പറഞ്ഞു വിടുന്നതും പോരാതെ അവരുടെ മൂഞ്ചിയ സിമ്പതി. പക്ഷെ പുറത്തു വന്നത് മറ്റൊരു വാചകം ആയിരുന്നു. “വേണ്ട മാം ഞാൻ പൊയ്കോളം”
“മര്യാദക്ക് കയറാൻ നോക്ക്. വന്ന വഴി തിരികെ പോകാൻ ബുദ്ധിമുട്ടാണ്” അതൊരു ആജ്ഞ ആയിരുന്നു.
പിന്നെ ഞാൻ കൂടുതൽ ഒന്നും പറയാൻ നിന്നില്ല. കാറിൽ കയറി ഇരുന്നു. വണ്ടി മുന്നോട്ട് നീങ്ങി. മാം ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ല എന്നു കണ്ടപ്പോൾ ഞാൻ തന്നെ ആ മൗനം ഭഞ്ജിച്ചു. “മാം ഒന്നും പറയില്ലെന്ന് ഞാൻ വിശ്വസിച്ചോട്ടെ”
നോ മറുപടി
ഒരു രണ്ടു മിനുട്ടിന്നുശേഷം മാം പറഞ്ഞു. ” നീ തൽകാലം പോകണ്ട.”
“ങേ” ഒരു ഞെട്ടൽ എന്നതിലുപരി ആശ്വാസം ആയിരുന്നു എനിക്ക്.
” ഞാൻ പോകണ്ടേ” ഒന്നുറപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി ഞാൻ പിന്നേം ചോദിച്ചു.
“ചെയ്ത പാപങ്ങൾക്ക് ശിക്ഷ അനുഭവിക്കാതെ അങ്ങനെ പോയാലോ!!” മാം ഗൗരവം വിട്ടില്ല.
“ചെയ്ത പാപങ്ങൾക്കല്ലേ മാം ശിക്ഷ അനുഭവിക്കാൻ പറ്റൂ. ചെയ്യാൻ പോകുന്ന പാപങ്ങൾക് പറ്റില്ലലോ..” ഞാൻ പറഞ്ഞത് അല്പം ഉറച്ചായി പോയി.
“ഓഹോ, നിനക്ക് ചെയ്തതൊന്നും പോരെ?” ഗൗരവം ആണോ… അതു പറഞ്ഞപ്പോൾ ചുണ്ടിന്റെ ഏതോ കോണിൽ ഒരു പുഞ്ചിരി വന്നില്ലേ? ആഹ് എന്തു മൈരെങ്കിലും ആകട്ടെ. എന്റെ ജോലി നോക്കി ഇരിക്കുന്നതാണ് തൽകാലം എനിക്ക് നല്ലത്. ഞാൻ എന്റെ ഉള്ളിലെ കോഴിയെ അടക്കി നിർത്തി.
“ഇതെങ്ങോട്ടാ പോകുന്നത് എന്ന് വല്ലോം അറിയോ?” മാം ചോദിച്ചു.
“ഇല്ല മാം. എങ്ങോട്ടാ?”
“ഇനി നീ സ്ഥിരം പോകേണ്ട സ്ഥലങ്ങളാണ്. അച്ഛനിവിടെ പതിമൂന്ന് കടകൾ ഉണ്ട്. അതിന്റ വാടക വാങ്ങേണ്ട ദിവസമാണ്. പേടിക്കണ്ട, എല്ലാവരും നല്ലവരാണ്. വാടകക്ക് വേണ്ടി നീ കഷ്ടപ്പെടേണ്ട.”
“ഒക്കെ മാം.” ഇനി അല്ലെങ്കിലും ഈ വദൂരി പറയുംപോലെ കെട്ടല്ലേ പറ്റൂ.
“നീരജ്, നിന്റെ മാം വിളി ഒന്നു നിർത്തൂ. ഇതൊരു നാട്ടിൻപുരമാണ്. ഇവിടുത്തുകർ ഇതൊന്നും കേട്ട് ശീലിച്ചിട്ടില്ല. അവർ നിന്റെ മാം വിളി കേട്ടാൽ ഞാൻ ഏതാണ്ട് അധോലോകം വല്ലോം ആണെന്ന് വിചാരിക്കും.” സരയു ചിരിച്ചു.
“പിന്നെ ഞാൻ എന്ത് വിളിക്കണം?”
