അവർക്കും ഇഷ്ടം തോന്നുകയാണെൽ പിന്നെ എന്താ
അതേ ആ ഇഷ്ടം നാട്ടിലുള്ള കുടുംബിനികളോടല്ല തോന്നേണ്ടത്.. കേട്ടോ..
അതിന് സ്വന്തമായിട്ട് ഒന്നിനെ കൊണ്ട് വന്നു സ്നേഹമോ പ്രണയമോ ആയിക്കോ.
അപ്പൊ ഈ ഒരു മജ കിട്ടില്ല ചേച്ചി.
ഇതിപ്പോ ആവശ്യക്കാരുടെ ആവിശ്യം നമ്മൾ നിറവേറ്റുന്നു അത്രയല്ലേ ഉള്ളു.
അതിൽ അവരുടെ ആവിശ്യം നിറവേറുകയും ചെയ്യും
നമ്മൾക്കൊരു സുഖവും.
അല്ല പിന്നെ
അത് കെട്ടു ചിരിച്ചോണ്ട് ചേച്ചി.
നിന്നെകൊണ്ട് തോറ്റു.
അപ്പോയെക്കും പോയവർ തിരികെ എത്തി.
ഞങ്ങൾ ടോപ്പിക്ക് മാറ്റിക്കൊണ്ട്.
അവരുടെ കൂടെ ചേർന്നു…
കുഞ്ഞിനേയും കൊണ്ട് സിന്ധുച്ചേച്ചിയുടെ അമ്മ വന്നതും
എന്നാ ഞാൻ പോകട്ടെ ഇനി ഇവിടെ നിന്നാൽ ഇവന്നു പലതും വേണ്ടിവരും അല്ലെടാ മോനു.
ആ മോനെ രാഹുലെ വല്യ ഉപകാരം ഉണ്ടുട്ടോ എന്ന് പറഞ്ഞു രമേശന്റെ അമ്മ പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയതും.
എന്തിനാ അമ്മേ അതൊക്കെ അമ്മയുടെ അനുഗ്രഹം എന്നുമുണ്ടായാൽ മതി.
അതുകേട്ടു സിന്ധുച്ചേച്ചി ഇടം കണ്ണിട്ടു നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു
അതെന്നും എന്റെ മക്കൾക്കുണ്ടാകും മോനെ.
ആ ചേച്ചി ഞാൻ പറഞ്ഞ കാര്യം മറക്കേണ്ട കേട്ടോ.
ആ ആലോചിക്കട്ടെ
എന്താടി.
ഏയ്‌ ഒന്നുമില്ല അമ്മേ.
എന്റെ കണ്മുന്നിൽ നിന്നും മറയുന്ന സിന്ധു ചേച്ചിയെ നോക്കി നിൽകുമ്പോഴും രേഷ്മ എന്ന പേരിനോടുള്ള കമ്പം എന്റെ മനസ്സിൽ നിന്നും വിട്ടു പോകാത്തത് പോലെ…
ഈ ഉത്സവ നാളുകളിൽ എങ്കിലും അവളുടെ ദേഹത്തൊന്നു ചേർന്നു കിടക്കാൻ പറ്റിയിരുന്നേൽ. എന്നാലോചിച്ചു
ഖാദർ ഇക്ക നാല് ചായ പോന്നോട്ടെ .
ചായയുമായി വന്നതാകട്ടെ ഖാദർ ഇക്കാന്റെ ബീവി റൂഖിയ താത്തയും
എന്താണ് റുഖിയാത്ത ഒരു ഇളക്കം.
ഹോ നമ്മളൊന്നും ഇളക്കിയിട്ടു ഒരു കാര്യവും ഇല്ല മോനെ..
ഉവ്വ് ഉവ്വേ…
രമേശാ രാജൻ ചേട്ടൻ എന്നാ തേങ്ങ പറിക്കാൻ വരാമെന്നു പറഞ്ഞേ..
ഹോ അങ്ങേർക്കു പിടിപ്പത് പണിയാത്രേ..
അപ്പൊ നമ്മുടെ പറമ്പിലെ തേങ്ങ യെല്ലാം കൊഴിഞ്ഞു പോകുമല്ലോടാ.
അതേ അങ്ങേർക്കു കയറാൻ തൈ തെങ്ങിന്റെ ആവിശ്യമൊന്നും ഇല്ല എന്നാ കേട്ടെ.
ഞങ്ങളുടെ മുന്നിൽ റുകിയാത്ത നിന്നു ഉരുകി കൊണ്ടിരുന്നു..
താത്താ കടിയുണ്ടോ.
എന്താ.
