“ബേസ്ഡ് ഓണ്‍ എ സ്റ്റോറി ബൈ മാത്തരാസി”
“എടാ നേര് പറ,”
സ്കൂളില്‍ നിന്നും വീട്ടിലേക്ക് നടക്കുമ്പോള്‍ എന്‍റെ ഉറ്റ സുഹൃത്ത് രാജേഷ് ചോദിച്ചു.
“ആന്‍റി ശരിക്കും നിന്‍റെ മമ്മി തന്നെയാണോ?”
എനിക്ക് ആ ചോദ്യം കേട്ടപ്പോള്‍ ഉണ്ടായ ദേഷ്യത്തിന് അതിരില്ല.
“എന്നുവെച്ചാ?”
ദേഷ്യമടക്കി ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
“എടാ നെനക്ക് ഇപ്പം പതിനെട്ട് വയസ്സുണ്ട്. അപ്പം ആന്‍റിയ്ക്കോ?”
“മുപ്പത്തഞ്ച്,”
ഞാന്‍ അസ്വാരസ്യത്തോടെ പറഞ്ഞു.
“എന്നുവെച്ചാ നിന്നെ ആന്‍റി പതിനേഴാം വയസ്സില്‍ പ്രസവിച്ചോ?”
നെനക്ക് കണക്ക് അറീത്തില്ലേ? പിന്നെ എന്തിനാ ചോദിക്കുന്നെ?”
“എടാ പതിനേഴാം വയസ്സില്‍ നിന്നെ ആന്‍റി പ്രസവിക്കണമെങ്കില്‍ പതിനാറാമത്തെ വയസ്സിലാണോ ആന്‍റിയെ നിന്‍റെ പപ്പായെക്കൊണ്ട് കെട്ടിച്ചേ?”
“ആ…”
ഒട്ടും താല്‍പ്പര്യമില്ലാതെ ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
“എടാ ആഎജില്‍ കല്യാണമൊക്കെ നടക്ക്വോ? പെണ്ണുങ്ങക്ക് പതിനെട്ട്
വയസ്സേലും ആകണ്ടേ?”
“എന്‍റെ രാജേഷേ!”
ഞാന്‍ അവന്‍റെ ആകാംക്ഷ കണ്ടിട്ട് പറഞ്ഞു.
“എടാ ആരേലും റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്താലല്ലേ ക്രൈം ക്രൈം ആകുവൊള്ളൂ? മമ്മീനെ ആ എജില്‍ കെട്ടിച്ചു വിട്ടപ്പം ആരും റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്ത് കാണത്തില്ല. അതുകൊണ്ട് ആരും അറിഞ്ഞില്ല. അത് പോട്ടെ നീ എന്നേത്തിന്നാ ഇപ്പം ഇങ്ങനെ ഒക്കെ ചോദിക്കുന്നെ?”
അവന്‍ ആ ചോദ്യം കേട്ട് പുഞ്ചിരിച്ചു.
“രാജേഷേ, വളിപ്പ് വല്ലതും പറയാന്‍ ആണേല്‍ ചോദിക്കണ്ട. മറ്റുള്ളോമ്മാര് മമ്മിയെപ്പറ്റി വളിപ്പ് ചോദ്യങ്ങള്‍ ചോദിക്കുന്നത് കൊണ്ടാ ഞാന്‍ ആരുമായും കൂട്ടില്ലാത്തെ. നീ അതുപോലെ അല്ല എന്നെനിക്കറിയാം,”
“എന്‍റെ അനിലേ,”
അവന്‍ എന്നോട് പറഞ്ഞു.
അവന്‍റെ മുഖം ഗൌരവപൂര്‍ണ്ണമായിരുന്നു.
“നീ എന്നെ അങ്ങനെ ആണോ കണ്ടെക്കുന്നെ? നിന്‍റെ മമ്മിയെ എന്‍റെ മമ്മിയായി അല്ലാതെ ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ എപ്പോഴെങ്കിലും?”
