👨‍❤️‍👨👨‍❤️‍👨ശ്രീയുടെ ആമി – 5👨‍❤️‍👨👨‍❤️‍👨 27അടിപൊളി  

“എന്താ മിണ്ടാത്തെ..?”

അവൻ താഴ്മയോടെ ചോദിച്ചു. വീണ്ടും മുഖം താഴ്ത്തിയതല്ലാതെ മറുപടി ഒന്നും ഉണ്ടായില്ല. അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ച് ബെഡിൽ വന്നിരുന്നു. സൗന്ദര്യമാർന്ന മുഖത്തെ അപാകതകൾ എല്ലാം മാറ്റി കൊടുത്തു. കവിളിലും താടിയിലും തഴുകി നെറുകിൽ ഒരു ചുംബനവും കൊടുത്ത് വലത്തേ കൈവിരലുകൾ ചേർത്ത് പിടിച്ചു.

“എന്തു പറ്റി പറയ്..?”

കൊച്ചു കുട്ടികളെ പോലെ ഒന്നുമില്ലെന്നവൾ തലയാട്ടി. ഈ പരിചരണമൊന്നും അവൾ പ്രതീക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ടായില്ല. റിതിന് തന്നോടുള്ള ഇപ്പോഴത്തെ സമീപനം കണ്ടപ്പോൾ അവൾക്ക് ചെറുതായി ആശ്വാസം തോന്നി.

“എന്നെ നോക്കെടി..”

അത് കേട്ടപ്പോൾ അവളുടെ സങ്കടം ശാട്യത്തിലേക്ക് മാറി.

“ഇല്ല..”

“പിണക്കമാണോ..?”

അല്ലെന്നവൾ തലകുലുക്കി.

“പിന്നെന്തു പറ്റി..?”

“ഒന്നുമില്ല..”

“എങ്കിലൊന്ന് ചിരിച്ചേ…”

“പോട..”

സ്വരം നേർത്ത ശാട്യത്തോടെ അവൾ കെറുവിച്ചു. ചെറു ചിരിയോടെ അവനവളുടെ കവിളിൽ ഒരു മുത്തം കൂടെ നൽകിക്കൊണ്ട് തുടർന്നു.

“സമയം വൈകി നമുക്ക് പോവണ്ടേ..?”

“മ്മ്..”

“എങ്കി നല്ല കുട്ടിയായി വാ..”

അവനവളുടെ കയ്യും പിടിച്ച് റൂമിൽ നിന്നിറങ്ങി. സമയം ആറു മണിയോട് അടുത്തിരുന്നു. കാറിൽ തിരിച്ചുള്ള യാത്ര തുടരുമ്പോഴും അവൾ ഫോൺ നോക്കാൻ മുതിർന്നില്ല. നല്ല കുറ്റബോധം തന്നെ ഉള്ളിൽ പുകയുന്നുണ്ട്. കൂടുതൽ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാൻ അനുവാദം തന്നിരിക്കുന്നു എന്ന് ശ്രീ പറഞ്ഞത് ബന്ധപ്പെടാനുള്ള അനുവാദമല്ല. അതാണ്‌ അവളുടെ നെഞ്ചിനെ കുത്തുന്നത്.

“എന്തെങ്കിലും പറയെടി.. ഇങ്ങനെ മിണ്ടാതിരിക്കല്ലേ..”

“മ്മ്..”

“റൂമിൽ നടന്ന കാര്യങ്ങളെ കുറിച്ച് ഇപ്പോ ഞാനൊന്നും ചോദിക്കുന്നില്ല. പക്ഷെ അതിനെ കുറിച്ച് നിന്റെ വായിൽ നിന്ന് കേൾക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ട്..”

“എന്ത്..?”

“നമ്മുടെ കളിയെ കുറിച്ച് നിന്റെ അഭിപ്രായങ്ങൾ..”

അവൾ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.

“മൂഡ് ഓഫ്‌ ആണോ പെണ്ണേ..?”

അതിനും മൗനം തന്നെയായിരുന്നു മറുപടി.

“ശ്രീയെ കുറിച്ച് ഓർത്താണ് നിന്റെ മൂഡ് ഓഫ്‌ എങ്കിൽ നീ പേടിക്കേണ്ട.. അവനെല്ലാം ആസ്വദിക്കും..!”