അല്ല ചായക്കൊപ്പം കടിക്കാൻ വല്ലതും ഉണ്ടോന്നു.
ഹ്മ് എന്താണാവോ വേണ്ടത്.
എന്ത് കിട്ടിയാലും കുഴപ്പമില്ല.
വേണ്ടത് എന്താ എന്നുവെച്ചാൽ പറഞ്ഞാലല്ലേ എടുത്തു തരാൻ പറ്റു.
അയ്യോ ഇപ്പൊ ഒന്നും വേണ്ട താത്ത
ആവിശ്യമുണ്ടെങ്കിൽ ഞങ്ങൾ തന്നെ എടുത്തോളാം പോരെ.
ഹ്മ് എന്ന് തലയാട്ടികൊണ്ട് താത്ത കടയിലേക്ക് പോയി.
എല്ലാം അവസാനിച്ചു വീട്ടിലേക്കു കയറി ചെല്ലുമ്പോൾ നേരം പാതിരാ.
ഭാഗ്യത്തിന് വീടിന്റെ എക്സ്ട്രാ ചാവി കൈവശം ഉണ്ടായത് കൊണ്ട് രക്ഷപെട്ടു..
വീട്ടിൽ കയറി ഭക്ഷണം ഡൈനിംഗ് ടേബിളിൽ മൂടിവെച്ചിട്ടുണ്ട്
അത് കഴിക്കാനായി കൈകഴുകി ഇരുന്നതും എന്തോ ഒരു മൂളൽ പോലെ കേട്ടു.
എന്താണെന്നു അറിയാനായി ഞാൻ ശബ്ദം കേട്ട ഇടത്തേക്ക് പോയി.
അമ്മയുടെ റൂമിൽ നിന്നുമാണ്.
അച്ഛൻ എടുത്തിട്ട് കുടഴുക ആയിരിക്കും..
ഹോ അതാലോചിച്ചപ്പോ എന്റെ മേലാസകലം ഒരു തരിപ്പ്. അനുഭവപ്പെട്ടു..
അമ്മയുടെ മൂളൽ കൂടി കൂടി വരുന്നത് പോലെ തോന്നി.
എനിക്കച്ചനോട് അസൂയ തോന്നിപോയി.
ആ നിമിഷം അമ്മയുടെ അംഗ ലാവണ്യം എന്റെ മനസ്സിലേക്ക് ഓടിവന്നു.
ഞാൻ കീ ഹോളിലൂടെ അകത്തേക്ക് നോക്കി.
രണ്ട് മുലയും പിടിച്ചു ഉടച്ചു കൊണ്ട് അച്ഛൻ അമ്മയുടെ പൂറിലേക്ക് അടിക്കുന്ന ആ കാഴ്ച കണ്ട് എനിക്ക് ചിരിവന്നു.
ഇന്നലെ വരെ എന്റെ ഈ ആനക്കുണ്ണയും ഉള്ളിലേക്ക് വാങ്ങി കിടന്ന അമ്മ എങ്ങിനെ ഈ ചെറുപഴം കണക്കെ ഉള്ള കുണ്ണ കൊണ്ട് തൃപ്തി അടയും എന്ന ചിരി.
ചെറുതാണെങ്കിലും ഇപ്പോഴും നല്ല വീരൻ തന്നെയാ.. കണ്ടില്ലേ വിറച്ചു നില്കുന്നത്.
വെറുതെ അല്ല അമ്മ വേറെ ഒന്നും തേടി പോകാഞ്ഞത്..
പിന്നെ സൗണ്ട് ഒന്നും കേൾക്കാത്തത് കൊണ്ട് ഞാൻ ഒന്നുടെ നോക്കി.
അപ്പോൾ അമ്മ അച്ഛന്റെ മുകളിൽ കിടന്നു ആ വലിയ മുലകൾ വായിലേക്ക് വെച്ചു കൊടുക്കുന്നതാണ് കണ്ടത്.
ഹ്മ് രവിച്ചേട്ടാ കുടി എന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട്.
അപ്പൊ നേരത്തെ കേട്ടത് അമ്മയുടെ ക്ലൈമാക്സ്‌ സൗണ്ട് ആയിരുന്നല്ലേ..
അച്ഛനാണെങ്കിൽ അനുസരണയോടെ അമ്മയുടെ ആജ്ഞയും അനുസരിച്ചു മുലകൾ വായിലാക്കി കുടിച്ചോണ്ടിരിക്കുന്നു.
ഇനി ഇവിടെ നില്കുന്നത് ആരെങ്കിലും കണ്ടാൽ അയ്യേ.
എന്ന് ചിന്തിച്ചു കൊണ്ട് ഞാൻ മുകളിലേക്കു കയറി..
