താന്‍ ഇന്നലെ രാത്രി ആളിനെ കൊണ്ട് ഇക്കരവിട്ടകാര്യവും മറ്റും രവി ചാക്കോച്ചനോടും വിശദീകരിച്ചു.
”ചതിച്ചോ… രമ അവിടുള്ളോണ്ടല്ലേ അവള് തുണിയലക്കണതും മുറ്റമടിക്കണതും കാണാനായിട്ട് ചായകുടിക്കാനെന്ന മട്ടില്‍ ഇവിടെ ആള് കൂടണത്… എങ്ങാണ്ടൂന്ന് വന്നവന്‍ രമയേയും അടിച്ചോണ്ട് പോയോ ഈശോയേ….” ചാക്കോ നെഞ്ചത്ത് കൈവെച്ചു.
”വന്നേ വന്നേ നമുക്കൊന്ന് നോക്കാം… ഇനി അവന്‍ കൊന്നിട്ടേച്ച് വല്ലോം പോയേക്കുവാണോന്ന്…” പ്രഭാകരന്‍ മരത്തടികൊണ്ടുള്ള രമയുടെ ഗേറ്റ് പൊക്കിമാറ്റിവെച്ചിട്ട് മുറ്റത്തേക്ക് കയറി.
”സൂക്ഷിക്കണേ… വിരലടയാള വിദഗ്ദ്ധര്‍ വന്നാല്‍ നിങ്ങള് കുടുങ്ങത്തേയുള്ളൂ…”
പിന്നില്‍ നിന്ന് രവി വിളിച്ചുപറഞ്ഞു.
”ഞാനൂടെ വരാം… ഇത്രനാളും ചായക്കട ഇവിടെ നടത്തിയിട്ടും ഈ മുറ്റത്തൊന്ന് കാല്കുത്താന്‍ പറ്റീട്ടില്ല…” ചാക്കോയും മുറ്റത്തേക്ക് കയറി.
”മുറ്റത്തെന്തിനാ കാല് കുത്തണേ അച്ചായന്റെ കണ്ണെപ്പോഴും ആ മുറ്റത്തുണ്ടല്ലോ…” രവി പിന്നില്‍ നിന്ന് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.
”എന്താരവിയണ്ണാ അവിടെ…” പത്രം ഇടുന്ന ഗോപകുമാര്‍ ആയിരുന്നു. സൈക്കിളില്‍ ഒരുകാല്‍ താഴെകുത്തി നിന്നാണ് അവനത് ചോദിച്ചത്.
”കൊച്ചുപിള്ളേരൊന്നും അറിയണ്ട കാര്യമല്ല… പോടാ പോടാ…”
”ഞാന്‍ കൊച്ചല്ല. ഞാന്‍ പ്ലസ്ടു കഴിഞ്ഞ് എന്താ പ്രശ്‌നം രമയക്ക ആത്മഹത്യ ചെയ്‌തോ…”
”അല്ല കൊന്ന്… പോടാ പോടാ…അവന്റെയൊരു രമയക്ക…” രവി ഗോപകുമാറിന് നേരെ കയ്യോങ്ങി.
ഗോപകുമാര്‍ സൈക്കിള്‍ ആഞ്ഞ് ചവുട്ടി അവിടെനിന്ന് രക്ഷപ്പെട്ടു.
രമയുടെ വീടിന് ചുറ്റും നടന്ന് പ്രഭാകരനും ചാക്കോയും അവരുടെ ചായിപ്പിലെത്തി.
”അകത്തൂന്ന് അനക്കമൊന്നും കേള്‍ക്കുന്നില്ലല്ലോ ചാക്കോയേ…”
”ആരേലും ഊക്കിയിട്ട് ബോധം കെടുത്തിയതാണോ…”
”ങാ… ശരിയാ ചെലപ്പം കോത്തിലടിച്ചാല്‍ ബോധം കെടും…” പ്രഭാകരന്‍ പറഞ്ഞു.
”ഛീ നിങ്ങള് രാവിലെതന്നെ ഇങ്ങനെ കൊതം എന്നൊന്നും പറയാതേ… മ്‌ളേച്ചന്‍”
”രമേടെ കൊതം നോക്കിയിരുന്ന് ചായ അടിക്കാമെങ്കില്‍ ഞാന്‍ കൊതം എന്ന് പറയുന്നതില്‍ എന്ത് തെറ്റാ ചാക്കോയേ… പറ… പറ…”
”ചായ അല്ലേ അടിക്കുന്നത്… അല്ലാതെ വാണം ഒന്നുമല്ലല്ലോ… ” ചാക്കോയും
വിട്ടുകൊടുത്തില്ല.