“അതെനിക്കറിയാം,”
ഞാന്‍ പുഞ്ചിരിച്ചു.
“അതുകൊണ്ടല്ലേ നിന്നെ ഞാന്‍ എന്നെ ഫ്രണ്ട് ആക്കിയെക്കുന്നെ. പറ, നീ എന്തിനാ ആ കാര്യം ചോദിച്ചേ?”
“അതോ…”
അവന്‍ ചിരിച്ചു.
“എടാ ഞങ്ങള് ഈ നാട്ടില്‍ താമസം തൊടങ്ങീട്ട് രണ്ടു കൊല്ലവേ ആയുള്ളൂ. അതുകൊണ്ട് ഈ നാട്ടിലെ പലരുടെ ഹിസ്റ്ററി ഒന്നും എനിക്കറിയില്ല…നിങ്ങടെ ഹിസ്റ്ററീം അറീത്തില്ല…ഞാന്‍ വിചാരിച്ചു ചിലപ്പം ആന്‍റി നിന്‍റെ മൂത്ത ചേച്ചി ആരിക്കൂന്ന്. കാരണം അത്രേം ചെറുപ്പം തോന്നിക്കുന്ന അത്രേം സുന്ദരിയായ ഒരു ലേഡി പോത്ത് പോലെ വളര്‍ന്ന നിന്നെപ്പോലെ ഒരുത്തന്‍റെ അമ്മ ആണെന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ ആരുമൊന്നും അത്ര വിശ്വസിക്കില്ല….”
ഞാന്‍ പുഞ്ചിരിച്ചു.
“പിന്നെ ആന്‍റി നിന്നെ പതിനേഴാം വയസ്സില്‍ പ്രസവിച്ചത് ആണേല്‍ ഞാന്‍ ഒന്നും ചോദിക്കുന്നില്ല…ഇപ്പം മനസ്സിലായി…”
ഞങ്ങള് നടപ്പ് തുടര്‍ന്നു.
“നിനക്ക് വെഷമം ആയോ?”
അവന്‍ ചോദിച്ചു.
“ഇല്ലടാ,”
ഞാന്‍ അവന്‍റെ തോളില്‍ പിടിച്ചു.
“മറ്റവമ്മാര് ചോദിക്കുന്ന പോലെ നീ വളിപ്പ് ഒന്നും ചോദിച്ചില്ലല്ലോ… അവമ്മാര് എപ്പഴും എന്നാ ഒരു ചരക്കാടാ അനിലേ നിന്‍റെ മമ്മി…കണ്ടുകഴിഞ്ഞാ ആര്‍ക്കും ഒന്ന് കളിക്കാന്‍ തോന്നും, എന്നാ ഒരു മൊലേം കുണ്ടീമാടാ അവടെ എന്നൊക്കെ എന്തെല്ലാം വളിപ്പാ പറയുന്നേ എന്നറിയാമോ? സ്വന്തം ക്ലാസ് മേറ്റിന്റെ മമ്മിയെക്കുറിച്ച് അവനോട് തന്നെയാണല്ലോ എന്നൊന്നും ഒരു ചിന്തയുമില്ലാതെ! നാറികള്‍!”
ഞാന്‍ അമര്‍ഷത്തോടെ പറഞ്ഞു.
“നിന്‍റെ അനീത്തിക്കിപ്പം എത്ര വയസ്സയെടാ?”
രാജേഷ് ചോദിച്ചു.
“അടുത്ത ഡിസംബര്‍ ഏഴ് ആകുമ്പം ഒരു വയസ്സേ ആകുവൊള്ളൂ രാജേഷേ! ഇപ്പം കുഞ്ഞ് മാലാഖയാ. മുല കുടിക്കുന്ന പ്രായം,”
“നിന്‍റെ പപ്പാ കൊറച്ച് ഏജ്ഡ് അല്ലേടാ?”
