മീനത്തിലെ കന്തൂട്ട് – 1
Meenathile Kanthoott | Author : Naruth
കുംഭം മീനമാസക്കാലം. വീശിയടിക്കുന്ന ഉഷ്ണക്കാറ്റ്. ആറ്റിൽ വെള്ളം തീരെ കുറഞ്ഞ് നീണ്ട മണൽപ്പരപ്പുകൾ. ഇവിടെ ഇപ്പൊ ആറ് രണ്ട് തോടുകൾ പോലെയൊഴുകി താഴെ വളവിലെ കയത്തിലെ വളവിൽ ഒരുമിക്കുന്നു.
പരീക്ഷകൾ കഴിഞ്ഞതോടെ ആറ്റിലാണ് ഞങ്ങൾ കൂടുതലും..ഞാനും കൂട്ടുകാരും. സക്കറിയയും മൊയ്തുവും ശ്രീജനും വല്ലഭനുമാണ് മെയിൻ സുഹൃത്തുക്കൾ. പുല്ലനഴിയിലെ ചേട്ടത്തിയും അനിയത്തിയും അമ്മിണിയും വന്ദനയും കുളിക്കാനും കൂടെ മുങ്ങാംകുഴിയിട്ട് കളിക്കാനുമുണ്ട്. അക്കരെ നിന്ന് ശ്രീലതയും ലീലയും ഇളയ ചെക്കനുമുണ്ട്.
അക്കരെ പിച്ചമംഗലംകാരുടെ ഊങ്ങ് മരത്തിൽ കൊത്തിയ രണ്ട് പേർക്ക് കയറാവുന്ന ഒറ്റമരത്തോണി ഒരു പഴങ്കുറ്റിയിൽ കെട്ടിയിട്ടുണ്ട്. പിച്ചമംഗലത്തെ ശ്രീധരൻ എന്റെ സുഹൃത്താണ്, എന്നേക്കാൾ മൂന്ന് വയസ്സിന് മൂപ്പുണ്ടെങ്കിലും. ഇക്കരയുള്ള അവരുടെ തോട്ടത്തിൽ നിന്ന് ഈ തോണിയിലാണ് അവർ റബ്ബർപാലും വിറകുമൊക്കെ അക്കരക്ക് കൊണ്ട് പോകാറ്, ആറ്റിൽ വെള്ളം തികഞ്ഞാൽ.
ആറ്റിലെ കളിയും കുളിയും രസമാണ്. ആൺപിള്ളാർക്കെല്ലാം ഒരു തോർത്ത് മാത്രമാണ് ആറ്റിലായിരിക്കെയുള്ള വേഷം. പെൺപിള്ളാർക്ക് പാവാടയും ഷർട്ടും. ആണിനും പെണ്ണിനും അടിയിലൊന്നുമുണ്ടാവില്ല എന്നെല്ലാവർക്കുമറിയാം. വെള്ളത്തിന് മോളിലായിരിക്കുമ്പൊ ആരെ തൊടുന്നോ അവരാണ് പിന്നെ മറ്റുള്ളവരെ തൊടേണ്ടത്. തെളിവെള്ളത്തിന്റെ അടിയിലാണ് കാഴ്ചകളെല്ലാം.
എല്ലാരുടെയും കമ്പിയായ അണ്ടികൾ തൊടാൻ വരുന്നവരെ കബളിപ്പിച്ച് മുങ്ങുന്നതിനിടയിൽ സൗകര്യത്തിന് കിട്ടുന്ന എല്ലാ കുണ്ടിയിലും മുട്ടിയ്ക്കും. പൂടനിറഞ്ഞതും പൂട കിളിക്കാത്തതും പൊന്തിയതും അമർന്നതുമായ വെറൈറ്റി പൂറുകൾ കണ്ട് കണ്ട് കമ്പി താഴുകേയില്ല.
ചൊരക്കാ പോലെ മുഴുത്ത മുലകളും തൊടം കൊള്ളുന്ന പുക്കിളുമൊക്കെയുള്ള അമ്മിണിയുടെ കരിപിടിച്ച അടിക്കാട് ഞങ്ങൾക്കെല്ലാം കാണാപാഠമാണ്, അവൾക്ക് എപ്പൊഴും ഷർട്ടും തോർത്തുമാണ് വെള്ളത്തിലിറങ്ങുമ്പോളുള്ള വേഷം. കിട്ടിയാൽ ഞങ്ങൾ ആണുങ്ങൾ ആരുടെയും തോർത്തും അവൾ സൂത്രത്തിലുരിയും. പിന്നെയത് തിരികെ കിട്ടാനിത്തിരി പാടാ.
