എന്താ സീതാമ്മേ എന്നാ പറ്റി???
അവളോട് പോയി ചോദിക്ക്…പെണ്ണിന് കൊറേ കൂടുന്നുണ്ട്. നീയല്ലേ കൊണ്ടുനടക്കണേ….പോയന്വേഷിക്ക് എന്നാ പ്രാന്താന്നു…!!! സർവ കുറ്റവും എന്റെ നെഞ്ചത്തോട്ട് വെച്ച് സീതേച്ചി അതിലും സ്പീഡിൽ അടുക്കളയിലോട്ടു പോയി.
ആകെ കിളിപോയ അവസ്ഥയിൽ ഞാൻ കുറേനേരം അവിടെ നിന്ന് ആലോചിച്ചു. ഇവിടിപ്പോ ഞാനെന്നാ മയിര് കാണിച്ചു????!!! ഒരുണ്ടയും മനസ്സിലോട്ട് വന്നില്ല. ഓ കോപ്പ്. ഞാൻ ചെലവ് ചെയ്യാത്തത് കൊണ്ടാകും. പോയൊരു സോറി പറഞ്ഞേക്കാം…അല്ല അപ്പൊ അവര് എന്നാ കോപ്പിന് വേണ്ടിയാ അടി കൂടിയത്??? ഞാൻ എന്തായാലും ചേച്ചിയുടെ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു.
ചെന്നപ്പോ ചേച്ചി കട്ടിലിൽ കമഴ്ന്നടിച്ചു കിടപ്പുണ്ട്. കരയുവാണോ???ആ….
എന്താടി ചേച്ചീ ഇവടെ??? പ്രാന്തായെന്നാണല്ലോ അറിയിപ്പ്??? ഞാൻ മുറിയിലേക്ക് കേറിയതെ ചേച്ചിയെ ഒന്ന് ചൊടിപ്പിക്കാനായി ചോദിച്ചു.
നീ അവളേം കൊണ്ട് സിനിമക്ക് പോകാമെന്ന് പറഞ്ഞോ???? എന്റെ ഒച്ച കേട്ടപാടെ ചേച്ചി ചാടിയെന്നേറ്റു എന്റെ നേരെ നോക്കി ഒറ്റ അലർച്ച.
ആ പറഞ്ഞു….ഞാൻ അതിനിപ്പോ എന്നാ പറ്റി എന്ന
മട്ടിൽ കൂളായി പറഞ്ഞു.
ഞാൻ ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോ സമ്മതിക്കില്ല നിന്റെ ഉദ്ദേശം….ചേച്ചി വീണ്ടും അലറി.
എനിക്കൊന്നും മനസ്സിലായില്ല. കൊണ്ടുപോകാത്തിന് ഇത്ര കലിപ്പോ???
എന്നാന്ന്??ഞാൻ അത്ഭുതഭാവത്തിൽ ചേച്ചിയെ നോക്കി.
അവളെയും കൊണ്ട് തിയേറ്ററിൽ പോകാനുള്ള നിന്റെ ദുരുദ്ദേശം ഞാൻ ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോ നടക്കില്ലാന്ന്….
ചേച്ചി പറഞ്ഞു തീർന്നില്ല. കാര്യം മനസ്സിലായ എന്റെ കൈ ശക്തിയായി ചേച്ചിയുടെ കവിളിൽ തന്നെ പതിഞ്ഞു. പടക്കം പൊട്ടുന്ന പോലുള്ള അടി. ആ കവിളിൽ കൊണ്ട എന്റെ കൈപോലും തരിച്ചുപോയി. നല്ല രസികൻ അടി.
ഞാനെന്നാ കഴച്ചു നിക്കുവാന്നാണോടീ നീ കരുതിയെ??? കൊല്ലം എത്രയായെടീ നീയെന്നേ കാണുന്നെ??? അവള്… അവള്… കലി തീരാതെ ഞാൻ വീണ്ടും ചേച്ചിയുടെ നേർക്ക് ചാടി.
