💓 ആരതി കല്യാണം 💓 – 9 7അടിപൊളി  

“” ആദ്യം സ്വന്തം മക്കള് പറയണത് കേക്കാൻ പടിക്ക് തള്ളേ…! “” ന്നും പറഞ്ഞോന്ന് നിർത്തിയ ഞാൻ വീണ്ടും തുടർന്നു,

“” ഇനി മേലാൽ…! ഇനി മേലാൽ മോനെ തേനെന്നും പറഞ്ഞെന്റടുത് വന്ന…! പെറ്റ തള്ളയാനൊന്നും ഞാൻ നോക്കില്ല…! “”

“” അഭി…! “” അമ്മക്കെതിരെ ഞാൻ അതിരുവിടുന്നത് കണ്ട ചേച്ചി ഒരു താക്കീത് പോലെ ഒച്ചയ്യിട്ടതും ഞാൻ അവൾക് എതിരെ തിരിഞ്ഞു…!

“” മിണ്ടരുത് നീ…! നിന്റെയൊച്ഛയെങ്ങാനും പൊന്തിയ ഈ നിക്കണ നിന്റെ കെട്ട്യോന്റെ മുന്നിലിട്ട് നിന്നെ ഞാൻ തല്ലും…! അറിയാലോ എന്നെ…? “” ന്ന് ഒറ്റശ്വാസത്തിൽ ഞാൻ പറഞ്ഞു നിർത്തി…! പക്ഷെയെനിക്കിനിയും മതിയായിരുന്നില്ല…! എന്റെയുള്ളിൽ കെട്ടിനിർത്തിയതെല്ലാം വീണ്ടും പുറത്തോട്ട് വന്നു…!

“” നിങ്ങളെയൊന്നും കാണാണ്ടിരിക്കാനാ ഞാനിവടെ വന്ന് നിക്കണേ…! മനുഷ്യന് കൊറച്ച് സമാധാനം കിട്ടാൻ വേണ്ടി…! ന്നിട്ടും ന്തിനാ മനുഷ്യനെ ദ്രോഹിക്കാനായിട്ട് പിന്നാലേയിങ്ങനെ വരണേ…? “” ചേച്ചിക്കും അമ്മക്കുമേതിരെ ഞാൻ വാക്കുകൾകൊണ്ട് നിറയൊഴിച്ചു…! അതോടെ ചേച്ചിയുമാകെ വല്ലാതെയായി…! കണ്ണെല്ലാം നിറഞ്ഞ് കണ്ണിരോരു അരുവിക്കണക്കെ ഒഴുകിയിറങ്ങി…! അമ്മേടെ അവസ്ഥയും മറിച്ചല്ലായിരുന്നു…! ഇനിയും പറയണമെന്നെനിക്കുണ്ട്, പക്ഷെ അത് താങ്ങാനുള്ള ശേഷിയവർക്കുണ്ടാവൂന്ന് തോന്നണില്ല…! അത് മനസ്സിലാക്കിയ ഞാൻ അവരെ എല്ലാരേയുമൊന്ന് നോക്കി പുറത്തോട്ടിറങ്ങാനായി തിരിഞ്ഞു…! എന്നാൽ വാതിലിനടുത്തേക്ക് നീങ്ങിയ എന്റെ കൈയിൽ ശരത്തേട്ടൻ കയറി പിടിച്ചു…!

“” അഭി നീയെങ്ങട്ടാ…! “” എന്റെ പോക്കെങ്ങോട്ടാണെന്ന് മനസിലാവാതെ അങ്ങേര് ചോദിച്ചതും ഞാനാ കൈ തട്ടി മാറ്റി പുറത്തോട്ടിറങ്ങി…!

“” ഇപ്പേല്ലാർക്കും സമാധാനായല്ലോ…! “” ദേഷ്യത്തിൽ വാതില് ശക്തിയിൽ വലിച്ചടച്ചതിന് പിന്നാലെ ശരത്തേട്ടന്റെ ശബ്ദം ഉയരുന്നത് ഞാൻ കേട്ടു…! അതിന് ശേഷമുള്ള സംഭാഷണങ്ങളെന്താണെന്നറിയാനൊ വകവെക്കാനൊ താല്പര്യമെനിക്കുണ്ടായിരുന്നില്ല…!

