“നീ വരച്ചു തന്നാ അവന്റെ രേഖ ചിത്രം തന്നെ അവനെ കുറച്ചു എല്ലാം എന്റെ കാതിൽ എത്തിച്ചു.”
കാർത്തിക്കക് ആകാംഷ ആയി.
“എവിടെ നിന്ന്?”
“അങ്ങ് ഡൽഹിയിൽ പ്രതിരോധ മന്ത്രാലയത്തിൽ വർക്ക്‌ ചെയ്യുന്ന ഞങ്ങളുടെ മാം ന്ന് തന്നെ അവന്റെ ആദ്യ വാക്കുകൾ കിട്ടി. പിന്നെ ഒന്നും നോക്കില്ല ഈ സ്റ്റെല്ല കാർത്തു ന് വേണ്ടി ആഗ്ര ലേക്ക് പോയി.
അവിടെ മിലട്ടറി അവനെക്കുറിച്ചു അനോഷിച്ചു. ഒരു മിലട്ടറി നേഴ്‌സ് പറഞ്ഞു തന്ന്. അവൻ ഇവിടെ വന്നു ആയിരുന്നു എന്നും പിന്നെ ആദ്യം ആയി ലീവ് എടുത്തു നാട്ടിലേക്ക് പോയി എന്നും ഒക്കെ. സ്വന്തം എന്ന് പറയാൻ ഒരു ആൾ ഇല്ലാത്തവൻ ഇങ്ങോട്ട് പോയി എന്നാ ചോദ്യത്തിന്റെ ഉത്തരം എനിക്ക് സിമ്പിൾ ആയിരുന്നു നിന്റെ അടുത്തേക് തന്നെ.”
അപ്പോഴേക്കും കാർത്തികയുടെ അച്ഛൻ അവിടെ വന്നു.
അവർ എഴുന്നേറ്റു കൈ കഴുകി മുൻപ് വശത്ത് വന്ന് ഇരുന്നു.
ലക്ഷ്മി ടെ കുട്ടികൾ മുറ്റത്തു കളിക്കാൻ തുടങ്ങി. അവർക്ക് അത്ഭുതം ആയിരുന്നു ഇത്രയും വലിയ മുറ്റത്തു കളിക്കാൻ ഒക്കെ സ്ഥലം കണ്ട്.
സ്റ്റെല്ല തുടർന്നു സംസാരം ഒക്കെ.
ജ്യോതികയും അർച്ചമ്മ യും അവരുടെ ഒപ്പം തന്നെ വന്നിരുന്നു.
“നിങ്ങൾ വിചാരിക്കുന്നപോലെ ഒരു സാധാ പട്ടാളക്കാരൻ, ഓഫീസർ, റോ ഏജന്റ് എന്ന് ഒക്കെ പറഞ്ഞു കാർത്തി യേ കാണാക് കൂട്ടി എങ്കിൽ തെറ്റി.
അവന്റെ പാടം കണ്ടപാടെ ഞങ്ങളുടെ മാം എഴുന്നേറ്റു നിന്ന് നോക്കി പോയി എങ്കിൽ അവന്റെ പവർ എന്താണെന്നു അറിയാൻ ഉള്ളത് ഉള്ള്.
100പേര് ചേരുന്ന സങ്കം അവരെ ആക്രമിച്ചപ്പോൾ അന്ന് ആണ് ഇവൻ എന്നാ ഒറ്റയാൻ പോരാളി ഇന്ത്യൻ ആർമി ഉണ്ടെന്ന് അവർക്ക് മനസിലായത് തന്നെ. അന്ന് 10പേരെ ആണ് അവൻ തിര്ത്തത്.
ഇവനെ കണ്ടു പേടിച്ചു അവർ ഓടി എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു ആ മാം.”
കാർത്തിക ചിരിച്ചിട്ട്.
“കാർത്തി ഏട്ടനോ.
ചാൻസ് ഇല്ലാ.
എനിക്ക് തോന്നുന്നു ഇല്ലാ ഏട്ടന് അങ്ങനെ ഒക്കെ.”
അപ്പോഴേക്കും സ്റ്റെല്ല ഒന്ന് നിശബ്ദ ആയി പോയി.
വേറെ ഒന്നും അല്ലാ.
കോണി പടി ഇറങ്ങി വരുന്ന കാർത്തിയെ കണ്ടതോടെ ഓരോ സ്റ്റെപ്പും വെക്കുന്നത് ട്രെയിങ് ചെയ്തപോലെ തന്നെ.
ചിരിച്ച മുഖം ആരെയും സന്തോക്ഷിപ്പിക്കുന്ന മുഖം.
