ഇത് ഒരു അമ്മയുടെയും മകന്റെയും സ്നേഹത്തിന്റെയും കല്യാണത്തിന്റെയും കഥയാണ്. ബാംഗ്ലൂരിൽ ആണ് ഞാനും മമ്മിയും പപ്പായും ജീവിക്കുന്നത്
എന്റെ പേര് എഡ്ഗർ വില്യം എനിക്ക് ഒരു 21 വയസ്സ് ഉണ്ട്. ഇപ്പോൾ പഠിത്തം തീരാറായി
എന്റെ മമ്മിയുടെ പേര് ജെസ്സിക്കാ വില്യം . മമ്മി ഒരു ഫാഷൻ ഡിസൈനർ ആണ്
എന്റെ പപ്പാ വില്യം ഒരു ബിസിനസുകാരൻ ആണ്.
കുറച്ചു വർഷം മുമ്പ് ഞങ്ങൾ കേരത്തിൽ ആയിരുന്നു. ഒരു പേരുകേട്ട തറവാടാണ് ഞങ്ങളുടെ ഇല്ലിത്തറ.വളരെ സന്തോഷത്തോടെയാണ് ഞങ്ങളും മറ്റു ബന്ധുക്കളും താമസിച്ചിരുന്നത്. പക്ഷെ എല്ലാ പ്രശ്നങ്ങളും തുടങ്ങിയത് അപ്പാന്റെ മരിച്ചപ്പോൾ തൊട്ട് ആണ്. അപ്പാപ്പൻ മരിച്ചപ്പോൾ എല്ലാവരുടെയും കണ്ണ് സ്വത്തുക്കളിൽ ആയിരുന്നു. എല്ലാവർക്കും ഉള്ളത് അപ്പാപ്പൻ നേരത്തെ എഴുതിവെച്ചിരുന്നു. അതിൽ കൂടുതൽ കിട്ടിയത് എന്റെ പപ്പാക്ക് ആയിരുന്നു അത് മറ്റു ബന്ധുക്കൾക്ക് അത്ര പിടിച്ചില്ല.കാരണം മറ്റ് ഒന്നും അല്ല എല്ലാവരും കപട സ്നേഹം നടിച്ചപ്പോൾ പപ്പായും മമ്മിയും യഥാർത്ഥ സ്നേഹം മരിക്കുവോളം അപ്പാപ്പന് നൽകി. മറ്റ് ബന്ധുക്കൾ അതും പറഞ്ഞ് കോടതിയിൽ പോയപ്പോൾ അവിടെയും പപ്പക്ക് ആയിരുന്നു വിജയം. ആ കേസ് കഴിഞ്ഞതിൽ പിന്നെ അവർ പപ്പയെ ഒറ്റപ്പെടുത്താൻ തുടങ്ങി. അങ്ങനെ എല്ലാ ബന്ധവും ഉപേക്ഷിച്ച് ഞങ്ങൾ ബാംഗ്ലൂരിൽ എത്തി ഇവിടെ എത്തിയിട്ട് ഒരു പത്ത് വർഷം കഴിഞ്ഞു ഈ പത്ത് വർഷം ഉള്ള പപ്പായുടെ വളർച്ച അവരെ പിന്നെയും നിരാശപ്പെടുത്തി. അങ്ങനെ ഇപ്പോൾ സന്തോഷത്തോടെയാണ് ഞങ്ങൾ ജീവിക്കുന്നത്
ആദ്യമായി ബാംഗ്ലൂരിൽ വന്നപ്പോൾ ഞങ്ങൾ മൂന്നു പേരും ഒരുമിച്ചു ഇരുന്ന് ഇനിയുള്ള ജീവിതത്തെ പറ്റി പറഞ്ഞു
വില്യം -ജെസ്സി മോനെ ഞാൻ ഇനി പറയാൻ പോകുന്ന കാര്യം ശരിക്കും ശ്രെദ്ധിക്കണം
ഞാനും മമ്മിയും പപ്പാ പറയുന്നത് ശ്രെദ്ധിച്ചു
വില്യം -ഇന്ന് തൊട്ട് ഇതാണ് നമ്മുടെ ലോകം.നമ്മൾ മൂന്നു പേര് മാത്രം മതി.എന്റെ മരണത്തിൽ പോലും അവരെ വിളിക്കരുത്
ജെസ്സി -നിങ്ങൾ അങ്ങനെ ഒന്നും പറയല്ലേ
വില്യം -നീ ഒന്നും മിണ്ടാണ്ട ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു കഴിഞ്ഞു.മോനെ നിനക്ക് പപ്പാ പറഞ്ഞത് മനസ്സില്ലയോ