ഈ തൊടലും പിടിക്കലും തോർത്ത് ഊരലുമൊക്കെ ഞങ്ങളുടെ കളികൾക്കിടയിൽ നടക്കുമ്പോൾ കടവിൽ വേറെ നല്ല ഒന്നാന്തരം നെടുവരിയൻ കാഴ്ചകൾ വേറെയുണ്ട്. അടിപ്പാവാടയും ബ്രേസിയറിടാത്ത ബ്ലൗസ്സുമായി അലക്ക് തുടങ്ങി കുളിക്കാറാകുമ്പോൾ മിക്കവളുമാരും ബ്ലൗസ്സ് ഊരി മാറ്റി അടിപ്പാവാട കൊണ്ട്മൊ മൊലക്കച്ച കെട്ടും. പിന്നൊരു കാഴ്ചയാണ്.
കടവിലേക്കല്ല ആറ്റിലേക്ക് തിരിഞ്ഞ് നിന്നാണ് സോപ്പിടൽ. എണ്ണക്കറുമ്പി കല്യാണിയും ചൊവ്വിലേ മേരീയും ആനച്ചന്തികളും വാഴപ്പിണ്ടി തുടകളും കരിക്കിൻ മൊലകളും ആരേലുമൊക്കെ കാണുന്നതിൽ ആനന്ദിക്കുന്നവരാണ് എന്ന് തോന്നുന്നു.
വാര്യേടത്തെ കമലക്ക് പൂറിൽ സോപ്പിടാൻ തന്നെ വേണം പത്ത് മിനിട്ട്. എന്റെ കുണ്ടിപ്പെരേലെ മുത്തപ്പാ രണ്ട് തവണയെങ്കിലും അണ്ടിതീ തുപ്പാതെ ഞങ്ങളുടെ കുളി കഴിയില്ല. വെള്ളപ്പശ വെളിയിലെത്താൻ കാത്തിരിക്കുവാ ആറ്റിലെ ചെറുമീനുകൾ…ഒറ്റ കുതിപ്പിന് അവര് അതകത്താക്കും. അതാണ് ഒഴുകും വെള്ളത്തിൽ അഴുക്കില്ലാന്ന് പറയുന്നത്.
അപ്പൊഴാണ് അക്കരെ നിന്ന് പിച്ചമംഗലത്തെ ഭവാനിയുടെ വരവ്. മുട്ടുവരെയുള്ള അരപ്പാവാടയും നെഞ്ചത്ത് കൊള്ളാത്ത മൊലകളുമൊള്ള അവൾ ഇക്കരക്ക് വരുവാ. വെള്ളം കുറഞ്ഞ സ്ഥലങ്ങളിലൂടെ അധികം നനയ്ക്കാതെ ഇക്കരെ കേറാനാ നോക്കുന്നത്. കടവിന് താഴെയുള്ള ഇഞ്ചപുല്ലും മുളങ്കാടും വളർന്ന് വായ്ച്ച് നില്ക്കുന്നിടത്ത് അല്പ വെള്ളകുറവുണ്ട്. എന്നാലും നെഞ്ചത്ത് വരെ നനക്കാതെ ഇക്കരെ കേറാനവൾക്ക് പറ്റില്ല.
മുൻപൊരിക്കൽ അവളുമായി ചെറുതായിട്ടൊക്കെ ഒന്ന് മുട്ടി വെച്ചിട്ടുള്ളതാ. നല്ല കടിയൊള്ള എനം. പേടീം അത് പോലാ.
മുലയ്ക്ക് മുട്ടുന്ന വെള്ളത്തിലൂടെ അവൾ കടവിനടുത്ത് തന്നെ കേറി. തല മാത്രം വെള്ളത്തിന് മുകളിൽ കാണാവുന്ന എന്നെ അവൾ കണ്ടില്ല എന്നുള്ളതുറപ്പ്. കടവിലെ അലക്ക് കല്ലിനടുത്ത് കേറി അവൾ അപ്പോൾ അവിടെ കുളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന ചാമക്കാട്ടെ പപ്പിനിചേച്ചിയോട് എന്തോ പറഞ്ഞ് പാവാട ഒന്ന് മുറുക്കി പിഴിഞ്ഞു. മുട്ടിന് മേളിലെ വാഴപ്പോളത്തുടകൾ കാണാം.
