മാധവിയെ അറിഞ്ഞു കളിച്ചു ക്ഷീണത്തില് ഇരുന്ന കുറിച്യര്ക്കു വെറ്റിലയില് നൂറു തേച്ചു കൊടുത്തുകൊണ്ട് കുഞ്ഞമ്പു നിലത്തിരുന്നു….
“എന്നാലും ആ പെണ്ണങ്ങു കയറി കൊഴുതല്ലോ കുഞ്ഞംബുവേ”
കഴുകന് കണ്ണുകള് ചുവപ്പിച്ചുകൊണ്ട് കുറിച്യര് പറഞ്ഞു….
“ഉം…. അങ്ങുന്നിന്റെ നോട്ടം കണ്ടപ്പോള് മനസിലായി എനിക്ക്….. സ്വന്തം മോളാണ് എന്നാണല്ലോ ഇതുവരെ പറഞ്ഞിരുന്നത്”
കുഞ്ഞമ്പു ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
“ഹാ എന്ന് പറഞ്ഞാല് അതുപോലൊരു അപ്സരസിനെ കണ്ടു ഇല്ലാത്ത രക്ത ബന്ധം സ്ഥാപിക്കാന് മാത്രം മണ്ടനല്ല ഈ ഞാന്”
കുറിച്യര് വലിയ ഗമയില് തന്നെ അത് പറഞ്ഞു….
“ശരിയാക്കാം അങ്ങുന്നെ…. പക്ഷെ മറ്റുള്ളവരെ പോലെയല്ല…. അവളിത്തിരി വിളഞ്ഞ വിത്താ….. കഴിഞ്ഞ ദിവസം അവളെ ശല്യം ചെയ്ത ഒരുത്തനെ അവള് നാഗത്തിനെ കൊണ്ട് വിഷം എല്പ്പിച്ചുന്നു അങ്ങും കേട്ടതല്ലേ”
തെല്ലു ഭയത്തോടെ കുഞ്ഞമ്പു അതു പറഞ്ഞു…..
“ഉം… ഞാന് കേട്ടു,,,, ആ ആദിവാസി കൂട്ടങ്ങലാണ് അവള്ക്കു കാവല്….. മൂപ്പന്റെ മകളുടെ കൂടെയല്ലേ അവളുടെ എപ്പോളത്തേയും നടപ്പ്”
തന്റെ മുടിയില് ഒന്ന് തഴുകികൊണ്ട് കുറിച്യര് പറഞ്ഞു…..
“അതെ അതാണ് പ്രശനം…. നാട്ടില് അങ്ങാണ് നാടുവാഴിയെങ്കില് , ആദിവാസികള് ആണെങ്കിലും അവരാണ് കാടിന്റെ മക്കള്…. അവരില്ലെങ്കില് ഈ നാടില്ല… അത് മറക്കരുത്….. അതുകൊണ്ട് അവളോട് അടുക്കുന്നത് സൂക്ഷിച്ചു വേണം”
കുഞ്ഞമ്പു കുരിച്ച്യര്ക്കു അപകടത്തിന്റെ ആഴം വ്യകത്മാക്കികൊടുത്തു…..
കുഞ്ഞമ്പു പറഞ്ഞത് ശരിയാണ്…. ഈ നാടിന്റെ ഏക വരുമാനമാര്ഗം കാട്ടിലെ വിശേഷപ്പെട്ട മരുന്നുകളും ഫലങ്ങളും മറ്റുമാണ്….. കുരുതിമലക്കാവിന്റെ നിയമമനുസരിച്ച് കാട്ടില് കയറാന് ആധിവാസികള്ക്കെ അധികാരമുള്ളൂ….
അവരുടെ സാന്നിധ്യം ഇല്ലാതെ കയറിയാല് കയറിയവര് പിന്നെ തിരിച്ചു വന്ന ചരിത്രമില്ല….. അതുകൊണ്ട് തന്നെ സുനന്ദ തനിക്കു വഴങ്ങിയില്ലെങ്കില് ഉറപ്പായും അതു നാടുമുഴുവന് മാത്രമല്ല കാടുമാറിയും….
കാര്യം നാടുവാഴി ആണെങ്കിലും കുരുതിമലക്കാവിന്റെ നിയമം എല്ലാവര്ക്കും ഒരുപ്പോലെയാണ്…. പണ്ട് തന്റെ തന്നെ കാരണവന്മാര് ഉണ്ടാക്കി വച്ച നിയമമാണത്……
കുറിച്ച്യര് ആലോചനയില് മുഴുകി…
“അങ്ങുന്നു മനസ് വിഷമിപ്പികണ്ട…. ഞാന് ഒരു വഴി കണ്ടിട്ടുണ്ട്….”
കുഞ്ഞമ്പു അവന്റ് കൂറും വിശ്വാസവും കുറിച്യര്ക്കു പകര്ന്നേകി…..
അപ്പോളേക്കും വാരികെട്ടിയ മുടികളുമായി നല്ലൊരു കളിയുടെ ആലസ്യത്തില് മാധവി അങ്ങോട്ട് വന്നു….
