നമുക്ക് ബസ്സിൽ തന്നെ പോകാം നബൂ… ജീപ്പിൽ ആണെങ്കിൽ കുലുങ്ങി കുലുങ്ങി എന്റെ നടുവൊടിയും…
അവൻ സമ്മതിച്ചു. വരാനിരിക്കുന്ന ദിവസങ്ങളുടെ ത്രില്ലിൽ ആയിരുന്നു അവനപ്പോൾ…
ഒരു വർഷത്തിന് ശേഷം കണ്ട് മുട്ടിയ ജേഷ്‌ട്ടത്തിയും അനുജത്തിയും പരസ്പരം ആശ്ലേഷിച്ചു സ്നേഹം പുതുക്കി.. അവരെ സൽക്കാരിക്കാൻ കൂർഗിൻറെ സ്‌പെഷ്യൽ വിഭവങ്ങൾ നസീറ ഒരുക്കിയിരുന്നു..
കളിച്ചും ചിരിച്ചും ഒരാഴ്ച പോയതറിഞ്ഞില്ല… നാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു വരാൻ വേണ്ടി അവർ ബസ് സ്റ്റാൻഡിലേക്ക് യാത്ര തിരിച്ചു.. വൈകിട്ട് 4 മണിക്ക് മൈസൂരിൽ നിന്നുമുള്ള ഒരു ബസ് ഉണ്ട് തലശ്ശേരി വഴി കുട്ട്യായാടിയിലേക്ക്. സാധാരണ അവർ അതിലാണ് വരാറുള്ളത്. അവരെ ബസ് സ്റ്റാൻഡിൽ കൊണ്ട് വിടാൻ നസീറയും ഭർത്താവും കൂടെ പോയിരുന്നു.
“സമയം 4 കഴിഞ്ഞല്ലോ… ആ ബസ് ഇത് വരെ കണ്ടില്ലല്ലോ… ” ജേഷ്‌ട്ടത്തിയുടെ ഭർത്താവ് വാച്ചിൽ നോക്കി പറഞ്ഞു..
എന്തായാലും ഞാൻ ഒന്ന് അന്വേഷിച്ചു വരാം എന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അയാൾ സ്റ്റാന്റിനുള്ളിലേക്ക് നടന്നു. അല്പ സമയത്തിന് ശേഷം തിരിച്ചു വന്നു.
“ആ ബാസ്സ് ഇന്ന് ഇല്ല.. ഇനി അതേ റൂട്ടിൽ 9 മണി കഴിഞ്ഞേ ബസുള്ളൂ… കുട്ട വഴി വേറെ ഒരു ലോക്കൽ ബസ് ഉണ്ട് 5 മണിക്ക്.. ആ റൂട്ടിൽ റോഡ് കുറച്ചു മോശമാണ്.. എങ്കിലും ഒരു 10 മണി ആവുമ്പോഴേക്ക് കുറ്റ്യാടി എത്തും… ”
“അയ്യോ… ആ ബസ്സ് ഇല്ലേ… എങ്കിൽ ഇന്ന് പോവേണ്ട… നാളെ പോകാം… ” ജേഷ്ടത്തി പറഞ്ഞു.
“അത് വേണ്ട ഇത്താ… എന്തായാലും ഇറങ്ങിയില്ലേ… ഇനി മടങ്ങേണ്ട… ആ റൂട്ടിൽ ഞാൻ പോയതാണ് കുട്ട വഴി വയനാട് ടച്ച് ചെയ്യും… 10 മണി ആവുമ്പോഴേക്ക് കുറ്റ്യാടി എത്താമല്ലോ… ” നസീമ പറഞ്ഞു..
സമയം 5 മണി ആയപ്പോഴേക്കും കർണാടക റെജിസ്ട്രർ നമ്പറുള്ള ഒരു മിനി ബസ് അവിടെ വന്ന് നിർത്തി. സീറ്റുണ്ട്… അവർ രണ്ട് പേരും നസീറയോടും ഭർത്താവിനോടും യാത്ര പറഞ്ഞു ബസ്സിൽ കയറി ടിക്കെറ്റ് എടുത്തു… നസീമ വിൻഡോ സൈഡിലായിട്ട് ഇരുന്ന് കാഴ്ചകൾ കാണുകയാണ്… മനോഹരമായ ചായതോട്ടങ്ങളും ഓറഞ്ചു പാടങ്ങളും പിന്നിട്ടു കൊണ്ട് ബസ് നീങ്ങുകയാണ്… ബസ്സിൽ വലിയ തിരക്കൊന്നുമില്ല.. ഒന്ന് രണ്ട് സീറ്റ് കാലിയാണ്..