ഈ സമയം ചായിപ്പിലെ അയവള്ളിയില്‍ കിടന്ന രമയുടെ ബ്രായും ഷഡ്ഡിയും പ്രഭാകരന്‍ കയ്യിലെടുത്തു.
”ചാക്കോ ഇങ്ങോട്ട് നോക്ക്…. ഈ ബ്രാ എത്ര കാണും അളവ്…”
”ഇതൊരു നാല്‍പ്പതിരണ്ട്…അല്ലേലും രമേടെ മൊലയിടുക്ക് തന്നെ മത്തങ്ങാപോലെ ചാടി നില്‍ക്കുവല്ലേ…”
”ഓഹോ… ചായയില്‍ കടുപ്പം കുറഞ്ഞാലെന്താ കൂടിയാലെന്താ… ചാക്കോയിക്ക് രമേടെ മൊലയളവ് കിറുകിത്യമായിട്ടറിയാം അല്ലേ…”
”എന്റെ പ്രഭാകരാ താനൊന്ന് പതുക്കെ പറ ആരേലും കേള്‍ക്കും…താനാ തുണിയൊക്കെ അവിടിട്…” ചാക്കോ ദേഷ്യപ്പെട്ടു.
”ദാ…ദാ ഇത് കണ്ടോ… എടോ ഈ ഷഡ്ഡിയിലോട്ട് നോക്ക്… ഇവിടാ രമയുടെ പൂറ് കൃത്യായി ഉരഞ്ഞ് കിടക്കുന്നത്…” പ്രഭാകരന്‍ വിട്ടില്ല.
”എന്നാല്‍ താനവിട് ഒരു നക്ക് കൊടുക്ക് അല്ലപിന്നെ…” ചാക്കോ ദേഷ്യത്തില്‍ ഗേറ്റിനടുത്തേക്ക് നടന്നു.
”വല്ലോം കിട്ടിയോ ചാക്കോച്ചാ…” രവി ചോദിച്ചു.
”അനക്കമൊന്നുമില്ല, ഒന്നുകില്‍ ഒളിച്ചോട്ടം അല്ലെങ്കില്‍ കൊലപാതകം… ” പിന്നില്‍ കൈകെട്ടി നിന്ന് ചാക്കോ പറഞ്ഞു.
തെക്കുനിന്ന് വഴിയിറങ്ങി മൂന്നാല് പേര് നടന്നു വന്നു.
”ശരിയാ എന്തോ നടന്നിട്ടുണ്ട്….”’ അവരുടെ നടത്തം ഓട്ടമായി മാറി…
”ആ ചാക്കോച്ചനോ… എപ്പഴാ ആരാ കൊന്നേ അതോ സ്വയം ചത്തതാണേതാണോ”’ വന്നവരില്‍ ഒരാള്‍ ചോദിച്ചു.
”നിങ്ങളെങ്ങനറിഞ്ഞു…” രവി അവരോട് ചോദിച്ചു.
”അത് ഞങ്ങളറിഞ്ഞു… പോലീസിനെ വിളിക്കണ്ടേ ആരാ ആദ്യം കണ്ടത്…”
”കാണാന്‍ കതക് തുറന്നിട്ട് വേണ്ടേ…” പ്രഭാകരന്‍ പറഞ്ഞു.
ഇടവഴിയിറങ്ങി കൂടുതല്‍ ആളുകള്‍ വരാന്‍ തുടങ്ങി. രവി നേരെ വള്ളത്തിനടുത്തേക്ക് പോയി. ആള്‍ക്കൂട്ടം കൂടി കൂടി വന്നു. രമയുടെ വീടിന് മുന്നിലെ ആള്‍ക്കൂട്ടത്തിന്റെ കാര്യം വള്ളത്തിലിരുന്നവരും ചര്‍ച്ച ചെയ്തു.
”കൊലപാതകം തന്നെയാവും എന്ന് ഒരു യാത്രക്കാരി തറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞു.
രവി വള്ളം കൂടുതല്‍ ശക്തിയെടുത്ത് അക്കരയ്ക്ക് തുഴഞ്ഞു. അകലെ ആളുകള്‍ രമയുടെ വീട്ട് മുറ്റത്തും ചാക്കോയുടെ ചായക്കടയ്ക്ക് മുന്നിലും കൂട്ടം കൂടുന്നത്
രവി കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
………………………. ………………………. ……………………….
വള്ളം കരയിലേക്ക് അടുപ്പിക്കുമ്പോള്‍ രവിയുടെ മൊബൈല്‍ഫോണ്‍ ബെല്ലടിച്ചു.
മൂന്ന് തവണയും ബെല്ലടിച്ച് ഫോണ്‍ കട്ടായ ശേഷമാണ് രവിക്ക് ഫോണ്‍ എടുക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞത്.
