ചോര വാർന്നു പോയ അവന്റെ മുഖം ഞാൻ സ്റ്റേഷനിൽ വെച്ച് കണ്ടതാണു. ദിവ്യ ഫോണിൽകൂടി ഭർത്താവിന്റെ വിവരണം തന്നപ്പോഴും അത് രവിയായിരിക്കുമെന്ന നേരിയ സംശയപോലുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ ഞാനിങ്ങോട്ട് വരില്ലായിരുന്നു. ട്രെയിനിൽ നിന്നിറങ്ങുന്നതിനു മുൻപാണു ഒരു മിന്നായം പോലെ ബെഞ്ചിൽ ചാരിയിരിക്കുന്ന രവിയുടെ മുഖം കണ്ടത്. ഉള്ളിലൊരു ഇടിത്തീ പൊട്ടീ…
നേരത്തെ കണ്ടത് കൊണ്ട് രവിയുടെ മുന്നിൽ ഞാൻ പിടിച്ച് നിന്നു, ഇല്ലായിരുന്നെങ്കിലൊരു പക്ഷെ ഞാൻ വലിയ വായിൽ കരഞ്ഞ് പോയേനെ. തലയിണയിൽ മുഖമമർത്തി പ്രിൻസി കിടന്നു. തന്റെ പ്രിയതമൻ മറ്റൊരുവളെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് തൊട്ടടുത്ത മുറിയിലുറങ്ങുന്നു. ആ ചിന്തയവളുടെ ഉറക്കം കളഞ്ഞു. ഓർമ്മപ്പുസ്തകത്തിന്റെ താളുകൾ പ്രിൻസി പതുകെ പിന്നിലേക്ക് മറിച്ചു.
…..
ബ്രിട്ടീഷ് കമ്പനി, അഞ്ചക്ക ശമ്പളം, നല്ല ജോലി, പിന്നെ താമസ്സിക്കാൻ ഫ്ലാറ്റും. പിന്നെയെന്തിനാ ഒരു സംശയം?
അത്ര പുരോഗമനക്കാരനല്ലാത്ത ഗോവിന്ദമാമയുടെ വാക്കുകൾ.
മൈക്രോബയോളജി കഴിഞ്ഞ് നിൽക്കുന്ന സമയം, ക്വാളിറ്റി കണ്ട്രോളറായി, പ്രിൻസിയ്ക്ക് ബോംബയിൽ കിട്ടിയ ജോലി സ്വീകരിക്കണോ വേണ്ടയോ എന്ന ചർച്ചയാണു കൊടുവായൂരുള്ള വീട്ടിൽല്പുരോഗമിക്കുന്നത്. പ്രിൻസിയ്ക്ക് ബോംബയ് പോലെയൊരു നഗരത്തിൽല്പോകാൻ താല്പര്യമുണ്ടായിരുന്നില്ല. അച്ചനു വയ്യാതായതോടെ വീട്ടുകാര്യങ്ങളാകെ അവതാളത്തിലാണു. ഒരു വരുമാനമുണ്ടായെ പറ്റൂ. ഗൊവിന്ദ മാമയോട് പിന്നെയാരും എതിർത്ത് പറഞ്ഞില്ല.
ബോംബയ് വരെ ട്രെയിനിൽ ഗോവിന്ദമാമയും വന്നു. സ്റ്റേഷനിൽ, കമ്പനിയിൽ നിന്നുമൊരാൾ വന്നിരുന്നു കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപൊകാൻ. ആന്റോപ് ഹിൽസിലുള്ള ഒരു ചെറിയ ഫ്ലാറ്റിലേക്കാണു കൊണ്ട് പോയത്. ഒരു മുറി, തീരെ ചെറിയ ഒരു ടൊയിലെറ്റ്. അതിലും ചെറിയ ഒരു കിച്ചൻ! ബോംബയിലെ അവസ്ഥ വെച്ച് നോക്കിയാൽ ഇതൊരു സ്വർഗ്ഗമാണൂ. നാളെ കമ്പനിയിലേക്കെത്തിച്ചെരാനുള്ള വഴി പറഞ്ഞ് തന്നിട്ടാണയാൾ പോയത്. ഇനി മുതൽലെല്ലാം സ്വയം ചെയ്യണം. ജനലുകൾ തുറന്ന് റോഡിലേക്ക് നോക്കി. വെളുത്ത സുന്ദരന്മാരായ നോർത്തിൻഡ്യക്കാരെ ഇടയ്ക്ക് കാണാം. തുടയിടുക്കിലൊരു തരിപ്പനുഭവപ്പെട്ടു. അടുത്തിടെയാണൂ പൂർച്ചാലുകളിൽ വിരലുരസ്സി സുഖം നേടാൻ ശീലിച്ചത്. വീട്ടിലെല്ലാവരുമുള്ളപ്പോൾ അതത്ര എളുപ്പവുമല്ലായിരുന്നു. ഇനി ആ പേടി വേണ്ടല്ലോ. ഇവിടെ തുണിയുടുക്കാതെ വേണമെങ്കിലും നടക്കാം. ദിവ്യ ജനലടച്ച് തിരികെ വന്നു കണ്ണാടിയുടെ മുന്നിൽ നിന്നു. നൈറ്റി തലവഴി ഊരിക്കളഞ്ഞു. തന്റെ മേനിയുടെ സൗന്ദര്യം അവളാസ്വദിച്ചു. തുടുത്ത മാറിടങ്ങളിൽ തഴുകി, കൈ ഉരച്ച് പാന്റിയ്ക്ക് മുകളിലൂടെ റോസാപ്പൂവിലമർത്തി. പാന്റീസ് വലിച്ച് താഴ്ത്തി തിരിഞ്ഞ് നിന്ന് അവൾ തന്റെ നിതംബ വടിവുകളിലേക്ക് നോക്കി.
