ആമുഖം,
മുന്നേ എഴുതിയിട്ട് ഉണ്ടേലും ഇവിടെ ആദ്യ കഥയാണ്… കമ്പി ഈ പാർട്ടിൽ ഇല്ല എങ്കിലും വരുന്ന പാർട്ടുകളിൽ ചിലതിൽ ഉണ്ടാവും..
ഡേയ്… മറ്റേ തള്ളയില്ലേ, “കോഴി വസന്ത”, അവർക്ക് പകരം പുതിയ ടീച്ചർ വരണു എന്ന്…”
രാവിലെ ക്ലാസ്സിലേക്ക് സുനിമോൻ എഴുന്നള്ളിയതിന്റെയോപ്പം ഉറക്കെ വിളിച്ച് പറഞ്ഞു…
“അയിന്…”
അവനെ പട്ടിയാക്കാൻ കരുതിക്കൂട്ടി തന്നെ കേട്ടപാതി കേൾക്കാത്ത പാതി ക്ലാസ്സിൽ എല്ലാരും കേൾക്കെ തന്നെ നമ്മടെ കഥാ നായകന്റെ ഡയലോഗ് വന്നപ്പോൾ ആശാനും അത് ഒരു ക്ഷീണം ആയി…
കൂടാതെ ക്ലാസ്സി ഇരുന്ന പെണ്ണുങ്ങൾ എന്തോ ഭീകര കോമഡി കേട്ട പോലെ അവനെ നോക്കി ആക്കി ചിരിക്കാനും തുടങ്ങിയപ്പോൾ അവന് നന്നായി അങ്ങ് പൊളിഞ്ഞു…
“മൈരൻ… രാവിലെ ഒന്ന് മൂഡ് ആയി വരുമ്പോൾ തന്നെ കയറി കോണച്ചോണം… കള്ള തച്ചോളി…”
കയറി വന്ന പാടെ അവളുമാരെയും നോക്കി ദഹിപ്പിച്ചു സുനി മോൻ ബാഗ് അല്പം ശക്തിയിൽ ഡെസ്കിലേക്ക് ഇട്ട് അതെ ബെഞ്ചിൽ ഇരുന്ന നമ്മടെ നായകനെ നോക്കിയൊന്ന് മുരണ്ടിട്ട് അവന്റെ തൊട്ടപ്പുറത്തായി ഇരുന്നു…
“ഡാ മലരേ… ദേഷ്യത്തിന് ബാഗ് എടുത്ത് എറിയുന്നത് ഓക്കെ കൊള്ളാം, പക്ഷെ ചോറ്റും പത്രം എങ്ങാണം തുറന്ന് തിന്നാൻ ഉള്ളത് വെളിയിൽ പോയാൽ നിന്റെ മോന്ത ഞാൻ ടാർ റോട്ടിൽ ഇട്ട് ഒരക്കും…”
സുനിമോന്റെ പട്ടിഷോയും പരാക്രമവും കണ്ട് നായകൻ കുട്ടി കലിപ്പിട്ടു…
അത് കേട്ടതും അവൻ ബാഗ് തുറന്ന് പാത്രത്തിൽ ഒന്ന് നോക്കി… എല്ലാം ഓക്കേ ആണെന്ന് കണ്ടപ്പോൾ വീണ്ടും കലിപ്പിട്ട് നായക് ജിയെ നോക്കിപ്പറഞ്ഞു-
“രാവിലെ ഊമ്പിക്കാൻ വന്നതല്ലേ തത്കാലം ഇന്ന് സ്വന്തം പത്രത്തിൽ ഉള്ളത് മാത്രം ഞണ്ണിയാൽ മതി കുണ്ണേ…”
“പിന്നെ… തന്റെ സമ്മതം വാങ്ങി ആണല്ലോ ഞങ്ങൾ കൈയിട്ടു വാരുന്നത്… ഒന്ന് പോടാപ്പാ…” കൂട്ടത്തിലെ അടുത്ത കഷ്മലൻ കിഷോർ കുമാർ (ഇവൻ പാടിയാൽ കിഷോർ കുമാർ വരെ വന്നു ആശാന്റെ തൊള്ളക് പിടിക്കും… അമ്മാതിരി തൊണ്ടേൽ ഞണ്ടിറുക്കിയ നല്ല ഊള ശബ്ദമാണ്… ) അടുത്ത താങ്ങ് കൊടുത്തപ്പോൾ ആശാന് ഒന്ന് കലിപ്പിച് നോക്കുന്നതിനു അപ്പുറം ഒരു മൈരും ചെയ്യാൻ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല…