തനിക് പോലും അവന്റെ മുഖത്ത് നിന്ന് കണ്ണ് എടുക്കാൻ കഴിയുന്നില്ലല്ലോ എന്ന് സ്റ്റെല്ല ക് തോന്നി പോയി.
അപ്പോഴേക്കും കാർത്തിക സ്റ്റെല്ല പറഞ്ഞ കാര്യം കാർത്തിയോട് പറഞ്ഞു ചിരിച്ചു.
സ്റ്റെല്ല എല്ലാം വീണ്ടും പറഞ്ഞു തുടങ്ങി അവനെ നോക്കി.
“റാണയെ കൊന്നത് നീ അല്ലെ?
ആ എൻകൗണ്ടർ വരെ ഇവൾക്ക് വേണ്ടി നീ അല്ലെ ചെയ്തത്?”
ഇത്രയും ചോദ്യം ചോദിച്ച ശേഷം നിർത്തി.
അർച്ചമ്മയും കാർത്തിയുടെ അച്ഛനും എഴുന്നേറ്റ് നിന്ന് പോയി.
കാർത്തിക്കക് അത് തമാശ ആയി തോന്നി.
അത്രയും പോലീസ് കാരക് പറ്റാത്തത് കാർത്തി ഏട്ടന് കഴിയില്ല എന്ന് വിചാരിച്ചു കാർത്തികടെ മുഖത്ത് തമാശ വന്നു.
കാർത്തി ഒന്ന് ആലോചിച്ച ശേഷം ലക്ഷ്മി യുടെ അടുത്ത് വന്നു.
ലക്ഷ്മി എന്താണെന്നു പറയാൻ കഴിയാതെ സ്ഥാനബിച്ചു നിക്കുക ആണ്.
കാർത്തി പറഞ്ഞു ലക്ഷ്മിയെ നോക്കി കൊണ്ട്.
“അന്ന് പോലീസ് സ്റ്റേഷൽ സാക്കിർ പറഞ്ഞില്ലേ നിന്റെ ഭർത്താവിനെ കൊന്നത് ഞാൻ ആണെന്നു ഒക്കെ പക്ഷേ.
പക്ഷേ അവൻ ഒരു കാര്യം മാത്രം കണ്ടില്ല.
നിന്റെ പുറകിൽ ഞാൻ എന്നാ ഒരാൾ ഉണ്ടെന്ന കാര്യം.”
കാർത്തികയുടെ മുഖത്തെ ആ തമാശ പതിയെ മാറിക്കൊണ്ട് ഇരുന്നു സംശയം ആയി വരാൻ തുടങ്ങി.
പിന്നെ കാർത്തി സ്റ്റെല്ല യുടെ അടുത്ത് വന്നു പറഞ്ഞു.
“അതേ.
ഞാൻ തന്നെ ആണ് അവരെ എല്ലാവരെയും പാക്ക് ചെയ്തത്.”
കാർത്തിക ഞെട്ടി പോയി.
പിന്നെ കാർത്തികയെയുടെ അടുത്ത് വന്നു നിന്ന് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു കാർത്തി.
“എനിക്ക് നിന്നെ അവരുടെ കളിപ്പാവ ആകാൻ താല്പര്യം ഇല്ലായിരുന്നു. നിനക്കുള്ള കെണി അവിടെ തയാർ ആണെന്ന് എനിക്ക് നിന്റെ വീട്ടിൽ വന്നപ്പോഴേ മനസിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞു.
എനിക്ക് ജീവനിൽ പേടി ഇല്ലാ. എന്നാൽ എനിക്ക് നിന്നെ നഷ്ടം ആക്കുമോ എന്നാ ഒരു ഭയം വന്നു.
അവിടെ നിന്ന് മടങ്ങാൻ ഉള്ള ഉത്തരവ് വന്നെങ്കിലും എനിക്ക് 20 മിനിറ്റ് മാത്രം വേണ്ടി വന്നുള്ളൂ ആ 570പേരെയും തീർക്കാൻ.
റാണയെ ആദ്യം തീർത്തു സാക്കിർ അവനെ..”
കാർത്തിക സ്ഥാമ്പിച്ചു നിന്നോടത് നിന്ന് ചലിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല.
സ്റ്റെല്ല ചിരിച്ചു കൊണ്ട് കാർത്തികയെ തട്ടി പറഞ്ഞു.
“മോളെ കാർത്തു.
ദേ ഈ നിക്കുന്ന നിന്റെ ഭർത്താവ് ഇല്ലേ.
ഇന്ത്യൻ ആർമി ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു തരാം ആയുധം ആണ്.
വെൽ വെൽ ട്രെയിനിട് ആർമി ഉദോഗസ്ഥൻ.