ഏതവനാണാവോ തന്റെയീ കടിതടത്തിൽ കരതലമമർത്താൻ പോകുന്നത്? ആരാണാവോ ഈ മുലക്കുടങ്ങളെ തഴുകിയുടയ്ക്കുവാൻ പോകുന്നത്? പ്രിൻസി വിരലുകൾ കോണ്ട് റോസാപ്പൂവിന്റെ ദളങ്ങൾ പതുക്കെയകത്തി, അതിന്റെ മാസംളമായ ഉൾദലങ്ങളിൽ വിരലോടിച്ചു.. ആ ദലങ്ങളിൽ നിന്നൊരു മർമ്മരമുയർന്നു .. ദലമർമ്മരങ്ങൾ!
സ്നിഗ്ധമായ വിരലുകൾ പൂവിന്റെ ഉൾപ്പാളികൾക്കത്തേക്ക് തിരുകികയറ്റി കണ്ണടിയ്ക്ക് മുന്നിൽ നിന്ന് പുളഞ്ഞ് പ്രിൻസി ആദ്യമായി തന്റെ രതിമൂർച്ച നേരിൽ കണ്ടാനന്ദിച്ചു.
കൃത്യമായി, സ്റ്റേഷനിലേക്കുള്ള വഴി അയാൾ പറഞ്ഞിരുന്നതാണെങ്കിലും ഞാനിപ്പോൾ വഴിതെറ്റിയെവിടെയെക്കെയോ എത്തിയിരിക്കുകയാണു. പലരോടും ചോദിച്ചെങ്കിലും അവർ പറയുന്ന ഹിന്ദി മനസ്സിലാക്കി പോകാനെനിക്ക് കഴിഞ്ഞതുമില്ല. മലയാളീമുഖമുള്ള ആരെയും കണ്ടതുമില്ല. പെട്ടന്ന് എതിരെ വരുന്ന സൗത്ത് ലുക്കുള്ള ഒരാളോട് തമിഴും മലയാളവും കലർത്തി വഴി ചോദിച്ചു.
നിങ്ങൾ തമിഴാണോ അതോ മലയാളിയോ ? അയാൾ മലയാളത്തിൽ ചോദിച്ചു.
മലയാളിയാണു.
ആഹാ. വരൂ ഞാനും സ്റ്റേഷനിലോട്ടാണു. എന്നു പറഞ്ഞ് ദൃതിപ്പെട്ട് അയ്യാൾ നടന്നു. പിന്നാലെ ഞാനും.
സ്റ്റേഷനിലെത്തിയപ്പോ ത്രിശ്ശൂർ പൂരത്തിനുള്ള ആളൂണ്ട്.
എങ്ങോട്ടാ പോകണ്ടത്?
ഞാൻ സ്ഥലം പറഞ്ഞു.
ഞാനും അങ്ങോട്ടാ.. ടിക്കെറ്റെടുത്ത് തരാംമെന്നു പറഞ്ഞു അയാൾ കൗണ്ടറിലേക്ക് പോയി.