ബഹളം കേട്ട് ഓടിവന്ന സീതേച്ചി സംഭവം എന്തെന്നറിയാതെ മിഴിച്ചുനിന്നു. കവിളിൽ പൊട്ടിയ വെടിക്കെട്ടിന്റെ ഞെട്ടലിലും വേദനയിലും ചേച്ചി കവിളും പൊത്തി നിന്നു. കവിളിലൂടെ കണ്ണീർ ഒലിച്ചിറങ്ങി. പക്ഷേ ഒച്ചയുണ്ടാക്കി കരഞ്ഞില്ല.അതാണ് അത്ഭുതം.
അവള് നടക്കുന്നു….ഞാൻ ദേഷ്യം തീരാതെ കതകിനിട്ടു ഒറ്റയടി അടിച്ചിട്ട് ഇറങ്ങി നടന്നു. കൈ നന്നായി വേദനിച്ചെങ്കിലും അതിനേക്കാൾ വിഷമം ആയിരുന്നു മനസ്സിൽ. ഇത്ര നാളായിട്ടും എന്നേ വെറുമൊരു മാംസക്കൊതിയൻ മാത്രമായി ചേച്ചി കണ്ടതിലുള്ള വിഷമം എന്റെ കവിളിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങി. തിയേറ്ററിൽ കൊണ്ടൊകുന്നത് അച്ചുവിന്റെ മുലക്ക് പിടിക്കാനാണെന്നു ചേച്ചി ചിന്തിച്ചിരിക്കുന്നു…. ജീവിതത്തിന് ഒരു അർത്ഥം ഇല്ലാതായത് പോലെ…ആങ്ങളയായിപ്പോലും എന്നെ കാണുന്നില്ലെന്ന്….അറിയാതെ ഞാൻ വിതുമ്പിപ്പോയി.
വീട്ടുകാർ കാണാതിരിക്കാൻ കണ്ണീര് തുടച്ചുകൊണ്ടു വീട്ടിലേക്ക് കേറുമ്പോ അച്ചു വീണ്ടും മുമ്പില്.
അവള് എന്നെ പോകാൻ സമ്മതിക്കൂല്ലാന്ന് പറഞ്ഞു….ഡ്രെസ്സ് വെച്ചിരിക്കുന്ന പെട്ടിയുടെ താക്കോലും എടുത്തു പിടിച്ചേക്കുവാ… അമ്മേം അവളും തമ്മില് അതിന് അടി കൂടുവാ….അച്ചു എന്നെ നോക്കിപ്പറഞ്ഞു.
അവൾടെയൊരു ഒടുക്കത്തെ പോക്ക്….എവിടേലും പോയി തൊലയടീ……എനിക്ക് വീണ്ടും വിറഞ്ഞുകയറി. അവളെനോക്കി ഒന്ന് അലറിയിട്ട് ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് കേറി..ആ കലിപ്പിലും വിഷമത്തിലും ഞാനവളെ കൊന്നില്ല എന്നേയുള്ളു. ചെന്നപ്പോ ദേ സൗമ്യേച്ചി കൊച്ചിനേം കൊണ്ട് മുന്നില്.
ചേച്ചി എന്നെനോക്കി ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു. കൊലച്ചിരി പോലെയാണ് എനിക്കത് തോന്നിയത്. ഓരോ മൈരുകള് കേറിയേപ്പിന്നെ ബാക്കിയുള്ളവർക്ക് പ്രാന്താ….കൊല്ലുന്ന മട്ടിലൊന്നു നോക്കിയിട്ട് ഞാൻ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. സൗമ്യേച്ചിക്ക് ബോധം വീണതോ പോലീസ് പിടിക്കുമോ എന്ന പേടിയോ ഒന്നുമില്ലായിരുന്നു എനിക്കപ്പോൾ പ്രശ്നം. ആരതിചേച്ചിയുടെ ആ വാക്കുകൾ ഏൽപ്പിച്ച മുറിവ് ആയിരുന്നു. അതെന്നെ വല്ലാതെ തളർത്തിയപോലെ….