അവള് തമ്പുരാന് മുന്നില് വണങ്ങി നിന്നു….
പെട്ടന്നാണ് കുഞ്ഞമ്പുവിന്റെ മനസില് കുബുദ്ധി ഉണര്ന്നത്,,,,
അയാല് എണീറ്റു മാധവിയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്ന്….
അടുത്തത് ഇയാളുടെ ഊഴമാണെന്നു മാധവിക്കറിയാം…… ഒരു ദയയുമില്ലാതെ തമ്പുരാന് അടിച്ചു പൊളിച്ച അവളുടെ രഹസ്യ ഭാഗങ്ങള് മുഴുവന് വീണ്ടും ഇയാള്ക്ക് മുന്നിലും കാഴ്ച വക്കണമെന്നത് സത്യത്തില് മാധവിക്കു തെല്ലു വേദന കലറന്ന അവസ്ഥ സൃഷ്ട്ടിച്ചു നല്കി…
“മാധവി നിന്നെ കൊണ്ട് എനിക്കൊരു ആവശ്യമുണ്ട്…”
“മനസിലായി അങ്ങുന്നെ….”
കുഞ്ഞമ്പു ഉദേശിച്ചത് പക്ഷെ മാധവി മനസിലാക്കിയത് അല്ലായിരുന്നു….
“ഞാന് ആ കാര്യമല്ല മാധവി പറയാന് പോകുന്നത് ….. നിന്റെ ഒരു സഹായം വേണം… മറ്റാരും അറിയാനും പാടില്ല….”
കുഞ്ഞമ്പുവിന്റെ രഹസ്യ ഭാവം കണ്ട മാധവി തെല്ലൊന്നു ഭയനെങ്കിലും കൂടെ നിന്നിലെങ്കില് ശരി ആകില്ല എന്നവള്ക്ക് അറിയാമായിരുന്നു…
ഇതൊന്നും തന്നെ ശ്രദ്ധിക്കാതെ ചാര് കസേരയില് കളിയുടെ ആലാസ്യത്തില് ഉറങ്ങുക ആയിരുന്നു കുറിച്യര്…..
മാധവിയെ കുറച്ചപ്പുറത്തെക്ക് മാറ്റി നിര്ത്തി കുഞ്ഞമ്പു അവളുടെ ചെവിയില് എന്തോ പറഞ്ഞപ്പോള് ..
മാധവിയുടെ മുഖം ഒന്ന് വിളറി വെളുത്തു….
ഭയപ്പാടോടെ അവള് ചോദിച്ചു
“അത് വേണോ അങ്ങുന്നെ… മറ്റുള്ളവരെ പോലെ അല്ല… കാടറിഞ്ഞാല് ആകെ പുലിവാല് പിടിക്കേണ്ടി വരും…… അടിയനെ കൊലക്ക് കൊടുക്കരുത്…”
മാധവി തൊഴുതുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു….
“നിനക്ക് ഒന്നും വരാതെ ഞാന് നോക്കിക്കൊള്ളാം…. ഇത് നടന്നാല് പിന്നെ നീ കോലോത്തെ സ്ഥിരം പണിക്കാരിയ ……… അതിന്റെ ഗുണഗണങ്ങള് ഞാന് നിനക്ക് പറഞ്ഞു തരെണ്ടാതില്ലല്ലോ….”
വശ്യമായി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് കുഞ്ഞമ്പു അത് പറഞ്ഞപ്പോള് … ഭയപ്പാടു മാറിയ മാധവിയുടെ മുഖം അല്പ്പം പ്രസന്നത കൈ വരിച്ചു….
“ഞാന് എന്നലാകുന്നത് ശ്രമിക്കാം”..
മാധവി പറഞ്ഞത് കേട്ട കുഞ്ഞമ്പു അവളുടെ കൈയില് പിടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു…
“ഇത് നടന്നാല് നിനക്ക് പട്ടും വളയും തരും തമ്പുരാന് …… അദ്ദേഹം അത്രക്കും മോഹിച്ചതുകൊണ്ടാണ്….. നിനക്കതിനു കഴിയും മാത്രമല്ല നീ അവളെ അവിടെ എത്തിക്കുക മാത്രം ചെയ്താല് മതി….. ബാകിയെല്ലാം ഞാന് നോക്കിക്കൊള്ളാം ….”
കുഞ്ഞമ്പു അത് കൂടി പറഞ്ഞപ്പോള് മാധവിക്കു മറ്റൊന്നും ചിന്തിക്കാന് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല…. എന്തൊക്കെയോ മനസിലുറപ്പിച്ച അവള് അവിടെ നിന്നും നടന്നകന്നു…….
അനിരുദ്ധന് വലിയൊരു കളി കഴിഞ്ഞു തന്റെ ഏര്മാടത്തിലേക്ക് വരുമ്പോളാണ് സുനന്ദ അത് വഴി വരുനത് കണ്ടത്…..
