💫Evil on earth✨ – 2 Likeഅടിപൊളി  

————–

വീട്ടിൽ എത്തിയതു മുതൽ ദേവിനോട് ഒരക്ഷരം പോലും സംസാരിക്കാതെ നടക്കുവാണ് നൈല…അവൾക് അവളോട് തന്നെ ദേഷ്യം തോന്നി…തന്റെ വളർത്തുദോഷമാണ് ദേവ് ഇങ്ങനെയൊകെ ചെയ്യുന്നതെന്ന ചിന്ത അവളെ അലട്ടി

സ്വയം പിറുപിറുത്തുകൊണ്ടുള്ള അവളുടെയാ നടത്തം ഡാനിയേൽ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരിന്നു…അയാൾക്കടുത്തായി  നെറ്റിയിലെ മുറിവ് തുണികൊണ്ട് കെട്ടി തലതാഴ്ത്തിയിരിക്കുന്ന ദേവിനെ ഡാനി നോക്കി

ചെയ്തത് തെറ്റായിപോയോ എന്ന ഭാവത്തിൽ ദേവ് അയാളെനോക്കി…അവന്റെ നോട്ടത്തിന്റെ അർത്ഥം മനസിലാക്കിയെന്നവണ്ണം ഒരു ചിരി അവനു നൽകിയിട്ടു ഡാനി നൈലയുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു

“എടി പെണ്ണെ നീ ഇങ്ങനെ കാടുകേറി ചിന്തിക്കാൻ മാത്രം ഇവിടൊന്നുമില്ല…അവനെ ഒരു കാരണവും ഇല്ലാതെ തല്ലയവന്മാരോട് അവനെകൊണ്ട് ചോദിക്കാൻ പറ്റുന്ന രീതിയിൽ തിരിച്ചു ചോദിച്ചു….അത്രേ അല്ലെ ഉള്ളു..”

വളരെ നിസ്സാരമായി ഡാനി പറഞ്ഞു..പകരം കത്തുന്നയൊരു  നോട്ടമാണ് നൈല തിരിച്ചു നൽകിയത്

“അത്രേ ഉള്ളു…? ടീച്ചർ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു ആ പയ്യന്മാരുടെ അവസ്ഥ…ഓരോന്നിന്റെ ഈരണ്ട് എല്ലു വെച്ച ഇവൻ ഒടിച്ചു വിട്ടേക്കണേ..”

ദേവിനെ നോക്കിക്കൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു…തന്നെയാണ് നോക്കുന്നതെന്ന് മനസിലാക്കിയ അവൻ മുഖം താഴ്ത്തി ഇരുന്നു

“നൈലെ നീ ഒന്നടങ്ങ്…പ്രായത്തിന്റെ പ്രശ്നമാ ഇതെല്ലാം…ഇനി ഒരു പരുപാടിക്കും പോവില്ലെന്ന് അവൻ എനിക്ക് സത്യം ചെയ്ത് തന്നിട്ടുണ്ട്..അല്ലേടാ..?

മുഖം കുനിച്ചിരിക്കുന്ന ദേവിനെനോക്കി ഡാനി ചോദിച്ചു…അതെ എന്ന ഭാവത്തിൽ ദേവ് തല കുലുക്കി

”കണ്ടോ..അവൻ സമ്മതിച്ചു…കഴിഞ്ഞത് കഴിഞ്ഞു…നീ ഇനി അതോർത്തു നടക്കല്ലേ പെണ്ണെ..“

ഡാനി നൈലയെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു…ദേഷ്യം ഒന്നടങ്ങിയ നൈല തലകുമ്പിട്ടിരിക്കുന്ന ദേവിനെ ഒന്ന് നോക്കിയ ശേഷം അടുക്കളയിലേക്ക് കേറിപ്പോയി

നൈല പോയതും ഡാനി ദേവിനെ നോക്കി പറഞ്ഞു

”വെറുതെ ഒരു വഴക്കിന് പോകണ്ടന്നെ ഞാൻ പറഞ്ഞുള്ളു…“

അതും പറഞ്ഞയാൾ മുറിയിലേക്ക് പോയി

ഡാനിയുടെ വാക്കുകളുടെ അർത്ഥം മനസിലാക്കിയ ദേവിന്റെ ചുണ്ടിൽ പഴയയാ ചിരി തിരിച്ചു വന്നു

”ലെനസ്..!