എഡ്ഗർ -ഉവ്വ പപ്പാ
വില്യം -പിന്നെ ഒരു കാര്യം നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ ഇന്ന് തൊട്ട് ഫുൾ ഫ്രീഡം ആണ്. ആർക്ക് വേണമെങ്കിലും ഇഷ്ടം ഉള്ളത് ചെയ്യാം
ജെസ്സി -അപ്പോൾ ഞാൻ ഒരു ജോലി നോക്കിക്കോട്ടേ
വില്യം -അതിന്റെ ആവിശ്യം ഉണ്ടോ
ജെസ്സി -ദേ ഇച്ചായാ പറഞ്ഞത് മാറ്റി പറയല്ലേ
വില്യം -അത് നീ ജോലി ചെയ്യത് കഷ്ടപ്പെടണ്ട എന്ന് വെച്ച് പറഞ്ഞതാ
ജെസ്സി -നിങ്ങൾ നാളെ തൊട്ട് ബിസ്സിനെസ്സ് കാര്യത്തിന് പോവും പിന്നെ ഇവൻ പഠിക്കാനും പോവും. ഞാൻ ഇവിടെ ആരും മിണ്ടാൻ ഇല്ലാതെ
മമ്മി ചെറുതായി വിഷമിക്കാൻ തുടങ്ങി
വില്യം -ശെരി നിനക്ക് ഇഷ്ടം ഉള്ളത് ചെയ്യ്തോ
ജെസ്സി -അത് മതി
വില്യം -പിന്നെ എന്ത് പ്രശ്നം ഈ കുടുബത്ത് നടന്നാലും നമ്മൾ തന്നെ അത് തീർക്കണം
എഡ്ഗർ -ശെരി പപ്പാ
അങ്ങനെ ഭക്ഷണം കഴിച്ച് ഞാൻ പോയി കിടന്നു അവർ പിന്നെയും സംസാരം തുടർന്നു. വില്യം കുറച്ചു കരഞ്ഞു കൊണ്ട്
വില്യം -എന്നാലും എന്റെ സ്വന്തം ചേച്ചിയും ചേട്ടനും എന്നെ വെറുത്താലോടി
ജെസ്സി -ആ ബെസ്റ്റ് ഇത്രയും നേരം നല്ല ഡയലോഗ് അടി ആയിരുന്നല്ലോ
വില്യം -ഇപ്പോ ഞാനും നിന്നെ പോലെ അനാഥയായില്ലേ
(അത് പറയാൻ ഞാൻ മറന്നു എന്റെ മമ്മി ഒരു അനാഥയാണ്. പണ്ട് അപ്പാപ്പൻ നോക്കി നടത്തിയ അനാഥലയത്തിൽ വളർന്നത് ആണ് മമ്മി. ചെറുപ്പം തൊട്ട് മമ്മിയെ അപ്പാപ്പൻ കാണുന്നത് ആണ് മമ്മി പഠിക്കാൻ മിടുക്കി ആയതും അപ്പാപ്പന്റെ സ്നേഹം കൂട്ടി. മമ്മി വളർന്നപ്പോൾ പപ്പായോട് മമ്മിയെ കെട്ടാൻ പറഞ്ഞു പപ്പാ അത് സ്നേഹത്തോടെ സമ്മതിച്ചു. അത് കൊണ്ട് ഒക്കെയാണ് അപ്പാപ്പന് പപ്പായോട് സ്നേഹ കൂടുതൽ)
പപ്പായുടെ ആ വാക്കുക്കൾ കേട്ട് മമ്മി കരയാൻ തുടങ്ങി
ജെസ്സി -ഞാൻ എങ്ങനെയാ മനുഷ്യ അനാഥയാവുന്നെ എനിക്ക് നിങ്ങളും ഒരു മകനും ഇല്ലേ. ഇച്ചായന് ഞങ്ങൾ ഉണ്ട് മരണം വരെ
വില്യം -അത് എനിക്ക് അറിയാമെടി
ജെസ്സി -ഇത് ആവട്ടെ അവർക്ക് വേണ്ടി നമ്മൾ കരയുന്ന അവസാനത്തെ കണ്ണീർ
വില്യം -അതെ അവർ നമ്മുടെ ജീവിതത്തിൽ നിന്ന് പോയ പോലെ നമ്മുടെ മനസ്സിന്നും പോണം
