ആ നഗ്നമേനി പൊന്നരഞ്ഞാണത്തിന്റെയും സ്വർണ്ണക്കൊലുസിന്റെയും തിളക്കത്താൽ മിന്നിത്തിളങ്ങി…!
രണ്ടാളും മത്സരിച്ചാണ് കളി എങ്കിലും മൃദുലയുടെ നഗ്നമേനിയും പുണർന്ന് കിടക്കുമ്പോൾ ഏതോ ഒരു അദൌമസൌരഭ്യം ആണ് ഉള്ളിൽ നിറയാറ്
ലൈംഗികത അല്ല!
ഇവളും പറയാറുണ്ട് ഈ കിടപ്പിലെ ഇതേ അനുഭൂതിയുടെ കാര്യം..!
അച്ചനുമമ്മയും കൂടി ആദ്യമായി കൈമളങ്കിളിനൊപ്പം വന്ന് മൃദുലയെ കണ്ട് മടങ്ങുമ്പോൾ അച്ചൻ അമ്മയോട് പറഞ്ഞു:
“നിന്റെ പാലയ്കാമോതിരം കൈമാറാൻ സമയമടുത്തല്ലോ വസൂ…! മോൻകുട്ടനാണല്ലോ നിനക്ക് ആദ്യം മരുമോളെ തരിക..!”
“സത്യേട്ടനിതെന്ത് ഭ്രാന്താ ഈ പറയുന്നത്? ആ പെണ്ണ് എം.ഏ ബിഎഡ്ഡ് ആണ്! അപ്പോൾ തന്നെ പ്രായം അറിയില്ലേ!
അതും എത്ര വർഷം മുൻപാണെന്ന് ആർക്കറിയാം! അവനെക്കാട്ടിലും എത്ര
വയസ്സിന് മൂത്തതാ അവൾ…!”
അമ്മ ദേഷ്യപ്പെട്ടപ്പോൾ അച്ചൻ പുഞ്ചിരിയോടെ ഒരു അവധൂതനെപ്പോലെ എങ്ങ് നിന്നോ വരുന്ന പോലുള്ള ശബ്ദത്തിൽ പറഞ്ഞു:
“അവൾ അവനെ തേടി വന്നതാണ്.. കൈമൾ അതിനൊരു നിമിത്തമായെന്ന് മാത്രം!
അവൾ ഇവിടെത്തിയില്ലായിരുന്നേൽ അവൻ തേടി ചെല്ലുമായിരുന്നു അവളെ! ആ രണ്ടുജോഡി കണ്ണുകളിലെ അഭൌമമായ ആ തീഷ്ണത ഞാൻ കണ്ടു ആദ്യ നോട്ടത്തിൽ തന്നെ….!”
അമ്പരന്ന് ഭയത്തോടെ അച്ചന്റെ മുഖത്തേയ്ക് നോക്കിയ അമ്മയെ അലിവോടെ നോക്കിയിട്ട് അച്ചൻ തുടർന്നു:
“അവരെ അവരുടെ വഴിയ്ക് വിടുന്നതായിരിക്കും നമുക്ക് നല്ലത്…!
എതിർത്താൽ വസുന്ധരയ്ക് നിന്റെ രണ്ടാമത്തെ മകനെ നഷ്ടപ്പെടും! അവർ ഒന്നാകാനായി മാത്രം ജനിച്ചവരാണ്! ഒന്നായേ മതിയാകൂ താനും!
അതിന് തടസ്സം പെറ്റതള്ള ആയാലും അവനാ തടസ്സം ഒഴിവാക്കും! അല്ലാതെ അവളെയല്ല!”
“പിന്നേ…! സത്യേട്ടൻ കണ്ടപ്പോളേ അങ്ങൂഹിച്ചു! ചുമ്മാണ്ടിരി! അവര് നല്ലപ്പഴാ തമ്മി കാണുണ തന്നേ….!”
അമ്മയത് തമാശരൂപത്തിൽ പ്രതിരോധിച്ചു!
“വസൂ….. നിന്നെ ഒരാൾ നോക്കുമ്പോ സ്നേഹമാണേ നിനക്കയാളുടെ മുഖം കണ്ടാ മനസിലാകുവോ…?
“മനസ്സിലാകും”
“ആ കണ്ണുകളിൽ വെറുപ്പോ ഭയമോ കാമമോ വാത്സല്യമോ ആണെങ്കിലോ…?”
“അതും പിടികിട്ടും”
“എന്നാ നിനക്ക് പിടികിട്ടാത്ത ചിലത് എനിക്കാ രണ്ട് മുഖത്തൂന്നും പുടികിട്ടി. പുടികിട്ടിയോ…? ഒരു പക്ഷേ അവർക്ക് രണ്ടിനും തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവില്ല അത്!