പുറത്തോട്ടിറങ്ങി ഞാൻ എന്റെ 1988 ബുള്ളറ്റുമെടുത്തു എങ്ങോട്ടെന്നില്ലാതെ നീങ്ങി…!

അത് ചെന്നവസാനിച്ചത് ബീച്ചിലായിരുന്നു…! അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന കോൺക്രീറ്റ് ബെഞ്ചിൽ സ്ഥാനം പിടിക്കുമ്പോ പോലും എന്റെ മനസ്സെന്തെന്നില്ലാതെ നീറികൊണ്ടിരുന്നു…!

പണ്ടാരോ പറയുന്നത് കേട്ട ഒരു വരിയാണെനിക്ക് എനിക്കോർമ്മ വരുന്നത്…! too close yet too far…! എന്റെ തോൽവി ജീവിതം ഒന്ന് മാറാനായി എന്തോ ഒന്ന് എപ്പോഴും എന്റെ അടുത്ത് തന്നെയുണ്ട്, പക്ഷെ എന്തൊക്കെയോ കാരണങ്ങളാൽ അത് കൈയ്യെത്താ ദൂരത്താണെന്നപോലൊരു തോന്നൽ…!

പൊരിവെയിലത്ത് ബീച്ചിലിരുന്ന് ഒരേ താളത്തിൽ വന്നുകൊണ്ടിരുന്ന തിരകളിലേക്ക് കണ്ണുംന്നട്ടിരികവ്വേ എന്റെ ഫോണിലേക്കൊരു കോളു വന്നു…! സേവ്ആക്കാത്ത നമ്പറാണല്ലോ…! കാൾ എടുത്ത് ചെവിയിൽ വച്ച ഞാൻ ആദ്യം കേൾക്കുന്നത് വെള്ളം വിഴുന്ന ശബ്ദമാണ്…!

“” ആരാ…? “” ഏട്ടുപത്ത് സെക്കന്റ്‌ കഴിഞ്ഞിട്ടും മറുതലക്കിൽ നിന്ന് പ്രതികരണമൊന്നും കേൾക്കാതെ വന്നതോടെ ഞാൻ ചോദിച്ചു…! അതിന് മറുപടിയായി വന്നതൊരു കുണുങ്ങിച്ചിരിയായിരുന്നു…! ശേഷം,

“” ഇപ്പേങ്ങനണ്ടഭി…? ഞാൻ ഇന്നലേ പറഞ്ഞതല്ലേ…! “” ആരതി…! ഇതവളാണ്…! ഇന്ന് ഞാനിവടെ ഇങ്ങനെയിരിക്കാനുള്ള കാരണകാരി…!

“” എന്താന്നും മിണ്ടാത്തെ…! “” വീണ്ടുമതെ കുണുങ്ങിചിരിയോടെ അവൾ ചോദിച്ചെങ്കിലും ദേഷ്യംകൊണ്ട് വെന്തുനിന്ന ഞാൻ മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല…!

“” നല്ല ദേഷ്യം വരുന്നുണ്ടല്ലേ…? ഇതിനൊക്കെ ഇങ്ങനെ ദേഷ്യപ്പെട്ട എങ്ങനാ…! ഇനീം എന്തൊക്കെ കാണാങ്കെടക്കുന്നു…! “” ന്നും പറഞ്ഞവളെന്നെ പ്രകോപിപ്പിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു…! ഇത്രേം ചെയ്തുവച്ചിട്ട് അവള്ടെ ഈ തന്തയില്ലാത്ത പരിപാടിയെന്റെ അവശേഷിച്ച ക്ഷമയിൽ കനലുവാരിയിടുന്നപോലെയാണ് എനിക്ക് തോന്നിയത്…! അതോടെ ഞാൻ മറുത്തൊന്നും പറയാതെ തന്നെ കാള് കട്ട്‌ ചെയ്യുവായിരുന്നു…! പിന്നേം അവള് വിളിച്ചെങ്കിലും ഞാൻ എടുത്തില്ല…!

