അവൾ കരയുന്ന കണ്ടു ജെറി എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയാത്ത അവസ്ഥയിൽ ആയി, അവർ തമ്മിൽ പറയുന്ന കാര്യങ്ങൾ ഒന്നും അവനു മനസിലാവുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല
“അയ്യേ… മോളെ കരയെല്ലേ…. ദേ നോക്കിയേ… എനിക്ക് ഒരു വിധ്വേഷവും ഇല്ല നിന്നോട് .. ഒന്നും ഇല്ലേലും നീ വന്നല്ലോ അത് മതി അമ്മക്ക് ”
അമ്മ അവളെ കെട്ടി പിടിച്ചു ..അമ്മയുടെ തോളിൽ കിടന്നു കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവളുടെ കരച്ചിൽ ഒക്കെ ശമിച്ചു.
“നീ എന്നിട്ട് കിരൺ നെ കണ്ടോ മോളെ ”
അമ്മ അവളെ തോളിൽ നിന്ന് പിടിച്ചു നേരെ നിർത്തി ചോദിച്ചു
“അതിന് അവൻ ട്രിപ്പിൽ അല്ലെ … കോളേജിൽ വച്ചു കണ്ടു ഇവൾ ”
ഉത്തരം പറഞ്ഞത് ജെറി ആണ്
“ആഹാ ഇവൾ അപ്പോ നിങ്ങളുടെ കോളേജിൽ ആണോ ”
“കോളേജിൽ ആണ് പക്ഷെ ഞങ്ങൾ ഇപ്പോഴാ കാണുന്നെ ന്നെ ഉള്ളൂ … ”
“പിന്നെ ഇപോ എവിടുന്ന് കിട്ടി നിനക്ക് ഇവളെ”
“അത്… അത് എന്റെ വീട്ടിൽ വന്നു അപ്പോഴ ആദ്യം കാണുന്ന തന്നെ… അമ്മ അവിടെ ഇവൾ എന്റെ കാമുകി എന്തോ ആണെന്ന് പറഞ്ഞു ഇരിപ്പുണ്ട് ”
ജെറി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു… അവളുടെ മുഖം മാറുന്നത് അവൻ കണ്ടു
“അയ്യടാ… കാമുകി.. നീ അവനെ ഒന്ന് വിളിച്ചെ ഇപോ … എപ്പോ വരും എവിടാ ന്ന് ചോദിക്ക് രണ്ടും കൂടെ”
അപ്പോഴാണ് ജെറി ഫോൺ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്
കിരൺ ന്റെ കുറെ മിസ് കോൾ അലർട്ട് വന്നു കിടക്കുന്നത് അവൻ കണ്ടു . അവൻ ഫോണും എടുത്ത് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി അവനെ വിളിച്ചു എന്നാൽ കോൾ കണക്റ്റ് ആയില്ല . അക്ഷരയുടെ നമ്പറിൽ വിളിച്ചു നോക്കി അതും കോൾ കണക്കറ്റ് ആവുന്നില്ല .
വല്ല റേഞ്ച് ഇല്ലാത്ത സ്‌തലത്ത് ആവുമെന്ന് കരുതി അവൻ ഫോൺ പോക്കറ്റിൽ ഇട്ട് അകത്തേക്ക് കയറി.
അതേ സമയം മൂന്നാറിൽ
ഐശ്വര്യ യുടെ കൂടെ കാറിൽ ഇരിക്കുകയാണ് കിരൺ , അവനു ആകെ ഇരിക്കപൊറുതി ഇല്ല
“കിരണേ നീ ഇങ്ങനെ പേടിക്കാതേ അവളെ നമുക്ക് കണ്ടുപിടിക്കാം ”
ഐശ്വര്യ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു
എന്നാൽ അവളുടെ മുഖ ഭാവവും സംസാരവും എല്ലാം അവനു സംശയം ജനിപ്പിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു
“ഐശ്വര്യ … നീ .. നീ എങ്ങനെ ഇപോ ഇവിടെ??”
“എവിടെ??? ”
അവൾ ഒരു കൂസലും ഇല്ലാതെ ചോദിച്ചു
“നീ ഇവിടെ ഇങ്ങനെ… ഇപ്പോൾ°?? നിനക്ക് അവളെ പറ്റി എന്തോ അറിയാം …. പ്ലീസ്…. അവൾ എവിടാ”
അവൾ ഒന്ന് ചിരിക്കുക മാത്രം ചെയ്തു
അത് അവന്റെ നെഞ്ചടിപിക്ക് കൂടുകയാണ് ഉണ്ടായത്
“ഐശ്വര്യ …. പ്ലീസ്… അക്ഷ…. അവൾ….അവൾ ഇല്ലാതെ എനിക്ക് പറ്റില്ല… പ്ലീസ് എവിടെ അവൾ??”
