തമ്പുരാനേ..തമ്പുരാനേ…പിറ്റേന്ന് കാലത്തു നന്ദൻ തന്റെ പേരു വിളിക്കുന്ന കിളി മൊഴി കേട്ടാണ് ഉണർന്നത്.
“എന്തായിത് തമ്പുരാൻ ഇപ്പൊ വന്നു വന്നു അന്തിയുറക്കം കൂടെ ലൈബ്രറിയിൽ ആക്കിയോ?”
കണ്ണ് തുറന്നു നോക്കിയ നന്ദൻ കണ്ടത് വിതറുന്ന മുഖത്തോടെ നിൽക്കുന്ന വാസന്തിയെ ആണ്.
” അത് ഞാൻ വായിച്ചു വായിച്ചു കിടന്നുറങ്ങി പോയി” നന്ദൻ തലയുയർത്തി നാലുപാടും നോക്കി പറഞ്ഞു
പെട്ടന്ന് പടികൾ ചാടി ഇറങ്ങി നന്ദൻ മുറിയിലേക്ക് പോയി രോഹിണി ഉറക്കം തന്നെ. കുളിമുറിയിൽ കയറി പ്രഭാത കർമ്മങ്ങൾ ചെയ്തു കുളിച്ചിറങ്ങി ഹോസ്പിറ്റലിൽ പോകാൻ വസ്ത്രം ധരിക്കുമ്പോഴും നന്ദന്റെ മനസ്സിൽ തലേ രാത്രിയിലെ സംഭവങ്ങൾ ആയിരുന്നു.
എല്ലാം ഒരു സ്വപ്നം പോലെ അയാൾക്ക്‌ തോന്നി ആകെയുള്ള തെളിവ് അയാളുടെ കൈയിലെ മുറിവായിരുന്നു അത് ഒരു പാടുപോലുമില്ലാതെ അപ്രത്യക്ഷമായിരുന്നു.