ഒരു മണിക്കൂർ യാത്ര ചെയ്യുമ്പോഴേക്കും അവൾ ഒരു ചെറുമയക്കത്തിലേക്ക് വഴുതി… നബീൽ ഫോണിൽ കളിക്കുകയാണ്… പെട്ടെന്ന് ഠോ… ഹ് എന്ന വലിയ ശബദത്തോടെ ബസ് ഒരു സൈഡിലേക്ക് വഴുതി.. ബസിന്റെ ഒരു ടയർ പൊട്ടി പോയിരിക്കുന്നു… ഭാഗ്യത്തിന് അപകടം ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. കണ്ടക്ടറും ഡ്രൈവറും ഇറങ്ങി വന്നു ടയർ പരിശോധിച്ചു. മാറ്റിയിടാൻ ടയർ ഇല്ലാത്തതിനാൽ അവർ ആരെയൊക്കെയോ ഫോണിൽ വിളിക്കുന്നുണ്ട്.. കാട്ടിലായതിനാൽ ഫോണിൽ കൃത്യമായ നെറ്റവർക്ക് കുറവാണ്…
“നബൂ… പണിയാവുമോ…..” നസീമ നബീലിന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചമർത്തി ചോദിച്ചു.. ആ ബസ്സിൽ നിറയെ ഗ്രാമീണർ ആയിരുന്നു. എല്ലാവരും കന്നടക്കാർ… അവർക്ക് വലിയ ആധിയൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നു. ഈ റൂട്ടിൽ ഇത് പതിവ് സംഭവം ആണ്…
“നോക്കാം…. കണ്ടക്ടർ എന്താ പറയുന്നത് എന്ന് കേൾക്കട്ടെ…” നബീൽ കണ്ടക്ടറുടെ അരികിലേക്ക് നടന്നു… ആ കാട്ടിൽ പെട്ടുപോയ അവസ്‌ഥ അവളിൽ ചെറിയ ഭയം ഉണ്ടാക്കി… ഇത്താത്ത പറഞ്ഞത് പോലെ നാളെ വന്നാൽ മതിയായിരുന്നു..
” ഈ ബസ് ഇനി പോവില്ല… മാറ്റിയിടാൻ ടയർ ഇല്ല പോലും… വേറെ ബസ് വരുന്നുണ്ട്… നമുക്ക് അതിൽ പോകാം എന്നാണ് കണ്ടക്ടർ പായുന്നത്..”
“പടച്ചോനെ…. ഏത് നേരത്തെനും ഇതിൽ കേറാൻ തോന്നിയത്…..” നസീമ പിറുപിറുത്തു…
“സാരമില്ലുമ്മാ… രണ്ട് മണിക്കൂർ കഴിഞ്ഞാൽ വയനാട് എത്തും. അവിടുന്ന് വേറെ ബസ്സിൽ കേറാം… ഇതിപ്പോ വിഷമിച്ചിട്ട് എന്ത് ചെയ്യാനാ…” നബീൽ ഉമ്മയെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു…
അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അത് വഴി ഒരു മിനിബസ് ആടിയുലഞ്ഞു വരുന്നത് ദൂരെ നിന്നും നബീൽ കണ്ടു. അവൻ ഉമ്മയെ ജാഗരൂപയാക്കി തയ്യാറാക്കി നിന്നു. ബസ്സിൽ ആദ്യം കയറിപ്പറ്റി സീറ്റ് പിടിക്കണം അവൻ മനസിൽ ഉറപ്പിച്ചു..
പ്രതീക്ഷകൾ തട്ടിത്തെറിപ്പിച്ചു കൊണ്ട് ആയിരുന്നു അവരുടെ മുന്നിൽ ആ തല്ലിപ്പൊളി ബസ് ബ്രെയ്ക് ചവിട്ടിയത്… അതിൽ നല്ല തിരക്കുണ്ട്… ഗ്രാമത്തിലേക്കുള്ള അവസാന ബസ്സാണ് അതെന്ന് നബീലിന് പിന്നീട് മനസിലായി..
