“സുമി, വായിക്കണോ? എൻ്റെ വായിച്ചു കഴിഞ്ഞതാ.”
“എന്താ കഥ? പാമ്പുപിടുത്തകാരനാണോ ഹീറോ?”
അവൾ ഒരു കുസൃതിയോടെ പുസ്തകത്തിൻ്റെ കവർ നോക്കി ചോദിച്ചു.
“ശിവൻ ഒരു ദൈവമല്ല, അസാമാന്യകഴിവുകൾ ഉള്ള ഒരു സാധാരണ മനുഷ്യൻ ആണെന്നാണ് ഈ ബുക്കിൻ്റെ വാദം.”
“എന്നിട്ടു നീ എന്ത് പറയുന്നു? നെനക് എന്തിലാണ് വിശ്വാസം?”
“ദ ഡാവിഞ്ചി കോഡ് എന്ന സിനിമയിൽ ടോം ഹാങ്‌സിനോട് സോഫി ചോദിക്കും, നിങ്ങൾക്ക് ഈശ്വരനിൽ വിശ്വാസം ഉണ്ടോ എന്ന്, അതിനു മറുപടിയായി ടോം പറയുന്നത് വിശ്വസിക്കാൻ എന്തെങ്കിലും വേണം എന്ന്.”
“എന്ന് വച്ചാൽ?”
“ദ ഡാവിഞ്ചി കോഡ് സിനിമ പറയുന്നത് യേശു ശിവനെപോലെ സാധാരണ മനുഷ്യനാണെന്നാണ്. റോമിന് അവിടത്തെ ജനങ്ങളെ പിടിച്ചു നിർത്താൻ മതവിശ്വാസം ആവശ്യമായിരുന്നു. നമ്മുടെ അഫൊർമേഷന് വേണ്ടി ഒന്നിൽ നമ്മൾ വിശ്വസിക്കണം. ഈ ശ്രീനാരായണഗുരുവിൻ്റെ അമ്പലത്തിലേക്ക് പോയാൽ പ്രതിഷിടിക്കുന്ന സ്ഥലത്തു കണ്ണാടിയായിരിക്കും.”
“ആണോ? ഞാൻ പോയിട്ടില്ല.”
“കണ്ണാടി ദൈവമെന്നല്ല അതിനർത്ഥം. നീ പ്രാർത്ഥിക്കുമ്പോൾ കാണുന്ന നിൻ്റെ പ്രതിഭിംബം ആണ് നിൻ്റെ ദൈവം. തത്വമസി. ഈശ്വരൻ നീ തന്നെ ആകുന്നു.”
“ഒന്ന് പോടാ, പിന്നെ ഇത്രേം ദൈവങ്ങൾ എങ്ങനെ ഉണ്ടായി?”
“സുന്ദരമായ ഭാവനകൾ. അതിൽ ഉടലെടുക്കുന്ന സൂപ്പർ ഹീറോസ്. ഏറ്റവും പഴക്കം ചെന്നതായി കണക്കാക്കുന്ന സിവിലൈസേഷൻ ആണ് മോഹൻജദാരോ. അവിടെ ജീവിച്ചിരുന്നവരുടെ വിശ്വാസമായി കരുതുന്നത് മരങ്ങളും, മൃഗങ്ങളും, ഈ പ്രകൃതിയുമാണ്. വിശ്വാസം പലർക്കും പലതാണ്. അതിനെ റെസ്‌പെക്ട് ചെയ്യണം എന്ന് മാത്രം. ചിലർ എവടെക്കെങ്കിലും ഇറങ്ങാൻ നിൽകുമ്പോൾ കരിമ്പൂച്ച കുറുകെ ചാടിയാൽ അന്ന് എവിടേക്കും പോകില്ല. ചിലർ ഷെയർമാർക്കറ്റിൽ ഓപ്പണിങ് പ്രൈസ് ഡൌൺ ആണെങ്കിൽ കയ്യിലുള്ള ഷെയർസ് സെയിൽ ചെയ്യുന്നതിനെ കുറിച്ച് ആലോജിക്കില്ല. ഇതിൽ ആരെ തെറ്റ് പറയും?”
“അതൊക്കെ ശരിയായിരിക്കാം. ബട്ട്, ഈശ്വരന്മാർ ഉള്ളതാ. എൻ്റെ എത്ര ആഗ്രഹങ്ങളാ നടത്തി തന്നിരിക്കുന്നത്.”
പെട്ടന്നു ഞാൻ അവളുടെ മുഖഭാവം മാറുന്നത് ശ്രെദ്ധിച്ചു. കാരണം അവളുടെ ആഗ്രഹങ്ങളിൽ ഒന്ന് ഞാനാണ്.