തിരികെ വന്നപ്പോ ഞാൻ പൈസ കൊടുത്തു, എതിർപ്പൊന്നും പറയാതെ അയാളത് വാങ്ങുകയും ചെയ്തു. ട്രെയിനിൽ നല്ല തിരക്കായിരുന്നു. പിന്നീടയാളൊന്നും ചോദിച്ചതുമില്ല, ഞാൻനൊന്നും പറഞ്ഞതുമില്ല.. ഇതാണു സ്റ്റേഷൻനെന്നു അയാൾ പറഞ്ഞത് കേട്ട് ഞാനിറങ്ങി. ഒരു താങ്ക്സ് പറഞ്ഞു. ഒന്നു പുഞ്ചിരിച്ച് അയാൾ ആൾക്കൂട്ടത്തിലേക്ക് മറഞ്ഞു. അന്യദേശത്ത് വെച്ച് ലഭിക്കാവുന്ന അതിമനോഹരമായ ഒരു പുഞ്ചിരി. എന്റെ പേരു പോലും ചോദിക്കാതെ അയ്യാൾ പൊയ്പ്പോയി.!
ജോലിയ്ക്ക് വൈകിയാണു ജോയിൻ ചെയ്തത്. കമ്പനിയിൽ വേറെ മലയാളികളാരുമില്ല
ആകെയുള്ളത് ചില കന്നഡക്കാരാണു. ബാക്കിയെല്ലാം ഹിന്ദിക്കാരും സായിപ്പന്മാരും. ബ്രിട്ടീഷ് കമ്പനിയായതു കൊണ്ടാവും ശനിയും ഞായറും അവധിയാണു. പ്രത്യേകിച്ചൊന്നും ചെയ്യാനില്ലാത്ത ഞയറാഴ്ച ഞാൻ ബോംബേ കാണാനിറങ്ങി. ജൂഹൂ ബീച്ചിലേക്ക് പോകണം. ആരോട് വഴി ചോദിക്കും എന്നറിയാതെ നിന്നപ്പോഴാണൂ അന്നു കണ്ട ആ മനുഷ്യനെന്നെ കടന്ന് പോയത്.
ഹെലോ..ഞാൻ കൂവി
അയ്യൾ തിരിഞ്ഞ് നോക്കി, എന്നെക്കണ്ടതും പരിചയഭാവത്തിൽ നിന്നു.
എന്താ?
ജൂഹുവിലേക്ക് പോകാൻ…
ആ. വാ കൊണ്ടാക്കാം
ഞാൻ അയോളോടൊപ്പം നടന്നു.
കുറച്ച് നേരം ജൂഹു ബീചിൽ ഞാൻ നടന്നു കണ്ടു. അപ്പോളയാൾളാരോടൊ സംസാരിച്ച് കൊണ്ട് നിൽക്കുവാരുന്നു. കുറച്ച് കഴിഞ്ഞ് വന്നിട്ടു ഞാൻ പോകുവാണെന്ന് പറഞ്ഞു.
ഒഹ് താങ്ക്സ്… ആഹ് പേരു പറഞ്ഞില്ലല്ലൊ?
എന്റെയോ.. രവികുമാർ!
എവിടെയാ നാട്ടിൽ?
കൊട്ടാരക്കര
ഇനിയിവിടെ കാണാൻ സ്ഥലം വല്ലതുമുണ്ടോ ?
ഇവിടെയോ …ഇല്ല. നേരേ ബാൻഡ് സ്റ്റാൻഡ് ബീച്ചിലേക്ക് വിട്ടോ.
ചേട്ടനിനിയെങ്ങോട്ടാ?
ഇവിടുത്തെ മലയാളി സമാജത്തിന്റെ ഒരു പരിപാടിയുണ്ട്. അങ്ങോട്ട് പോകുവാ.
ഓ. അവിടെീനിക്കും വരാമോ?
പിന്നെന്താ വന്നോളൂ.
കുറച്ച് മലയാളികളെ പരിചയപ്പെടാമെന്ന് കരുതിയട്ടാ.
ഒഹ്. അതിനെന്താ വരൂ. ഞാൻ പരിചയപ്പെടുത്തി തരാമെല്ലൊ.
ഞാൻ അങ്ങേരുടെ കൂടെ നടന്നു.
ഞങ്ങൾ ട്രെയിൻ പിടിച്ച് ആ സ്ഥലത്തെക്ക് പോയി. പരിപാടിയെല്ലാം കഴിഞ്ഞ് തിരികെ ഞാൻ വരുമ്പോഴെക്കും രാത്രി ആയിരുന്നു. പിന്നീട് പല ദിവസങ്ങളിൽ സ്റ്റേഷനിൽ വെച്ചയ്യാളെ കണ്ടു. പക്ഷെ അയാൾ പരിചയം ഒരു പുഞ്ചിരിയിലൊതുക്കി മറയുകയാണു പതിവു.
