ഇന്ദു:- ദേണ്ടെ. ……മനുഷ്യ ….ഉപ്പുല്യ പുളീല്യ.. എല്ലാം ക്ലീൻ. ..ഇനിയെങ്ങനാ..?..” തോർത്തിക്കഴിഞ്ഞ് അവൾ ചോദിച്ചു.
ഞാൻ:- ഉം ….സന്തോഷമായി…..ഇനി. ….ആ തോർത്ത് നിന്റെ കരിയ്ക്കിൻ കൊലേടെ മോളിലോട്ടുടുക്ക്. എന്നിട്ട് വാ…’ ‘
ഇന്ദു:-കൊതി ഇതുവരെ വിട്ടില്ല അല്ലെ… എന്റെ സജിത്തേട്ടാ …ഇങ്ങനെപോയാൽ ഇതുങ്ങള് ചുരത്തിത്തുടങ്ങുമ്പോ എന്റെ മടിയിൽ തന്നാവുമല്ലോ നിങ്ങടെ കിടപ്പ് .
ഞാൻ:‘- അപ്പം. ……കാലിന്നെടേലൊള്ളതോ…’ (ഞാൻ ചോദിച്ചു)
ഇന്ദു:-. ” പക്ഷേ. ….നിങ്ങള് ആദ്യം വീണത് ഇതു രണ്ടും കണ്ടിട്ടല്ലേ. അന്നത്തേ…കള്ളന്റെ ഒരു മുടിഞ്ഞ നോട്ടം. കണ്ണുകൊണ്ട് പിടിച്ചു ഞെക്കിപ്പൊട്ടിയ്ക്ക്യാരുന്നില്ലേ . നേരെ നിന്നാൽ എന്റെ നെഞ്ച്, തിരിഞ്ഞു നിന്നാ എന്റെ കുണ്ടി. വലിച്ചു കുടിയ്ക്ക്യാരുന്നു. കള്ളൻ.പിന്നല്ലേ കൊണ്ടുവന്ന ചായത്തന്നെ വാങ്ങിയത് ….
ഞാൻ: – അതു ശെരിയാ. ഇങ്ങനെ തള്ളിപ്പിടിച്ച നിന്നു മാടിവിളിച്ചാ. ഏതാണാ നോക്കിപ്പോകാത്തേ. നോക്കിയേച്ചു പോയി വാണമടിച്ചു കളഞ്ഞാലേ ഒരു സമാധാനം കിട്ടു . വെള്ളം പോകുമ്പം തോന്നും ….. അതാ ചക്കര മൊലേലോട്ടു വീഴട്ടേന്ന്. ‘ ‘
ഇന്ദു :- എന്നാലും ഈ ആണുങ്ങളു. പെണ്ണുങ്ങളേ ഓർത്ത് തന്നെത്താൻ ചെയ്യും. പാവം പെണ്ണുങ്ങളോ..?..” ‘
ഞാൻ:- ഞാഒരു പാവം പെണ്ണ്.. രാത്രിയാവുമ്പോൾ അറിയാം ഈ പാവം പെണ്ണിനെ
.
ഇന്ദു:- എന്റമേ… ഈ…… കള്ളൻ ?.. ശ്ശ്യോ നാണക്കേട്.
ഞാൻ നടക്കല്ലിലിരുന്ന തോർത്തെടുത്തു കൊടുത്തു. ഇനി ഈ തോർത്ത് അടീലുടുത്തോണ്ട് കരേക്കേറി പാവാടേം എന്റെ കയിലീം എടുത്തുടുക്ക്. എന്നിട്ട് തോർത്ത് എനിമ്നറിഞ്ഞു താ…’ അങ്ങനെ എന്റെ കയിലിയുടുത്ത് ഇന്ദുവും നനഞ്ഞ ഒറ്റത്തോർത്തുടുത്ത് ഞാനും വീട്ടിലേയ്ക്കു നടന്നു
ഭാഗ്യം. ആരും കുളിക്കാൻ വരാഞ്ഞത്..’ ഇന്ദു പറഞ്ഞു.
