ഞങ്ങൾ വീട്ടിൽ തിരികെ വന്നെത്തേണ്ട താമസം അച്ഛൻ ബാങ്കിൽനിന്നും കാറിൽ വെപ്രാളത്തിൽ വീട്ടിലേക്കെത്തി.
“എന്തുപറ്റി നന്ദിനി? അമ്മാവൻ എന്നെ വിളിച്ചിരുന്നു.”
“ഹേയ്യ് ഒന്നൂല്ലേട്ടാ. ബസ്സ് ബ്രെക്കിട്ട് ഞാൻ ഒന്ന് വീണു.”
“എന്നിട്ട് നിനക്ക് എന്തേലും പറ്റിയോ?”
“എന്റെ മാറ് ഒന്ന് കമ്പിയിൽ ഇടിച്ചു. അത്രേയുള്ളൂ.”
“വേദനയുണ്ടോ നന്ദിനി?”
“മ്മ് ചെറുതായിട്ട്.”
“നിന്റെ മാറിൽനിന്ന് ആ സാരി ഒന്ന് മാറ്റ്. ഞാൻ ഒന്ന് കാണട്ടെ.”
“വേണ്ട ഏട്ടാ, എനിക്ക് കുഴപ്പമില്ല.”
അമ്മയെ അച്ഛൻ സോഫയിലേക്കിരുത്തി.
ഞാൻ അടുത്തു നിൽക്കെതന്നെ അച്ഛൻ അമ്മയുടെ തോളിൽനിന്ന് പിൻ ഊരിമാറ്റി അമ്മയുടെ മാറിൽനിന്നും ആ സാരിതലപ്പ് താഴെക്കിട്ടു. അന്നാണ് എന്റെ അമ്മയുടെ വലിയ മുലകളും വെട്ടും ഞാൻ ബ്ലൗസ്സിൽ ആദ്യമായി കാണുന്നത്.
“നിന്റെ ബ്രേസിയർ മുഴുവനായും പുറത്ത് തെളിഞ്ഞു കാണാമല്ലോ നന്ദിനി.”
“നല്ലോണം തെളിഞ്ഞു കാണുന്നോ?”
“അതെ, എല്ലാം പുറത്തുകാണാം! നിന്നോട് ഞാൻ ഒരു 100 തവണയെങ്കിലും പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ, തെളിഞ്ഞു കാണുന്ന ബ്ലൗസ് ഇട്ട് പുറത്തിറങ്ങരുതെന്ന്.”
“സോറി ഏട്ടാ..ഞാൻ തിടുക്കത്തിൽ പെട്ടന്ന് ഇട്ടുപോയതാ, സോറി.”
“ഞാൻ എത്ര പറഞ്ഞാലും, വീണ്ടും നീ അത് ആവർത്തിക്കും.”
അമ്മയുടെ മുലകൾ ബ്ലൗസിന് പുറത്തൂടെ 5 മിനിറ്റോളം സൂക്ഷിച്ച് പരിശോധിച്ച ശേഷം അച്ചൻ പറഞ്ഞു.
“പുറമേന്ന് ഒരു കുഴപ്പവും ഞാൻ കാണുന്നില്ല. ഇനി ബ്ലൗസും ബ്രേസിയറും ഒന്ന് നീക്കി നോക്കട്ടെ.”
“വേണ്ട ഏട്ടാ, സാരമില്ല.”
“നീ മുറിയിലേക്ക് വാ.”
“ശോ..ഈ ഏട്ടൻ..”
അമ്മയെ നിർബന്ധപൂർവ്വം മുറിയിലേക്ക് വിളിച്ചുകൊണ്ടുപോയി അച്ഛൻ കതകടച്ചു. 10 മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞ് അച്ഛൻ മൊബൈലിൽ സംസാരിച്ച് പുറത്തുവന്നു. കേട്ടിട്ട് ഏതോ ഡോക്ട്ടറോടാണെന്ന് തോന്നുന്നു. കോൾ കട്ടാക്കിയ ശേഷം അച്ഛൻ പറഞ്ഞു.
“ടാ നാളെ അമ്മയെയും കൂട്ടി നീ ഹോസ്പിറ്റൽ വരെയൊന്ന് പോകണം.”
“അയ്യോ എനിക്ക് പറ്റില്ല. നാളെ എന്റെ റെക്കോർഡ് സബ്‌മിറ്റ് ചെയ്യേണ്ട ദിവസമാണ്. അച്ഛൻ പോയാൽ മതി.”
“എനിക്ക് പറ്റില്ല! ബാങ്കിലെ എന്റെ ലീവ് എല്ലാം തീർന്നു. നാളെ നിന്റെ മിസ്സിനെ വിളിച്ചു ഞാൻ കാര്യം പറയാം.”
