അഞ്ജലിയെയും പാറുക്കുട്ടിയെയും തന്റെ കുടുംബത്തിന്റെ അഭിമാനവും ഓർത്താണ്‌ താൻ ഒന്നും ചെയ്യാതിരുന്നത്…ഇനിയും താൻ പോയില്ലെങ്കിൽ ഈ ചെറിയ അകൽച്ചയിൽ…അഞ്ജലിയെ തനിക്ക് ചിലപ്പോൾ എന്നന്നേക്കുമായി ആ വിശ്വനാഥൻ നഷ്ടപ്പെടുത്തുമോ എന്ന പേടി….മനസിലേക്ക് വന്നപ്പോൾ ഞാൻ വേഗം എണീറ്റ് റെഡിയായി… ചെറിയച്ഛന്റെ കാറിൽ ഞങ്ങൾ യാത്രതിരിച്ചു. ഡ്രൈവ് ചെയ്യുന്നതിനിടയിൽ ചെറിയച്ഛൻ വാച്ചിൽ നോക്കിക്കൊണ്ട്…” നന്ദാ നമ്മൾ അവിടെ എത്തുമ്പോഴേക്കും ഇരുട്ടാകുമല്ലോ? “….”മ്മ്” മൂളിക്കൊണ്ട് മൊബൈൽ എടുത്ത്നോക്കി..അഞ്ച് മണി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു ഇനിയും ഒരുമണിക്കൂറിലതികം ഓട്ടമുണ്ട് അഞ്ജലിയുടെ കടമ്പനാട്ടുള്ള വീട്ടിലേക്ക് ….
വല്യച്ഛൻ പതുക്കെ പോയാൽ മതി മഴയത്ത് ബ്രേക്ക്‌ കിട്ടില്ല ചിലപ്പോൾ..?… “മോനെ ഏതെങ്കിലും ബേക്കറിയുടെ മുൻപിൽ വണ്ടി നിർത്തണേ പാറുക്കുട്ടിക്ക് എന്തെങ്കിലും വാങ്ങണ്ടേ?”…. എന്റെ തോളിൽ തട്ടിക്കൊണ്ട് അമ്മ ചോദിച്ചു …. “ഇന്ന് ഞായറാഴ്ച അല്ലേ അമ്മേ എല്ലാം അവധിയാണ്. അടൂർ എത്തുമ്പോൾ വാങ്ങാമെന്ന് പറഞ്ഞ് ഞാൻ സീറ്റിലേക്ക് ചാരിക്കിടന്നു… അമ്മ മൂളുക മാത്രം ചെയ്തു… “നയനയുംഗിരിയും എന്താ സാവിത്രി വരാഞ്ഞത്?… കൃഷ്ണമ്മാവൻ അമ്മയോട് ചോദിക്കുന്നത് കേട്ടു…. ” ഗിരി അവിടില്ല കോയമ്പത്തൂർ എങ്ങാണ്ട് പോയിരിക്കുവാ… കടയിലേക്കുള്ള തുണികൾ എടുക്കാനോ മറ്റോ”… ” അവനില്ലാതെ രണ്ട് പിള്ളേരേം കൊണ്ട് അവള് ഈ മഴയത്ത് ഒറ്റക്ക് എങ്ങനെ വരാനാ”…? അമ്മയുടെയും അമ്മാവന്റെയും സംസാരം കേട്ട് ഞാൻ പുറത്തെ കാഴ്ചകൾ നോക്കിയിരുന്നു….
ഇല്ലിക്കൽ തറവാടിന്റെ അടുക്കളയിൽ അഞ്ജലി രാത്രിയിലേക്കുള്ള അത്താഴത്തിന് അരി കഴുകുമ്പോൾ പുറത്ത് ഒരു ജീപ്പിന്റെ ശബ്ദം കേട്ട് . “വിശ്വേട്ടൻ ഇന്ന് നേരത്തെ വന്നെന്ന് തോന്നുന്നല്ലോ വല്യേച്ചി ” നിലത്ത് തേങ്ങ ചിരകിക്കൊണ്ടിരുന്ന ആതിരയെ നോക്കിചോദിച്ചു… “മ്മ് ” മൂളിക്കൊണ്ട് ആതിര…”മഴയായത് കൊണ്ട് പണിക്കാര് പോയിക്കാണുമെടി അതായിരിക്കും”…….തേങ്ങാപീര വാരി കളിച്ചോണ്ടിരുന്ന പാറുക്കുട്ടി ജീപ്പിന്റെ ഹോൺ മുഴങ്ങിയപ്പോൾ “ബല്ല്യച്ചാ”ന്നും പറഞ്ഞു ഉമ്മറത്തേക്ക്ഓടുന്നത്കണ്ട്….. “മോളെ വീഴും ഓടണ്ടാ വല്യച്ഛൻ ഇങ്ങ് വരും, മുറ്റത്ത് ഇറങ്ങല്ലേ “…..പാറുക്കുട്ടിയോടായി അഞ്ജലി വിളിച്ചു പറഞ്ഞു…” ഉമ്മറത്ത് അപ്പുമോനും അഞ്ജന മോളും ഉണ്ടെടി നീ പേടിക്കണ്ട … അരികഴുകി അടുപ്പിലെ കലത്തിലേക്കിടുമ്പോൾ ആരതി പറയുന്നത് കേട്ട അഞ്ജലി…. “മ്മ് “….”വിശ്വേട്ടന്റെ അടുത്ത് പോകാത്ത പെണ്ണായിരുന്നു ഇപ്പോൾ വല്യച്ഛനെ മതി ഊണിനും ഉറക്കത്തിനുമിപ്പോൾ”…..
