രണ്ടര ചപ്പാത്തി കഴിച്ച് കഴിഞ്ഞപ്പോൾ :
ജ്വാല: “ബാക്കി നീ തിന്നോ”
ആദ്യമായിട്ടായിരിക്കും ആരെങ്കിലും കഴിച്ച് അളിപുളിയാക്കിയ പ്ലേറ്റിൽ നിന്നും കഴിക്കുന്നത്!
എങ്കിലും എന്റെ മനസ് നിറഞ്ഞു തുളുമ്പി.
അവൾ ഒരു തമാശ ചിരിയോടെ അത് നോക്കിക്കൊണ്ട് ഫ്രിഡ്ജിൽ നിന്നും പിന്നേയും മട മടാ എന്ന്‌ വെള്ളം എടുത്തു കുടിച്ചു.
ഞാൻ : “നീ പോകുമ്പോൾ കുറച്ച് പായ്ക്ക് ചെയ്ത് തന്നുവിടാം കെട്ടോ”
ജ്വാല: “ഞാൻ പോകുന്നില്ല”
വെറുതെ പറയുന്നതാണെന്ന്‌ സംസാരത്തിൽ നിന്നു തന്നെ അറിയാം.
പകർച്ച കൊണ്ടുപോകുന്നതൊക്കെ എന്തോ കുറച്ചിലു പോലെയാണ്.
ആവശ്യമില്ലാത്ത ഇതുപോലുള്ള വെച്ചുകെട്ടുകൾ കുറേയുണ്ട്..!!
അടുക്കള ഒന്ന്‌ ഒതുക്കി ഞാൻ കുളിക്കാൻ കയറി. പണിയെടുത്ത് ആകെ നാശമായിരിക്കുന്നു.
അവൾ ബെഡ്റൂമിലേയ്ക്ക് പോകാനുള്ള ലക്ഷണമൊന്നും കാണിക്കുന്നില്ല.
കുളികഴിഞ്ഞിട്ടും എന്റെ ഉള്ളിൽ ഒരു അപകർഷതാബോധം!! അവൾ വളരെ മോഹനമായ ഡ്രെസ് ഒക്കെ ചെയ്ത് ഡീസെന്റായി ബിഹേവ് ചെയ്യുന്നു, ഞാനോ വീട്ടിലെ മുണ്ടും ടീഷർട്ടുമായി ക്യാഷ്വലായ വേഷത്തിലും.
അവളുടെ അടുത്ത് ചെന്ന്‌ സംസാരിച്ചിട്ടും, തൊട്ട് തലോടിയിട്ടും എനിക്ക് തന്നെ കോൺഫിഡെൻസില്ലാ എന്നത് ഒരു പ്രശ്നം, അവൾ ഫോർമലായി ഇടപെടുന്നു എന്നത് അടുത്ത വൈതരണി.
ജ്വാല: “എന്താ കള്ളൻ വല്യ കുളിച്ചൊരുങ്ങി?”
ഞാൻ : “എയ് ഒന്നുമില്ല”
ജ്വാല: “ഉം എനിക്ക് മനസിലാകുന്നുണ്ട്”
ഞാൻ : “എന്തോന്ന്‌?”
ജ്വാല: “ഒന്നുമില്ല”
ഞാൻ : “അല്ല എങ്ങിനാ?”
ജ്വാല: “ഏ” കേൾക്കാത്ത പോലേയും, ശ്രദ്ധിക്കാത്ത പോലേയും മാസികയിലാണ് ശ്രദ്ധ.!!
ഞാൻ : “പെണ്ണിനിന്ന്‌ വല്യ ജാഡയാണല്ലോ?”
ജ്വാല: “ങാ ഇപ്പം അങ്ങിനെയാ”
കുറച്ച് നേരം ഞാനൊന്നും മിണ്ടിയില്ല.
ആകെ ഒരു അനശ്ചിതാവസ്ഥ.
ഇടയ്ക്ക് മാസികയിൽ നിന്നും മുഖം ഉയർത്തി എന്നെ വശ്യതയോടെ നോക്കുന്നുമുണ്ട്.
ഒരു കാല് സെറ്റിയിലാണ്, പാതി ചാരിക്കിടക്കുന്നു.
ആ കാലിൽ ഞാൻ ഓരോ ചിത്രപ്പണിയൊക്കെ ചെയ്യുന്നുണ്ട്.
അവൾ അതിൽ ശ്രദ്ധിക്കുകയും ഇടയ്ക്ക് വാ കൊണ്ട് ഓരോ ആക്ഷനുകൾ കാണിക്കുന്നുമുണ്ട്.
എനിക്ക് താഴാവുന്നതിന്റെ മാക്സിമം താന്നാണിപ്പോൾ ഞാൻ നിൽക്കുന്നത്.
എപ്പോൾ വേണമെങ്കിലും ഞാൻ അരിശപ്പെട്ട് പൊട്ടിത്തെറിക്കാം എന്ന്‌ തോന്നിത്തുടങ്ങി.