ഞെട്ടാലോ ആശ്ചര്യമോ ആമിയുടെ ഉള്ളിൽ മിന്നിയെങ്കിലും മുഖത്തേക്ക് വന്നില്ല. വേറെയൊന്നും പറയാനും ചോദിക്കാനും റിതിനും തുനിഞ്ഞില്ല. കാർ അവരുടെ വീട്ടിലേക്കുള്ള റോഡിൽ തിരിഞ്ഞു.

“വീട്ടിലിറക്കട്ടെ…?”

“വേണ്ട..”

“എന്തേ..?”

“ശ്രീ എത്തിയിട്ടുണ്ടാവും..”

“അതിനെന്താ..? അവൻ അറിയാമല്ലോ നീ എന്റെ കൂടെ വന്നത്.”

“എന്നാലും..”

“സാരമില്ലെടി.. എന്തു പറയുന്നെന്ന് നോക്ക്..”

അവൾക്ക് ഒന്നും മിണ്ടാനായില്ല. വീട്ടു വഴിയിലേക്ക് തന്നെ കാർ കൊണ്ടു നിർത്തി. ശ്രീയുടെ ബൈക്ക് പുറത്തു കാണുന്നുണ്ട്. അവൾക്കൊല്പം പേടി തോന്നി.

“പോട്ടെ..?” അവൾ റിതിനോട് യാത്ര ചോദിച്ചു.

“എന്നോട് ദേഷ്യമുണ്ടോടി..?”

“ഇല്ല..”

അവൾ ഡോർ തുറന്ന് പുറത്തിറങ്ങി തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു. റിതിൻ വേഗം കാർ വളച്ച് തിരിച്ചു പോയി. ആ ശബ്ദമാണ് പുറത്തു വരുമ്പോഴേക്കും ശ്രീക്ക് കേൾക്കാനായത്. നോക്കുമ്പോൾ തന്റെ പ്രിയതമ നടന്നു വരുന്നുണ്ട്. അവനെ കണ്ടതും അവൾ തല താഴ്ത്തിയിരുന്നു. അതൊരു കീഴടങ്ങലാണോ എന്നവന് തോന്നിപ്പോയി. മുടി കെട്ടിയ രീതിയിൽ വ്യത്യാസമുണ്ട്.

സാരിയിൽ വലിയ പാകപ്പിഴയൊന്നുമില്ല. മെസ്സേജിലൂടെ പറഞ്ഞ കാര്യം എന്തായാലും അവളവന് ചെയ്ത് കൊടുത്തെന്ന കാര്യം ഉറപ്പാണ്. വേറെയൊന്നും നടക്കില്ലെന്ന ആമിയുടെ അവസാന മെസ്സേജിന്റെ പ്രതീക്ഷയിൽ തന്നെയാണ് ശ്രീയുള്ളത്. അത് കൊണ്ട് നെഞ്ചിടിപ്പിൽ കാര്യമായ വ്യത്യാസമൊന്നും വന്നില്ല. ഒരു കടമ്പ കഴിഞ്ഞു കിട്ടിയത് പോലെയാണ് തോന്നിയത്.

തല താഴ്ത്തിയ രീതിയിൽ തന്നെ അവൾ ഇറയത്തേക്ക് കയറി. ഒരു പക്ഷെ ചമ്മലോ സങ്കടമോ ആയിരിക്കും ആമിയിൽ ഉണ്ടാവുക അവളെ ചേർത്തു പിടിക്കേണ്ടത് അനിവാര്യമാണ്.

“ആമി…”

വിളി കേട്ട് നേരിയ കുറ്റബോധം നിറഞ്ഞ ഭാവത്തോടെ അവൾ കണ്ണുകൾ ഉയർത്തി. ശ്രീയുടെ സ്നേഹത്തോടെയുള്ള വിളി അവളെയൊന്ന് കുഴപ്പിച്ചു.

“എന്തേ വൈകിയേ..?”

“അത്..സമയം പോയതറിഞ്ഞില്ല. സോറി..”

വാക്കുകൾ കിട്ടാതെ അവൾ വിക്കി. അതിൽ നിന്ന് തന്നെ ഏകദേശം കാര്യങ്ങൾ അവന് വ്യക്തമാണ്. കൂടുതൽ എന്തെങ്കിലും നടന്നോയെന്ന് അവന് തോന്നലുണ്ടായെങ്കിലും പെട്ടെന്ന് ചോദിക്കേണ്ടെന്ന് കരുതി തുടർന്നു.

“മ്മ്.. സാരമില്ല വാ..”

