ഉഷേ ഈ സംസാരം ഇവിടെ നിർത്താം.. ദാ ഇവളെ കണ്ടോ…
തുളസിയുടെ കൈ പിടിച്ചു അവരുടെ മുന്നിൽ നിർത്തി കല്യാണി.
എന്റെ മോളു ആണ്.. അല്ല ഞങ്ങളുടെ മോളു ആണ്. അതായത് എന്റെ മോൻ കൃഷ്ണ മാധവ് കല്യാണം കഴിക്കാൻ പോകുന്ന കുട്ടി.
അതു കെട്ടു എല്ലാരിലും ഒരു ഞെട്ടൽ ഉണ്ടായി.
ഓഹോ അപ്പോൾ എല്ലാം തീരുമാനിച്ചു ഉറപ്പിച്ചു അല്ലെ… അതും പറഞ്ഞു അവർ എണിറ്റു പോയി.
എന്തു പണിയാ അമ്മേ ഇതു.. എല്ലാരും അറിഞ്ഞു..
അതിനു എന്നാ മോളെ എന്തായാലും എല്ലാരും അറിയും…. അതു ഇങ്ങനെ ആയി അത്രേ ഉള്ളു… പിന്നെ ആ ആലോചന മുറുകിയാൽ ശെരിയാവില്ല എന്റെ ഒരേ ഒരു ആങ്ങളയുടെ മോളാ….
എന്തിനാ അമ്മേ ആ…
പറഞ്ഞു മുഴുവിപ്പിക്കാനായില്ല അപ്പോളേക്കും കല്യാണി അവളുടെ വാ മൂടി.
ആ സംസാരം വേണ്ട. നീ എന്റെ മോളാ. എന്റെ കുട്ടിയെ അല്ലാതെ ആരെയാ കണ്ണന് കൊടുക്കുക. ദൈവം പോലും പൊറുക്കില്ല.
വൈകുന്നേരം പതിവ് പോലെ പൂജക്കായി എല്ലാരും ഒത്തുകുടി.
തുളസിയും, അച്ചുവും സംസാരിച്ചു നിൽക്കുക ആയിരുന്നു. കല്യാണി അമ്മയും കൂടെ ഉണ്ട് അതിരയും വന്നിരുന്നു.
കൃഷ്ണയുടെ അപ്പച്ചി ഉഷ കല്യാണിയുടെ അടുത്ത് വന്നു…
കല്യാണി……..
എന്താ ഉഷേച്ചി… അവരുടെ വിളിയിലെ കടുപ്പവും… ആ നോട്ടവും അത്ര പന്തിയല്ല എന്ന് തോന്നി…
കല്യാണി എന്നാ വിളി അവിടെ ഉള്ള എല്ലാരുടെ നോട്ടവും ഉഷയിലെക്കു നോക്കത്തക്ക വിധത്തിൽ ആയിരുന്നു…
എന്താ എന്താ പ്രശ്നം ചേച്ചി…
നീ ഒരു രണ്ടാം കെട്ടു കാരിയെ ആണോ നമ്മുടെ കണ്ണന്റെ തലയിൽ വെച്ചുകെട്ടാൻ നോക്കുന്നേ….
ആ ചോദ്യം തുളസിയെയും അവളെ സ്നേഹിക്കുന്നവുരുടേയും ഹൃദയത്തിൽ ആണ് മുറിവേപ്പിച്ചതു..
കല്യാണിയമ്മ തുളസിയെ നോക്കി…
അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞോഴുകി…..തല താഴ്ത്തി നിക്കുന്നു. ഒരു ആശ്രയത്തിനു എന്ന പോലെ അച്ചുനെ മുറുകെ പിടിച്ചു നിക്കുകയാണ് അവൾ….
ചേച്ചി നമുക്കു പിന്നെ സംസാരിക്കാം…. അതിനു പറ്റിയ സാഹചര്യം അല്ല ഇവിടെ..
ഒന്നും ഇല്ല എല്ലാരും അറിയട്ടെ…. രണ്ടാം കെട്ടുകാരി.. അതും പ്രായത്തിനു മൂത്തതു… ചോദിക്കാനും പറയാനും ആരുമില്ല…. എന്തു കണ്ടിട്ടാ കല്യാണി ഇവളെ നമ്മുട കണ്ണന് ആലോചിച്ചതു…
ഇതു കെട്ടു തുളസി താഴേക്കു ഇരുന്നു പൊട്ടി കരഞ്ഞു….