“ആടാ, പപ്പായ്ക്ക് ഇപ്പം അന്‍പത്തി ഒന്ന് വയസ്സ് പ്രായമുണ്ട്. മമ്മിയെക്കാള്‍ പതിനാറ് വയസ്സ് പ്രായം കൂടുതല്‍!”
“അയ്യോ! അതെന്നാ? സോറി…നിനക്ക് വെഷമം ആകൂങ്കി പറയണ്ട കേട്ടോ!”
“നിന്നോട് പറയാന്‍ എനിക്കെന്നാ വെഷമം?”
ഞാന്‍ വീണ്ടും അവന്‍റെ തോളില്‍ പിടിച്ചു.
“അമ്മമ്മ എന്നോട് പറഞ്ഞിട്ടിടുണ്ട് അതിന്‍റെ കാരണം,”
ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
“അമ്മമ്മ എന്ന് വെച്ചാ മമ്മീടെ അമ്മ. മമ്മിയ്ക്ക് ഒരാളുമായി പ്രേമം ഉണ്ടാരുന്നു. സ്കൂളില്‍ പഠിക്കുമ്പം. പത്തി പഠിക്കുമ്പഴാ. അത് വീട്ടില്‍ അറിഞ്ഞു. ആളൊരു ക്രിസ്ത്യാനിയാ. വീട്ടില്‍ അറിഞ്ഞപ്പം അന്നേരം പഠിപ്പ് നിര്‍ത്തി. മമ്മി ഒത്തിരി കരഞ്ഞെന്നോ ഒന്നും കഴിക്കാതെ ഇരുന്നെന്നോ ഒക്കെ അമ്മമ്മ പറഞ്ഞു. കാര്യം സീരിയസ്സാണ് എന്ന് കണ്ട് വല്യച്ചന്‍ മമ്മീനെ കെട്ടിച്ചു വിടുവാരുന്നു…”
“അത് കൊഴപ്പം ഇല്ല,’
രാജേഷ് പറഞ്ഞു.
“പക്ഷെ ഇത്രേം പ്രായവ്യത്യാസം ഉള്ള ആളുമായി….”
“അച്ഛന്റെ വീട്ടുകാരുടെ സ്വത്ത് ഭയങ്കരമായിരുന്നു….”
ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
“പിന്നെ മമ്മീനെ കെട്ടണം എന്നും പറഞ്ഞു കുറെ ആളുകള്‍ ഒക്കെ അന്ന് മെനക്കെട്ട് നടക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…വലിയ വലിയ തറവാടുകളിലെ പലരും വല്യച്ഛന്റെ അടുത്ത് അമ്മയെ കല്യാണം കഴിക്കുന്ന ആഗ്രഹം പറയുമായിരുന്നു….”
“അത് പിന്നെ അങ്ങനെയല്ലേ!”
രാജേഷ് പറഞ്ഞു.
“ഇപ്പം നിന്‍റെ മമ്മിയെ കാണാന്‍ എന്ത് തേജസ്സാ! എന്തൊരു ഐശ്വര്യോം സൌന്ദര്യോമാ! അപ്പം അന്നേരത്തെ കാര്യം പറയാനുണ്ടോ!”
അപ്പോഴേക്കും അവന്‍റെ വീട്ടിലേക്ക് തിരിയുന്നിടമെത്തി.
“എടാ അനിലേ, ഒരു കാര്യം കൂടി…”
രാജേഷ് പറഞ്ഞു.
അത് കേള്‍ക്കാന്‍ ഞാന്‍ അവന്‍റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി.
“നിന്‍റെ മമ്മി വീടിന് വെളിയില്‍ ആരും ഇതുവരെ കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ…നമ്മടെ ഫ്രണ്ട്സ് ഒക്കെ കംബൈന്‍ സ്റ്റഡീന്നാന്നും പറഞ്ഞ് നിന്‍റെ വീട്ടില്‍ വന്നപ്പോള്‍ മാത്രമല്ലേ നിന്‍റെ മമ്മിയെ ഞങ്ങളൊക്കെ കണ്ടിട്ടുള്ളൂ?”