“നീ തൽകാലം എന്നെ ചേച്ചി എന്നു വിളിച്ചാൽ മതി”
“ശരി ചേച്ചി.” ഞാനാ അവസരം അങ്ങ് ഉപയോഗിച്ചു. ഇനി ആൾക്കാരെ കാണുമ്പോൾ ചേച്ചി എന്നും അല്ലാത്തപ്പോൾ മാം എന്നും വിളിക്കാൻ പറഞ്ഞാലോ. അപ്പോഴാണ് സത്യത്തിൽ ഭയമില്ലാതെ ഞാൻ സരയുവിനെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത് അപ്സരസ് എന്നു പറഞ്ഞാൽ കുറഞ്ഞു പോകും. ചേച്ചി എന്നു വിളിക്കാനുള്ള പ്രായമേ വരൂ. കണ്ടാൽ ഇപ്പോഴും ഇരുപത്തിയെട്ടിൽ കൂടുതൽ പറയില്ല. ഇടതൂർന്ന മുടികൾ, കണ്ണുകൾ കാന്തങ്ങൾ എന്നു പറഞ്ഞാൽ പോര, ചെറിയ മൂക്കുകൾ, നേർത്ത പിങ്ക് നിറത്തിലുള്ള ചുണ്ടുകൾ, എന്റെ ഏകദേശം ഉയരം, സാരി ആയതിനാൽ എടുത്തു കാണിക്കുന്ന മാറിടങ്ങൾ, ഒതുങ്ങിയ അരക്കെട്ട്. ആ സാരിയും പെരുമാറ്റത്തിലുള്ള പക്വതയും ഇല്ലെങ്കിൽ അനിയത്തി എന്നു വിളിക്കാനുള്ള പ്രായമേ തോന്നു. നമ്മൾ ഒരു ചെറിയ ജംഗ്ഷനിൽ എത്തി. സരയു കാറിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി, കൂടെ ഞാനും. അവിടെ കുറെ പീടിക ഉണ്ടായിരുന്നു. അതെല്ലാം സരയുവിന്റെ അച്ഛന്റെയാണ്. അവിടെ നിന്നെല്ലാം വാടക മേടിക്കണം. അതിനാണ് ഇന്ന് വന്നത്. കടയിൽ ഉള്ളവരെല്ലാം വളരെ മാന്യന്മാർ ആണെന്ന് പെരുമാറ്റം കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ മനസിലായി. വാടക മേടിക്കുന്ന കൂട്ടത്തിൽ എന്നെയും പരിചയപ്പെടുത്തി. ഇനി മുതൽ ഞാൻ ആകും മിക്കവാറും വരുന്നതെന്നും പറഞ്ഞു. നമ്മൾ തിരികെ വന്നു. തിരികെ വരുന്ന വഴി ആരും ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.
“ദേ അതാണ് നിന്റെ മുറി. ബാഗും സാധനങ്ങളും അവിടെ വച്ചോളൂ. പിന്നെ കുറെ നടന്നും നിന്നും ഒക്കെ വിയർത്തതല്ലേ ഒന്നു ഫ്രഷ് ആയിക്കോ. റൂമിൽ ബാത്രൂം ഉണ്ട്. പിന്നെ പഴയ സ്വഭാവത്തിന് വല്ല സീൻ പിടിക്കാൻ ആണേൽ പടിഞ്ഞാറു ഭാഗത്ത് കുളിക്കടവ് ഉണ്ട്. പക്ഷെ ഉദ്ദേശിക്കുന്ന സീൻ ഒന്നും ഉണ്ടാകില്ല കേട്ടോ.” സരയുവിന്റെ ശബ്ദം എന്നെ ഏതോ ലോകത്തു നിന്നും ഉണർത്തി. ഒരു പുച്ഛവും എന്നാൽ കുസൃതിയും നിറഞ്ഞ ചിരി ആയിരുന്നു അവളുടെ മുഖത്ത്. പക്ഷെ ഇവിടെ തമാശ ആയി ചിരിച്ചു കളഞ്ഞാൽ എന്റെ പൗരുഷത്തിന് ഒരു വിലയും ഇല്ലാത്ത പോലാകും. പക്ഷെ പ്രതികരിക്കുന്നത് ആത്മഹത്യക്ക് തുല്യമാണ്.
“ശരി ചേച്ചി….” ഒരു വിഷാദഛായ കലർന്ന പുഞ്ചിരി സമ്മാനിച്ച് ഞാൻ റൂമിലേക്ക് നടന്നു. അതേറ്റു. വല്ലാത്ത അമ്പരപ്പും എന്നാൽ കുറ്റബോധവും പെട്ടെന്ന് തന്നെ ആ മുഖത്ത് എനിക്ക് കാണാൻ കഴിഞ്ഞു. റൂമിൽ കയറുമ്പോഴും അവൾ എന്നെ തന്നെ നോക്കി നിൽക്കുകയായിരുന്നു. “അന്താടാ നോക്കുന്നെ” എന്ന ഭാവത്തിൽ ഞാൻ അകത്തേക്ക് കയറി വാതിൽ അടച്ചു.
തുടരണോ…..?
