കുണ്ണയിൽ പിടിച്ച് അടിച്ച് തൊലിച്ചുകൊണ്ട് ഡോക്റ്റർ സംസാരം തുടർന്നു.
“ശരിക്കും ഊമ്പിക്കൊടുക്ക്…അവന്റെ കുണ്ണെടെ അറ്റവില്ലേ…കൊടപോലെ പരന്നു ഉരുണ്ടിരിക്കണ ഭാഗം കല്യാണം കഴിച്ച് മക്കളെ പെറ്റ നിന്നോട് ഞാൻ എന്നെത്തിനാ കുണ്ണയുടെ സ്ട്രക്ച്ചർ ഒക്കെ പറയുന്നേ? ആഹ് ശരിക്ക് ഊമ്പ്…വരുന്നില്ലേ? ഇല്ലേ? എന്നാ ഒരു കാര്യം ചെയ്യ് ..നീയാ നൈറ്റിടെ കൊളുത്ത് ഊരി നിന്റെയാ കല്ലൻ മൊല രണ്ടും പുറത്തെടുത്ത് ചെറുക്കനെ കാണിക്ക്….എന്നതാ? ഞാനെങ്ങനാ നിന്റെ മൊല കല്ലൻ മൊലയാന്ന് അറിഞ്ഞതെന്നോ? എന്റെ ഭവാനീ അതാണോ നമ്മടെ മുമ്പിലുള്ള ഇപ്പഴത്തെ പ്രശ്നം? നീ ചെറുക്കന് മൊല കാണിച്ച് കൊടുത്ത് കുണ്ണ ഊമ്പിക്കൊടുത്ത് അവന്റെ കുണ്ണന്ന് പാൽ കളയാൻ നോക്കെടീ… ശ്ശെടാ!
പെട്ടെന്ന് ഡോക്റ്റർ സംസാരം നിർത്തി മുമ്പിലുള്ളവരെ നോക്കി. അയാൾ തിടുക്കത്തിൽ ജാള്യതയോടെ കയ്യിൽ പിടിച്ച് അടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന കുണ്ണ തിരികെ പാൻസിലേക്ക്
നിക്ഷേപിച്ചു. ഫോൺ ക്രേഡിലിലേക്ക് വെയ്ക്കുകയും ചെയ്തു.
“ഓ, രമ്യ…”
അയാൾ ക്ഷമാപണത്തിന്റെ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു.
“ആരാ…പേഷ്യന്റ്?”
“…ഷൈജു,”
അവൾ ഷൈജുവിന്റെ ചുമലിൽ കൈവെച്ചു. “ഓ, മനസിലായി…ഷൈജു..നിന്റെ ക്ലാസ്സ് മേറ്റ് ആരുന്നു ഷൈജു അല്ലെ?”
“അതെ,”
അവൾ പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു.
“ഓഹോ..എന്റെ മോളുടെ ക്ലാസ്സ് മേറ്റ് ആരുന്നയാളോട് അപ്പോൾ ഞാൻ പ്രത്യേകം കൺസിഡറേഷൻ കാണിക്കണം,”
“മോളോ?”
കുഴങ്ങിയ ശബ്ദത്തിൽ റോസിലി ചോദിച്ചു.
രമ്യ റോസിലിയെ നോക്കി പുഞ്ചിരിയോടെ കണ്ണുകളടച്ചു കാണിച്ചു.
“എന്റെ അച്ഛൻ…ഡോക്റ്റർ അശോക്,” “രെമ്യ എന്റെ മോളാ…സെക്സോളജി …സെക്ഷ്വലി ട്രാൻസ്മിറ്റഡ് ഡിസീസസ്…സെക്സ് കണക്റ്റഡ് രോഗങ്ങൾ ഒക്കെയാ ഇവളിപ്പം പഠിക്കുന്നെ. ഇവിടെ നേഴ്സ് ആയി നിക്കുമ്പം ഓരോന്നും പ്രാക്റ്റിക്കലായി പഠിക്കാമല്ലോ!”
ഷൈജു അദ്‌ഭുതത്തോടെ രമ്യയെ നോക്കി. പിന്നെ അവന്റെ വിടർന്ന കണ്ണുകൾ അവളുടെ മുഴുത്ത മാറിടത്തിൽ ഇഴഞ്ഞു.
“അച്ഛാ,”
രെമ്യ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.
“ഷൈജുവിന്റെ ശുക്ലം കളക്റ്റ് ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ലാബിൽ കൊടുത്തു.”
“ഓക്കേ..മോളിനി പൊക്കോളൂ…”
“ശരി!”
അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചു. പിന്നെ ഷൈജുവിനെ
നോക്കി.
“പോട്ടെടാ? നീ പേടിക്കണ്ട! നിന്റെ പ്രോബ്ലം ഷുവർലി മാറും. ബൈ!”
അവനും കൈയുയർത്തി കാണിച്ചു. അവൾ അവിടെ നിന്നും പോയി. “ശരി!”
