ആത്മാർത്ഥതയുള്ള പണിക്കാരുണ്ടേൽ പോന്നു വിളയിക്കാം ഇവിടെ നിന്ന്…
ആൽബി ഒരു നെടുവീർപ്പിട്ടു….
കഴിഞ്ഞതൊക്കെ അവൻ മറക്കുന്നത് ഇങ്ങനെ യാത്ര ചെയ്തിട്ടാണ്…പക്ഷേ ആദ്യായിട്ടാണ് അവൻ ഒറ്റയ്ക്ക് ഒരു യാത്ര വന്നത്… അല്ലേൽ കൂടെ ആൾ ഉണ്ടാവാറുണ്ട്…
ഇതും കൂട്ടി 38 എസ്റ്റേറ്റ് മാത്രം ഉണ്ട് പല നാട്ടിലായിട്ട്…. എല്ലാം അവന്റെ അപ്പൻ തന്നെ വാങ്ങി കൂട്ടിയതാണ്…. “സർക്കാര് തൊഴിലാളികളെ കൈവിട്ടാലും തന്റെ അപ്പച്ചൻ അവരെ കൈവിടില്ല”
എന്നൊരു ചൊല്ല് അവൻ ചെറുപ്പം തൊട്ടേ തൊഴിലാളികളുടെ വായിൽ നിന്നും കേൾക്കുന്നതാണ്… അത് കേൾക്കുമ്പോ മനസിന്‌ ഒരു സന്തോഷമാ…
എല്ലാം നോക്കി നടത്താൻ മാത്രം തൊഴിലാളികളുടെ ഇടയിൽ നിന്നും ഒരാളെ തിരഞ്ഞെടുത്ത ശേഷം പുള്ളിയെ മാനേജർ പോസ്റ്റിലാക്കി വയ്ക്കും… അതാ അപ്പച്ചന്റെ ശീലം….അത് കൊണ്ട് എനിക്കും ചേട്ടായിമാർക്കും അവിടെയൊക്കെ പോയി കണക്ക് നോക്കി അവർക്ക് ശമ്പളം കൊടുക്കുന്നത് മാത്രമാണ് കടമ.
പുതിയ എസ്റ്റേറ്റ് ആണെങ്കിലും ഇവിടെയും അത് തന്നെയാണ് നടന്നത്… കഴിഞ്ഞയാഴ്ച അപ്പച്ചൻ വന്നു പണിക്കാരെയും വിളിച്ചു കൂട്ടി അവരിൽ നിന്നും ഒരാളെ മാനേജ്‌രും ആക്കി….
എന്തോ ആവട്ടെ… ഒരു രണ്ടാഴ്ച ഇവിടെ നിന്ന് ഒന്ന് അടിച്ചു പൊളിച്ചിട്ട് വേണം വീട്ടിലേക്ക് പോവാൻ….എന്നിട്ട് വേണം…….
“കുഞ്ഞേ…. ഞാൻ പോയി കഴിക്കാൻ എന്തേലും വാങ്ങിയിട്ട് വരാം….”
പോളേട്ടന്റെ ശബ്ദം കേട്ട് ഞാൻ ഓർമയിൽ നിന്നും ഉണർന്നു…
“പോയിട്ട് വാ പോളേട്ടാ… ഞാൻ അപ്പോഴേക്കും ഒന്ന് ഫ്രഷ് ആവട്ടെ… ഉച്ചക്ക് മുന്നേ ആ മീറ്റിംഗ് അങ്ങ് നടത്തിയേക്കാം… എന്നിട്ട് നമുക്ക് ഉച്ചക്ക് പുറത്ത് പോയിട്ട് കഴിക്കാം…”
“ശെരി കുഞ്ഞേ… പോയിട്ട് വരാം..”
ഇതും പറഞ്ഞു പുള്ളി കാറുമെടുത്തു പോയി…
കുളിച്ചു വേഷം മാറി വന്നപ്പോഴേക്കും ആഹാരം റെഡി ആയി കഴിഞ്ഞിരുന്നു…ആഹാരം കഴിഞ്ഞു ചുമ്മാ ഒന്ന് കിടന്നതാ
യാത്രക്ഷീണം കൊണ്ടാണോ എന്തോ പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഉറങ്ങി പോയി…
11 മണി ആയപ്പോഴേക്കും പോളേട്ടൻ വന്നുണർത്തി…. അവരൊക്കെ വന്നിട്ടുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞു…
കയ്യും മുഖവും കഴുകി മുന്നിൽ എത്തിയപ്പോഴേക്കും ഒരു പത്തിരുപതു പേര് വീടിന്റെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു….