“ഏട്ടാ…”

ഹൃദയഭേദകമായി വിളിച്ചു കൊണ്ട് അവന്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി. അവനവളെ ചേർത്തു പിടിച്ചു. ശരീരം അമർന്നപ്പോൾ റിതിൻ അടിച്ചൊഴിച്ച വാണപ്പാൽ ഇപ്പോഴും അവളുടെ പൂറിൽ തിങ്ങുന്നത് പോലെയവൾക്ക് തോന്നി.

“അവനല്ലേ കൊണ്ടു വിട്ടത്..?”

“മ്മ്..”

“എന്നിട്ടെന്തേ കേറാതെ പോയത്..?”

ആ ചോദ്യം അവളിൽ വീണ്ടും ഒരു ഞെട്ടൽ നൽകി. ശ്രീയുടെ പെരുമാറ്റം തീർത്തും വ്യത്യസ്തമാണ്.

“അ.. അറിയില്ല..”

“നിന്റെ ഫോൺ ഓഫായിരുന്നല്ലേ..?”

“മ്മ്..ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലായിരുന്നോ..?”

ശ്രീയെ നോക്കാതെ അവന്റെ ചുമലിൽ മുഖം ചേർത്ത് വച്ച് മൊഴിഞ്ഞു. കൂടുതലൊന്നും ചോദിക്കാതെ അവനവളെയും കൂട്ടി ഉള്ളിലേക്ക് കയറി. ശ്രീയുടെ പെരുമാറ്റം അവളിൽ ഒരാശ്വാസം നൽകി. വേഗം തന്നെ കുളിച്ചു ഫ്രഷായി രാത്രിയിലേക്ക് വേണ്ടുന്ന ഭക്ഷണ പാചകത്തിലേക്ക് കടന്നു.

രാത്രി അത്താഴം കഴിഞ്ഞ് പാത്രങ്ങൾ കഴുകുമ്പോൾ ശ്രീ അവളുടെ കൂടെ നിൽക്കാറുണ്ട്. അന്നതുണ്ടായില്ല. അവൾക്ക് വിളിക്കാനും ഒരു മടി തോന്നി. തന്റെ സേഫ് പീരിയഡ് ആയിരുന്നിട്ടും പൂറിനുള്ളിൽ പ്രകമ്പനം കൊള്ളിച്ച് ചീറ്റിയ റിതിന്റെ സാമാനത്തിന്റെ സ്പന്ദനം ഇപ്പോഴും അവളിൽ വിട്ടു മാറിയിട്ടില്ല. ഓർക്കുമ്പോൾ തന്നെ ഒരു രോമാഞ്ചം കടന്നു പോയി. ശ്രീ കാണാതെ അവളൊരു പിൽസ് എടുത്ത് കഴിച്ചു. ശേഷം വെള്ളവും എടുത്ത് കിടപ്പു മുറിയിലേക്ക് കടന്നു. ഏതോ ചിന്തയിലാണ്ടത് പോലെ ബെഡിൽ ചാർന്നിരിക്കുന്നുണ്ട് ശ്രീ.

അവനെയൊന്ന് നോക്കി മേശയിൽ വെള്ളവും വച്ച് ലൈറ്റ് ഓഫ് ചെയ്ത ശേഷം അവൾ ബെഡിലേക്ക് നീങ്ങി. ബെഡ്ലാമ്പിട്ട് അവന്റെ തോളിൽ തല ചായിച്ച് ചേർന്നിരുന്നു. അവനും അവളെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു. കുറച്ച് നേരം അങ്ങനെ ഇരുന്നിട്ടും ശ്രീ ഒന്നും ചോദിക്കാത്തത് അവളെ അലട്ടാൻ തുടങ്ങി. പുറത്തു ചെറുതായി മഴ ചാറുന്നുണ്ട്.

“ഏട്ടാ…”

“മ്മ്..”

“എന്താ ആലോചിക്കുന്നേ..?”

“ഒന്നുമില്ലെടി..”

“എന്നെ കുറിച്ചാണോ..? ഞാൻ പോയത്…?”

“ആ അതും ഉണ്ട്..”

“എന്നോട് ദേഷ്യമുണ്ടോ..?”

“ഇല്ല..”

“വിഷമമുണ്ടോ..?”

“ഇല്ലെടി..”

“പിന്നെന്താ ഒന്നും ചോദിക്കാത്തത്..?”

“നിന്റെ മൂഡും അറിയണ്ടേ..?”

“എന്റെ മൂഡ് അറിഞ്ഞിട്ടാണോ ഇതുവരെ ചോദിച്ചതൊക്കെ..?”

“എത്ര തവണ ചെയ്തു കൊടുത്തു…?”