ഡോക്റ്റർ അവരെ നോക്കി.
“നിങ്ങൾ ഇരിക്ക്…”
റോസിലിയും ഷൈജുവും ഡോക്റ്റർക്ക് അഭിമുഖമായി ഇരുന്നു. ഡോക്റ്റർ റോസിലിയെ ചോദ്യരൂപത്തിൽ നോക്കി . ഷൈജുവിന്റെ രോഗവിവരങ്ങൾ റോസിലി പറയാൻ തുടങ്ങി.
“ഞാനെങ്ങനെയാ ഒരു ആൺ ഡോക്റ്ററോട് ഇതൊക്കെ പറയുവാന്ന് എനിക്ക് അറീത്തില്ല…”
റോസിലി ജാള്യതയോടെ പറഞ്ഞു.
“അയ്യോ നിങ്ങക്ക് രോഗവിവരം പറയാൻ വേണ്ടി എനിക്ക് പെട്ടെന്ന് പെണ്ണാകാൻ പറ്റുവോ? ശ്ശെടാ!”
ഡോക്റ്റർ ഉറക്കെ ചിരിച്ചു.
“നിങ്ങൾ പറയുന്നേ! എന്നാത്തിനാ പേടിക്കുന്നെ? ശ്ശെടാ !”
റോസിലി പിന്നെയും നാണിച്ചു. സ്വയമറിയാതെ അവളുടെ കണ്ണുകൾ ഡോക്റ്ററുടെ മടിയിലേക്ക് പോയി. മുൻഭാഗം ഇപ്പോഴും വീർത്ത് പൊങ്ങി നിൽക്കുന്നു. എന്തൊരു മനുഷ്യനാണ് ഇത്! ഒരു കൺസൾട്ടേഷൻ മുറിയിലിരുന്ന് രോഗിയുടെ അമ്മയോട് തെറിയും വൃത്തികേടും പറഞ്ഞ് സാധനത്തിൽ പിടിച്ച് രസിക്കുന്നു! അതും സ്വന്തം മകൾ അടക്കമുള്ളവർ നോക്കി നിൽക്കുന്നു എന്നത് ശ്രദ്ധിക്കാതെ! ഡോക്ട്ടരും ഷൈജുവുമായി
എന്തെങ്കിലും വ്യത്യാസമുണ്ടോ? സ്വയം ചികിത്സിക്കാനറിയില്ലാത്ത ഒരു ഡോക്ടറുടെയടുത്തേക്കാണോ താൻ മകനെയും കൊണ്ട് വന്നത്?
റോസിലി നോക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ഡോക്റ്റർ പൊങ്ങിയിരിക്കുന്ന മുൻഭാഗത്തേക്ക്‌ കൈകൊണ്ടുവന്നു.
“എന്താ ഇവന്റെ പ്രശ്നം?”
“സാറേ ഇവൻ എപ്പോഴും മുറീൽ കേറി കതകടയ്ക്കും. എന്തോരം വിളിച്ചാലും പൊറത്തേക്ക് വരികേല,” “അത് വല്ലതും പഠിക്കാനാരിക്കും,”
“കതക് അടച്ചിട്ടേച്ച് എന്നാ പടുത്തവാ? പിന്നെ പടുത്തം ഒന്നുവല്ല,” “പിന്നെ എന്നതാ?” “ഇവൻ എപ്പോഴും…ഇവന്റെ കൈ എപ്പഴും നിക്കറിനാത്താ അല്ലേൽ മുണ്ടിനാത്താ,” “അത് എന്നെത്തിനാടാ?” മുഴയിൽ കൈവെച്ച് റോസിലിയെ പതിയെ അമർത്തിക്കാണിച്ച് ഡോക്റ്റർ ചോദിച്ചു. ഷൈജു ഒന്നും പറയാതെ തലകുനിച്ചു. “കതകടച്ചേച്ച് ഇതാണോ പരിപാടി?” മഴയിൽ കൈ ചുറ്റിപ്പിടിച്ച് മുകളിലേക്കും താഴേക്കും ചലിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഡോക്റ്റർ ചോദിച്ചു. ഡോക്റ്റർ എങ്ങനെയാണ് ചോദിക്കുന്നതെന്നറിയാൻ ഷൈജു അയാളെ നോക്കിയപ്പോൾ അയാൾ മുഴയിൽ നിന്ന് കൈമാറ്റി.
പക്ഷെ അപ്പോഴേക്കും അയാളുടെ മുഴ ആരുടെ ശ്രദ്ധയിലും വരുന്നത്ര വലുതായിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. “ഹ്മ്മ്…അതേ…’
ഇത്തവണ
പക്ഷെ അത് പറയുമ്പോൾ റോസിലിയിൽ പുഞ്ചിരിയും നാണവുമുണ്ടായിരുന്നു.