ആള്‍ക്കാരെല്ലാം ഇറങ്ങി വള്ളത്തില്‍ തന്നെ നിന്ന് രവി ഫോണ്‍ എടുത്ത് ഹലോ പറഞ്ഞു.
”കടത്തുകാരന്‍ രവിയല്ലേ… ഞാന്‍ എസ്.ഐ സജീബ്ഖാന്‍. ഇവിടെ കുറച്ച് പ്രശ്‌നമാ… താന്‍ അപ്പുറത്തെ കടവീന്ന് ഇപ്പോഴേ ആളിനെകൊണ്ട് ഇങ്ങോട്ട് വരണ്ട. അത്യാവശ്യക്കാര്‍ വല്ലോം ഉണ്ടേല്‍ പാലം വഴി ബസ്സിലിങ്ങ് വരാന്‍ പറഞ്ഞോളൂ കേട്ടോ…””
”ഓ ശരി സാര്‍, അപ്പോള്‍ രമയെ കൊന്നതാണോ…””
”അപ്പോ താനാണോ കൊലപാതകി… വെക്കടോ ഫോണ്‍…” എസ്‌ഐയ്ക്ക് ദേഷ്യം വന്നു.
”നമ്മുടെ വെടിരമയേ ആരോ കൊന്നു… ഇപ്പോഴേ കടത്ത് ചെല്ലണ്ടായെന്ന് എസ്‌ഐ സാറ് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു.” രവി അക്കരയ്ക്ക് പോകാന്‍ കാത്തുനിന്നവരോട് പറഞ്ഞു.
രവി ചായക്കടയ്ക്ക് നേരെ നടന്നു.
കണ്ടവരോടൊക്കെ രമയെ ആരോ കൊന്നു എന്ന് പറഞ്ഞ് നിന്ന് മുന്നിലൂടെ പോയ കറുത്ത ആക്ടീവയിലെ വലിയ കുണ്ടിയും ഞൊറിവയറും രവി അറിയാതെ നോക്കിപ്പോയി. ചായഗ്ലാസ് ഒറ്റവലിക്ക് കാലിയാക്കിയിട്ട് രവി ചിന്തിച്ചു. ഭാസ്ക്കരേട്ടന് വന്നിട്ടില്ലല്ലോ… ആഹാ സീനത്ത് അപ്പോള്‍ സൊസൈറ്റിയില്‍ ഒറ്റയ്ക്കല്ലേയുള്ളൂ. താനിനി അക്കരെയെത്തിയാലല്ലേ ഭാസ്ക്കരേട്ടന് ഇക്കരെ വരാന്‍ പറ്റൂ…
”കാശ് പറ്റിലെഴുതിയേക്കാനോ രവിയേ… രാവിലേ കടം…”” ചായക്കടക്കാരന്റെ ശബ്ദം. അപ്പോഴാണ് താന്‍ അറിയാതെ സൊസൈറ്റിക്ക് നേരെ നടന്നു എന്ന് രവി മനസ്സിലാക്കിയത്.
”അല്ല ഇന്നാ…ഞാനങ്ങ് വിട്ടുപോയി…”” പോക്കറ്റില്‍ നിന്ന് പത്ത് രൂപ എടുത്ത് ചായക്കടയ്ക്ക് മുന്നിലെ മിഠായി ഭരണിയുടെ മുകളില്‍ വെച്ചിട്ട് രവി സൊസൈറ്റിക്ക് നേരെ നടന്നു.
വള്ളം ഊന്നി ഉറച്ച നെഞ്ചും കൈകാലുകളിലെ മസ്സിലുമുള്ള രവിയെകണ്ടാല്‍ സര്‍ക്കസ്സിലെ നീഗ്രാകളെപോലെയുണ്ട്.
രവിയെത്തുമ്പോള്‍ സീനത്ത് ആക്ടീവ ഷെഡ്ഡില്‍വെച്ചിട്ട് അതില്‍ ഇരിക്കുകയായിരുന്നു.
”അതേ… സാറേ… ഭാസ്ക്കരേട്ടന് താമസിക്കും വരാന്‍… ” മെറൂണ്‍ കളറിലെ സാരിയില്‍ ചാടി നില്‍ക്കുന്ന സീനത്തിന്റെ ചന്തിയില്‍ നോക്കിയാണ് രവി പറഞ്ഞത്.
”ചേട്ടനാ വള്ളം ഊന്നുന്നു ചേട്ടനല്ലേ… എന്താ ഭാസ്ക്കരേട്ടന് വള്ളം കിട്ടിയില്ലേ…”” സീനത്ത് മൃദുലമായ സ്വരത്തില്‍ ചോദിച്ചു.