സോവിയറ്റ് ന്നും, ഫ്രാൻ‌സിൽ നിന്നു, അമേരിക്കയിൽ നിന്നും നാട്ടോ
സേനയിൽ നിന്നും വരെ ട്രെയിങ് കിട്ടിട്ട് ഉണ്ട്.
അതായത്.
ഇവനെ വെച്ച് നോക്കുവാണേൽ പണ്ട് ആറാം തമ്പുരാനിൻ സിനിമയിൽ മോഹൻലാൽ പറഞ്ഞപോലെ പൂ പറിക്കുന്നപോലെ സിമ്പിൾ ആണ് റാണ ഒക്കെ.”
അത് കേട്ട് കാർത്തി ചിരിച്ചു.
“സ്റ്റെല്ല ias
ഞാൻ അവിടെ മിഷൻ ജോയിൻ ചെയ്യാൻ നേരം കേട്ടിരുന്നു.
കണ്ടതിൽ സന്തോഷം.
പിന്നെ ലക്ഷ്മി.
ദേ കുട്ടികളെ ഒക്കെ പഠിപ്പിച്ചു ഒരു നല്ല പോലീസ് കാരെ പോലെ ആക്കി എടുക്.”
“സാർ.
ഒരിക്കലും ജീവിച്ചു ഇരികുമ്പോൾ അവനെ തൊടാൻ പോലും കഴിയില്ല എന്ന് കരുതിയവർ ആണ് ഞങ്ങൾ.
സാക്കിർ മരിച്ചതിന്റെ സന്തോഷം എനിക്ക് ഉണ്ട്.”
“കുട്ടികൾ അല്ലെ.
മാമൻ പോയി ഒരു സാധനം കൊണ്ട് വരാട്ടോ.”
എന്ന് പറഞ്ഞു മുറിയിലേക് പോയ കാർത്തി. അവരുടെ അച്ഛന്റെ വച് എടുത്തു കൊണ്ട് വന്നു. അതിൽ അയാളുടെയും ലക്ഷ്മിയുടെയും പേര് ഉണ്ടായിരുന്നു സകിറിന്റെ കൈ വെട്ടാൻ നേരം അവൻ പേടിച്ചു പറഞ്ഞു പോയത് ആണ് വച്ചിന്റെ കാര്യം.
അത് എടുത്തു കൊണ്ട് വന്ന് ലക്ഷ്മിയുടെ മകളുടെ കൈയിൽ കൊടുത്തു.
ലക്ഷ്മി അത്ഭുത പെട്ട് പോയി.
“ഞങ്ങളുടെ മാര്യേജ് അനുവേസറി ഡേയ്ക് ഗിഫ്റ്റ് കിട്ടിയത് ആയിരുന്നു ഈ വച്. ഏട്ടന് എറ്റവും ഇഷ്ടം ഉള്ളത്.”
“അതല്ലേ ഞാൻ എടുത്തു കൊണ്ട് തന്നെ.
ഇനി ഇവർ നോക്കട്ടെ.”
പിന്നെ ഓരോ വിശേഷം ഒക്കെ ആയി പക്ഷേ കാർത്തിക്കക് ആ ഹാങ്ങോവർ പോയിട്ട് ഇല്ലാ.
ഉച്ച ആയപോഴേക്കും അവർ മടങ്ങി.
അവർ പോയ ശേഷം അർച്ചമ്മ എന്നെ പിടിച്ചു.
“സത്യം പറയടാ നീ ആരാ ആർമിയിൽ?”
“ഇന്റർനാഷണൽ സ്പെഷ്യൽ ഫോഴ്സ് ലെ ഒരു കുഞ്ഞി വാവ.
ഇന്ത്യ യിൽ പര ഫോഴ്സ് ട്രെയിനി,
അങ്ങനെ അങ്ങനെ ഓരോ ഇത്.
ഒന്നിൽ തന്നെ നിൽക്കില്ല.”
“അപ്പൊ നീ എത്ര പേരെ മുകളിലേക്കു അയച്ചിട്ട് ഉണ്ട്?”
“അറിയില്ല അമ്മേ.
എന്തായാലും നല്ലവരെ ഒന്നും ഞാൻ പറഞ്ഞയച്ചിട്ട് ഇല്ലാ.”
അങ്ങനെ അന്നത്തെ ദിവസം അങ്ങ് കഴിഞ്ഞു കൊണ്ട് ഇരുന്നു.
രാത്രി കാർത്തിക സമ്മതിച്ചില്ല.
അവൾ എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു ഒരു നുൽ ബന്ധം പോലും ഇല്ലാത്തെ കിടന്നു.