മാധവന്റെ ചേട്ടൻ ആപ്പോൾ ഇടക്ക് കേറി…
ഉഷേ നിർത്തു എന്താ ഈ പറയണേ എന്നു വിചാരം ഉണ്ടോ… എവിടെ നിന്നാ ഈ പറയണേ എന്ന് അറിയുമോ.. പൂജ തുടങ്ങാറായി ഈ ഒരു സംസാരം വേണ്ട….
ചേട്ടൻ ഒന്ന് മിണ്ടാത് ഇരുന്നേ….. എന്റെ മോളെക്കാൾ എന്തു മഹിമയാണ് ഈ ആരും ഇല്ലാത്ത രണ്ടാം കെട്ടുകാരിക്കു ഉള്ളത് എന്ന് എനിക്ക് അറിയണം..
ചേച്ചി ഇനി ഒരു അക്ഷരം എന്റെ മോളെ കുറിച്ച് പറയല്ല്……. ആ ശബ്ദം അത്ര കഠിനമായിരുന്നു…
എന്റെ മോനു കുറച്ചു നാൾ മുമ്പ് നിങ്ങൾ ഒക്കെ ഒരു പട്ടം ചാർത്തികൊടുത്തിരുന്നു…. ഓർമ്മയുണ്ടോ…..
“പ്രാന്തൻ കണ്ണൻ ”
സ്വന്തം കുടപ്പിറപ്പു കണ്മുന്നിൽ ഇല്ലാതായപ്പോൾ എന്റെ കുഞ്ഞിന്റെ മനസ് ഒന്ന് ഇടാറി………
തിരിഞ്ഞു നോക്കിട്ടുണ്ടോ നിങ്ങൾ…. അവൻ ഈ വീട്ടിൽ നാലു ചുമരിനുള്ളിൽ ഒതുങ്ങിയപ്പോൾ അന്വേഷിച്ചിട്ടുണ്ടോ നിങ്ങൾ എന്റെ കുട്ടിയെ….
അത്ര ഭയാനകം ആയിരുന്നു കല്യാണി അമ്മയുടെ അവസ്ഥ….ആ മാതൃശക്തിക്കു മുൻപിൽ എല്ലാരുടെയും തലതാഴ്ന്നു.
കല്യാണി തുളസിയുടെ മുന്നിൽ ചെന്ന് നിന്നു അവളെ തോളിൽ പൊക്കി എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു.
അമ്മേ എന്ന് പറഞ്ഞു ആ നെഞ്ചിൽ അള്ളി പിടിച്ചു കരഞ്ഞു അവൾ…
കുറച്ചു നേരം അവളുടെ മുടിയിൽ തഴുകി അവൾ ഒന്ന് നോർമൽ ആയപ്പോൾ, അവളെ അടർത്തി മാറ്റി ആ കൈയിൽ പിടിച്ചു ഉഷയുടെ മുൻപിൽ നിർത്തി..
നിങ്ങൾ പറഞ്ഞില്ലേ രണ്ടാം കെട്ടുകാരിഎന്ന്… നിങ്ങൾ പറഞ്ഞില്ലേ അനാഥയെന്ന്.. നിങ്ങൾ ചോദിച്ചു ഇല്ലേ ഇവൾക്ക് എന്താ പ്രേത്യേകതയെന്ന്…..
അതിനു ഒരു ഉത്തരമേ ഉള്ളു… പ്രാന്തൻ എന്ന് മുദ്ര കുത്തിയ എന്റെ മകനും നിങ്ങൾ ഇന്ന് കല്യാണ ആലോചനയുമായി വന്നില്ലേ അതിനു അവനെ പ്രാപ്തതൻ ആക്കിയതു എന്റെ മോളാ… എന്റെ ഈ പൊന്നുമോൾ…….
ആ അവൾക്കു അല്ലാതെ ആർക്കാ ഞാൻ എന്റെ കുട്ടിയെ കൊടുക്കുക.. തുളസിയെ ചേർത്ത് നിർത്തി കല്യാണി പറഞ്ഞു….
പിന്നെ അവൾ അനാഥയല്ല മാധവന്റെയും, കല്യാണിയുടെയും മകൾ ആണ് ഞങ്ങളെ അങ്ങികരിക്കുന്നവർ ഞങ്ങളുടെ മകളെയും അങ്ങികരിക്കണം.
ആകെ മനസ് തകർന്ന തുളസി കല്യാണിയെ ഒന്ന് നോക്കി…… അവൾ തിരിഞ്ഞു ഓടി…………..
