റംല ഹജ്യാരുടെ കൈ പിടിച് അകത്തു കയറ്റി വാതിൽ അടച്ചു.. റംലയുടെ നെഞ്ചിടിപ് ഹജ്യാരുടെ കാതിൽ കേൾക്കാമായിരുന്നു… സീറോ ലൈറ്റ്റിന്റെ പ്രകാശത്തിൽ മുറിയിൽ റംലയും ഹജ്യാരും മാത്രം ആയി… റംല പതിയെ പതിയെ കട്ടിലിന്റെ ഒരു വശത്തു പോയി ഇരുന്നു… ഹജ്യാർ റംലയുടെ അടുത്ത് പോയി അവളോട് ഒരിഞ്ച് വിട്ട് ഇരുന്നു…
ഹജ്യാർ : മോൾ എന്തിനാ ഇങ്ങനെ പേടിക്കുന്നത്, ഇന്നലെ നമ്മൾ ടെറസിന്റെ മുകളിൽ നിന്നപ്പോൾ ആരെങ്കിലും വന്നോ? ഇല്ലലോ??
റംല : (ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല)
ഹജ്യാർ : മോൾ ഇങ്ങനെ ആരോടും ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഇരിക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ് ഈ സങ്കടം തോന്നുന്നത് ആരോടെങ്കിലുമൊക്കെ സംസാരിച്ചാൽ എലാം ശെരിയാവും..
ഹജ്യാർ : രാത്രയിൽ തനിച് മുകളിൽ പോയി ചാവടക്കിയെ നോക്കിന്നിന്നവൾക് പേടിയുണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞാൽ ഞാൻ വിശ്വസിക്കില്ല…
റംല : (ഒരു പുഞ്ചിരി മാത്രം)
ഹജ്യാർ പതിയെ തന്റെ വലതു കൈ റംലയുടെ ഇടതു ചുമലിൽ വെച്ചു..
ഹജ്യാർ : മോൾ ഇങ്ങോട്ട് ഒന്ന് ഉപ്പാക് നേരെ തിരിഞ്ഞിരിക് എന്നിട്ട് ഉപ്പയോട് മോളെ സങ്കടങ്ങൾ പറ… എന്റെ മോൻ ആണോ മോളുടെ സങ്കടം??
റംല മെല്ലെ ഹജ്യർകു നേരെ തിരിഞ്ഞു
റംല : അല്ല ഉപ്പ, ഇക്കാക് എന്നോട് വല്യ സ്നേഹ തന്നെയാ, പക്ഷെ അത് പ്രകടിപ്പിക്കാൻ വല്യ മടിയാ… മുനീർക്കയും, മുബാരിസ്കയും ഭാര്യമാരെയും മക്കളെയും കൂടി പുറത്തൊക്കെ പോവുമ്പോ എനിക്ക് ഒത്തിരി സങ്കടം ആവും…. ഇക്കയോട് എത്രയോ തവണ പറഞ്ഞതാ നാട്ടിൽ വരുമ്പോളെങ്കിലും എവിടെയെങ്കിലും പോവണം എന്ന്… ആര് കേൾക്കാൻ, ആരോട് പറയാൻ…
ഹജ്യാർ : സാരമില്ല മോളെ, അവൻ അങ്ങനെ ഒരുത്തൻ ആയിപോയി, എന്തായാലും അവന് അടുത്തമാസം വരുന്നുണ്ടല്ലോ ഉപ്പ അവനോട് സംസാരിക്കാം.. മോൾ വിഷമിക്കാതിരി…
ഹജ്യാർ അത് പറഞ് നാവെടുത്തതും സൂര്യ വെളിച്ചത്തെ വെല്ലുന്ന ഒരു മിന്നൽ ഹലാല വീടിന്റെ മുകളിലൂടെ പോയി ചാവടകിയിൽ പോയി പതിച്ചു…. മിന്നലിന്റെ ലൈറ്റ് കണ്ട ഹജ്യർക്കും റംലകും അറിയാമായിരുന്നു പുറകെ വരുന്ന ഇടിയുടെ ഒച്ച എന്തായിരിക്കും എന്ന്. റംലയുടെ വിറയൽ ചുമലിൽ കൈ വെച്ച ഹജ്യർക് മനസ്സിൽ ആയി, ഇടിയുടെ ഒച്ച