അഞ്ജലി പറഞ്ഞ് ചിരിച്ചപ്പോൾ ആതിരയും അവൾക്കൊപ്പംകൂടി…” “ശരിയാണ് അല്ലെങ്കിൽ അവളുടെ അച്ഛൻ നന്ദന്റെ തോളിൽ നിന്നിറങ്ങാത്ത പെണ്ണായിരുന്നു”…. നന്ദന്റെ പേര് കേട്ടതും അഞ്ജലിയുടെ മുഖത്തെ ചിരിമായുന്നത് ആതിര ശ്രദ്ധിച്ചു…. ” എന്തൊരു നശിച്ച മഴയാണ്..?… അത് കൊണ്ടായിരിക്കും നന്ദന്റെ അമ്മയും അമ്മാവനും ഇന്ന് വരുമെന്ന് പറഞ്ഞിട്ട് വരാഞ്ഞത്……ആശുപത്രിയിൽ നിന്ന് പോയശേഷം നന്ദൻ ഇതുവരെ ഇങ്ങോട്ടൊന്നു വന്നില്ലല്ലോ? അവന്റെകൂടി വീടല്ലേ ഇത്, നമ്മളെല്ലാം അന്യരായോ അവന്…?”….. അരിഞ്ഞ പച്ചക്കറി പാത്രത്തിൽ വാരിയിട്ട് ….ആരോടെന്നില്ലാതെ പറഞ്ഞുകൊണ്ട് അമ്മ അനുരാധ എഴുന്നേറ്റ്…
കഴുകാൻ വെച്ചിരിക്കുന്ന നിലവിളക്ക് എടുക്കാനായ് പൂജാമുറിയിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ…അഞ്‌ജലിയും ആതിരയും ഒന്നുംമിണ്ടാതെ മുഖാമുഖം നോക്കി…അഞ്ജലി വിശ്വനാഥന് ചായക്കുള്ള പാൽ അടുപ്പിലേക്ക് വെക്കുമ്പോൾ അവളുടെ മനസ്സ് നന്ദന്റെ ഓർമകളിലേക്ക് പോയിരുന്നു……. വല്യേച്ചി പറഞ്ഞത് ശരിയാണ് നന്ദേട്ടനെ കണ്ടാൽ പിന്നെ പാറുകുട്ടിയ്ക്ക് തന്നെപോലും വേണ്ടന്ന് മനസിലോർത്തു.”….. “നന്ദേട്ടൻ “…..ആ പേര് മനസ്സിൽ ഉരുവിടുമ്പോഴേക്കും നന്ദന്റെ മുഖംഅവളിലേക്ക് ഓടിയെത്തിയിരുന്നു…..താൻ ജീവനുതുല്യം സ്നേഹിക്കുന്ന തന്റെ നന്ദേട്ടനെ കണ്ടിട്ട് എത്ര നാളായ്….ആ സ്വരമൊന്ന് കേട്ടിട്ട്, മോളെ അച്ചുന്നുള്ള വിളി കേട്ടിട്ട്…ആ മാറിലെ ചൂടേറ്റിട്ട് എത്രനാളായി….,ഇത്രയ്ക്ക് വെറുക്കാൻ മാത്രം വലിയ തെറ്റാണോ താൻ ചെയ്തത്? പാറൂട്ടിയെ പോലും മറന്നോ? എന്ത് സന്തോഷം നിറഞ്ഞതായിരുന്നു ഞങ്ങളുടെ ജീവിതം…..തന്റെ അനിയത്തി അരുണിമയും ഭർത്താവ് വിപിനും വിവാഹം കഴിഞ്ഞ് ആദ്യമായി വിരുന്ന് വന്ന ആ സന്തോഷം നിറഞ്ഞ ദിവസം ഒറ്റനിമിഷം കൊണ്ട് ഇല്ലാണ്ടാക്കിയത് ഞാനാണോ? നന്ദേട്ടനല്ലേ….? താനെത്ര കെഞ്ചി കരഞ്ഞു പറഞ്ഞതാ എന്നിട്ടും നന്ദേട്ടൻ കേട്ടില്ല…