അപ്പോഴും അവൾ ഒന്നും മിണ്ടിയില്ല.
“ഐശ്വര്യ….”
അവൻ ശബ്ദം കടുപ്പിച്ചു
“അത്രക്ക് ഇഷ്ടം ആണോ നിനക്ക് അവളെ??”
അവളുടെ കൂൾ ആയിട്ടുള്ള ചോദ്യം അവനെ ആദ്യം ഒന്ന് സ്തബ്ധനാക്കി
“എന്തേ നീ ചോദിച്ചത് കേട്ടില്ലേ?? അത്രക്ക് ഇഷ്ടം ആണോ നിനക്ക് അവളെ?”
“അതേ… അതെ… അവൾ ഇല്ലേൽ ഈ കിരൺ ഇല്ല … അവളെ കാണാതെ ആയതിൽ നിനക്ക് എന്തോ ബന്ധം ഉണ്ടെന്ന് എനിക്ക് ഇപോ ഉറപ്പാണ്… ഒരു കാര്യം നീ അവളെ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യാൻ ആണ് ഉദ്ദേശ്യം എങ്കിൽ എന്നെയും കൂടെ ചെയ്‌തേക്കണം ”
അവൻ പറഞ്ഞു നിർത്തിയത് കണ്ടു ഐശ്വര്യ ഒന്ന് ചിരിച്ചു
“പ്ലീസ് ഐശ്വര്യ അവൾ എവിടെ…. നീ പറയുന്ന എന്തും ഞാൻ കേൾക്കാം അവളെ ഒന്നും ചെയ്യരുത്”
“ഓഹോ എന്തും ചെയ്യുമോ???”
“ചെയ്യാം…. പ്ലീസ് അവൾ …. എന്റെ അക്ഷ അവൾ എന്തേ??”
“എന്നാൽ എന്നെ കല്യാണം കഴിക്കുമോ???”
അവളുടെ പറച്ചിൽ അവനെ നിശബ്ദനാക്കി കളഞ്ഞു
“എന്തേ… നിന്റെ നാവ് ഇറങ്ങി പോയോ?? അക്ഷര യെ കാണിച്ചു തന്നാൽ നീ എന്നെ കല്യാണം കഴിക്കുമോ ന്ന്.?”
“ഐശ്വര്യ പ്ലീസ് ??”
അവൻ കെഞ്ചി എന്നാൽ അവൾ അപ്പോഴും ചിരിച്ചു
“നീ ഞാൻ ചോദിച്ചതിന് ഉത്തരം പറ അവളെ കാണിച്ചു തന്നാൽ എന്നെ കല്യാണം കഴിക്കാമോ??”
“ചെയ്യാം…. എന്തുവേണേൽ ചെയ്യാം…. പ്ലീസ്. .”
“ഹ ഹ ഹ …. ഈ എന്നാൽ കാണിച്ചു തരാം”
അവൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് വണ്ടി ഓടിച്ചു…
കുറച്ചു നേരം യാത്ര ചെയ്ത് അവർ ഒരു ഒഴിഞ്ഞ തേയില ഫാക്ടറിയിൽ ആണ് എത്തി ചേർന്നത് ..
ഉള്ളിലേക്ക് കാർ ഓടിച്ചു കയറ്റിയ അവൾ ഇറങ്ങി
“വ … ”
അവൾ അവനെ വിളിച്ചു.. കിരൺ മടിച്ചു മടിച്ചു പുറത്തിറങ്ങി അവളുടെ പിന്നാലെ നടന്നു… ഫോണ് നോക്കിയപ്പോൾ റേഞ്ച് കാണിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല
“നോക്കണ്ട റേഞ്ച് കിട്ടില്ല”
അവന്റെ ചെയ്തികൾ കണ്ടു അവൾ പറഞ്ഞു
“ഐശ്വര്യ നീ…. നീ ആരാണ് എന്റെ അക്ഷ എവിടെ??”
