ഒടുവിൽ ലക്ഷ്മി ഉള്ളതും കൂടി മേടിച്ചു ഞങ്ങൾ വീട്ടിലേക്കു തിരിച്ചു. നന്ദുട്ടിയുടെ വിഷമം എക്കെ മാറിയതുപോലെ എനിക്ക് തോന്നി. എനിക്കും എപ്പോൾ വല്ലാത്ത ആശ്വാസം തോന്നുന്നു. ഉള്ളിൻറെ ഉള്ളിൽ നന്ദുട്ടിയോടുള്ള തോന്നലുകൾ എവിടെയെക്കെയോ വിരഹിക്കുന്നു. സുഹകരമായ ഒരു സംഗീർത്തണം പോലെ. ഓരോ നിമിഷം കഴിയും തോറും അത് എന്റെ ഉള്ളിൽ വളർന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു എന്ന് എനിക്കറിയാം. കൊറ്റബോധത്തിന്റെ അംശം കുറഞ്ഞു കുറഞ്ഞു വരുന്നു. നന്ദുട്ടിയെ ഫേസ് ചെയ്യാനുള്ള മടിയും കുറഞ്ഞു കുറഞ്ഞു വരുന്നു.
എന്തു കൊണ്ടോ, നന്ദുട്ടി എന്റെ വിഷമം കണ്ടു സമദാനിക്കാം വരുന്ന അവസരങ്ങളിൽ എല്ലാം, അവൾക്കും എന്റെ ഉള്ളറിയാം എന്നും ഒരു തോന്നൽ.
അന്ന് കോളേജിൽ ഡ്രോപ്പ് ചെയ്തപ്പോൾ അവൾ പറഞ്ഞിട്ട് പോയത് എന്റെ മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു വന്നു.
“പപ്പ, പാപ്പക് എന്ത് പ്രോബ്ലം എന്നോട് പറയാം, ഓക്കേ. ഐ വില്ല് ബി യുവർ ഗുഡ് ഫ്രണ്ട്.”
ഇന്ന് കോഫി ഷോപ്പിൽ വെച്ച് പറഞ്ഞതും.
“ഇറ്റ് ഈസ് ഓക്കേ പപ്പാ. യു ക്യാൻ ടെൽ മി വൈൻ എവർ യു ഫീൽ ലൈക്.”
ഞാൻ കാറോടിക്കുന്നതിനിടക്ക് മോളെ ഒന്ന് നോക്കി.അവൾ എന്നെ നോക്കി അപ്പോൾ പുഞ്ചിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
നീ പപ്പയുടെ മനസ്സറിയുമ്പോൾ എന്നെ വെറുക്കുമോ മോളെ????
ഞാൻ എന്നോട് തന്നെയായി ചോദിച്ചു.
ഞാൻ അവളെ തന്നെ നോക്കി അല്പം നേരം.
നന്ദുട്ടിയുടെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും ചിരി മാഞ്ഞു ഒരു വശ്യമായ നോട്ടം ആയി മാറുന്നുണ്ടായിരുന്നുവോ അപ്പോൾ???
തുടരും …..