ഞാൻ : “പെണ്ണേ”
ജ്വാല: “ഉം?”
ഞാൻ : “എന്താ അടുത്ത പ്ലാൻ?”
ജ്വാല: “ഹും?”
ഞാൻ : “ഒന്നുമില്ലേ?”
അവൾ ഒരു പരിഹാസച്ചിരി ചിരിച്ചു.
ഞാൻ : “എന്താ”
ജ്വാല: “ചെറുക്കൻ ഈ കഷ്ടപ്പെട്ടതൊക്കെ വെറുതെയായി?”
ഞാൻ : “ങേ അതെന്താ?”
ജ്വാല: “ഒന്നൂല്യ”
ഞാൻ : “പറ”
ജ്വാല: “ഇന്നൊന്നും നടക്കില്ല”
അവൾ മാസിക ടീപ്പോയിൽ ഇട്ടിട്ട് കൈകൾ രണ്ടും മുകളിലേയ്ക്കുയർത്തി മൂരി നിവർത്തി. ദൃഷ്ടി മറ്റെവിടെയോ ആണ്.
മുഖത്ത് നോക്കാൻ ചമ്മൽ.
ഞാൻ : “അതെന്താ?”
ജ്വാല: “എടാ പൊട്ടാ ഡേറ്റ് ആണ്”
അവസാനം അവൾ പറഞ്ഞു. മുഖത്ത് നോക്കാതെയാണ് സംസാരം.
ഞാൻ : “ഹൊ അത്രയേ ഉള്ളോ, അതിൽ സന്തോഷിക്കുകയല്ലേ വേണ്ടത്?”
ജ്വാല: “ഓഹോ?”
ഞാൻ : “അത് പോട്ടെ, അല്ല ഡേറ്റായതുകൊണ്ട് ചെയ്യുന്നതിന് വല്ല പ്രശ്നവുമുണ്ടോ?”
ജ്വാല: “പിന്നെ”
പക്ഷേ ആ പിന്നെ കേട്ടാൽ അറിയാം വെറുതെ അങ്ങ് പറയുകയാണെന്ന്‌.
ഞാൻ : “അല്ല ശരിക്കും വല്ല പ്രശ്നവുമുണ്ടോ?”
ഞാനീ ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിക്കുമ്പോൾ ഒന്നും ജ്വാല മുഖത്ത് നോക്കി വർത്തമാനം പറയുന്നില്ല!!
ജ്വാല: “എനിക്ക് പ്രശ്നമൊന്നുമില്ല”
ഞാൻ : “പിന്നെന്താ?”
ജ്വാല: “ങും … നിന്റേതിൽ മുഴുവൻ ബ്ലെഡ്ഡാകും”
ഞാൻ : “അത് കഴുകിയാൽ പോരെ?”
ജ്വാല: “എന്നാലും”
അവളുടെ മനസിലും മെൻസെസ് ആയിടത്ത് കളിക്കണം എന്നുണ്ട്, പക്ഷേ അഭിമാനപ്രശ്നം. വല്യ ഹൈജീനിക്കിന്റെ ആളും കൊണാട്രും ഒക്കെയാണല്ലോ?
എന്റെ ഉള്ളിൽ മന്ദഹാസം!!
കള്ള ബഡുവ, നിന്റെ നമ്പർ നമ്മളോടാ?
കഴപ്പപ്പോൾ ഉണ്ട്.
ഡേറ്റൊന്നും അവൾക്ക് പ്രശ്നമല്ല.
പക്ഷേ നമ്മൾ നിർബന്ധിക്കണം.
ആ കാലഘട്ടത്തിൽ മെൻസെസ് യോനി, അതിൽ സംഭോഗം എന്നതൊന്നും എന്റെ ചിന്താ സരണിയിൽ പോലുമില്ല.
അത് ഒക്കെ എന്തോ കൊള്ളില്ലാത്ത ഇടപാടാണെന്ന ധാരണയായിരുന്നു.
ഇവൾക്ക് കുഴപ്പമില്ലെങ്കിൽ എനിക്കെന്താ?
ഞാൻ : “ഒരു എന്നാലുമില്ല ബാ മുറിയിലേയ്ക്ക് പോകാം”
ജ്വാല: “എന്നെ എടുക്കുമോ?”
ഞാൻ : “അതിനെന്താ?”
പറഞ്ഞതും അവളെ കോരിയെടുത്ത് ബെഡ്ഡിൽ കൊണ്ടുപോയി ഇരുത്തി.
വിശാലമായ ബെഡിൽ പിന്നിലേയ്ക്ക് കൈയ്യും കുത്തി എന്തോ വലിയ വിമ്മിഷ്ടം പോലെല്ലാം കാണിച്ച് മുഖത്ത് നോക്കാതെ ഇരിക്കുകയാണ്.