“നിന്റെ അക്ഷ യോ…. അവളെ നിന്നെ ഞാൻ കാണിച്ചു തരുന്ന വരെ അവൾ നിന്റെ അക്ഷ ഉള്ളൂ അതിനു ശേഷം നീ എന്റെ ആണ് ”
അവൾ വീണ്ടും ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു
കിരൺ നു ശെരിക്കും പൊളിഞ്ഞു വരുന്നുണ്ട് എങ്കിലും അക്ഷരയെ കാണാൻ ഉള്ള വ്യഗ്രതയിൽ അവൻ ഒന്നും മിണ്ടാതെ നടന്നു
അകത്തേക്കു കയറി മേഷിനറീസ് ഒക്കെ ഉള്ള വല്യ ഒരു ഹാളിൽ അവർ എത്തി…
ആ വലിയ ഹാളിന് ദൂരെ ആരെയോ ഒരു ചെയറിൽ കെട്ടി ഇരുത്തിയിരുന്നത് കിരൺ കണ്ടു കൂടെ ആരോ 2 പേരും നില്പുണ്ട്
രൂപം കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ അത് അക്ഷര ആണെന്ന് അവനു മനസിലായി .. അവൻ അങ്ങോട്ടെക്ക് ഓടി.
“കിരണേ…. നിൽക്ക്”
പുറകിൽ നിന്ന് ഐശ്വര്യ പറഞ്ഞു
അവൻ നിന്നില്ല
“നീ നിന്നില്ലേൽ അവൾ ഇപ്പോൾ …ഇവിടെ തീരും ”
അത് കേട്ടപ്പോൾ തന്നെ അവൻ നിന്നു. ഐശ്വര്യ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു വരുന്നുണ്ട് . അപ്പോൾ കിരൺ ബോധം ഇല്ലാതെ അക്ഷരയെ ഇരുത്തിയിരിക്കുന്ന കസേരക്ക് സൈഡിൽ നിൽകുന്ന ആളെ കണ്ടു .
അവന്റെ മുഖത്തേക്ക് ദേഷ്യം ഇരച്ചു വന്നു
“ഹരി…”
അവന്റെ വായിൽ നിന്നും ആ പേര് വന്നു
അക്ഷര ബോധം മറഞ്ഞു ഇരിക്കുകയാണ് കസേരയിൽ അവളെ കെട്ടി വെച്ചിരിക്കുന്നു. ഹരി അവനെ കണ്ടു ക്രൂരമായി ചിരിക്കുന്നുണ്ട്
“നീ….. നീ……”
കിരൺ മുന്നോട്ട് നടക്കാൻ ആഞ്ഞു
“കിരണേ…. നിൽക്കുന്നതാണ് നിനക്ക് നല്ലത് ഇല്ലേൽ അവളെ നീ ഇനി കാണില്ല”
ഐശ്വര്യ വീണ്ടും പറഞ്ഞു
” ഐശ്വര്യ.. ഇവൻ… ഇവൻ”
കിരൺ ചാടി കൊണ്ട് വന്നു
“എന്തേ …??? അവനു? ”
അവൾ അവന്റെ മുന്നിൽ കേറി നിന്നു
“ഇവൻ… അവളെ… എന്റെ അക്ഷ”
“അവൻ എന്തിനാ അവളുടെ അടുത്ത് നിൽകുന്നേ ന്ന് അറിയാമോ??”
“എ… എന്തിനാ…”
“അവളെ കൊല്ലാൻ…”
“ഐശ്വര്യ…..”
കിരൺ ഞെട്ടി…
“എന്താ… കൊല്ലട്ടെ??”
അവൾ വീണ്ടും ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ചോദിച്ചു
” നീ… നീ എന്തൊക്കെ ആണ് പറയുന്നേ.. അവളെ കൊന്നാൽ പിന്നെ ഞാൻ ഉണ്ടാവില്ല ”
“ഹ അതെങ്ങനെ ശരിയാവും??.. അപ്പോ നമുക്ക് കല്യാണം കഴിക്കണ്ടേ??”
“ഐശ്വര്യ….”
അവൻ ഉച്ചത്തിൽ വിളിച്ചു
എന്നാൽ അവൾ അവനെ മൈൻഡ് ചെയ്യാതെ മുന്നോട്ട് നടന്നു .. ഹരിയുടെ മുന്നിൽ വന്നവൾ നിന്നു.
“ഹരി നിന്നോട് പറഞ്ഞ കാര്യം നീ ചെയ്ത് കഴിഞ്ഞു ok അല്ലെ??”
അവൾ ഹരിയോട് ചോദിച്ചു
” അപ്പോ??? ഇവളെ?? ഇവളെ കൊല്ലണ്ടെ??”
” ഹ ഹ ആര് … നീയോ??? ”
“പിന്നെ”
കിരൺ അവരുടെ വർത്തമാനം കേട്ട് ഒന്നും മനസ്സിലാവാതെ നില്കുകയാണ്