അവൻ മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെ ഉമ്മയെയും കൂട്ടി ബസ്സിലേക്ക് കയറി. ആകെയുണ്ടായിരുന്ന ബാഗ് അവൻ പിടിച്ചു നിന്നു.. അരണ്ട വെളിച്ചം മാത്രമുള്ള ആ ബസ്സിൽ ആകെയുണ്ടായിരുന്നത് രണ്ട് മൂന്ന് ഗ്രാമീണ സ്ത്രീകൾ മാത്രമാണ്… അവൾക് ഭയം തോന്നാതിരുന്നില്ല… എങ്കിലും നബീലിന്റെ അടുത്ത് പറ്റി നിൽക്കാൻ അവൾ ശ്രമിച്ചു…
ഏകദേശം അരമണിക്കൂറോളം ആടിയുലഞ്ഞു ആ ബസ്സ് ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങുകയാണ്. റോഡിൽ നിറയെ കുഴികളാണ്.. നസീമ ഒരു വിധം നിൽക്കാനുള്ള സ്ഥലം കണ്ടെത്തി സീറ്റിന്റെ കമ്പിയിൽ പിടിച്ചു നിൽപ്പാണ്… സൈഡിൽ നബീലുമുണ്ട്… അടുത്ത സ്റ്റോപ്പിൽ നിന്നും ബസ്സിൽ വീണ്ടും ആളുകൾ കയറിയതോടെ ഉള്ളിലെ തിരക്ക് വർധിച്ചു.. ഉമ്മയുടെ മുഖം അല്പം ഭയം ഉണ്ടെന്ന് മനസിലാക്കിയ നബീൽ പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവളെ സമാധാനിപ്പിക്കാൻ നോക്കി…
നസീമയുടെ തൊട്ട് മുന്നിൽ ഒരു സ്ത്രീയാണ് നിക്കുന്നത്… നബീൽ സൈഡിലാണ്.. അവൻ ആ തിരക്കിനിടയിലും ഉമ്മയെ പ്രൊട്ടക്ട് ചെയ്യാൻ പരമാവധി ശ്രമിച്ചു. പുറകിൽ നിന്നും ബീഡി മണമുള്ള ഒരു മദ്യവയസ്കൻ നസീമയുടെ ശരീരത്തിലേക്ക് അടുക്കുന്നത് നബീൽ കണ്ടു..
അവൻ ആ കിളവന് സ്ഥലം കൊടുക്കാതെ ഉമ്മയെ അല്പം മുന്നോട്ടേക്ക് തള്ളി ആ ഗ്യാപ്പിൽ ഒരു വിധം കയറിപ്പറ്റി.. പിന്നിൽ നിന്നും ആള് തട്ടതിരിക്കാൻ വേണ്ടിയാണ് നബീൽ അങ്ങനെ ചെയ്തതെന്ന് നസീമാക്ക് മനസിലായി. അവൾ അവനെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു… തൊട്ടുരുമ്മിയാണ് എല്ലാ ആളുകളേയും ആ ബസ്സിൽ കുത്തി നിറച്ചിരിക്കുന്നത്… അരണ്ട വെളിച്ചമാണ് ബസ്സിൽ നിന്നും ലഭിക്കുന്നത്.. ഒന്നും വ്യക്തമായി കാണാൻ കഴിയുന്നില്ല.. വെളിയിൽ ഏതാണ്ട് ഇരുട്ടായിരിക്കുന്നു… തണുത്ത കാലാവസ്‌ഥയായത് കൊണ്ട് ചൂട് അനുഭവടുന്നില്ല..
ബസ്സിലെ തിരക്കിനിടയിലെ സാഹചര്യത്തിൽ ഉമ്മയോടുള്ള എന്റെ മോഹം ഉണർന്നു. ഞാൻ പലതവണ വീട്ടിൽ ഉമ്മയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചതാണ്, ഒരുമ്മ മകന് നൽകുന്ന സ്നേഹ ആശ്ലേഷത്തിനപ്പുറം എന്റെ മനസ്സിലെ വികാരത്തിന് വേലിയേറ്റം നൽകാൻ പലപ്പോഴും കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.. പക്ഷേ ഇപ്പോൾ ബസ്സിലെ ഈ കനത്ത തിരക്ക് കാരണം, എല്ലാ രാത്രികളിലെയും സ്വയംഭോഗ ചിന്തകളെ വാനോളം ഉയർത്തുന്ന സ്വന്തം ഉമ്മയുടെ ശരീരം എന്റെ ദേഹവുമായി ഉരസുമ്പോൾ എനിക്ക് എന്തെന്നില്ലാത്ത സുഖം ലഭിക്കുന്നു.. ഉമ്മ എന്റെ തൊട്ടുമുന്നിൽ നിൽക്കുകയാണ്. ആദ്യം ഞാൻ അകലം പാലിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു, എന്നിട്ട് പതുക്കെ എന്റെ ശരീരം ഉമ്മയുടെ അടുത്തേക്ക് ചലിപ്പിച്ചു, എന്റെ ഭാരം ഉമ്മയെ അസ്വസ്ഥമാക്കുന്നില്ലെന്ന് ഉറപ്പിച്ചു..