ഷർട്ടിന്റെ അടികൂട്ടി അവൾ വലിച്ചു പിഴിഞ്ഞു..മൊലക്കണ്ണൂകൾ രണ്ടും വെളിലോട്ടു തുറിച്ചു. പോട്ടേ ചേച്ചീന്ന് പറഞ്ഞ് കടവിലെ കയറ്റം കയറുമ്പൊഴാ ഞാൻ കണ്ടത് അവളുടെ ചന്തികളുടെ തുള്ളൽ. മുഴുത്ത ചന്തികളിലൊട്ടി കിടക്കുവാ പാവാടത്തുണി. ന്റെ നൊച്ചിക്കാട്ടിൽ ഭഗവതീ അവള് അടീൽ ജട്ടിയിട്ടിട്ടില്ല. ഒറ്റ നിമിഷം കൊണ്ട് അരക്കമ്പി മുഴുകമ്പിയായി.
ഞാനൊന്ന് ചുറ്റിലും നോക്കി. സക്കരിയാ ആണ് ഇപ്പൊ തൊടീല്കാരൻ. ആരേം തൊടാൻ കിട്ടാത്തത് കൊണ്ട് അവൻ വെളളത്തിൽ മുങ്ങിപ്പൊങ്ങി കണ്ണൊക്കെ ചൊവന്ന് ആകെ ക്ഷീണിച്ചിരുന്നു.
ഭവാനി തൊണ്ടിമരവും കടന്ന് കേറ്റം കേറി പോയ്ക്കഴിഞ്ഞു. ഞാനൊന്ന് മുങ്ങാംകുഴിയിട്ട് കരക്ക് കേറി.
‘എടാ ഞാൻ നിർത്തുവാ..സിറ്റീപ്പോണം.’
ഈ സിറ്റീന്നൊക്കെ ഒരു ആയത്തിനൊക്കെ പറയുന്നതാ. ഒന്ന് ജംഗ്ഷൻ വരെ പോണംന്നേ അർത്ഥമുള്ളൂ.
‘നിക്കടാ ഞാനുമൊണ്ട്’, ഇച്ചിരി കഴിഞ്ഞ് പോകാം’, അപ്പൊഴൊണ്ടടാ വേറൊരുത്തൻ.
സമയമില്ലെടാ, ടൈം പോയതറിഞ്ഞില്ല. എനിക്ക് ധൃതിയൊണ്ട്.
അവനറിയില്ലല്ലോ ഞാൻ പോകാനുദ്ദേശിക്കുന്ന സിറ്റി ഏതാണെന്ന്..എ സ്വീറ്റ് സിറ്റി.
കൈലിയെടുത്തുടുത്ത് ടീഷർട്ടും വലിച്ച് കേറ്റി ജോക്കി ചുരുട്ടി മടിയിലും വെച്ച് നനഞ്ഞ തോർത്തൊന്ന് പിഴിഞ്ഞ് തോളിലുമിട്ട് ഞാൻ ആരുടെയും ശ്രദ്ധയാകർഷിക്കാതിരിക്കാൻ ഒരു ധൃതിയും കാണിക്കാതെ തൊണ്ടിമരം കടക്കും വരെ മെല്ലെ നടന്നു.
പിന്നെ പറമ്പുകളും വേലികളും കടന്ന് ഒരോട്ടമായിരുന്നു. എനിക്കറിയാം ഭവാനി ഇടവഴി വഴിയേ വരത്തൊള്ളൂ. അതിച്ചിരി സമയം പിടിക്കും. അവരുടെ നാലേക്കർ റബ്ബർതോട്ടത്തിൻറെ പടിഞ്ഞാറേ അരുകിൽ വയലിനോട് ചേർന്ന് അവരുടെ തന്നെ കാവാണ്, പിച്ചിമംഗത്ത് കാവ്. ഒരു ഇരുപത് ഇരുപത്തഞ്ച് സെന്റെങ്കിലും സ്ഥലത്ത് തഴച്ച് വളർന്ന് നില്ക്കുന്ന ഇടതൂർന്ന കാവ്.
ഈ കാവിനുള്ളിലാണെന്റെ ഹൃദയമിരിക്കുന്നത്. എക്സാമിനുള്ള പ്രിപ്പറേഷൻ മുഴുക്കെ കാവിനുള്ളിലായിരിക്കും ഞാൻ വായിച്ച് കൊണ്ട്. കമ്പി വായിക്കുന്നതും അവിടിരുന്നു തന്നെ. ശിവമൂലി ചെലപ്പൊഴൊക്കെ ട്രൈ ചെയ്തിട്ടുള്ളതും ആ കാവിനുള്ളിലിരുന്നാണ്.
ചില കുഞ്ഞ് ഷഡാംഗ്കളും ആ കാവിൽ ഞാൻ ഒപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട് നമ്മുടെ നേര്യടത്തെ വല്ലിയേച്ചിയുമായിട്ട്. രണ്ട് പെറ്റാലും ഒടുക്കത്തെ ആർത്തിയാ വല്ലിയേച്ചിക്ക്..വല്ലാത്ത ധൃതിയും.