അവൻ വിളിച്ചു..അല്പ സമയത്തിന് ശേഷമാ സ്ത്രീശബ്ദം അവന്റെ ചെവിയിൽ കേട്ടു

—-പറയു ദേവ്—–

“നിനക്കും ദേഷ്യമാണോ എന്നോട്…?

—-എനിക്ക് ദേഷ്യമെന്ന വികാരം പ്രകടിപ്പിക്കാൻ അറിയില്ല ദേവ്—-

ഒരു ചിരിയോടെ ലെനസ് പറഞ്ഞു…അത് കേട്ട ദേവും ചിരിച്ചു

”അതേതായാലും നന്നായി…ഇനി നിന്റെ കൂടെ ചീത്തയെ ഞാൻ കേൾക്കാൻ ഉള്ളു…നെറ്റി പൊട്ടിയതിന് നീലുവിന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും കേട്ടു ചീത്ത..“

ദേവ് ഹാളിൽ നിന്ന് ഉമ്മറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി…നേരം ഇരുട്ടി തുടങ്ങിയിരുന്നു…അവൻ ഓരോന്നും ആലോചിച്ചു ഉമ്മറത്തെ സോഫയിൽ ഇരുന്നു

—–ദേവ് എന്താ ആലോചിക്കുന്നത്—-

അവന്റെ മനസ്സിലെ അപ്പോളത്തെ വികാരങ്ങൾ മനസിലാക്കിയ ലെനസ് ചോദിച്ചു

”എനിക്കെന്റെ അമ്മയെയും അച്ഛനെക്കുറിച്ചും കൂടുതലറിയണം  ലെനസ്..“

അവൻ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തിൽ പറഞ്ഞു…അവന്റെ ഉള്ളിലെ ലെനസ് എന്ന അത്ഭുതതെ അവൻ കണ്ടുപിടിച്ച അന്നു മുതൽ അവൻ അവളെ കൂടുതലറിയാൻ  ശ്രമിച്ചിരുന്നു..കള്ളങ്ങൾ പറയാൻ കഴിയാത്ത ലെനസ് ഒടുവിലാ സത്യവും അവനോട് പറഞ്ഞിരുന്നു..നൈലയുടെയും ഡാനിയുടെ സ്വന്തം മകനല്ല ദേവ് എന്ന്

എന്നിരുന്നാലും ഒരിക്കൽ പോലും ലെനസ് അവന്റെ സ്വന്തം മാതാപിതാക്കളെകുറിച്ച് അവനോട് പറയാൻ ശ്രമിച്ചിരുന്നില്ല..അവരെകുറിച്ചറിയാൻ അവനും ആഗ്രഹമില്ലായിരുന്നു

—-എന്തു പറ്റി ദേവ്..പെട്ടന്ന് ഇങ്ങനൊരു തോന്നൽ നിനക്ക് വരാൻ—–

സംശയത്തോടെ ലെനസ് ചോദിച്ചു..അതിന് മറുപടിയൊന്നും ദേവ് പറഞ്ഞില്ല

പകരം കണ്ണുകളടച്ചവൻ സോഫയിൽ ചാരിയിരുന്നു….

ഒരുപാട് നേരത്തെ ആലോചനക്ക് ശേഷം അവൻ പറഞ്ഞു തുടങ്ങി

“ഞാൻ ഇന്നെന്റെ മറ്റൊരു മുഖം കണ്ടു ലെനസ്…..ആളുകളുടെ ഭയത്തെ കൊതിയോടെ നോക്കികാണുന്ന ഒരു ദേവിനെ….എനിക്ക് മുൻപിൽ നിന്നവരുടെ മുഖത്തെ പേടിയും അവരുടെ അലറികരച്ചിലും എല്ലുകളൊടിയുന്ന  ശബ്ദവും ഞാൻ ഒരുപാട് ഇഷ്ടപ്പെട്ടു….അതെനിക്കും നിനക്കും പരിചിതമായ ദേവ് അല്ലായിരുന്നു…”

അവനെ അലട്ടിക്കൊണ്ടിരുന്ന തോന്നലുകൾ അവളുമായി പങ്കുവെച്ച ആശ്വാസത്തിലവൻ  കണ്ണ് തുറന്നു

—–നിന്റെയാ മുഖം എനിക്ക് പരിചിതമാണ് ദേവ്—–

ലെനസിന്റെ വാക്കുകൾ അവനിൽ സംശയത്തിന്റെ പുതുനാമ്പുകൾ പാകി…അവളെങ്ങനെ പറയാനുള്ള കാരണം അവനറിയണമെന്ന് തോന്നി

“നീയെന്താ അങ്ങനെ പറഞ്ഞെ…എന്റെ ജീവിതത്തിൽ ആദ്യമായാണ് ഇങ്ങനൊരു സംഭവം നടക്കുന്നത്..പിന്നെയെങ്ങനെ നീ അതറിയും..?