വരുന്നതിന് മുൻപ് ഹജ്യാർ റംലയെ തന്റെ നെഞ്ചിലേക് ചേർത്ത് പിടിച്ചു അവളുടെ കാതുകൾ പൊത്തിപിടിച്ചു… നിമിഷ നേരം കൊണ്ട് വീട് കുലുങ്ങിയ ഒരു ഒച്ചയും കേട്ടു…… ആകാശം അടങ്ങിയിട്ടും ഹജ്യാർ റംലയെ ചേർത്തു തന്നെ പിടിച്ചിരുന്നു….. ഹജ്യാരുടെ കൈ എടുപ്പികാൻ റംല തുനിഞ്ഞില്ല, മഴയത് പേടിച് വിറച്ച ഒരു പൂച്ച കുട്ടിയെ പോലെ അവൾ ഹജ്യാരുടെ കൈകളിൽ ചരുണ്ട് കൂടി.. നിമിഷങ്ങൾ കടന്നു പോയി, രണ്ടുപേരും ശ്വാസം വലിക്കുന്നത് മാത്രം പരസ്പരം കേൾക്കാം….. ഒരു നിമിഷം ഹജ്യാർ റംലയുടെ താടിയിൽ പിടിച്ചു അവളുടെ മുഖം ഹജ്യാരുടെ മുഖത്തിന് നേരെ ആക്കി, പക്ഷെ അപഴും അവളുടെ കണ്ണുകൾ താഴേക്ക് തന്നെ ആയിരുന്നു… ഹജ്യാരുടെ ശ്വാസം അവളുടെ മൂക്കിലേക് അടിച്ചു കയറുന്നത് അവൾ അറിഞ്ഞു…. അതേ തന്റെ ചുണ്ടും ഉപ്പയുടെ ചുണ്ടും തമ്മിൽ ഒരു വിരൽ ദൂരം പോലും ഇല്ല… അവൾ പ്രതീക്ഷിക്കാതെ അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ ഹജ്യാർ വായിലാക്കി ന്നുണഞ്ഞു…. അവൾ അനങ്ങിയില്ല……
ഒരു കൊച്ചു കുഞ് പാൽ വലിച്ചു കുടിക്കുന്നത് പോലെ ഹജ്യാർ മരുമകളുടെ ചുണ്ടുകൾ വലിച്ചു കുടിച്ചു……
തന്റെ ഇക്കാക് മാത്രം കൊടുത്ത ചുണ്ടുകൾ ഇക്കയുടെ ഉപ്പയും ആസ്വദിക്കുന്നത് റംല അറിഞ്ഞു, പക്ഷെ എന്തുകൊണ്ടോ തടയാൻ പറ്റുന്നില്ല…..15 മിനുട്ടോളം അവളുടെ ചുണ്ടുകൾ വലിച്ചു കുടിച്ച ശേഷം ഹജ്യാർ അവളുടെ നെറ്റിയിൽ ഒരു ഉമ്മ കൊടുത്തു…
ഹജ്യാർ : മോൾ കിടന്ന് ഉറങ്ങിക്കോ, ഉപ്പ പോവുവാ….
ഹജ്യാർ അവളെ പിടിച്ചു ബെഡിൽ നേരെ കിടത്തി പുതപ്പിട്ടുകൊടുത്തു…. എന്നിട്ട് മേലേ റൂമിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി പോയി…… ഒക്കെ ഒരു സ്വപ്നം ആണോ സത്യം ആണോ എന്നറിയാതെ മിന്നലിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ റംല മുകളിലോട്ട് നോക്കി കിടന്നു.
പിറ്റേ ദിവസം പകൽ മഴക് ഒട്ടും ശമനം ഇല്ല, ആളുകൾ വീടുകളിൽനിന്ന് പുറത്തിറങ്ങുന്നത് തന്നെ കുറഞ്ഞിരിക്കുന്നു, ചർച്ചിന് പിന്നിലുള്ള കാട്ടില്ലൂടെ ചാവടക്കി ഒഴുകുന്ന ശബ്ദം മാത്രം വ്യക്തമായി കേൾക്കാം….. കട്ടൻചായയും കുടിച് ഇരിക്കുന്ന സലാം ഹാജിയുടെ അടുത്ത് നഫീസ ബീവി വന്ന് പറഞ്ഞു..
നഫീസ : മോൻ വിളിച്ചിരുന്നോ???? അവൻ അടുത്ത മാസം വരുന്നുണ്ടെന്ന പറഞ്ഞെ….