അന്നൊരു ബുധനാഴചയായിരുന്നു, ഓഫീസ്സിൽ നിന്നു പതിവിലും വൈകിയാണു ഞാനിറങ്ങിയത്. അന്റോപ് ഹില്ലിലേക്കുള്ള ട്രെയിനിൽല്പതിവിലധികം തിരക്ക്. അടുത്തതിനു കാത്തിരുന്നാലും സ്ഥിതിയിതൊക്കെ തന്നെയാവും, ലേറ്റാവുകയും ചെയ്യും. ഇതിനു തന്നെ കേറാം. കാലു കുത്താനിടമില്ലാത്ത ആ ട്രെയിനിലേക്ക് ഞാൻ തിക്കിതിരക്കി കയറിപ്പറ്റി. പിറകേ കയറുന്നവരെന്നെ തള്ളി നീക്കി ഒരു മൂലയിലെത്തിച്ചു. കമ്പാർട്ട്മെന്റ് അവസാനിക്കുന്നടുത്തുള്ള ഒരു സീറ്റിന്റെയടുത്താണു ഞാനെത്തിയത്. ഒരു വിധത്തിലാണൂ നിക്കുന്നത്. കയ്യൊന്ന് താഴേക്കിടാൻ പോലും പറ്റുന്നില്ല. ശ്വാസം വിടുന്നത് പോലും കഷ്ടപ്പെട്ടാണു. ട്രെയിൻ സ്റ്റേഷൻ വിട്ട് കുറച്ചായപ്പോഴേക്കുംമെന്റെ തുടയിൽ ഉറുമ്പരിക്കുന്നത് പോലെ ഒരു ചലനം. താഴേക്ക് നോക്കിയാൽലൊരു വിധത്തിൽ കാണാം , ഒരു ചെറിയ ചെറുക്കൻ ഒറ്റച്ചന്തിയിൽ സീറ്റിലിരിക്കുന്നു. അവന്റെ കൈ അറിയാതെയെന്റെ തുടകളിൽ സ്പർശിച്ചിരിക്കുന്നു. ഇത്രയധികം തിക്കിത്തിരക്കുള്ള ഈ ട്രെയിനിൽ ബോഡി ടച്ചിംഗിനു പരാതി പറഞ്ഞിട്ട് യാതൊരു കാര്യവുമില്ല. ഞാൻ മിണ്ടാതെ നിന്നു.
അൽപ്പം കഴിഞ്ഞപ്പോളവന്റെ കൈ വീണ്ടൂം അരിച്ചരിച്ച് ഉറുമ്പു കയറുന്നത് പോലെ ത്രിവേണീ സംഗമത്തിലേക്ക് നീങ്ങുന്നു. എന്തു ചെയ്യണം? അദ്യമായിയാണു അന്യനൊരാളെന്റെ ശരീരത്തിൽ ഇങ്ങനെ സ്പർശിക്കുന്നത്. ഞാൻ കമ്പാർട്ട്മെന്റിന്റെ എൻഡിലും അവനെനിക്കഭിമുഖമായി താഴെ സീറ്റിലിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നത് കൊണ്ട് മറ്റാരും കാണുകയില്ല.. വരട്ടെ ..ഇവനെവിടെ വരെ പോകുമെന്നറിയാമെല്ലോ. എന്തായാലും ഈ ട്രെയിനിൽ വെച്ച് അവനെന്നെ റെയ്പ്പ് ചെയ്യുകയൊന്നുമില്ലല്ലൊ. ഞാൻതുടകളീറൂക്കി നിന്നു കൊടുത്തു. എന്റെ ഭാഗത്ത് നിന്ന് പ്രതികരണമൊന്നുമില്ലെന്ന് മനസ്സിലായതോടെ അവൻ കൈവെള്ളകൊണ്ടെന്റെ തുടകളിൽ പതുക്കെ തഴുകുവാൻ തുടങ്ങി. നല്ല രസം തോന്നിയതോടെന്റെ കൊഴുത്ത തുടകൾ മെല്ലെയകന്നു. അവൻ ചുരിദാറിനു മുകളിലൂടെ സംഗമ സ്ഥാനത്ത് കൈപ്പത്തി വെച്ചമർത്തി. തുടയിടുക്കുകളിലേക്ക് കൈ വിരൽ കയറ്റിയവൻന്മുന്നോട്ടും പിന്നോട്ടും ചലിപ്പിച്ചു. എന്റെ റോസാപ്പൂവ് തേൻ ചുരത്തുവാൻ തുടങ്ങിയിരുന്നു. അവൻ തുടകൾക്കിടയിലൂടെ കൈ കയറ്റിയെന്റെ നിതംബവിടവുകളിൽ
