ഞാൻ ചെയ്തത് കൂടിപ്പോയോ എന്നൊരു കുറ്റബോധം എന്നിലുടലെടുത്തു.
ഞാൻ : ചേച്ചി ആദ്യം ഈ കരച്ചിലൊന്ന് നിർത്ത് എനിക്ക് ഇപ്പോ നിങ്ങളോട് ഒരു പ്രശ്നോം ഇല്ല.. നിങ്ങൾ ആഗ്രഹിച്ചപോലെ ഒരു അനിയനായി നല്ല സുഹൃത്തായി ഞാൻ ഉണ്ടാകും എന്നും .. മായേച്ചിയുടെ കണ്ണുകൾ തുടച്ചുകൊണ്ട് അവൻ പറഞ്ഞു..
ചേച്ചി പോയി മുഖം കഴുകിയേ.. കലങ്ങിയ കണ്ണുള്ള മുഖം കാണാൻ ഒരു രസോല്ല..
മായേച്ചി അത് കേട്ട ഭാവം നടിച്ചില്ല.. ചേച്ചി ഇങ്ങനെ സങ്കടപ്പെട്ടിരിക്കാണാണ് ഭാവമെങ്കിൽ ഞാനിനി ഒരിക്കലും മിണ്ടില്ലാട്ടോ .. കേട്ടപാതി കേൾക്കാതപാതി ചേച്ചി പോയി മുഖം കഴുകി വന്നു എന്നിട്ട് എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു
അപ്പോ പ്രശ്നങ്ങൾ ഒക്കെ തീർന്നല്ലോ എന്നാ ഞാൻ പോയി പഠിക്കട്ടെ..
മായ : അതിന് പ്രശ്നം മുഴുവൻ നിനക്കായിരുന്നല്ലോ
ആ എന്റെ പ്രശ്നങ്ങളൊക്കെ തീർന്നു എന്നും പറഞ്ഞ് അവൻ മുകളിലേക്ക് കേറി പോയി ..
അന്ന് മുതൽ അവർ നല്ല കൂട്ടായി . അവന് ഒരു ചേച്ചി എന്നതിലും മായക്ക് ഒരു അനിയൻ എന്നതിലും ഉപരി അവർ നല്ല സുഹൃത്തുക്കളായി മാറിയിരുന്നു..
എതാണ്ട് രണ്ടാഴ്ച കഴിഞ്ഞപ്പോൾ മായേച്ചിയുടെ ലീവ് തീർന്നു . ആദ്യത്തെ ഒരാഴ്ച അനൂപ് കൊണ്ടു കോളേജിലേക്ക് കൊണ്ട് വിട്ടു . പരീക്ഷ ആയതിനാൽ അപ്പു ഇടക്കൊക്കെയെ പോകാറുള്ളായിരുന്നു . ചിലപ്പോഴൊക്കെ അവനും മായയും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു മടങ്ങി വരാര്.
മായ അപ്പുവിന്റെ വീട്ടിലെ ഒരംഗമായിട്ട് ഒരു മാസം കഴിഞ്ഞു അതോടൊപ്പം അനൂപിന്റെ ലീവും തീരാറായി അടുത്ത ബുധനാഴ്ചത്തേക്കാണ് ടിക്കറ്റ് . അന്ന് ഒരു ഞായറാഴ്ച ആയിരുന്നു. തിരിച്ച് പോകുന്നതിന് മുൻപ് ചേട്ടനും മായേച്ചിയും കൂടെ ഇന്നലെ ഏട്ടത്തിയുടെ വീട്ടിലേക്ക് പോയതാണ് ഇതുവരെ തിരിച്ചെത്തിയിട്ടില്ല. ഊണിന് ശേഷം കുറേ സമയം അവരെ നോക്കി നിന്നു കാണാത്തത് കൊണ്ട് അപ്പു ഒരല്പം കിടക്കാമെന്ന് കരുതി അപ്പോഴാണ് മുറ്റത്തേക്ക് കാർ വരുന്ന ശബ്ദം കേട്ടത് .
തുടരും
തുടരണോ വേണ്ടയോ എന്ന് തീരുമാനിക്കേണ്ടത് പ്രിയപ്പെട്ട വായനക്കാരാണ് നിങ്ങളുടെ വിലയേറിയ അഭിപ്രായങ്ങളും വിമർശനങ്ങളും പ്രതീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് ഒട്ടേറെ സ്നേഹത്തോടെ – കാട്ടിലെ കണ്ണൻ