അന്ന് ആരുവിളിച്ചിട്ടും ഞാൻ എണീറ്റില്ല. ഫോൺ എടുത്തില്ല…ആരൊക്കെയോ ഫോണിൽ വിളിച്ചു… നോക്കിയത് പോലുമില്ല. ശല്യം കൂടിയപ്പോ സൈലന്റ് ആക്കിയിട്ട് കിടന്നു. അറിയാതെ കണ്ണുകൾ നിറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അതോടൊപ്പം ഒരു പാപബോധം എന്നെ അലട്ടിത്തുടങ്ങി. ചെയ്തത് മൊത്തം തെറ്റായിരുന്നു എന്നൊരു തോന്നൽ…. ചേച്ചിയോടും സൗമ്യേച്ചിയോടുമൊക്കെ ചെയ്തത് പൊറുക്കാനാവാത്ത തെറ്റ്…. അതോടെ ശിവേട്ടനെ സംബന്ധിച്ച രഹസ്യം ഞാൻ അതിന്റെ ശിക്ഷ പോലെ മനസ്സിലിട്ടു സ്വയം ഉരുകിത്തുടങ്ങി. ആരോടും പറയാത്തത് പേടികൊണ്ടു കൂടിയാണെന്നത് മറ്റൊരു സത്യം. കൈച്ചിട്ടു ഇറക്കാനും വയ്യ മധുരിച്ചിട്ട് തുപ്പനും വയ്യ എന്ന അവസ്ഥ. നേരെചൊവ്വെ ഉറക്കം പോലും നഷ്ടപ്പെട്ടു.
ഒന്നു രണ്ടു തവണ പൊലീസുകാർ മറ്റവന്റെ പേരിൽ അന്വേഷിച്ചു വന്നതോടെ പേടി കൂടി. അതിലൊന്നും എന്റെ പേരിലായിരുന്നു… ശിവേട്ടനെതിരെ തെളിവും…അതോടെ ഒട്ടൊക്കെ ഒതുങ്ങിയെങ്കിലും എനിക്കെന്തോ ഒരു പേടി. രഹസ്യം പുറത്തറിയാതിരിക്കാൻ അല്ല സൗമ്യേച്ചി പ്രശ്നം അറിഞ്ഞു പുള്ളി എന്നെ ഉറക്കത്തിൽ തട്ടിക്കളയുമോ എന്നതായിരുന്നു എന്റെ പേടി. കോളേജിൽ എത്തുമ്പോൾ മറക്കുന്ന ഓർമകൾ വീട്ടിലെത്തുമ്പോൾ വീണ്ടും തികട്ടിവരും…..തലേന്ന് വരെ സഹനടൻ ആയിരുന്നവൻ ഒറ്റ ദിവസം കൊണ്ട് വില്ലൻ ആയപ്പോൾ ഉള്ള സമാധാനം മൊത്തം പോയി….
പക്ഷേ കഥയിലെ മെയിൻ വില്ലൻ അണിയറയിൽ പ്ലാനിംഗ് തുടങ്ങിയതെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു എന്നത് മറ്റൊരു സത്യം…..പിറ്റേന്ന് ആരതിചേച്ചിയോ അച്ചുവോ രാവിലെ വന്നില്ല…ഞാനവരെ നോക്കിയതുമില്ല…നേരെ കോളേജിലേക്ക് വിട്ടു….അതൊരു പുതിയ തുടക്കമായിരുന്നു…പ്രണയത്തിന്റെ…തമാശകളുടെ…..ചതിയുടെ…. രാഷ്ട്രീയ കള്ളക്കളികളുടെ തുടക്കം…..
ഏവരുടെയും അഭിപ്രായങ്ങളും വിമർശനങ്ങളും പ്രതീക്ഷിച്ചുകൊണ്ടും താമസിച്ചതിന് ഒരിക്കൽക്കൂടി ക്ഷമ ചോദിച്ചുകൊണ്ടും
ഹൃദയപൂർവ്വം
നിങ്ങളുടെ
ജോ