“സുമി, ഓക്കെ..ഐ ബിലീവ് ഇൻ യൂണിവേഴ്സൽ പവർ, ഇനഫ്.”
“അമ്മ കുളി കഴിഞ്ഞു പുറത്തേക്ക് വാതിൽ തുറക്കുന്ന ശബ്‌ദം കേട്ടു. സുമി സാരി ഒന്നുകൂടി ശരിയാക്കി ഇട്ടു, എന്നോട് ഓക്കെ അല്ലെ എന്ന് ആക്ഷൻ കാണിച്ചു. ഞാൻ ഡൺ എന്ന് ആക്ഷൻ കൊടുത്തു.
“ടാ, നീ അവളോട് ഇരിക്കാൻ പറഞ്ഞില്ലേ?”
“അതിനു പറയേണ്ടതുണ്ടോ? ഇവിടെ എത്ര ചെയർ കിടക്കുന്നുണ്ട്.”
“എൻ്റെ സുമി ഇവനോട് പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല, പ്രായമായെന്നെ ഉള്ളൂ, തലച്ചോറ് വളർന്നിട്ടില്ല.”
“അതെ മേമാ, എനിക്കും തോന്നി. ഇവൻ പാറയാണ് ഈ ബുക്കില് പറയാ ശിവൻ സാധാരണ മനുഷ്യൻ ആണെന്ന്, ശരിക്കും അങ്ങനെ ആണെന്ന്.”
“എൻ്റെ മോളെ ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ തലച്ചോറ് വളർന്നിട്ടില്ലാന്നു. കിട്ടണ പൈസയ്ക് മുഴുവൻ ബുക്ക് വാങ്ങലാ. ബുക്ക്, സിനിമ, സിനിമ, ബുക്ക്… ഒരാളോടും മനുഷ്യപ്പറ്റില്ലാതായി. ഈശ്വരനുമില്ല ബന്ധുക്കളുമില്ല.”
“അതെ, ഞാനും ആലോചിക്കാറുണ്ട് അവിടെക്കൊന്നും എന്തെ ഇറങ്ങാത്തത് എന്ന്, ടാ നാളെ നീ വന്നോളോ. വരോ?”
പരസ്യമായി സുമി എന്നെ വീട്ടിലേക്ക് വരാൻ വിളിച്ചിരിക്കുന്നു, അതിൻ്റെ ചിരി അവളുടെ മുഖത്തുണ്ട്. സുമി സംസാരത്തിനു ഇടയിൽ തിരിയുമ്പോൾ എല്ലാം അവളുടെ കക്ഷം വിയർത്തതും, അവൾ ഇട്ടിരുന്ന കറുത്ത ബ്രാ നിഴലടിക്കുന്നതും കണ്ടു അണ്ടി കമ്പിയായി തുടങ്ങി. അതിനിടയിൽ അമ്മ പറയുന്നതും കേട്ടു കോൺസൻഡ്രേറ്റ് ചെയ്യാൻ കഴിയുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. എഴുന്നേറ്റുപോയി വാണം അടിച്ചല്ലോ എന്ന് പലതവണ ആലോചിച്ചു. സുമിയാണെങ്കിൽ എന്നെ കാണിക്കാനായി മുലയുടെ ഭാഗം എൻ്റെ അടുത്തേയ്ക്ക് നിർത്തിയിരിക്കുന്നു.
“നാളെ ടൂർ പോകുന്നുണ്ട്. പിന്നെ നോക്കാം, അമ്മ ഞാൻ പറയാൻ മറന്നു.”
“കണ്ടോ മോളെ, ഇവന് ഇതിനൊക്കെ സമയം ഉണ്ട്. ഓരോ കുന്നും മാലയും കേറിയ ഫോട്ടോസ് എന്നെ കാണിക്കുമ്പോൾ എനിക്ക് തന്നെ പേടിയാവും. ഞാൻ പ്രാർത്ഥിക്കണോണ്ടാ, എൻ്റെ ഈശ്വരന്മാരാ ഈ തല തെറിച്ചോനെ വീണ്ടും ഇവിടെ എത്തിക്കുന്നത്.”
“എൻ്റെ പൊന്നമ്മേ പ്ലീസ്…”
ഞാൻ സുമിയെയും അമ്മയെയും നോക്കാൻ നിന്നില്ല, പോയി മുറിയിൽ കയറി വാതിലടച്ചു. ഞാൻ ബെഡിൽ കിടക്കുമ്പോൾ എൻ്റെ മനസ് മുഴുവൻ സുമിയായിരുന്നു. വാണം അടിക്കാനായി പെരുമാൾക്‌ളൗഡ്‌സ് അക്കൗണ്ട് ഓപ്പൺ ആക്കി അവളുടെ ഫോട്ടോസ് നോക്കി ഇരിക്കുമ്പോളാണ് എനിക്ക് സുമിയുടെ മെസ്സേജ് വരുന്നത്.