തന്റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് നന്ദേട്ടൻ വരുന്നതിനു “മുൻപോ പിൻപോ മനസ്സ്കൊണ്ടോ ശരീരംകൊണ്ടോ പോലും താൻ ആരെയും ആഗ്രഹിച്ചിട്ടില്ല…. തന്റെ ശരീരത്തിന് വേണ്ട എല്ലാ സുഖവും സ്നേഹവും സ്വന്തം ഭർത്താവിൽ നിന്നും കിട്ടുമ്പോൾ ഏതൊരു പെണ്ണിന്റെയും മനസും സന്തോഷം ആയിരിക്കും….കിടപ്പറയിൽ തന്റെ ഇഷ്ടങ്ങൾക്ക് കൂടി വിലതന്ന് തന്നെയാണ് നന്ദേട്ടനും ഞാനും ബന്ധപ്പെടാറുള്ളത്…. എത്ര രാത്രികളിൽ എന്നെ രതിസുഖത്തിന്റെ പരമോന്നതയിൽ എത്തിച്ച് സംതൃപ്തി നൽകിയിരിക്കുന്നു… ഞാൻ സംതൃപ്തയാണെന്ന് നന്ദേട്ടനും അറിയാം..എന്നിട്ടും താൻ കൂടെപ്പിറപ്പിനെപ്പോലെ കരുതുന്ന വിശ്വേട്ടനേയും തന്നെയും ചേർത്ത് തന്റെ നന്ദേട്ടൻതന്നെ അന്നങ്ങനെയൊക്കെ പറഞ്ഞപ്പോൾ സ്വയം നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ലന്നത് സത്യം… രണ്ട് മാസങ്ങൾക്കു മുൻപ് നടന്ന ആ സംഭവം അവളിലേക്ക് തികട്ടി വന്നപ്പോൾ അഞ്ജലിയുടെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു..മനസ്സ് വിങ്ങിപ്പൊട്ടുമ്പോഴും നന്ദനെ കാണാനും ഒന്ന് വാരിപുണർന്ന് ആ മാറിലെ ചൂടേൽക്കാനും അവളുടെ മനസ്സ് കൊതിച്ചു… അപ്പോഴേക്കും പാത്രത്തിൽ പാൽ തിളച്ച് പൊങ്ങി തുടങ്ങിയിരുന്നു …
ചായപൊടിവാരിയിട്ട് തിരിഞ്ഞതും പെട്ടെന്ന് അഞ്ജലിയുടെ ഇടത്തെ ഇടുപ്പിൽ ഒരു കയ്യമർത്തലും ഞെരടും കിട്ടി… ” അയ്യോ അമ്മേ ” എന്ന് നിലവിളിക്കുന്നതിനൊപ്പം പെരുവിരൽ കുത്തി ചാടിപ്പോകുകയും ചെയ്തു….. തിരിഞ്ഞ് നോക്കുമ്പോൾ പാറുക്കുട്ടിയെ കയ്യിൽവെച്ച് വിശ്വേട്ടൻ നിന്ന് ചിരിക്കുന്നു……..
അഞ്ജലി : “ഇത്കണ്ടോ വല്യേച്ചി പിച്ചി തൊലികളഞ്ഞു .വിശ്വേട്ടൻ എന്താ ഈ കാണിച്ചേ…?മനുഷ്യന്റെ ജീവനങ്ങു പോയി”….വേദന തടവിക്കൊണ്ട് ദേഷ്യത്തോടവൾ വിശ്വന്റെ കയ്യിൽ തന്റെ കൂർത്ത നഖങ്ങൾ കൊണ്ടൊരു അളളൽ കൊടുത്തു…..തന്റെ മകൾ പാറുക്കുട്ടി വിശ്വേട്ടൻറെ കൈകളിൽ ഇരുന്ന് കയ്യടിച്ചു ചിരിക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ അവർ മൂന്ന്പേർക്കും ചിരിക്കാതിരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല…. ആതിര : എന്തിനാ വിശ്വേട്ടാ അവളെ എപ്പോഴുമിങ്ങനെ വേദനിപ്പിക്കുന്നത്.?… നിനക്കിത് തന്നെ വേണം അച്ചു… എത്ര പിച്ചുകൊണ്ടാലും വേദനിച്ചാലും പിന്നേം വിശ്വേട്ടാന്നും പറഞ്ഞു നീ തന്നല്ലേ അങ്ങോട്ട് ചെല്ലുന്നത് ?…..
