വീട്ടുകാർ അഭിരാമിയിലേക്ക് ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രികരിച്ച നേരം രമ്യ എന്നെയും കൊണ്ട് ഒരല്പം മാറിനിന്നു.
നീ.. ചേച്ചിയോട് പറഞ്ഞോ…
ഞാൻ ഇല്ല എന്ന് നിഷേധാത്മകത്തോടെ തലയാട്ടി.
എന്തുപറ്റി… അവൾ ചോദിച്ചു.
അവൾക്ക് എന്നോട് അങ്ങനെ ഒന്നും ഇല്ലങ്കിലോ.. ഞാനും അവളെ മറ്റുള്ളവർ കാണുന്ന അതെ കണ്ണോടെ കാണുന്നു എന്നവൾ ചിന്തിക്കുമോ എന്നൊരു ഭയം.
നിന്റെ ഒരു കാര്യം.. ചേച്ചിക്ക് നിന്നെ മനസ്സിലായല്ലോ.. എന്താ നിനക്ക് ചേച്ചിയെ മനസ്സിലാക്കാൻ പറ്റാത്തത്. അവൾ അല്പം ദേഷ്യത്തോടെ ചോദിച്ചു.
ഡാ… മണ്ടാ. ഈ… ഷർട്ട്‌ നിനക്ക് ആരാ തന്നത് എന്നറിയോ… അവൾ എന്റെ ഷർട്ടിൽ പിടിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
ഞാൻ അവൾ ചോദിച്ചതിന്റെ അർത്ഥം മനസ്സിലാവാതെ അവളെ തന്നെ നോക്കി നിന്നു.
നീ എന്താ വിചാരിച്ചേ. ഈ.. കല്യാണതിരക്കിനിടയിൽ ഞാൻ നിനക്ക് ഷർട്ട്‌ വാങ്ങി തന്നു എന്നോ..
എടാ.. ഇത് നിനക്ക് തരാൻ വേണ്ടി ചേച്ചി എന്റെ കയ്യിൽ തന്നതാണ്.
ഞാൻ അവൾ പറഞ്ഞ കാര്യം മനസ്സിലാവാതെ അന്തംവിട്ട് നിന്നു.
നീ കൂടുതല് കാര്യങ്ങൾ ഒന്നും ആലോചിച്ച് തല പുണ്ണാക്കേണ്ട… ധൈര്യമായിട്ട് പറഞ്ഞോ… അവൾ എന്റെ കയ്യിൽ മുറുക്കിപിടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
She deserving you.. She wants you…
ഞാൻ അഭിരാമിയെ നോക്കി. രമ്യയുടെ വീട്ടുകാർക്കിടയിൽ നിന്നും ആ കണ്ണുകൾ എനിക്ക് നേരെയാണ്. എന്നിൽ നിന്നും എന്തോ കേൾക്കാൻ കൊതിക്കുന്നത് പോലെയായിരുന്നു ആ മുഖം.
ഞാൻ അവൾക്ക് നേരെ ഒരു ചിരി തൊടുത്തുവിട്ടു. അതിന്റെ പ്രതികരണം എന്നോണം ആ ചുണ്ടുകളും പതിയെ വിടർന്നു.
പിന്നീടുള്ള നിമിഷങ്ങളിൽ ഞങ്ങൾ തമ്മിൽ പരസ്പരം കണ്ണുകൾ കൊണ്ട് കഥകൾ മെനഞ്ഞു.
എന്റെ ശരീരത്തിലെ ഓരോ അണുവും അവൾക്കായ് കൊതിക്കുന്നതുപോലെ. ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ ഇരുന്നപ്പോൾ ആഹാരത്തെ തനിലേക്ക് ഉൾകൊള്ളാൻ ആഗ്രഹിക്കാത്തതുപോലെ.
ആഹാരം കഴിച്ചതിനുശേഷം പിന്നെയും പുറത്തിറങ്ങാൻ കഴിയാതെ നിമിഷങ്ങൾ നീണ്ടപ്പോൾ പിടിച്ച് നിൽക്കാൻ കഴിയാതെ ഞാൻ എന്റെ ഫോണെടുത്ത് അഭിരാമിക്ക് മെസ്സേജായച്ചു.
അഭി… നമ്മുക്ക് പോവാം… എനിക്ക് നിന്നോട് അല്പം സംസാരിക്കാനുണ്ട്.