“ഇപ്പോൾ കളയല്ലേ, നാളെ ഒരുമിച്ച്. ഓക്കെ?”
ഞാൻ ഓക്കെ എന്നും ഒരു സ്‌മൈലിയുടെ സിംബോളും തിരിച്ചയച്ചു. രാത്രിയിൽ അവൾ മെസ്സേജ് അയക്കാനൊന്നും നിന്നില്ല. ഞാൻ പലതവണ വാണം അടിക്കണോ എന്നടക്കം വിചാരിച്ചു. രാവിലെ എഴുന്നേറ്റപ്പോൾ മുണ്ടു എവിടെയോ കിടക്കണ്ണു. അണ്ടിയാണെങ്കിൽ ഫുൾ റേഞ്ചിൽ.
ഓഫീസ് ടൈം കഴിയാൻ വേണ്ടി കാത്തിരിക്കായിരുന്നു. ഒടുവിൽ അഞ്ചേ മുപ്പതായി. ഓഫീസിൽ നിന്നും ഇറങ്ങാൻ നിന്നപ്പോളാണ് സുമി വിളിച്ചത്.
“നീ വേഗം വായോ, സോറി വേഗം വരണ്ട. പതുക്കെ ശ്രെദ്ധിച്ചു വണ്ടി ഓടിച്ചു വന്നാൽ മതി.”
“ഓക്കെ ബേബി..”
“ഞാൻ ഒരു സാധനം വാങ്ങാൻ പറഞ്ഞാൽ വാങ്ങികൊണ്ടുവരോ? രണ്ടു സാധനം?”
“എന്താണ്? പ്രതിരോധ ചർമ്മം?”
“അയ്യേ… എനിക്കൊന്നും വേണ്ട കോണ്ടം.”
“പിന്നെ?”
“ഒരു പത്തു മുഴം മുല്ലപ്പൂ. പിന്നെ..”
“പിന്നെ?”
“പിന്നെ..ഫോർ ബിയർ?”
“കുടിക്കണ ബിയർ അല്ലെ?”
“അല്ല കുളിക്കണത്… എന്താടോ?”
“അത് ഞാൻ വാങ്ങി തരില്ലേ നിനക്ക്.. ഞാൻ മുമ്പേ പറഞ്ഞിരുന്നല്ലോ…”
“ഞാൻ പറയാണെങ്കിൽ ഒരു മനുഷ്യ ആത്മാവും ഒരു ആഗ്രഹവും ഈ സുന്ദര ഭൂമിയിൽ നിന്ന് നടത്താതെ പോകരുത്.”
“ഉമ്മ…”
“ഇപ്പോൾ വേണ്ട, ഞാൻ വന്നിട്ട് വാങ്ങിക്കൊണ്ടു.”
“ഓക്കെ… നല്ല മോനായി വേഗം വാ… നീ ഇവിടെ വന്നു കുളിച്ചാൽ മതി. അവിടെ കുളിക്കാനൊന്നും നിന്ന് സമയം കളയണ്ട.”
“മനസിലായി, മോൾക്ക് എന്നെ ഇത്രേം പെട്ടന്ന് കാണണംലെ?”
“സത്യം, വേഗം വാ..”
ഞാൻ സമയം കളയാതെ വീട്ടിൽ ചെന്ന് ഡ്രെസ്സെല്ലാം പാക്ക് ചെയ്തു ഇറങ്ങി. ഇങ്ങുമ്പോളാണ് സുമിയുടെ മെസ്സേജ്.
“ഇറങ്ങിയോ?”
“ഇല്ല ഒരു വൺ അവർ കഴിയും. കസിൻ വന്നിട്ടുണ്ട്.”
“മ്മ്മ്”
ചുമ്മാ സുമിയോട് പറഞ്ഞതാണ്, ഞാൻ സമയം കളയാതെ ഇറങ്ങി. യാത്രയിൽ സുമിയെ ഒരുപാട് ഒരുപാട് ദൂരം ഓർത്തു.. കഴിഞ്ഞതും കഴിയാൻ പോകുന്നതും… എല്ലാം.. അങ്ങനെ ഓർമകളുടെ യാത്രകളിൽ ഞാൻ കൊടുങ്ങല്ലൂർ എത്തി. സുമിയെ രണ്ടും മൂന്നും തവണ വിളിച്ചു ഫോൺ എടുക്കുന്നില്ല. ഞാൻ ഫ്രണ്ടിൻ്റെ വീട്ടിലേക്ക് വണ്ടി ഓടിക്കുമ്പോളാണ് സുമിയുടെ കാൾ വരുന്നത്.
Adipoli broo
Vayichu thirnatharinjila
Puthiya onumayi varannam