“മിസ്സിനെ വിളിക്കണ്ട! അമ്മയുടെ കൂടെ ഞാൻ പൊയ്യ്ക്കോളാം.”
“നബിയ മൗലക്കൽ എന്ന ലേഡി ഡോക്ട്ടറെയാണ് നിങ്ങൾ കാണേണ്ടത്. മറക്കണ്ട” അച്ഛന്റെ ഉള്ളിലെ ആശങ്ക സ്വന്തം ഭാര്യയെ കൂട്ടിലിട്ടു വളർത്തുന്ന കിളിപോലെയാണെന്നു ഞാനോർത്തു.
“ഓക്കേ അച്ഛാ.”
“ഡോക്ടർ നബിയ ലീവാണെങ്കിൽ, മറ്റൊരു ലേഡി ഡോക്ടർ ഉണ്ട് പേര് സതി.”
“ശെരി.”
“ലേഡി ഡോക്ടറെ മാത്രമേ, നീ അമ്മയെ കാണിക്കാവുള്ളു കേട്ടോ.”
“അതെന്താ അച്ഛാ?”
“നീ എന്ത് മണ്ടനാടാ? അമ്മയുടെ സ്വകാര്യ ഭാഗത്ത് ഏറ്റ ക്ഷതം ഒരു ലേഡി ഡോക്ട്ടറെ മാത്രമേ തുറന്നുകാണിക്കാൻ പാടുള്ളു.
“ഓ ഓക്കേ അച്ഛാ.”
“നാളെ അച്ഛൻ ബാങ്കിലേക്ക് ഇറങ്ങിയ ശേഷം, ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് നിങ്ങൾ കാറിൽ പൊയ്ക്കോ.
“ഓക്കേ അച്ഛാ.”
“മ്മ്.”
“അമ്മ എന്തിയെ അച്ഛാ?”
“അവൾ കിടക്കുവാ. വീണതല്ലേ, നല്ല ശരീരവേദനകാണും. ഉറങ്ങിക്കോട്ടെ.”
ഞാൻ എന്റെ റൂമിലേക്ക് പോയി കിടന്നു. ബസ്സിനുള്ളിലെ കുട്ടികളും, കിളവന്മാരും അമ്മയുടെ വലിയ മുലകളെക്കുറിച്ചുള്ള കാമസംഭാഷണമാണ് എന്റെ മനസ്സിൽ തുടരെ ഓടിക്കൊണ്ടിരുന്നത്.
അവരുടെ ഓരോ വാക്കുകളും എന്റെ മനസിൽ ആവർത്തിച്ച് ഓടിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ അറിയാതെതന്നെ എന്റെ കുണ്ണ പതിയെ കമ്പിയാകാൻ തുടങ്ങി. ഉടനെ ഞാൻ എന്റെ കുണ്ണയിൽ ഇറുക്കിപ്പിടിച്ച് നിയന്ത്രിക്കാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും എന്റെ കുണ്ണ പൂർണമായും കമ്പിയായി കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
എന്റെ ഈശ്വരാ, സ്വന്തം അമ്മയെ ഓർത്ത് തന്നെ എന്റെ വികാരം ഉണരുന്നോ? ഞാൻ എന്ത് വൃത്തികെട്ടവനാ. എന്നോട് എനിക്ക് തന്നെ അറപ്പ് തോന്നി.
എനിക്കുണ്ടായ വികാരങ്ങളെ പരമാവധി ഞാൻ നിയന്ത്രിക്കാൻ ശ്രമിച്ചിട്ടും അവരുടെ ഓരോ വാക്കുകളും എന്നെ വീണ്ടും-വീണ്ടും തുടർന്ന് കമ്പിയാക്കി.
പാവം എന്റെ അമ്മ, അമ്മയുടെ മുലകൾ നാട്ടുകാർ എല്ലാവരും കണ്ടാസ്വദിക്കുന്ന കാര്യം അറിയാതെ സമാധാനമായി അമ്മ കിടന്നുറങ്ങുകയാണ്.
അങ്ങനെ അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ. അടുത്ത ദിവസം രാവിലെ അച്ഛൻ ബാങ്കിലേക്ക് ഇറങ്ങിയ ശേഷം ഞാനും അമ്മയും ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് പോകാൻ ഒരുങ്ങുകയായി.