അവന്‍റെ ചോദ്യത്തിനു എങ്ങനെ ഉത്തരം പറയണമെന്ന് എനിക്ക് അറിയില്ലായിരുന്നു.
വീടും പറമ്പും വിട്ട് മമ്മി എവിടെയെങ്കിലും മമ്മി പോയതായി എനിക്കോര്‍മ്മയില്ല.
അതെക്കുറിച്ച് താന്‍ ചോദിച്ചിട്ടുമില്ല.
അമ്പലത്തിലോ, ചടങ്ങുകള്‍ക്കോ ഉത്സവാവസരങ്ങളില്‍പ്പോലും.
“എനിക്ക് തോന്നിയ ഒരു കാര്യം കൂടിപ്പറയട്ടെ?”
രാജേഷ് ചോദിച്ചു.
“നിന്‍റെ മമ്മിയ്ക്ക് എന്തോ ഒരു വിഷമമുണ്ട്… ആന്‍റിടെ കണ്ണുകളില്‍ അതുണ്ട്.”
ഞാന്‍ അത് ശരിവെയ്ക്കുന്നത് പോലെ തലകുലുക്കി.
“എന്താ അതിന് കാരണം എന്നറിയാമോ നിനക്ക്?”
അവന്‍ തുടര്‍ന്നു ചോദിച്ചു.
ഞാന്‍ ‘ഇല്ല’ എന്ന അര്‍ത്ഥത്തില്‍ തലകുലുക്കി.
അവനപ്പോള്‍ എന്തോ ചുഴിഞ്ഞാലോചിച്ചു.
“അനിലേ…”
രാജേഷ് പെട്ടെന്ന് പറഞ്ഞു.
“എടാ നീ പറഞ്ഞില്ലേ മമ്മിയ്ക്ക് ഒരു ലൈന്‍ ഉണ്ടായിരുന്നൂന്ന്? ഇനി അതെങ്ങാനുമാണോ?”
“അറിയില്ലടാ…”
ഞാന്‍ നിസ്സഹായതയോടെ അവനെ നോക്കി.
സംസാരം അവസാനിപ്പിച്ച് യാത്ര പറഞ്ഞ് അവന്‍ പോയി.
നാട്ടുവഴിയിലൂടെ, ഇരു വശവും വളര്‍ന്നു നിന്ന മരങ്ങളുടെ മണവും കാറ്റുമറിഞ്ഞ് ഞാന്‍ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു.
ഗേറ്റ് തുറന്ന് അകത്ത് കയറി.
പതിനഞ്ച് ഏക്കറോളം വിസ്തീര്‍ണ്ണമുള്ള പറമ്പിന്റെ ഏകദേശം നടുഭാഗത്ത് ആയാണ് ഞങ്ങളുടെ വീട്.
പാരമ്പര്യത്തിന്‍റെ പ്രൌഡി തോന്നിക്കുന്ന വലിയ ഒരു വീട്.
വീട് വലുതാണ്‌ എങ്കിലും അതില്‍ താമസിക്കുന്നത് ഞാനും മമ്മിയും പാപ്പായും ഞങ്ങളുടെ ഒരു വയസ്സാകാന്‍ പോകുന്ന കുഞ്ഞനുജത്തിയും മാത്രമാണ്.
പകല്‍ സമയങ്ങളില്‍ പണിക്കാരുണ്ടാവും.
അടുക്കളയിലും പറമ്പിലും.
പപ്പാ തഹസീല്‍ദാരാണ്.
എങ്കിലും ബാക്കിയുള്ള സമയം മുഴുവനും പണിക്കാരുടെ കൂടെയും നാട്ടുപ്രമാണിമാര്‍ക്കൊപ്പവുമാകും ഏത് നേരവും