അങ്ങനെ രണ്ട് വര്‍ഷങ്ങള്‍ പോയി.
ആയിടെ ഞാന്‍ സ്ത്രീ മനശാസ്ത്രവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ചില നോവലുകള്‍ വായിക്കാന്‍ ഇടയായി. അതില്‍ ചില പുസ്തകങ്ങളില്‍ ഓരോ സ്ത്രീയും ആഗ്രഹിക്കുന്നത് വ്യത്യസ്ത രീതികളില്‍ ആണെന്നും, അവര്‍ എന്താണോ ആഗ്രഹിക്കുന്നത് അത് കിട്ടിയില്ലെങ്കില്‍ കിട്ടുന്നിടം തേടിപ്പോകാന്‍ അവര്‍ മടിക്കില്ല എന്നും എഴുതിയിരുന്നു. കാമസംതൃപ്തി കിട്ടാത്ത സ്ത്രീകള്‍ വളരെ അപകടകാരികള്‍ ആണെന്നും അവര്‍ക്ക് ഭോഗതൃപ്തി മതിയാം വണ്ണം നല്‍കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ് എന്നുമൊക്കെ അതില്‍ എഴുതിയിരുന്നു. ഇത് വായിച്ചപ്പോള്‍ എന്റെ മനസു നിറയെ രേഖ ആയിരുന്നു. എന്റെ ചുണ്ടൊന്നു
കടിക്കാമോ എന്ന് ചോദിച്ച് എന്റെ മുന്‍പില്‍ വന്നിരുന്ന അവളുടെ ചിത്രം ഞാനോര്‍ത്തു. ഒപ്പം ചെറു പ്രായത്തില്‍ നഗ്നമായ മുലകളും തുടകളും എന്നെ കാണിച്ച സംഭവങ്ങളും. വളരെ വൃത്തികെട്ട രീതിയില്‍ ആ ഇലക്ട്രീഷ്യനോട് അവള്‍ കൊഞ്ചിക്കുഴഞ്ഞതും എന്നെ ഹിജഡ എന്ന് വിളിച്ചതും എല്ലാം ഞാന്‍ വീണ്ടും വീണ്ടും ഓര്‍ത്തു. രേഖയ്ക്ക് വേണ്ടിയിരുന്നത് ഞാന്‍ നല്‍കിയില്ല. അവള്‍ക്ക് പുരുഷസുഖം വേണ്ടിയിരുന്നു. സാധാരണ സുഖമല്ല, മൃഗീയസുഖം തന്നെ അവള്‍ മോഹിച്ചിരുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് പല വഴികളും അവള്‍ എന്നെ സ്വാധീനിക്കാന്‍ വേണ്ടി നോക്കിയത്. അതിന്റെ മോഹഭംഗത്തില്‍ നിന്നും ഉണ്ടായതായിരുന്നു അവസാന ദിനങ്ങളിലെ ആ പിണക്കവും, ആ പ്രായമായ മനുഷ്യനോട് നടത്തിയ ആഭാസ സംഭാഷണങ്ങളും. പെണ്ണ് മദം നിറഞ്ഞു ഇണചേരാന്‍ ഭ്രാന്തു പിടിച്ചു നടക്കുമ്പോള്‍ ആണ് താന്‍ ബ്രഹ്മചാരി കളിച്ച് അവളെ വെറുപ്പിച്ചത്. ഇന്നിപ്പോള്‍ അവള്‍ തന്നെ മോഹിക്കുന്നതിനെക്കാള്‍ കൂടുതല്‍ താന്‍ അവളെ മോഹിക്കുന്നു. പക്ഷെ ഇനിയൊരു മുംബൈ യാത്ര തനിക്കില്ല. എന്നെ അധിക്ഷേപിച്ച അവളുടെ വീട്ടില്‍ ഞാനിനി കാല് കുത്തില്ല; ഞാന്‍ മനസ്സില്‍ പറഞ്ഞു. അത് എന്റെ ഉറച്ച തീരുമാനമായിരുന്നു.
