ പറ്റുകയില്ല.
ഞാൻ നേരെ ബാർബർ ഷാപ്പിൽ ചെന്നു. ഒരു ഷേവിങ് നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. ആൾ പോയിക്കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ കാര്യങ്ങളെല്ലാം അവതരിപ്പിച്ചു.
“ഞാൻ ആദ്യമേ പറഞ്ഞില്ലേ, എന്തിനാ അവിടെപ്പോയി ചേർന്നത്? വട്ടാ അയാൾക്കു്; ഗോപുവിന്റെ അച്ഛനെങ്ങാനും ഇതറിഞ്ഞാൽ ആകെ പ്രശ്നമാകും.”
“അതാ ഞാനിവിടെ വന്നത്; ചേട്ടൻ നാളെ എന്റെ കൂടെ വരണം എന്റെ അച്ഛനായിട്ട്. എന്നെ ഈ ദുരിതത്തിൽ നിന്നു രക്ഷിക്കണം.”
ആ വലിയ മനസ്സലിഞ്ഞു. ഒരു നിമിഷം ആലോചിച്ചു് അയാൾ പറഞ്ഞു: “എനിക്കു വരാൻ ഒരു പ്രയാസവുമില്ല. പക്ഷ.”
“എന്താ ഒരു പ്രശ്നം?”
അയാൾ കണ്ണാടിയിൽ നോക്കി “നിൻറയും എന്റെയും മുഖച്ഛായ തമ്മിൽ ഒരു സാമ്യവുമില്ല. അയാളു വിശ്വസിക്കത്തില്ല” എനിക്കും അതു ശരിയാണെന്നു തോന്നി. മനുഷ്യരൂപത്തിലുപരി, കാര്യമായിട്ട് അങ്ങനെ തന്നെ .
“അതുമല്ല. അയാളിവിടെ വരാറുണ്ട്; അയാൾക്കന്നെ മനസ്സിലാകും.
“പിന്നിട്ടും എന്തു ചെയ്യും?” ഞാൻ ചോദിച്ചു.
അയാൾ ഒന്നുകൂടി ഗാഢമായി ചിന്തിച്ചു. “ഒരു കാര്യം ചെയ്യ്: ആ മുഹമ്മദൻ സ്കൂൾക്കുവല വരെ പോകാമോ? അവിടെ ‘ന്യായോർക്ക് ഹയർ സെറ്റപ്പേർസ്’ എന്നൊരു കടയുണ്ട്; അത് എൻറെ ഒരു സുഹൃത്തിൻറയാണ്: അജാമിളൻ; അയാളാ ഇതിനു പറ്റിയതു; എന്റെ പേരു പറഞ്ഞാ മതി.”
അന്നെനിക്കു പോകാൻ പറ്റിയില്ല; പിറ്റേന്ന് ക്ലാസ്സു കട്ടു ചെയ്തു. ഒരു നല്ല കാര്യത്തിനല്ല മുഹമ്മദൻ സ്കൾക്കവലയിൽ നിന്ന് കുറച്ചു തെക്കോട്ടു മാറി ഞാൻ കട കണ്ടു പിടിച്ചു പലകയും ഗ്ലാസ്സുമിട്ട മുൻ വശം; ഗ്ലാസിന്റെ പുറത്ത് പഴയകാലത്തെ ഇംഗ്ലീഷുകാരുടയാ മറോ ചിത്രങ്ങൾ ഹാഫ് ഡോർ തള്ളിത്തുറന്നപ്പോൾ “ഷീ’ എന്ന ശബ്ദത്താൽ സിങ്ങുകൾ ഞരങ്ങി. കട പണിതകാലത്ത് പെയ്ൻറുള്ള ഭിത്തികളിൽ അവിടവിടെ എട്ടുകാലികൾ വലകെട്ടിയിട്ടുണ്ട്. മുകളിൽ ഉപായത്തിൽ പനമ്പുതട്ടടിച്ചു ചുണ്ണാമ്പു തേച്ചിരിക്കുന്നു. നടുവിലെ പൊക്കക്കൊമ്പരയുടെ അടുത്തായി അദ്ദേഹം നിൽക്കുന്നു: നാൽപ്പത്തഞ്ചിനടുത്തു പ്രായം വരും; കണ്ടാൽ തെറ്റില്ല; യോഗ്യൻ.