എല്ലാരേയും നോക്കി ഞാനൊന്ന് ചിരിച്ചു… അവരും…. അത് കണ്ടാൽ തന്നെ മനസൊന്നു നിറയും…അതെ ചിരിച്ച മുഖത്തോടെ തന്നെ ഞാൻ പറഞ്ഞു…
“നാളെ ഉച്ച ആവുമ്പോഴേക്കും ഈ മാസത്തെ ശമ്പളം തന്നേക്കാം…. അതിനാ ഞാൻ വന്നത്… എന്റെ പേര് ആൽബിൻ… നിങ്ങൾക്ക് ആൽബി എന്ന് വിളിക്കാം….”
“നിങ്ങളുടെ മാനേജർ എവിടെ.. .?”
“കുഞ്ഞേ അയാൾ ആശുപത്രി വരെ പോയേക്കുവാ… പെണ്ണുമ്പിള്ളക്ക് സുഖമില്ലെന്ന് പറഞ്ഞു… ഉച്ച കഴിയുമ്പോ വരും…
കൂട്ടത്തിലെ മലയാളി എന്ന് തോന്നിയ ഒരമ്മ ഇടക്ക് നിന്നു വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.
“ആഹ് ശെരി… വരുമ്പോ എന്നെ വന്നു കാണാൻ പറ… ഇപ്പൊ പോയി നിങ്ങൾ ജോലി ചെയ്തോ…”
അതും പറഞ്ഞു ഞാൻ അകത്തേക്ക് കേറി…. ചുമ്മാ ആ ബംഗ്ലാവ് മുഴുവനൊന്നു കറങ്ങി നടന്നു കണ്ടു….
“കുഞ്ഞേ… മാനേജർ വന്നിട്ടുണ്ട്… വരാൻ പറയട്ടെ…’
“വരാൻ പറ പോളേട്ടാ…”
കണക്കുമായി അകത്തേക്ക് വാതിലും തുറന്നു വന്ന ആളെ കണ്ട് ഞാനൊന്ന് ഞെട്ടി…
ചാർളി…..
വൈകൃതം
“ടാ ചാർളി… നീ എന്താടാ ഇവിടെ…?”
ചോദ്യം കേട്ട് അവനും ഒന്ന് ഞെട്ടി… ജീവിത കാലം മുഴുവൻ താൻ ആരെ കാണരുത് എന്നാഗ്രഹിച്ചോ അവനെ തന്നെ ദൈവം മുന്നിൽ എത്തിച്ചു….
“നീയെന്താടാ സ്വപ്നം കാണുവാണോടാ…. ചോദിച്ചത് കേട്ടില്ലേ…”
“അതല്ലടാ ആൽബി.. നിന്നെ കണ്ട സന്തോഷത്തിൽ എന്താ പറയേണ്ടത് എന്ന് ആലോചിക്കുവാരുന്നു….”
പരിഭ്രമം മറച്ചു വെച്ചു കൊണ്ട് അവൻ ചിരിക്കാൻ ശ്രെമിച്ചു…
ആൽബി സീറ്റിൽ നിന്നെഴുന്നേറ്റ് അവനെ കെട്ടിപ്പിടിച്ചു…
“നീ വാടാ… നമുക്ക് അങ്ങോട്ടിരിക്കാം….”
അവനെയും കൊണ്ട് പുറത്തെ ബെഞ്ചിലേക്ക് ആൽബി നടന്നു…
“എത്ര വർഷം ആയെടാ നമ്മൾ കണ്ടിട്ട്… ഒരു 8 ആയിക്കാണില്ലേ…”
“ആയെടാ…. ഏഴു കഴിഞ്ഞു…”
“നീ എവിടെയായിരുന്നു… പെട്ടെന്ന് ഒരു മുങ്ങൽ ആരുന്നല്ലോ….ഫോണിൽ പോലും വിളിച്ചിട്ട് കിട്ടിയില്ല..”
“അത് കുറച്ചു പ്രശ്നങ്ങൾ ഉണ്ടായെടാ… അതാ പെട്ടെന്ന് ഒന്ന് മാറിയെ..”