വീണ്ടും ഞാനാ ബെഞ്ചിൽ ഫോണും കൈയിൽ പിടിച്ചൊരെ ഇരിപ്പീരുന്നു…! അങ്ങനെ കൊറേ നേരം ഇരിക്കുമ്പോഴാണ് രണ്ടുപേരെന്റെ ഇരുവശങ്ങളിലായി വന്നിരിക്കുന്നത്…! അവരാണെന്ന് മനസ്സിലായെങ്കിലും ഞാൻ ഒന്നും മിണ്ടാൻ പോയില്ല…! അതുകൊണ്ടാവണം ശരത്തേട്ടൻ കൈയെടുത്തെന്റെ തോളിൽ വച്ചു…! ശേഷം,

“” അഭി…! നീയും ആരതിയും തമ്മിൽ നടന്നതൊക്കെ ഇവനെന്നോട് പറഞ്ഞു…! “” അതിന് മറുപടിയായി എനിക്കൊന്നും പറയാനുണ്ടായിരുന്നില്ല…! അതിനെന്ത് മറുപടി പറയണമെന്നെനിക്കറിയിലായിരുന്നു എന്നതാണ് സത്യം…!

“” നീയും അവളും കോളേജിൽ പഠിക്കുന്നത് തൊട്ടേ എന്തൊക്കെയോ ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടെന്നെനിക്കറിയാം…! മൊത്തമായിട്ടല്ലെങ്കിലും കൊറച്ചൊക്കെ…! പക്ഷെ…! “” ഒന്ന് നിർത്തിയ ശരത്തേട്ടൻ അജയ്യേ ഒന്ന് തലയെത്തിച്ചു നോക്കി വീണ്ടുമാ നോട്ടം പറിച്ചേനിക്കുനേരെയിട്ടു…!

“” എനിക്കിപ്പോ അതെല്ലാം ശെരിക്കും അറിയണംന്നുണ്ട്…! നീയലെങ്കി ഇവൻ എന്നോടതൊന്ന് പറയണം…! “” ഒരപേക്ഷപോലെ ശരത്തേട്ടൻ എന്നെയും അജയ്യും നോക്കി അത് പറഞ്ഞു…! കുറച്ച് മുന്നെത്തന്നെ തോളിലിരുന്ന ശരത്തേട്ടന്റെ കൈ എന്റെ കൈ കൂട്ടിപിടിച്ചിരുന്നു…!

ഞാനും ആരതിയും തമ്മിൽ നടന്ന എല്ലാ വിഷയങ്ങളും ശരത്തേട്ടന് ഏറെ കുറെ അറിയാമായിരുന്നെങ്കിലും അതിൽ ഒരുപാട് വ്യക്തതയൊന്നും അങ്ങേർക്കന്നു കിട്ടിക്കാണില്ല…! അന്നത്തെ എന്റെ അവസ്ഥ മനസിലാക്കിയൊണ്ടാവണം അന്ന് ശരത്തേട്ടൻ അതൊന്നും ചൂഴ്ന്നറിയാൻ ശ്രേമിച്ചിരുന്നുമില്ല…! അങ്ങേരും അതറിയണം എന്നെനിക്ക് തോന്നുന്നു…! തോന്നലല്ല…! അങ്ങേരത് അറിയണം…! അത് തന്നെയാണതിന്റെ ശരി…!

“” എടാ അജയ്യ്…! നീയെങ്കിലും അതെന്നോടൊന്ന് പറ…! “”

“” വേണ്ട…! ഞാൻ തന്നെ പറയാം…! “” ഞാനൊന്നും മിണ്ടിലാന്ന് തോന്നിയ ശരത്തേട്ടൻ അജയ്യോട് കാര്യങ്ങളെല്ലാം പറയാൻ ആവിശ്യ പെടുന്നതിനിടക്ക് ഞാനിടയിൽ കേറി പറഞ്ഞു…! ശേഷം വീണ്ടും ദൂരേക്ക് നോക്കി ഞാൻ പഴേകാര്യങ്ങൾ ഓർത്തെടുത്തു…!

“” എന്റിശ്വരാ, ഇങ്ങനൊരു ശാഭം പിടിച്ച ജന്മം…! മുടിപ്പിക്കാനായിട്ട്…! “” ന്നും പറഞ്ഞ് കരയുന്നത് എന്റമ്മയാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കാൻ എനിക്കതികം സമയം വന്നില്ല…!

“” രമേ…! “” അമ്മ എനിക്ക് നേരെ പറഞ്ഞ കുത്തുവാക്കുകൾക്ക്‌ പിന്നാലെ അവിടെ ഉയർന്നുകേട്ടത് അച്ഛന്റെ ശബ്ദമാണ്…! അതോടെ എന്റെ ബോധം മൊത്തമായി പോയി…!