“കട്ടിംഗ്?” വെളുക്കെ ചിരിച്ചു അയാൾ ചോദിച്ചു.
“അല്ല.. ഞാനാത് അത്യാവശ്യ കാര്യം പറയാൻ വന്നതാ. നിങ്ങളുടെ കൂട്ടുകാരൻ…”
“എന്താണേലം മോനിരിക്കു”. എന്ന ആ പൊക്കമുള്ള കസേരയിലിരുത്തി കഴുത്തിനു താഴെ മണ്ടു കെട്ടി ദേഹം മുഴുവൻ മുണ്ടാൽ മൂടി മുമ്പിലെ ഭിത്തിക്കണ്ണാടിയിൽ എന്റെ രുപം അനന്തമായി കാണപ്പെട്ടു. എതിർവശത്തെ കണ്ണാടിയിൽ പ്രതിഫലിച്ചു്.
“ഞാൻ ചെല്ലപ്പൻ സാറിൻറ ക്ലാസ്സിൽ ഹിന്ദി പഠിക്കാൻ ചേർന്നു..” മാസ്റ്റർ എന്നെ ഒര മദ്യപാനിയായി തെറ്റിദ്ധരിച്ച കഥ ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞു.
“എന്തിനാ ആ കള്ളുകുടിയന്റവടെ ചേർന്നത്?” അയാൾ ആർത്തു ചിരിച്ചു.
“ങ്ങാ എനിക്കറിയാം; അവിടെ പെൺപിള്ളാരെ പഞ്ചാരയടിക്കാമല്ലൊ ആ കുടിയൻ ഇതു വല്ലതും അറിയുന്നുണ്ടോ? അടുത്തുള്ള ഓഫീസുകളിലെ വക്കീലന്മാരും അവിടെച്ചെന്ന് ക്ലാസ്സെടുക്കുന്നുണ്ട്; പഠിപ്പിക്കാനല്ല, പെൺകുട്ടികളെ വളയ്ക്കാൻ ഒരുത്തിയുടെ വയറ്റിലുണ്ടാക്കിയെന്നാ സംസാരം. ആട്ടെ നി എതെങ്കിലും പെണ്ണിനെ വളയ്ക്കാനാ മറ്റാ നോക്കിയോ?” ഇതു പറയുമ്പോൾ അയാളുടെ മുഖത്ത് കാമം ഇരച്ചുകയറുന്നുണ്ടായിരുന്നു…അയാളുടെ കൈ പതിയെ പുതച്ച മുണ്ടിനടിയിലൂടെ എന്റെ ലിംഗം ലക്ഷ്യമാക്കി നീങ്ങി ജെട്ടിപ്പുറത്തു വിശ്രമിച്ചു.
“ഉണ്ട്”, ഞാൻ പറഞ്ഞു. ഇല്ലെന്നു പറയാനാണുദ്ദേശിച്ചത്. പക്ഷെ പറഞ്ഞത് ‘ഉണ്ട്’ എന്നു്.
“അങ്ങനെ വരട്ടെ. കൊച്ചു കള്ളാ മൂലയ്ക്ക് പിടിച്ചിട്ടുണ്ടോ?”
ഉണ്ടെന്നു പറയുകയല്ലാതെ മറ്റു വഴിയില്ല. അയാളുടെ കൈ എന്റെ തുട തടവിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
“ചെറുതാണോ വലുതാണോ അവളുടെ മുല” കൈ ഇപ്പോൾ ലിംഗത്തെ സ്പർശിച്ചു.
“വലുതാ ”………..(തുടരും)