ഞാൻ:- “അതെങ്ങനാ.. ഒരു വരാലിനേ കയ്യിൽ കിട്ടിയപ്പം പരിസരം മറന്നില്ലേ. .”(ഞാൻ കുറ്റപ്പെടുത്തി).
ഇന്ദു:- ‘ “പിന്നെ പിന്നെ. എല്ലാടോം തൊട്ടും തടവീം. തണുത്ത വെള്ളത്തിക്കെടന്ന മനുഷ്യനേ ചൂടാക്കിയേച്ച്. കുറ്റം എനിയ്ക്കായോ.. ദേ. ഇപ്പത്തന്നേ. ഇത്രേതം പറഞ്ഞപ്പം. അവിടെയൊക്കെ ഒലിയ്ക്കാൻ തൊടങ്ങി.”. ( അവൾ പരിഭവിച്ചു)
ഞാൻ:-. ‘ അയ്യോ.ഇല്ലേ. കുറ്റക്കാരൻ. ഞാനാണേ.. എന്റെ തോർത്ത് ചീത്തയാക്കല്ലേ
ഇന്ദു:-…..ഒന്നു വേഗം വാ…ആരേലും കാണുന്നേനു മുമ്പ്.’.
. ” ഹലോ സജിത് നേരത്തെ വീട്ടിൽ നിന്നും കാൾ വന്നപ്പോ മുതൽ ആകെ അപ്സെറ്റാണല്ലോ” ..ഞാൻ ഇടയ്ക്കു കയറിവന്നു സ്വപ്നത്തിൽ ഒരു കട്ടുറുമ്പായോ..
(ഹോ…പെട്ടന്ന് ഞാൻ ഞെട്ടിയുണർന്നു …….)
ഞാൻ; .. അയ്യോ സാർ അങ്ങനെയൊന്നുമില്ല…ഇന്ന് മോന്റെ നൂലുകെട്ടായിരുന്നു .. ഭാര്യവിളിച്ചപ്പോൾ അതും പറഞ്ഞു കുറെ കരഞ്ഞു.. ജനിച്ചുവീണ മോനെ ഏറ്റുവാങ്ങാൻ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല…ഇപ്പോൾ മടിയിലിരുത്തി അവന്റെ അരയിൽ ഒരു ചരട് പോലും കെട്ടാൻ കഴിഞ്ഞില്ല..ഇതുവരെ എന്നോട് ഈ ജോലിയെക്കുറിച്ചു അവൾ പരാതിപറഞ്ഞിട്ടില്ല…..സാറെ ….പക്ഷെ ….അവൾക്കും ഒരുപാട് മോഹമുണ്ടാകില്ലേ .പറഞ്ഞുതീരും മുമ്പ് ഫോണിന്റെ സിഗ്നൽ പോയി അതാ ഇവിടെത്തന്നെ ഇങ്ങനെയിരിക്കുന്നത്…….
“അത്രയും പറഞ്ഞപ്പോൾ എന്റെ ശബ്‍ദം ഇടറാൻ തുടങ്ങി”
ഞാൻ; തന്റെ വീട് നോക്കാനറിയാത്തവൻ എങ്ങനെയാ സർ നാടുകാക്കുന്നത്. അവൾ ഗർഭിണിയായിരിക്കുമ്പോഴാണ് അവസാനമായി നാട്ടിൽ പോകുന്നത്… ഏകദേശം പത്തുമാസമായില്ലേ…..ന്റെ മോനെയൊന്നു കണ്ണുനിറയെ കാണാൻ എത്ര ആഗ്രഹമുണ്ട്. ഇതെല്ലാംകൂടി ആലോചിച്ചപ്പോൾ മനസ്സിലൊരു വിങ്ങൽ..
മേജർ: സജിത്തിനു ഇത് ആദ്യമായതുകൊണ്ടാണ്..ഞാൻ ഇരുപത് വർഷമായി ഇവിടെ സർവീസ് ചെയ്യുന്നു.. അച്ഛൻ മരിച്ചിട്ട് ഒരുപിടി മണ്ണുവാരിയിടാൻ കൂടി പോകാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല.ഒറ്റമോനാ ഞാൻ. നമ്മുടേതൊക്കെ ജീവിതമിങ്ങനെയാണെടാ .. ചിലപ്പോൾ തിരിച്ചുപോകുന്നത് ജീവനറ്റ ശരീരവുമായിട്ടായിരിക്കും..