ഇത്രേം വായിച്ചിട്ട് ആകെ മനസിലായത്, ക്ലാസ്സിലെ ആസ്ഥാന നമ്പർ വൺ കോഴിയായ സുനിക്ക് പെങ്കൊട്ടിയോൾ കേൾക്കെ കൊട്ടിയാൽ മൂലം പൊളിയും എന്ന് മാത്രമാകുമല്ലേ…
ബൈ ദുബായ് കഥ പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയ മുന്നേ നിങ്ങൾ ഒത്തിരി മുന്നോട്ട് പോയിരിക്കുന്നു മിച്ചർ…
“എത്ര മാത്രം മുന്നിലേക്ക്…”
കെജിഎഫ് സ്റ്റൈലിൽ ഓവർ ആക്കി ചളം ആക്കാതെ ബാക്കി പറയണം മിച്ചർ എന്നല്ലേ അലോയിക്കണേ…
“ദേ ഇപ്പോൾ ശരിയാക്കി തരാട്ടോ…”
അപ്പോൾ ഈ കഥ നമ്മടെ നായക് ജിയുടെ “കതിനാ”, ഷോറി, കദന കഥയാണ്…
നായകൻ തെണ്ടി എന്ന് പറയുന്ന സാനത്തിന്റെ നമോദയം –
“ശിവശങ്കർ ”
“പവർഫുൾ നെയിം.. വൗ…”
പിന്നെ ചില അസൂയക്കാർ എന്നെ “ശവി”യെന്നും “ചങ്കരൻ” എന്നൊക്കെ വിളിക്കും… അതബിടെ നിക്കട്ടെ… നമ്മന്റെ വിഷയം അതല്ലല്ലോ… ഏത്??
സാധാ കഥ പോലെ ഇതിലും കുറച്ച് പ്രധാന കഥാപാത്രങ്ങൾ, പിന്നെ കുറച്ച് “താങ്ങാൻ” വേണ്ടിയുള്ള കഥാപാത്രങ്ങൾ (സപ്പോർട്ടിങ് ആണ് ഉദേശിച്ചേ… പിന്നെ നമ്മടെ റേഞ്ച് വച്ച് ഈ കഥയിൽ പലർക്കും താങ്ങൽ തന്നെ ആയിരിക്കും പണി… ഹൌ ബൂട്ടിഫുൾ പീപ്പിൾസ്…)
പിന്നെ ഇടി മേടിക്കാൻ, കൊള്ളരുതായ്മ കാണിക്കാൻ അങ്ങനെ അങ്ങനെ ആരേലുമൊക്കെ വന്ന് പോകും… ഒന്ന് പൊലിപ്പിക്കണ്ടേ…
പറഞ്ഞു പറഞ്ഞ് ലാഗ് അടിപ്പിച്ചു തുടക്കത്തിലേ തെറി വാങ്ങാൻ ആണ് മൈരേ നിന്റെ യോഗം എന്ന് ആകും വായിക്കുന്നോർ ഇപ്പോൾ ചിന്തിക്കുന്നത്…
“എല്ലാത്തിനും അതിന്റെതായ സമയമുണ്ട് ദാസാ…” ഇങ്ങൾ ഒന്ന് അടങ്… “ദേ ഇപ്പൊ ശരിയാക്കിത്തരാം…”
നായക് ജിയെ പരിചയപ്പെട്ടല്ലോ… ബാക്കി വരാൻ പോണവരെ കുറിച്ച് ഒരു ചിന്ന വിവരാവകാശ ശേഖരം നടത്തണമല്ലോ… അത് തുടങ്ങാം ഇനി…
ക്ലാസ്സിൽ ഒച്ച വച്ച് കയറി ആസ് ആയ പുത്രൻ നായകന്റെ (ഇനി അങ്ങനെ പറഞ്ഞ് ബോർ ആക്കുന്നില്ല… ശങ്കരന്റെ ) ചങ്ക് ബഡ്‌ഡി സുനിമോൻ ഓർ സുനിൽ പിപ്പി..( മറ്റേ പിപ്പി അല്ല കേട്ടോ… തെറ്റിദ്ധരിക്കരുത്…പ്ലീഷ് )
പിപി സ്റ്റാണ്ട്സ് ഫോർ പണയിൽ പുരുഷോത്തമൻ.. ഓർ ഗൾഫ് പുരുഷു… (ഇമ്പോർട്ടന്റ് ക്യാരക്ടർ അല്ല വിട്ടേക്കാം…)
ഇനി അതെ ബെഞ്ചിലെ മൂന്നാമൻ ആണ് ഞണ്ട് കിഷു ഒരു കിഷോർ കുമാർ… പുള്ളിടെ പാട്ടിന്റെ കാര്യം പറഞ്ഞല്ലോ… കൂട്ടത്തിലെ പാടാൻ കൊള്ളാത്ത ഗായകൻ തെണ്ടി…