പതിവുപോലെ ഇന്നും ഉള്ളിലെ വെള്ള ബ്രേസിയർ തെളിഞ്ഞു കാണും വിധം അമ്മ ഒരു ഓറഞ്ച് നിറമാർന്ന ബ്ലൗസും, ഒരു ക്രീം കളർ സാരിയുമാണ് അണിഞ്ഞത്. അമ്മയുടെ ഉരുണ്ട കൈകളെ പൊതിഞ്ഞ ഓറഞ്ചു ബ്ലൗസും അരക്കെട്ടും എനിക്ക് മതിഭ്രമം തീർത്തു കൊണ്ടിരുന്നു. പായസം വേണ്ടുവോളം കുടിച്ചപോലെ ഒരു തരം മത്തു ദേഹം മുഴവനും പടരുന്ന സുഖം.
അച്ഛൻ നിർദേശിച്ച ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് ഞാനും അമ്മയുമായി കാറിൽ യാത്ര ആരംഭിച്ചു. ജംഗ്ഷനെത്തി, വലത്തേക്ക് തിരിയാനായി തുടങ്ങുമ്പോൾ, എന്നോട് അമ്മ കാർ നിർത്താൻ ആവിശ്യപ്പെട്ടു.
“നീ എങ്ങോട്ടേക്കാ ഈ പോണേ?”
“അച്ഛൻ പറഞ്ഞ ഹോസ്പിറ്റലിൽ.”
“അത് വേണ്ട. വണ്ടി ഇടത്തേക്ക് പോട്ടെ.”
“ഇടത്തേക്കോ? അവിടെ ഏത് ഹോസ്പിറ്റൽ?”
“മൃണാൾ സ്വാമി ആയുർവേദ ഹോസ്പിറ്റൽ.”
“അത് ഏത് ഹോസ്പിറ്റൽ?”
“അന്ന് ഞാൻ കൈ മടങ്ങി വീണ ദിവസം, അച്ഛൻ എന്നെ അവിടേക്കാണ് കൊണ്ടുപോയത്.”
“അവിടെ ലേഡി ഡോക്ടർ ഉണ്ടാകുമോ?”
“കാണുമായിരിക്കാം, അറിയില്ല!”
“അമ്മേ! അച്ഛൻ എന്നോട് പ്രേത്യേകം എടുത്തു പറഞ്ഞതാ, അമ്മയെ ഒരു ലേഡി ഡോക്ടറെ മാത്രമേ കാണിക്കാവുള്ളു എന്ന്.”
“അവിടെ നല്ല ചികിത്സയാണ് മോനെ, അമ്മയുടെ കൈവേദന രണ്ട് ദിവസം കൊണ്ട് അന്ന് മാറിയായിരുന്നു.”
“എന്നാലും അമ്മേ ഒരു ലേഡി ഡോക്ടർ ഇല്ലാതെ..”
“നമുക്ക് ഒന്ന് അവിടെ വരെ പോയി നോക്കാം, ലേഡി ഡോക്ടർ ഇല്ലെങ്കിൽ നമുക്ക് ഉടനെ തിരികെ വരാം. എന്താ?”
“മ്മ്, ശരി.”
അങ്ങനെ കാർ ഇടത്തേക്ക് തിരിച്ച് അമ്മ പറഞ്ഞ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് ഞാൻ യാത്ര തുടങ്ങി.
അര മണിക്കൂറത്തെ നീണ്ട യാത്രക്ക് ഓടുവിൽ ആ സ്വാമിയുടെ ആയുർവേദ ആശുപത്രിയിലേക്ക് അമ്മയും ഞാനും വന്നെത്തി. ഒരു ചുവന്ന പെയിന്റ് അടിച്ച ആശ്രമംപോലെ തോന്നിച്ചു അധികമാരുംതന്നെ വരാത്ത പോലെ ശൂന്യത.
കോമ്പൗണ്ട് ഉള്ളിലേക്ക് നടക്കുമ്പോൾ, അധികമാരും അറിയപ്പെടാത്ത ഒരു സ്ഥാപനമാണെന്ന് എനിക്ക് ആദ്യ കാഴ്ചയിൽത്തന്നെ മനസിലാക്കാൻ പറ്റി.
ആൾതിരക്കില്ലാത്തതുകൊണ്ടും, ആ ദിവസത്തെ ആദ്യ സന്ദർശകർ ഞങ്ങൾ ആയിരുന്നതുകൊണ്ടും, അത്ര അധികം വൈകിപ്പിക്കാതെതന്നെ സ്വാമിയുടെ ഒരു ശിഷ്യൻ ഞങ്ങളെ ഉള്ളിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു.
സ്വാമിയുടെ ചികിത്സാ മുറിയിലേക്ക് ഞങ്ങൾ പ്രവേശിച്ചതും, മുറിക്കുള്ളിൽ നിന്ന സ്വാമിയുടെ രണ്ടു ശിഷ്യന്മാരുടെ കണ്ണുകളും എന്റെ അമ്മയിലേക്കായി.