ഒരു പട്ടാളക്കാരനുവേണ്ടതു അടിപതറാത്ത മനസ്സാണ്..എത്രയെത്ര പ്രതിസന്ധികൾ നമ്മൾ തരണം ചെയ്തിട്ടുണ്ട് ..മരണത്തെ വരെ മുഖമുഖം കണ്ടിട്ടില്ലെനമ്മൾ.അത്രയുംവരില്ലല്ലോ ഇതൊന്നും..
നമ്മുടെ കുടുംബം സംരക്ഷിക്കുന്നതുപോലെത്തന്നെയാണ് നമ്മൾ ഒരു രാജ്യത്തെ സംരക്ഷിക്കേണ്ടത് നമ്മൾ തളർന്നാൽ ഒരു കുടുംബവും തളർന്നു ഈ രാജ്യവും തളർന്നു..അതുകൊണ്ടു എല്ലാ സങ്കടങ്ങളും ഉള്ളിലൊതുക്കി രാജ്യത്തിന് വേണ്ടി പോരാടുക..അത് നമ്മളെപ്പോലത്തെ ഒരുപാട് കുടുംബങ്ങൾക്ക് ഗുണം ചെയ്യും..
പിന്നെ എത്രയൊക്കെ രാജ്യത്തിനുവേണ്ടി ജീവനും ജീവിതവും കളഞ്ഞു പ്രയത്നിച്ചാലും പലരും പറയും പട്ടാളത്തിൽചേരുന്നത് മാസംകിട്ടുന്ന 30,000 രൂപക്കും ജോലിയിൽനിന്നും വിരമിച്ചാൽ മുടങ്ങാതെകിട്ടുന്ന മദ്യത്തിനും വേണ്ടിയാണെന്ന്.
ഇങ്ങനെയുള്ളവന്മാരുടെ വായ അടക്കാൻ നമുക്കാവില്ലല്ലോ.. നമ്മളെപ്പോലെത്തവർ ജീവനും ജീവിതവും ജനങ്ങൾക്കുവേണ്ടി ത്വജിക്കുമ്പോൾ അവരോർക്കണം നമുക്കുമുണ്ട് ഒരുകുടുംബം എന്ന് .
‘ജീവിക്കാൻ മറന്ന നിമിഷങ്ങൾ ആരറിയുന്നു ‘….ഇതെല്ലാം ആണ് ഒരു ജവാന്റെ ജീവിതം …
നിനക്കറിയുവോ…. ഈ മഞ്ഞിലും മഴയിലും അടിപതറാതെ നിന്ന് യുദ്ധം ചെയ്‍തിട്ട് നാട്ടറിൽ ചെല്ലുമ്പോൾ കിട്ടുന്നത്.. “കുപ്പിയുണ്ടോടാ” , “ഇനി എന്നാ .. തിരിച്ചുപോണെ …?”…എന്നീ രണ്ടു ചോദ്യങ്ങളാണ് …..തകർന്നു പോയിട്ടുണ്ട് സജിത്തേ പലപ്പോഴും. …അഹ് …അതൊക്കെ പോട്ടെ ഇത് നമ്മൾ പട്ടാളക്കാരുടെ വിധി…
നീ വാ ഭക്ഷണത്തിനുള്ള അലാറം മുഴങ്ങുന്നു ..
വീട്ടിലെപ്പോലെയല്ല നേരത്തിനു ചെന്നില്ലെങ്കിൽ പട്ടിണി കിടക്കേണ്ടിവരും…
..സാർ പൊയ്ക്കോളൂ ..ഇപ്പൊ മൊബൈലിൽ റേഞ്ച് വന്നിട്ടുണ്ട് ഞാനൊന്ന് വീട്ടിലേക്കുവിളിക്കട്ടെ……..
അവസാനിച്ചു…… …. … .. .