ഇനി വേറെ ഒരു നാറി കൂടെ ഇണ്ട്… ലാസ്റ്റ് ബെഞ്ചിന്റെ അഭിമാനം ആയോണ്ട് ക്ലാസ്സിൽ വല്ലപ്പോഴുമേ വരു… പേര് പാഷാണം ബിബി ഓർ ബിബിൻ മാമച്ചാൻ…
ലുക്ക്‌ കൊണ്ട് പാഷാണം ഷാജിയുടെ കൊണ്ട് ആണ് ആ പേര് വീണേ എന്ന് ഒരു കൂട്ടർ… സ്വന്തം അമ്മാവന് പാഷാണം കലക്കി കൊടുത്തത് കൊണ്ട് എന്ന് മറ്റൊരു കൂട്ടർ…
അവനെ നേരാവണ്ണം കണ്ട് കിട്ടാത്തത് കൊണ്ടും, കണ്ടാൽ തന്നെ കൊണ്ട് “കിട്ടാൻ” താല്പര്യം ഇല്ലാത്ത കൊണ്ടും കറക്റ്റ് റീസൺ അറിയില്ല…
ഇപ്പോൾ തന്നെ ഏകദേശ ഒരു ഊഹം കിട്ടി കാണുമ്മല്ലോ ഞമ്മന്റെ കഥയുടേം കഥാപാത്രങ്ങളുടേം ഒരു ഇരുപ്പ് വശം…
അതെ ഒരു ക്യാമ്പസ് റൊമാന്റിക് പ്ലാസ്റ്റിക് ബോംബ്‌ളാസ്‌റ്റിക്‌ ഒക്കെ ചേർന്ന് വരുന്ന ഒരു കഥ…
ഇനി വെക്തമായി പറഞ്ഞാൽ എംകോമിന്റെ ക്ലാസ്സിൽ എന്താണ് നടക്കുന്നെ എന്ന് പോലും അറിയാതെ അദ്ധ്യാപകരുടെ കണ്ണിലെ കരടായ ഒരു പറ്റം തങ്കപ്പെട്ട ചെറുപ്പക്കാർ ബാഗും തൂകി വാചകം അടിക്കാനും അലമ്പ് ഉണ്ടാക്കാനും ചോറുണ്ണാനും വന്നിരിക്കുന്ന മനോഹരമായ ക്ലാസ്സ്‌ മുറി…
ഇനി ഇത്രേം അലവലാതികൾ ആയ ഞങ്ങക്ക് ( ഞങ്ങള്ക്ക് ഞങ്ങളെ പുകഴ്‌ത്താൻ വേറെ ഒരു തെണ്ടിയുടേം ആവശ്യമില്ല… അല്ല പിന്നെ…) എന്തിനു പിജിക്ക് കെട്ടിയെടുത്തു എന്ന സംശയം ഉണ്ടേൽ ഉത്തരം നിസാരം…
ഡിഗ്രി കഴിഞ്ഞു വീട്ടിൽ ഇരുന്നു വേരിറങ്ങുമ്പോൾ വീട്ടുകാർ “മുറ്റ് നേന്ത്രൻ ” ആണെന്ന് പറഞ്ഞ് തൊടിയിൽ കൊണ്ട് നടുന്ന അവസ്ഥ വരും…
ജോലിയില്ലായ്മ മൂലമുള്ള പുച്ഛം… പബ്ജി കളിക്കാനും തുണ്ട് കാണാനും റീചാർജ് ചെയ്യാൻ കാശ് ചോദിച്ചാൽ പുച്ഛം… സിനിമ കാണാനും ഫ്രണ്ട്സിന്റെ കൂടെ തെണ്ടാൻ പോകാനും ഇരക്കാൻ ചെലുമ്പോളും പുച്ഛം…
ഒരു ശരാശരി ജോലിയില്ലാത്ത ചെറുപ്പക്കാരൻ ഇതെല്ലാം ഏറ്റ് വാങ്ങി വീട്ടിൽ നിക്കുന്നതിലും നല്ലത് വീട്ടുകാരുടെ ചിലവിൽ ചുമ്മാ വന്നു ചില്ല് ചെയ്യാൻ കോളേജ് ആണ് നല്ലത് എന്ന തിരിച്ചറിവ് ആണ് ഇവരിൽ പലരെയും അവിടെ എത്തിച്ചത്…
ഇങ്ങനെ ഓക്കേ ആണേലും നേരാവണ്ണം പഠിക്കാൻ വരുന്ന ടീംസും ആ കൂട്ടത്തിൽ ഉണ്ട്… ഇവന്മാർ കാണാൻ കൊള്ളാവുന്ന ടീച്ചേഴ്സിന്റെ ക്ലാസ്സിൽ ഒഴികെ ഉറക്കം ആയിരിക്കുന്ന കൊണ്ട് കൂർക്കം വലി കൊണ്ടുള്ള ശല്യം ഒഴികെ മറ്റൊന്നും അവർക്ക് ഉണ്ടാകില്ല…