നല്ലൊരു പിടി പിടിക്കാം എന്ന് കരുതി ബെഡ്‌ഡിലേക്ക് വീണതും.
ഫോണടിക്കുന്ന സൗണ്ട് കേട്ടു അതെടുത്തു നോക്കി.
രതീശാണ്.
എന്താടാ.
അറിഞ്ഞില്ലെടാ.
ഇല്ല
ഞാൻ വിചാരിച്ചു നീ അറിഞ്ഞു കാണും എന്ന്.
ഇല്ലെടാ.
ഞാൻ നിനക്ക് മുന്നേ പോന്നതല്ലേ വീട്ടിലേക്കു.
എടാ ശങ്കരൻ ചേട്ടനെ പിടിച്ചു.
ഏതു നമ്മുടെ തള്ളോ
അതേടാ
എവിടുന്നു.
നമ്മടെ രമണീടെ വീട്ടിന്നു.
എന്നിട്ട്
എന്നിട്ടെന്തുണ്ടാകാന രാജൻ ചേട്ടൻ രണ്ടിനെയും കൊല്ലും എന്ന് പറഞ്ഞു ഇറങ്ങിയതായിരുന്നു.
എന്നിട്ട്
എല്ലാവരും കൂടെ പിടിച്ചു വെച്ചു.
അപ്പൊ ഉത്സവത്തിന്റെ ആദ്യനാളിൽ തന്നെ ഒന്ന് പുറത്തായി അല്ലേ.
ഹ്മ് ഇനിയെത്രയെണ്ണം ചാടുമോ എന്തോ.
ആ അല്ലേലും രാജൻ ചേട്ടന് അങ്ങിനെ തന്നെ വേണം അല്ലെടാ
രതീഷേ.
അതെന്താടാ
ആ പാവം ഖാദർ ഇക്കാന്റെ ബീവി റൂഖിയത്താന്റെ കൂടെ അല്ലേ മൂപരുടെ കളി..
ഹ്മ് അതുകൊണ്ടാണല്ലോ രമണിക്ക് വേറെ ഒരുത്തനെ വിളിച്ചു കയറ്റേണ്ടി വന്നത്.
അല്ല നീയൊന്നും അല്ലല്ലോ പോയി പിടിച്ചത്.
ഏയ്‌ അല്ല.
അല്ല വെറുതെ അവരുടെ സുഖം നമ്മളായിട്ട് എന്തിനാ മുടക്കുന്നെ.
എന്ന് പറഞ്ഞോണ്ട് ഫോൺ വെച്ചു.
അപ്പോഴും എനിക്ക് സന്തോഷം അല്ലായിരുന്നു തോന്നിയെ മറിച്ച് എന്നിലെ വെടിവെപ്പുകാരന് മറ്റൊരു വെടിവെപ്പുകാരനോട് തോന്നുന്ന അനുകമ്പ മാത്രം. അതേ ഒരേ മാർഗത്തിൽ ഒരേ ലക്ഷ്യത്തിന്നു വേണ്ടിയുള്ള പ്രയത്നമാണല്ലോ ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേരും ചെയ്യുന്നത്.
അടിച്ചൊഴുകുന്ന പാലിന് വേണ്ടിയുള്ള പ്രയത്നം. അതിപ്പോ ശങ്കരൻ ആയാലും ഞാൻ ആയാലും ചെയ്തു കൊണ്ടിരിക്കുന്നത് ഒന്നാണെന്നു ഒരു തോന്നൽ ആ വിഷമത്തോടെ
ബെഡിൽ എത്ര കിടന്നിട്ടും ഉറക്കം വരാത്തപോലെ.
ഇന്നലെ രാത്രി അമ്മയുടെ പൂറ്റിലേക്കു അവസാന തുള്ളി പായിച്ചതും ആലോചിച് കുറച്ചു നേരം കിടന്നു..
അപ്പോഴാണ് വീണ്ടും ഫോൺ റിങ് ചെയ്തത്.
പരിചയമില്ലാത്ത നമ്പർ.
എടുത്ത ഉടനെ അങ്ങേ തലക്കൽ കിളിനാദം.
ഹലോ.
ഹലോ.
ആരാ
മറന്നുപോയോട അപ്പോയെക്കും.
ഹ്മ് ശബ്ദത്തിലെ കൊഞ്ചൽ കേട്ട് ഞാൻ ആളെ തിരിച്ചറിഞ്ഞു.
ജയേച്ചി എന്താ ഈ നേരത്ത്.
ഹോ ഭാഗ്യം ഓർമയുണ്ടല്ലോ.
ഓർമിക്കാതിരിക്കാൻ പറ്റുമോ ചേച്ചി.