തുളസി…. മോളെ…. തുളസി നിക്ക് മോളെ…
ആ വിളികളെ ഒന്നും അവളെ പിടിച്ചു നിർത്താനായില്ല.. മനസ് തകർന്നു നിന്ന അവൾ തന്റെ ചുറ്റും നടക്കുന്നത് ഒന്നും അറിയാതെ ഓടി…
ഓടി ചെന്ന് എങ്ങോ ഇടിച്ചു… ഒരു വേള മുഖമുയർത്തി നോക്കി അവൾ..
ആരുടെ സാമിഭ്യമം ആണോ താൻ ആഗ്രഹിച്ചതു, ആരുടെ താങ്ങു ആണോ താൻ കൊതിച്ചതു ആ നെഞ്ചു പറ്റിയാണ് താൻ ഇപ്പോൾ നിക്കുന്നത് എന്നത് അവൾക്കു ഒരു ആശ്വാസമായി….
കൃഷ്ണയെ ഒന്ന് നോക്കി അവൾ അവനെ ചുറ്റി പിടിച്ചു ആർത്തു കരഞ്ഞു….
ഈ ബഹളം എല്ലാം കേട്ട് വന്നതായിരുന്നു അവൻ. തന്റെ പ്രാണൻ അനുഭവിച്ച വിഷമം കണ്ടു വന്റെ കണ്ണും നിറഞ്ഞു.
അവളെ തന്റെ നെഞ്ചോട് അടുപ്പിച്ചു അവൻ…..
അവളുടെ കൈ പിടിച്ചു നടന്നു
കല്യാണി അമ്മയുടെ അടുത്ത് എത്തി…. ബഹളം കേട്ട് മാധവനും അപ്പോൾ എത്തിരുന്നു…
അവരുടെ അടുത്ത് എത്തി അവരെ നോക്കിനിന്നു…. ദീർക്ക ശ്വാസം വിട്ട് അവൻ സംസാരിച്ചു.
ഞാൻ ഇപ്പോൾ ചെയ്യാൻ പോകുന്ന കാര്യം ഒരു തെറ്റായി എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല. എന്റെ ഈ ആഗ്രഹം നിങ്ങളെ ആണ് ആദ്യം അറിച്ചതു.. നിങ്ങളുടെ രണ്ടു ആളുടെ പ്രാർത്ഥന മാത്രം മതി എനിക്ക്…….
അവൻ അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു ക്ഷേത്ര നടയുടെ മുന്നിൽ നിർത്തി…. ദേവി സന്നിധിയിൽ സമർപ്പിച്ച മഞ്ഞ ചരടിൽ കോർത്ത സ്വർണ താലിയിൽ ഒന്ന് എടുത്തു അച്ചുനെ നോക്കി… അവൾ ഒരു ചിരിയോടെ തുളസിയുടെ പിറകിൽ വന്നു നിന്നു മുടി പൊക്കി പിടിച്ചു. അവൻ മാധവനെയും, കല്യാണിയെയും നോക്കി, ഒരു നറു ചിരി അവനു നൽകി. അതു മാത്രം മതിയായിരുന്നു അവനു ദേവിയെ നോക്കി പ്രാർത്ഥിച്ചു കല്യാണിയെ നോക്കി.
കെട്ടി കോട്ടെ ഞാൻ……
അവൾ ഒരു വല്ലാത്ത ആദരവോടെ കൃഷ്ണയെ നോക്കി.
ആ മവുനം അവളുടെ സമ്മതമായി കണ്ടു അവൻ അവളുടെ കഴുത്തിൽ താലി ചാർത്തി………
ആ സമയം തന്നെ പൂജ കഴിഞ്ഞു ദേവി നട തുറന്നു.. ആയിരം കൊടി പ്രഭ ചൊരിഞ്ഞു കുടുംബ പരദേവതാ അനുഗ്രഹം ചൊരിഞ്ഞു…..
മണ്ഡപത്തിലെ താലത്തിൽ നിന്ന് സിന്ദുരം എടുത്തു അവളുടെ സീമന്തരെഖയിൽ ചാർത്തി.
ആ സമയം കൈകൾ കുപ്പി കണ്ണുകൾ അടച്ചു പ്രാർത്ഥിച്ചു കല്യാണി..
കണ്ണു തുറന്നു നോക്കുമ്പോൾ പ്രണയത്തോടെ തന്നെ നോക്കുന്ന തന്റെ ജീവന്റെ പാതി……
അവളുടെ കവിൾ തന്റെ രണ്ടു കൈകളിലും കോരിയടുത്ത് ആ നെറ്റിയിൽ മുത്തം വെച്ചു അവൻ.