“ഞാൻ അറിയാത്ത എന്ത് പ്രശ്നം ആണെടാ നിനക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നത്…. ഞാൻ എവിടെയൊക്കെ നിന്നെ അന്വേഷിച്ചു എന്നറിയുമോ…”
“അത് പോട്ടെ ആൽബി… നീ എന്നോട് ക്ഷെമിക്ക്..”
“ഓക്കേ ഓക്കേ … നിന്റെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞോ..”
“കഴിഞ്ഞെടാ…1 വർഷം ആയതേയുള്ളൂ കഴിഞ്ഞിട്ട്… ഒരു മോനുമുണ്ട്… ബേസിൽ.”
“ആഹാ കൊള്ളാലോ….”
“നിമ്മിക്ക് സുഗമാണോടാ…? ”
തല ഉയർത്താതെ തന്നെ അവൻ ആൽബിയോട് ചോദിച്ചു..
“നീയവളെ മറന്നിട്ടില്ല അല്ലേ……അതൊക്കെ അന്നേ പോയെടാ… എന്ത് പറ്റിയെന്നറിയില്ല.. കല്യാണത്തിന് 2 ദിവസം മുന്നേ അവൾ എന്നോട് പറഞ്ഞു നമുക്ക് കല്യാണം കഴിക്കണ്ട എന്ന്…. കാരണം ഒന്നും എന്നോട് പറഞ്ഞില്ല… പിന്നേ അവൾ എങ്ങോട്ടോ പോയി… വീട്ടുകാർ തമ്മിൽ പ്രശനം ആയി… അങ്ങനെയൊക്കെ അതങ്ങ് തീർന്നു കിട്ടി…”
“അപ്പോ നീ വേറെ കെട്ടിയില്ലേ…”
“ഇല്ലെടാ… അവളല്ലാതെ ഒരു പെണ്ണിനെ ചിന്തിക്കാൻ പോലും എനിക്ക് പറ്റിയില്ല… ഇപ്പോഴും അത് പാടാണ്…
അവന്റെ കണ്ണിൽ നനവ് പടരുന്നത് ചാർലി നോക്കി ഇരുന്നു..
അന്ന് കള്ളിന്റെ പുറത്ത് എനിക്ക് പറ്റിയ ഒരു തെറ്റാണ് നിമ്മിയെ നശിപ്പിച്ചത് എന്നവനോർത്തു…സത്യത്തിൽ തെറ്റല്ല… കുറെ നാളായി മനസ്സിൽ കൊണ്ട് നടന്ന എന്റെ വാണ റാണിയെ ഭോഗിച്ചു ആഗ്രഹം പൂർത്തിയാക്കി……ബോധം വന്നപ്പോ എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന ആലോചനയിൽ ഉരുതിരിഞ്ഞതാണ് ഈ ഒളിച്ചോട്ടം.. പിന്നേ ഒരിക്കൽ പോലും നാട്ടിലേക്ക് പോയിട്ടില്ല…. പോകാൻ തോന്നിയില്ല…. അത് കുറ്റബോധം കൊണ്ടൊന്നുമല്ല… ആൽബിൻ അറിഞ്ഞാൽ അതൊരു പ്രശ്നം ആകും എന്നോർത്താണ്…
“ടാ ചാർളി.. നീയെന്താ കണ്ണ് തുറന്നിരുന്നു ഉറങ്ങുവാണോ….”
ചിന്തകളിൽ നിന്നും അവൻ പെട്ടെന്ന് ഉണർന്നു..
“അല്ലേടാ… ഞാൻ ഇങ്ങനെ ഓരോന്ന് ആലോചിക്കുവാരുന്നു… ദേ കണക്ക് എഴുതിയ ബുക്ക്‌ ആണ്.. നീ നോക്ക്… എനിക്കൊന്നു അത്യാവശ്യമായി വീട്ടിലേക്ക് പോണം…. ശമ്പളം കൊടുക്കുന്ന സമയം ആവുമ്പോ നാളെ ഞാൻ വരാം..”
“അതെന്താടാ നീയിങ്ങനെയൊക്കെ പറയുന്നേ… നിന്നെ ഞാൻ വെറും മാനേജ്‌റായി കാണുന്നു എന്ന് തോന്നുന്നോ…. എത്ര നാളായെടാ നമ്മൾ ഒന്ന് കൂടിയിട്ട്… നീ ഇരിക്ക്..”