പക്ഷേ അതാണതിന്റെ സത്യം!
ഉടൻ അവരത് അറിയുകയും ചെയ്തോളും! അവരെ ഈ പ്രപഞ്ചമാണ് ഒരുമിയ്കാനായി അയച്ചത്! മനുഷ്യരുടേതായ തിരിച്ചറിവും ചടങ്ങുകളും ഒന്നും അവർക്ക് ബാധകമേയല്ല!”
മനുഷ്യമനസ്സുകളുടെ ചുഴികളും മലരികളും തൊട്ടറിഞ്ഞ് മനുഷ്യബന്ധങ്ങളുടെ അനശ്വര കാവ്യങ്ങൾ നോവൽ രൂപത്തിൽ സൃഷ്ടിക്കുന്ന അതുല്യ കലാകാരൻ ആറ്റുപുറം സത്യവ്രതന്റെ സംശയലേശം തീണ്ടിയിട്ടില്ലാത്ത ഉറച്ച വാക്കുകൾക്ക് മുന്നിൽ അവിശ്വസിക്കാനാവാതെ അമ്മ പകച്ച് നിന്നുപോയി..!
ഈ വിവരം അറിഞ്ഞ് കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ മൃദുലയോട് ഇതേപോലെ എന്റെ മീതേ നഗ്നയായി കിടക്കുമ്പോൾ തമാശ രൂപേണ ചോദിച്ചു:
“നീയന്ന് അത് പറഞ്ഞപ്പോൾ തല്ല് തരാതെ ഞാനത് അംഗീകരിച്ച് തന്ന് വേറെ ഒരു പെണ്ണിനെ കെട്ടാം എന്ന് സമ്മതിച്ചിരുന്നേൽ നീ എന്ത് ചെയ്തേനേ…?”
ചോദ്യം കഴിഞ്ഞുപോയ വെറുമൊരു തമാശയെപ്പറ്റി കുസൃതിയോടെ ആയിരുന്നെങ്കിലും അലറിക്കരഞ്ഞ മൃദുല സംഹാരരുദ്രയായി..!
“നിന്നേം കൊന്ന് ഞാനും ചത്തേനേ…!!”
ആ ചോദ്യത്തിന്റെ തിരുശേഷിപ്പാണ് എന്റെ ഇടത് മുലക്കണ്ണിന്റെ മുകളിലും താഴെയുമായി പതിഞ്ഞ് കിടക്കുന്ന മൃദുലയുടെ എട്ട് പല്ലുകളുടെ അടയാളം..!
എനിക്കും അച്ചന്റെ വാക്കുകളെ അവിശ്വസിക്കാനായി തോന്നിയില്ല! മുൻ ജന്മത്തിൽ ഏതോ ജീവരൂപത്തിലുള്ള ഇണകളായിക്കഴിഞ്ഞ ഞങ്ങളിൽ സ്നേഹിച്ച് മതിയാകാതെ നേരത്തേ അടർന്ന്
പോന്ന അവൾ നേരത്തേ തന്നെ മനുഷ്യരൂപത്തിൽ മൃദുലയായി അവതരിച്ച് എന്റെ വരവിനായി കാത്തിരുന്നതായാണ് എനിക്കും അനുഭവപ്പെടുന്നത്….!
മൃദുലയുടെ ഉമിനീരിന്റെ നനവ് മാറിൽ അനുഭവപ്പെടുന്നത് അറിഞ്ഞുകൊണ്ട് ഞാനും പതിയെ മയക്കത്തിലേയ്ക് പ്രവേശിച്ചു….
രാവിലെ ഞങ്ങൾ വീട്ടിലേയ്ക് ചെന്നു. ചാലക്കുടി വരെ പോകാൻ അച്ചന്റെ സുഹൃത്തിന്റെ ഒരു വണ്ടി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അവിടെ തോമസങ്കിൾ വന്ന് കാത്ത് നിൽക്കും ഇവിടുന്ന് പോരുന്ന വണ്ടിക്കാരൻ അറിയില്ല അത്…!
അച്ചൻ ഒരു മൊബൈൽഫോൺ എടുത്ത് നീട്ടി. മൊബൈൽഫോൺ വളരെ വേഗതയിൽ പ്രചാരത്തിലായി വരാൻ തുടങ്ങിയ കാലം!