അപൂര്വമായേ അവളെ ഒറ്റയ്ക്ക് കാണാറുള്ളു….. അല്ലങ്കില് തന്നെ കണ്ടാല് കടിച്ചു കീറി തിന്നാന് വരുന്ന അവളോട് എന്ത് പറയാന്….. എന്നാലും തോല്ക്കാന് അവനു മനസു വന്നില്ല….
“അല്ല ഇതാരാ കുരുതിമലക്കാവിന്റെ രാജകുമാരിയോ”
അല്പ്പം ഭയത്തോടെ എന്നാല് നല്ലപ്പോലെ പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അനിരുദ്ധന് ചോദിച്ചു….
അത് കേട്ടപ്പോള് തന്നെ അവള്ക്കു ദേഷ്യം എവിടെ നിന്നോക്കയോ പാഞ്ഞെത്തി….
“ഇയാള് എന്നും എന്റെ വഴി മുടക്കി നില്ക്കുനതെന്തിനാ”
അരിശം പൂണ്ട സുനന്ദയുടെ വാക്കുകള് അനിരുദ്ധനെ വീണ്ടും ഭയപ്പെടുത്തി….
“സുനന്ദ എന്തിനാ എപ്പോളും എന്നോട് ദേഷ്യം കാണിക്കുന്നത്?….. ഞാന് സുനന്ദയോടു തെറ്റൊന്നും ചെയ്തില്ല്ലോ”
സങ്കടഭാവം മുഖത്ത് വരുത്തിയ അനിരുദ്ധന് അതു ചോദിച്ചപ്പോള് , സുനന്ദ ആ ചോദ്യം മനസില് അവളോട് തന്നെ ചോദിച്ചു….
ശരിയാണ് അയാള് എന്നോട് എന്ത് തെറ്റ് ചെയ്ത്….. ഹാ ശരിയാ അയാളുടെ സ്ത്രീകളില് ഉള്ള നോട്ടം ശരിയല്ല…….. പക്ഷെ അത് ഞാന് എന്തിനു നോക്കണം …. എന്നോട് അയാള് ഇതുവരെ വേറെ രീതിയില് പെരുമാറിയിട്ടില്ലലോ……സുനന്ദയുടെ ചിന്തകള് എങ്ങേനില്ലാതെ പാറി നടന്നു……
“എന്താ ഒന്നും മിണ്ടാത്തത്…. എന്നോട് ദേഷ്യമാണങ്കില് ഞാന് പോകാം….. എനിക്കും സുനന്ദയെ പോയെ ഈ ലോകത്ത് സ്വന്തമെന്നു പറയാന് ആരും ഇല്ല…….. നമ്മള് തുല്ല്യ ദുക്കിതരാനെന്നു തോന്നിയതുകൊണ്ടാണ് ഞാന് സംസാരിക്കാന് വന്നത്…..
ഇഷ്ട്ടമായില്ലെങ്കില് ക്ഷേമിചെക്കു”
അനിരുദ്ധന്റെ ആവാക്കുകള് സുനന്ദയെ തളര്ത്തി…..
അനാഥ…. സ്നേഹിക്കാനും സ്നേഹിക്കപെടാനും ആരും ഇല്ലാത്ത അവസ്ഥ….. അത് പറഞ്ഞറിയിക്കാന് കഴിയാത്തത്ര വേദനയാണ് ……
സുനന്ദ അനിരുദ്ധനെ നോക്കി….. അവന് അഭിനയത്തിന്റെ നെല്ലിപ്പടികയില് നിന്നു കൊണ്ട് തകര്ത്തഭിനയിച്ചു ……
അവന്റെ കളങ്ക മനസു പക്ഷെ അവള്ക്കു വായിച്ചെടുക്കാന് കഴിയാതെ പോയി……
“എനിക്കാരോടും ദേഷ്യമൊന്നുമില്ല….. പിന്നെ ഞാന് അങ്ങനെ ആരോടും അധികം സംസാരിക്കുന്ന പ്രകൃത ക്കാരിയല്ല…. വഴി മാറ് ഞാന് പോകട്ടെ”
തന്റെ വാക്കുകള് അവളില് കൊണ്ടെന്ന സന്തോഷം മനസില് മാത്രം ഒതുക്കി വച്ച് അനിരുദ്ധന് വഴി മാറി നിന്നു….
സുനന്ധ അവനെ കടന്നു പോയി…. അല്പ്പ ദൂരം ചെന്ന അവള് അവനെ തരിഞ്ഞു നോക്കി….. അപ്പോള് അവന്റ് മുഖത്തുണ്ടായ ചിരി സുനന്ദയുടെ മനസിനെ ചെറുതായൊന്നു സ്പര്ശിച്ചു…..
അവള് തിരിച്ചു ചിരിച്ചു കൊണ്ട് നടന്നപ്പോള് വിജയത്തിന്റെ ഒരു ചവിട്ടു പടി കയറിയ സന്തോഷത്തില് കാമ ബാക്കിയുടെ ക്ഷീനതിലും അവന് ആ വലിയ ഏര്മാട പടികള് നടന്നു കയറി…..