ഹജ്യാർ : ഇല്ല, എന്നെ വിളിച്ചില്ല, നിന്നോട് എപ്പഴാ പറഞ്ഞെ???
നഫീസ : ദേ, ഇപ്പോ വിളിച്ചു വെച്ചതെ ഉള്ളു, ഇനി വെറും 10 ദിവസം അല്ലെ ഉള്ളു, അപളെകും അവൻ ഇങ് എത്തും..
സലാം ഹാജി മനസ്സിൽ ആലോചിച്ചു, അവൻ വന്നാൽ 2,3 മാസം കഴിഞ്ഞേ പോവും, അതുവരെ റംലയെ തൊടാൻ പോലും പറ്റില്ല, അവൻ വരുന്നതിന് മുൻപ് മരുമകളെ ഒന്ന് ആസ്വദിക്കണം, ബാക്കി പിന്നെ അവൻ പോയിട്ടായാലും മതി..
നഫീസ : നിങ്ങൾ എന്താ ഈ ആലോചിക്കുന്നത്, അവൻ വരുന്നതിന് മുൻപ് റംലക് അവളുടെ വീട്ടിൽ പോയി കുറച്ച് ദിവസം നിൽക്കണം എന്ന് പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു, നിങ്ങൾ അവളെ വീട് വരെ ഒന്ന് കൊണ്ട് ചെന്ന് ആക്…
ഹജ്യാർ : അതിനെന്താ, ഞാൻ കൊണ്ട് ചെന്ന് ആകാലോ, എപ്പളാ ഇറങ്ങുന്നതെന്ന് നീ മോളോട് ചോദിച്ചോ???
നഫീസ : ഇല്ല, നിങ്ങൾക് സൗകര്യം ഉള്ളപ്പോൾ ആവട്ടെ എന്ന് കരുതി, നിങ്ങൾ തന്നെ സമയം പറഞ്ഞോ….
ഹജ്യാർ : ശെരി, ഇന്നുതന്നെ പോവാം, ഞാൻ മോളോട് പോയി പറയാം… നീ പൊയ്ക്കോ…
നഫീസ അടുക്കളയിലേക് നടന്നു, ഹജ്യാർ റംലയുടെ റൂം ലക്ഷ്യം ആക്കി നടന്നു.. റൂമിന് മുന്നിൽ എത്തിയിട്ട് ഹജ്യാർ കതകിൽ 3 പ്രാവിശ്യം തട്ടി, അകത്തു നിന്നും റംല “ദ വരുന്നു ” എന്ന് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു…..2 നിമിഷ നേരത്തിന് ശേഷം റംല കതക് തുറന്നു, പുറത്ത് ഹജ്യരെ കണ്ട റംല ഒന്ന് ഞെട്ടി, ഏതോ ഒരു വികാരം അവളുടെ ശരീരത്തിലൂടെ കടന്നു പോയി, പേടിയാണോ, നാണം ആണോ, ലജ്ജ ആണോ, കാമം ആണോ, എന്നവൾക് അറിഞ്ഞില്ല… പക്ഷെ അവൾ ഹജ്യാരുടെ മുഖത്‌ നോക്കിയത്തെ ഇല്ല..
ഹജ്യാർ : മോൾക് വീട്ടിൽപോയി കുറച്ച് ദിവസം നിൽക്കണം എന്ന് ഉമ്മ പറഞ്ഞിരുന്നു, എപ്പളാ മോളെ കൊണ്ട് ചെന്ന് വിടണ്ടേ???
റംല : ഇക്കാക വരുന്നതിനു മുൻപ് പോണം ഉപ്പ, ഇക്കാക വന്നാൽ പിന്നെ വിടില്ല, ഈ പ്രാവിശ്യം എന്നെ എവിടെയൊക്കെയോ കൊണ്ട് പോവാം എന്ന് പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.. ഉപ്പാക് എപ്പളാ സൗകര്യം എന്ന് വെച്ചാൽ പറഞ്ഞോ, അപ്പോ പോവാം…
ഹജ്യാർ : എന്ന ഇന്ന് വയികിട്ടു തന്നെ ഉറങ്ങിയാലോ മോളെ?? വയികിട്ടു വേണ്ട ഉച്ചക്ക് ഭക്ഷണം കഴിച്ച ശേഷം ഇറങ്ങാം കുറച്ച് ദൂരം ഉള്ളതല്ലേ..