“ഇത് കൈയിലിരുന്നോട്ടെ! തോമാച്ചന്റെ കൈയിൽ ഇതിന്റെ നമ്പരുണ്ട് വിളിച്ചോളും എനിക്കും എവിടെത്തി എന്നറിയുകേം പിന്നീട് വിളിയ്കുകേം ഒക്കെ ചെയ്യാവല്ലോ…”
മൃദുലയ്ക് വലിയ സങ്കടം പിരിയാൻ!അമ്മയ്ക് അതിലപ്പുറം!
“നീ ഒന്നും പേടിയ്കെണ്ടെടീ മോളേ! ഞങ്ങള് പോയി വീടും പരിസരോം ഒക്കെ കണ്ടതാ നല്ല സ്ഥലം! അരീം സാധനങ്ങളും മാത്രം വാങ്ങി അങ്ങ് ചെന്നാ മതി ബാക്കിയൊക്കെ ഞങ്ങള് റെഡിയാക്കിയിട്ടാ പോന്നത്…”
എന്റെ ബുക്കും പുസ്തകങ്ങളുമാണ് മൃദുല ആദ്യം വണ്ടിയിലേയ്ക് കയറ്റിയത്..!
അവിടേം നമുക്ക് സമാധാനം തരില്ലെന്ന് സാരം!
ഞങ്ങൾ പുറപ്പെടും മുൻപ് മൈഥിലിയെ വിളിച്ച് പുതിയ നമ്പർ നൽകി. നാളെ പുലർച്ചെ അവർ അവിടെത്തിക്കൊള്ളാമെന്ന് അവൾ പറഞ്ഞു.
ആദ്യം ആ വീട് ചെന്ന്
കാണുന്നത് അവർ രണ്ടും കൂടിയാണ്….! കണ്ണൂരിന്റെ മണ്ണിൽ നിന്നും യാത്ര പുറപ്പെടുമ്പോൾ ഉള്ളിലെവിടെയോ ചെറിയൊരു നീറ്റൽ അനുഭവപ്പെട്ടു…!
“അവിടടുത്ത് അന്പലമുണ്ടോ കുട്ടാ..? ദേവീക്ഷേത്രം അടുത്തെങ്ങാൻ ആണോ ആവോ….!”
അവൾക്കാദ്യം അതാണ് അറിയേണ്ടത്!
നാം ഒന്ന് കരുതും ഈശ്വരൻ മറ്റൊന്ന് നടത്തും…! തൃശൂർ അടുക്കാറായതും ഫോൺ ശബ്ദിച്ചു. വീട്ടിലെ നമ്പറാണ്…! അരമണിക്കൂർ തികച്ചായില്ല വിളിച്ചിട്ട് പിന്നിതിപ്പോൾ വീണ്ടും…? ഞാൻ അമ്പരപ്പിൽ ഫോണെടുത്തു അച്ചന്റെ പരിഭ്രാന്തമായ ശബ്ദം:
“നിങ്ങളെവിടെ എത്തിയെടാ തൃശൂരായോ…?”
“ആകുന്നു… എന്താ അച്ചാ…?”
“കൈമളിന് തൃശൂരടുത്തപ്പോൾ ഒരു നെഞ്ചുവേദന!
പിന്നിലിരുന്നയാൾ സീറ്റിൽ നിന്ന് നെഞ്ചും പൊത്തി മറിയുന്നതാ ശശി കണ്ണാടിയിലൂടെ കണ്ടത് … ഉടൻ തൃശൂർ മെഡിക്കൽകോളജിൽ എത്തിച്ചെങ്കിലും ജീവൻ രക്ഷിക്കാനായില്ല!
നിങ്ങൾ അങ്ങോട്ട് ചെല്ല്! തോമാച്ചനോടും ഞാൻ വിവരം പറഞ്ഞ് തിരികെ പൊയ്കോളാൻ പറഞ്ഞു!
മൈഥിലിയെ അറിയിച്ചില്ല! നീ അവന്റെ ഓഫീസിലേയ്കോ മൊബൈലിലേയ്കോ വിളിയ്ക്!
ബോഡി രാത്രിയ്ക് മുൻപ് അവിടുന്ന് കൊണ്ടുപോര്. തൃശൂരെ ആൾക്കാരെ ഞാൻ അറിയിച്ചിട്ടുണ്ട് അവർ നിന്നെ വന്നുകണ്ട് അവിടെ വേണ്ട സഹായങ്ങൾ ചെയ്ത് തന്നോളും….”
ഞാൻ കേട്ട വാർത്ത വിശ്വസിയ്കാനാവാതെ മരവിച്ചിരുന്നുപോയി!
എന്റെ മരവിച്ച മുഖം കണ്ട മൃദുല എന്നെ തോണ്ടി
“കൈമളങ്കിൾ മരിച്ചുപോയെന്ന്…!”