“അതിപ്പം നാച്ചുറൽ അല്ലേ? എന്നുവെച്ചാ സാധാരണയല്ലേ? ഇവൻ നല്ല പൊക്കോം വണ്ണോ ഒക്കെയുള്ള അസ്സല് ആൺകുട്ടിയല്ലേ? ഇതിനാത്ത് ഇപ്പം എന്നതാ ഇത്ര പേടിക്കാനൊള്ളത്? ശ്ശെടാ!” “എന്നും വെച്ച് ഇരുപത്തിനാലു മണിക്കൂറും അങ്ങനെ ചെയ്തോണ്ടിരുന്നാ?” “അതിനെയാണ് ഞങ്ങൾ രോഗം എന്ന് വിളിക്കുന്നത്,”
അയാൾ പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.
നീയാദ്യം പോയി ചികിത്സിക്ക് നായിന്റെ മോനെ എന്ന് പറയണമെന്ന് തോന്നി അയാളുടെ കൈ വീണ്ടും മുഴയിലേക്ക് വന്നപ്പോൾ. “അതിനു എന്നതാ നിങ്ങള് നോക്കീട്ട് കാരണം?”
ഡോക്റ്റർ ചോദിച്ചു.
അതിന്റെ കാരണോം പരിഹാരോം തേടിയല്ലേ മരമൊണ്ണേ നിന്റെയടുത്ത് ഞങ്ങൾ വന്നത്? അങ്ങനെ ചോദിക്കണമെന്ന് തോന്നി റോസിലിക്ക്.
“കാരണം…”
റോസിലി പറഞ്ഞു തൊടങ്ങി.
“വലിയ..വലിയ…”
റോസിലി ലജ്ജയാലുവും ജ്യാള്യതകൊണ്ട് വശംകെട്ടവളുമായി.
“നിങ്ങള് കൊഞ്ചാതെ കാര്യം പറയുന്നേ? വേറെ രോഗികളും വെയിറ്റ് ചെയ്യുവാ? നിങ്ങളെന്നാ പളളീലച്ചന്റെ മുമ്പിലാണോ നിക്കുന്നെ? ഡോക്റ്ററിന്റെ മുമ്പിലല്ലേ? ശ്ശെടാ!”
“ഇവന് വലിയ മുലയുള്ള പെണ്ണുങ്ങളെ
കാണുമ്പം അപ്പം പൊങ്ങാൻ തൊടങ്ങും…”
“അതായത് നിങ്ങളെ കാണുമ്പം പൊങ്ങാൻ തൊടങ്ങും…”
“ഡോക്റ്ററെ!!”
റോസിലി ഉച്ചത്തിൽ വിളിച്ചു കൂവി.
“കൊച്ചിന്റെ അമ്മയാ…”
“അതെന്നാ നിങ്ങളെ കാണുമ്പം ഇവന് പൊങ്ങത്തില്ലേ… ?”
എന്താണ് പറയേണ്ടതെന്ന് റോസിലിക്കറിയില്ലായിരുന്നു.
“പറ അമ്മച്ചീ..നിങ്ങളെ കാണുമ്പം ഇവന് പൊങ്ങുന്നില്ലേ?’
റോസിലി ദയനീയമായി തലകുലുക്കി.
“കണ്ടോ! ഞാനും ഇതുതന്നെയല്ലേ പറഞ്ഞെ! ഞാനേ ..ഞാൻ ഡോക്റ്ററാ…! ചുമ്മാതല്ല ഞാനിവിടെ ഷർട്ടും പാൻസും ഇട്ട് ഇരിക്കുന്നെ! ഇനി പറ. നല്ല മണിമണിയായി വൺ ടൂ ത്രീ പറഞ്ഞ് പറ! നമുക്ക് ചെക്കനെ സുഖപ്പെടുത്തണ്ടേ?” “ഞാൻ പലതവണ ഇവനെ…. ഇവൻ തന്നെത്താൻ പിടിച്ചോണ്ട് ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടു സാറേ! ദിവസോം ഓരോ പ്രാവശ്യവോ വല്ലപ്പോഴോ ആണേൽ കൊഴപ്പം ഇല്ലാരുന്നു..പിള്ളേര് വളരുമ്പം അതൊക്കെ സാധാരണയാണ് എന്നങ്ങു വിചാരിച്ച് സമാധാനപ്പെടുമാരുന്നു …ഇത് ദിവസോം പത്തും പന്ത്രണ്ടും …മാത്രവല്ല ഓരോ പ്രാശോം എന്തോരം വെള്ള…അല്ല …എന്തൊരവാ കളയുന്നെന്ന് സാറിനറിയാവോ?” “എനിക്കെങ്ങും അറീത്തില്ല! എന്തേരവാ?” “ഇങ്ങനെ ഈ പോക്കുപോകുവാണേൽ ഇവൻ ചത്തുപോകും. അതുകൊണ്ടാ
ഞാൻ ഡോക്റ്ററെ കാണാന്ന് വെച്ചേ!”