അങ്ങനെ കുറച്ചു നാൾ കടന്നു പോയി.ഒരു ഞങ്ങളെ അതിശയിപ്പിക്കുന്ന ആ കാഴ്ച കണ്ടു. മമ്മി ഒരു ചെറിയ ബ്ലാക് കളർ മിനി സ്‌ക്കർട്ട് ഇട്ടു വന്നു. മുട്ടു വരെ അതിന് ഇറക്കം ഉള്ളു പിന്നെ അത് ഒരു സ്ലീവ് ലെസ്സ് സ്‌ക്കർട്ട് ആണ്. അതിന് അനുസരിച്ചു രോമം എല്ലാം കളഞ്ഞ് ആണ് വന്നിരിക്കുന്നത്
ജെസ്സി -എങ്ങനെ ഉണ്ട് ഇച്ചായാ എങ്ങനെ ഉണ്ട് എഡി
വില്യം -നിനക്ക് എന്താ പറ്റിയെ
എഡ്ഗർ -ഇപ്പൊ കാണാൻ നടിമാരെ പോൽ ഉണ്ട്
വില്യം -നീ ഓരോന്ന് പറയ്‌ അത് മതി ഇവൾക്ക്
ജെസ്സി -എന്റെ ഇച്ചായാ ഇതൊക്കെ ഇപ്പോഴത്തെ പെണ്ണുങ്ങൾ ഇടുന്നത് അല്ലെ
വില്യം -അത് ശരിയാ സമ്മതിച്ചു
ജെസ്സി -ഒരു ഫാഷൻ ഡിസൈനർ ആയാ ഞാൻ എങ്ങനെ സാരീ ഉടുത്ത് നടക്കും
വില്യം -അതിനെന്താ
ജെസ്സി -ഞാൻ ഇങ്ങനെ അപ്ഡേറ്റഡ് ആയാൽ അല്ലെ ക്ലയന്റ് കൂടു
വില്യം -നീ എന്ത് വേണം എങ്കിലും ചെയ്യ്
അതിൽ പിന്നെ മമ്മിയുടെ ഡ്രെസ്സിന്റെ കാര്യത്തിൽ ഒരു ചർച്ച ഉണ്ടായിട്ടില്ല. മമ്മി സാരീ പൂർണ്ണമായും ഉപേക്ഷിച്ചു.അങ്ങനെ എന്റെ പഠിത്തം ഒക്കെ തീർന്നു. എന്നെ ബിസിനസ്‌ പഠിപ്പിക്കാൻ ആയി പപ്പാ പുറത്തേക്ക് അയിച്ചു. പുതിയ സ്ഥലത്ത് പുതിയ ചുറ്റുപാടിൽ ജീവിതം തുടങ്ങി.
അങ്ങനെ ഒന്ന് രണ്ടു വർഷം കഴിഞ്ഞ് എല്ലാം പഠിച്ച് എഡ്ഗർ തിരിച്ചു വന്നു. വില്യം ബിസിനസ്‌ കാര്യങ്ങൾ മകനെ ഏല്പിച്ചു. വളരെ സന്തോഷം നിറഞ്ഞ നാളുകൾ ആയിരുന്നു അത്. പക്ഷെ എല്ലാം നശിച്ചത് പെട്ടന്ന് ആയിരുന്നു. ഒരു ദിവസം വില്യമിന് നെഞ്ച് വേദന വന്നു ജെസ്സിയുടെ കണ്ണ് മുന്നിൽ വെച്ച് തന്നെ അത് സംഭവിച്ചു. ഒരു ചിത്രശലഭം പിടഞ്ഞു മരിക്കും പോലെ വില്യം ഈ ലോകത്തോട് വീട പറഞ്ഞു.ആ കാഴ്ച ജെസ്സിയുടെ മനസ്സിക്കനിലയെ തന്നെ വലുതായി ബാധിച്ചു വില്യാമിന്റെ മരണത്തിൽ പങ്ക് ചേരാൻ ബന്ധുക്കൾ ആരും വന്നില്ല. അങ്ങനെ സംസ്കാരം ഒക്കെ കഴിഞ്ഞു അവർ പഴയ ജീവിതത്തിൽ എത്തി.
വില്യാമിന്റെ മരണത്തിനു ശേഷം ജെസ്സി ആരോടും മിണ്ടാതെയായി പിന്നെ എഡ്ഗറിനെ പോലും തിരിച്ച് അറിയാതെയായി . മമ്മിയുടെ ഈ മാറ്റം എഡ്ഗറിനെ വല്ലാതെ വിഷമിപ്പിച്ചു. അവൻ കൂട്ടുകാരോട് അവന്റെ അവസ്ഥ പറഞ്ഞു
എഡ്ഗർ -എടാ മമ്മിയുടെ കാര്യം ഓർത്ത് എനിക്ക് മനസ്സമാധാനം ഇല്ല
കൂട്ടുകാരൻ 1 -എടാ നീ വിഷമിക്കല്ലേ ഈ സാഹചര്യം എല്ലാവർക്കും ഉണ്ടാവും
കൂട്ടുകാരാൻ 2-നീ മമ്മിയോട് ഒന്ന് തുറന്നു സംസാരിക്ക്