എന്റെ മെസ്സേജ് അഭിരാമിയുടെ ഫോണിൽ ചലനം സൃഷ്ടിച്ചതും ആ കണ്ണുകൾ അവളുടെ ഫോണിലേക്ക് നീണ്ടു. ശേഷം എനിക്ക് നേരെയും. ആ അഞ്ജനമെഴുതിയ മിഴികൾ അൽപ നേരം എന്നിൽ തന്നെ തങ്ങിനിന്നു.
അൽപ സമയത്തിനുശേഷം ഞങ്ങൾ രമ്യയോടും വീട്ടുകാരോടും യാത്രപറഞ്ഞിറങ്ങി. അപ്പോഴേക്കും നീനുമോൾ പതിവ് പോലെ അഭിരാമിയുടെ തോളിൽ കിടന്ന് ഉറക്കം തുടങ്ങിയിരുന്നു.
അഭിരാമി അവളെ പുറകിലെ സീറ്റിൽ കിടത്തിയ ശേഷം ഫ്രണ്ട്സീറ്റിൽ വന്നിരുന്നു.
ഞാൻ പതിയെ വണ്ടി ഓടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
കുറച്ച് ദൂരം എത്തിയിട്ടും അഭിരാമിയിൽ നിന്നും പ്രതികരണം ഒന്നും കേൾക്കുന്നില്ല.
എന്താണ് പറയാനുള്ളത് എന്ന് അവൾ തന്നോട് ചോദിക്കും എന്ന് ഞാൻ കരുതി. പക്ഷേ അത് ഉണ്ടായില്ല. എനി കാത്ത് നിൽക്കുന്നതിൽ അർഥമില്ല.
അഭി…. ഞാൻ നിന്നെ കല്യാണം കഴിച്ചോട്ടെ… ഞാൻ ഡ്രൈവ് ചെയുന്നതിന്റെ ഇടയിൽ തന്നെ കാര്യം അവതരിപ്പിച്ചു.
എന്നാൽ എന്റെ പ്രതീക്ഷ തെറ്റിച്ചു കൊണ്ട്. ആ മുഖത്ത് പ്രത്യകിച്ച് ഭവ വ്യത്യാസങ്ങൾ ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
കുറച്ച് നേരം കാറിനുള്ളിൽ മൗനം തളം കെട്ടി നിന്നു.
എന്നോട് അനുകമ്പ തോന്നിയിട്ടാണോ.. അൽപ നേരത്തെ മൗനം ഭേദിച്ചുകൊണ്ട് അവൾ എനിക്ക് നേരെ തിരിഞ്ഞുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
ഒരിക്കലും അല്ല.. ഞാൻ കാറ് റോഡരികിലേക്ക് ഒതുക്കി നിർത്തികൊണ്ട് അവളോട് പറഞ്ഞു. ശേഷം അവളെത്തനെ നോക്കിയിരുന്നു.
ചിലരൊക്കെ പറയുന്നത് പോലെ ഞാനൊരു സെക്കൻഹാൻഡാണ്. നിനക്ക് പറ്റിയാലും നിന്റെ വീട്ടുകാർക്ക് പറ്റണമെന്നില്ല. അത് പറയുബോഴും ആ മുഖത്ത് സ്ഥായിയായ ഭാവം തന്നെയായിരുന്നു.
നിന്നെ കെട്ടുന്നത് ഞാനാണ് അവരല്ല. ഞാനെരല്പം ദേഷ്യത്തോടെ തന്നെ പറഞ്ഞു.
അപ്പോഴും ആ മുഖം മ്ലാനമായിതന്നെയിരുന്നു.
എനിയെന്തപ്രശ്നം…. നമ്മുക്ക് വേറെ കുഞ്ഞുണ്ടായാൽ എനിക്ക് നീനുവിനോടുള്ള ഇഷ്ടം പോവും എന്ന് വിചാരിച്ചിട്ടാണോ…. അവളുടെ ആ മുഖഭാവം കണ്ടതും ഞാൻ അവളോട് അടുത്ത ചോദ്യം ചോദിച്ചു.
അത് കേട്ടതും അവൾ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് തറപ്പിച്ച് ഒന്ന് നോക്കി. ഞാൻ അങ്ങനെയൊന്നും ചിന്തിക്കുനെയില്ല എന്ന ഭാവത്തോടെ.
Ok എന്ന നന്നായിട്ട് ആലോചിച്ചിട്ട് തീരുമാനം എടുത്താൽ മതി. ഞാൻ പറഞ്ഞു. അല്പസമയത്തിനുശേഷം കാർ മുന്നോട്ടെടുത്തു.