അവളുടെ മാനറിസങ്ങളും, നാട്യങ്ങളും കുറെയെല്ലാം ഞാൻ ഒഴിവാക്കുന്നു.
ഞാൻ : “എല്ലാം ഊരിക്കള പെണ്ണേ”
കൃത്രിമ ദേഷ്യം മുഖത്ത് കാണിച്ച് കടക്കണ്ണാൽ നോക്കിക്കൊണ്ട് എഴുന്നേറ്റ് നിന്ന്‌ ടോപ്പ് മുകളിലേയ്ക്ക് പൊക്കി അവൾ തന്നെ ഊരി.
ഞാൻ സാകൂതം വീക്ഷിച്ചപ്പോൾ
ജ്വാല: “എന്നാടാ നോക്കുന്നേ?”
ഞാൻ ഒന്നുമില്ല എന്ന്‌ കണ്ണടച്ചു കാണിച്ചു.
പുട്ടുകുറ്റിയിൽ നിന്നും പുട്ട് ചാടിവരുന്നതുമായാണ് എനിക്ക് ആ രംഗം താരതമ്യം ചെയ്യാൻ തോന്നിയത്.
അകത്ത് ഒരു വെളുത്ത സിമ്മീസ്.
അതും അഴിച്ചു. കക്ഷത്തിൽ രോമം കട്ടി പ്രാപിച്ചിട്ടുണ്ട്.
പാന്റിന്റെ കെട്ട് സൂഷ്മതയോടെ അഴിച്ചു. പിടി വിട്ടിട്ടില്ല. എന്തോ ആലോചിച്ച് കട്ടിലിൽ ഇരിക്കുന്നു.
ഞാനും അവളും ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ല.
ഞാൻ എല്ലാം കണ്ട് അങ്ങിനെ ഇരിക്കുകയാണ്.
പാന്റിന്റെ വള്ളിയിൽ പിടിച്ച് എന്നെ നോക്കി ചിലമ്പിച്ച ഒരു ചമ്മിയപോലുള്ള ചിരി.
ഞാൻ : “ഉം?”
ജ്വാല: “അഴിക്കണോ?”
ഞാൻ : “പിന്നെ വേണ്ടെ?”
ജ്വാല: “അതിൽ നോക്കുകയൊന്നും വേണ്ട”
ഞാൻ : “എനിക്ക് കാണേണ്ടെ?”
ജ്വാല: “ഛെ കാണേണ്ട, അറപ്പാകും”
ഞാൻ : “അതൊന്നുമില്ല”
ജ്വാല: “പോ”
ഞാൻ : “ഇല്ല പെണ്ണേ”
ജ്വാല: “തൊടുകയൊന്നും വേണ്ട”
ഞാൻ : “പിന്നെങ്ങിനാ അകത്തിടുന്നത്?”
അവൾ ജനലിലൂടെ പുറത്തേയ്ക്ക് നോക്കി അപ്പോഴും ആ പാന്റിന്റെ വള്ളിയിൽ പിടിച്ച് ഇരിക്കുകയാണ്.
പതിയെ എനിക്ക് ബോധം വന്നു. ബാക്കി ഞാൻ നിർബന്ധിച്ച് ബലമായി ചെയ്യണം!!
ഞാൻ : “കാണട്ടെ”
ജ്വാല: “അയ്യോ വേണ്ട”
ഞാൻ : “ഊര്”
ജ്വാല: “ശ്ശൊ”
പിന്നീട് എല്ലാം പെട്ടെന്നായിരുന്നു. എനിക്കും ഫുൾ മൂഡായിരുന്നു.
ഒറ്റമൂച്ചിന് പാന്റ് അവളുടേത് ഊരി.
പാന്റീസ് ഊരാൻ നോക്കിയപ്പോൾ അവൾ തന്നെ എഴുന്നേറ്റ് തിരിഞ്ഞു നിന്ന്‌ അത് ഊരി പാഡ് അകത്താക്കി മടക്കി ജന്നലിന്റെ പടിയിൽ വച്ചു. (അന്ന്‌ അവൾ എന്താണ് ചെയ്തതെന്ന്‌ മനസിലായിരുന്നില്ല, പിൻകാലത്ത് അത് പിടികിട്ടി)
വീണ്ടും എന്റെ അടുത്തുവന്ന്‌ പറഞ്ഞു
ജ്വാല: “ഒരു ടർക്കിയോ വല്ലോ ബെഡിൽ വിരിക്ക്”
ഞാൻ : “ഏ?”
ജ്വാല: “ബെഡ്ഡിൽ ചിലപ്പോൾ വീഴും”
പൊട്ടനായ എനിക്ക് ഈ ‘ജാം’ ഏത് സ്ട്രക്ച്ചറിലാണ് ഉള്ളത് എന്നൊന്നും അറിയില്ലായിരുന്നു. ആദ്യഭാര്യയുമായി ഇതു പോലെ ഒരു ഇടപാടും ഇല്ലായിരുന്നു.