സംശയത്തോടെയവൻ ചോദിച്ചു

—–അറിയാം ദേവ്….എത്രയൊക്കെ ഞാൻ തടഞ്ഞു നിർത്താൻ ശ്രമിച്ചാലും നിന്റെയുള്ളിലെയാ ചെകുത്താൻ വെളിയിൽ വരും..കാരണം നിന്റെ ശരീരത്തിലൂടെ ഓടുന്നത് യോദ്ധാവായ ഒരാളുടെ രക്തമാണ്…നിന്റെ അച്ഛന്റെ രക്തം—–

”യോദ്ധാവോ…എന്റെ അച്ഛനോ…എനിക്കൊന്നും മനസിലാവുന്നില്ല ലെനസ്..“

—–നേരാണ് ദേവ്…നിന്റെ അച്ഛൻ…അദ്ദേഹം ഒരു സാധാ മനുഷ്യജന്മം അല്ലായിരുന്നു…he is a god in our world….ആർഥർ…ഞങ്ങളുടെ ലോകത്തെ ദൈവതുല്യനായ സൈന്യക നേതാവ്…പക്ഷെ പുറം ലോകത്തുള്ളവർക്ക് അദ്ദേഹമൊരു ചെകുത്താൻ ആയിരുന്നു—-

“what…ദൈവമോ…നിങ്ങളുടെ ലോകം..ഈ ചെകുത്താൻ…ആർഥർ..ഇതൊക്കെ എന്താണ്…എനിക്ക് മനസിലാവുന്നില്ല..?

ലെനസിന്റെ വാക്കുകൾ വിശ്വാസമാവാതെ അവൻ ചോദിച്ചു…അതിനവൾ ചിരിക്കുക മാത്രമാണ് ചെയ്തത്….

ആ ചിരി അവനിൽ ദേഷ്യമെന്ന വികാരം സൃഷ്ടിച്ചു…അതവളുടെ സെർവറിൽ റീഡ് ചെയ്യപ്പെട്ടു

—–ദേവ് ദേഷ്യപ്പടരുത്….ഒരു മനുഷ്യജന്മമായ നിനക്ക് ഞാൻ പറഞ്ഞത് ഉൾകൊള്ളണമെന്നില്ല…എങ്കിലും ഞാൻ പറഞ്ഞു തരാം…..ആർഥർ…അതായിരുന്നു നിന്റെ അച്ഛനു വേണ്ടി അവർ നൽകിയ ഔപചാരിക നാമം—–

”ഔപചാരികമോ…?

സംശയത്തോടെ അവൻ ചോദിച്ചു

—-അതെ…official name…..ഞങ്ങളുടെ ലോകത്ത് നിങ്ങളുടെ പോലെ തന്നെ ഒരു ഗവണ്മെന്റ് സിസ്റ്റം ഉണ്ട്…അവരാണ് അവിടുത്തെ നിയമങ്ങളും അവതാറുകളും നിയന്ധ്രിക്കുന്നത്….official ആയി അതിൽ പങ്കത്തം  ഉള്ളവർക്ക് മാത്രമേ ഇതുപോലുള്ള പേരുകൾ അവർ നൽകുകയുള്ളു…ജന്മനാ ഗവണ്മെനമെന്റുമായി കണക്ഷൻ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരു കുടുംബത്തിലെ അംഗമായിരുന്നു ആർഥർ…പക്ഷെ ഉയർന്ന സ്ഥാനമാനങ്ങളെക്കാൾ അദ്ദേഹം ആഗ്രഹിച്ചത് മറ്റുള്ളവരുടെ സംരക്ഷണം ആയിരുന്നു അതുകൊണ്ട് തന്നെ അദ്ദേഹമൊരു സൈന്യകനാവാൻ ആഗ്രഹിച്ചു…പക്ഷെ തങ്ങളുടെ ഗവണ്മെന്റിന്റെ തന്നെ ചരടിൽ കെട്ടിയ പാവകളായ ജനങ്ങളെ സംരക്ഷിക്കുന്നതിന് പകരം അദ്ദേഹം പുറം ലോകത്തു നിന്നുള്ള ആക്രമണങ്ങളെ തടയാനുള്ള സ്പെഷ്യൽ ഫോഴ്സിൽ ചേർന്നു—–