വണ്ടി ഓടിക്കുന്നതിനിടയിലും എന്റെ ശ്രദ്ധ അഭിരാമിയിലായിരുന്നു. ഞാൻ ഇടക്ക് അവളെ ഒളികണ്ണിട്ട് നോക്കി.
ആ കണ്ണുകൾ ഇപ്പോൾ റോഡിലാണ്. കാറിനുള്ളിലെ ഇരുണ്ട വെളിച്ചത്തിലും ആ കണ്ണുകൾ തിളങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
എതിരെ വരുന്ന വണ്ടികളുടെ ഹെഡ്ലൈറ്റ് പ്രകാശം അഭിരാമിയുടെ മുഖത്തൂടെ തഴുകി പോകുബോൾ ആ ചുണ്ടുകളിൽ തങ്ങി നിന്നിരുന്ന ഇളം പുഞ്ചിരി എന്റെ നെഞ്ചിൽ ആശ്വാസത്തിന്റെ വിത്തുകൾ വിതച്ചു.
അവളുടെ വലത് കൈ അവളുടെ വലത് തുടയിൽ വിശ്രമിക്കുന്നു. എന്നാൽ ആ നീണ്ട സുന്ദരമായ വിരലുകൾ വിശ്രമിക്കാൻ മടിച്ച് എന്തെല്ലാമോ വ്യഗ്രത കാണിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
പെട്ടെന്ന് റോഡിൽ റെഡ് സിഗ്നൽ തെളിഞ്ഞു. കാർ സിഗ്നലിനോട് അടുത്തപ്പോൾ ഞാൻ അവളിൽ നിന്നും നോട്ടം മാറ്റി റോഡിൽ ശ്രദ്ധകൊടുത്തു.
ഗിയർ ഡൌൺ ചെയുവാൻ വേണ്ടി ഗിയർ ലിവറിൽ കൈ വച്ചതും എന്റെ കൈക്ക്മേൽ അഭിരാമിയുടെ കൈവന്നമർന്നു.
ആ ഉള്ളൻ കയ്യുടെ മൃദുലത എന്റെ കൈക്ക്മേൽ അനുഭവപ്പെട്ടതും ഒരു നിമിഷം എന്റെ നോട്ടം അങ്ങോട്ട് നീങ്ങി ശേഷം അവളുടെ മുഖത്തെക്കും.
പക്ഷേ ആ മുഖത്ത് അപ്പോഴും ഭാവ വ്യത്യാസങ്ങൾ ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ആ കണ്ണുകൾ ഇപ്പോഴും റോഡിൽ തന്നെയാണ്.
ഞാൻ വണ്ടി സീബ്രാ ലൈനിന് തൊട്ടുമുന്നിൽ ചവിട്ടി നിർത്തിയ ശേഷം ആ മുഖത്തേക് നോക്കി. ആ മുഖം ഇപ്പോൾ എനിക്ക് നേരെയാണ്. ആ കണ്ണുകൾ എന്റെ കണ്ണുകളിൽ എന്തോ തിരയുകയാണ് .
കിച്ചു…. ഞാൻ ഞാൻ… അർഹിക്കാൻ പാടില്ലാത്തതാണോ ഇത് എന്നൊരു ഭയം.
ഇല്ല അഭി…. ഒരിക്കലും അല്ല നിനക്ക് എന്നെ ഇഷ്ടാണോ… അത് മാത്രം. അത് മാത്രം അറിഞ്ഞാൽ മതി എനിക്ക്.
എനിക്കു.. എനിക്കും ഇഷ്ടാണ്. I love you കിച്ചു. ഒരുപാട് ഇഷ്ടാണ്. അത് പറയുബോൾ ആ കണ്ഠമിടറി. ആദ്യ സ്പർശനം തീർത്ത നെഞ്ചിടിപ്പ് മാറുന്നതിന് മുൻപ്. കാതുകളെ കുളിരണിയിച്ച വാക്കുകൾ എന്റെ കാതുകളിൽ വന്ന് തഴുകി.
ആ നിമിഷം അവളുടെ വിറയാർന്ന ചുണ്ടുകളെ എനിക്കെന്റെ ചുണ്ടുകൾക്കുള്ളിലാക്കാൻ വല്ലാതെ കൊതിച്ചു.
സിഗ്നലിലെ ചുവന്ന അക്കങ്ങൾ താഴോട്ട് കൗണ്ട് ചെയ്തുകൊണ്ടിരികെ ഞാനെന്റെ ഇടത് കൈക്ക് മുകളിലിരിക്കുന്ന അഭിരാമിയുടെ വലത് കയ്യെ കോർത്ത് പിടിച്ചു.
