Related Posts
അത്യാധുനിക രീതിയിലുള്ള പാലം ഉണ്ടെങ്കിലും കോലോത്ത്മുക്കില്‍ ഇന്നും കടത്തുതോണിതന്നെയാണ് ഭൂരിപക്ഷം പേര്‍ക്കും ആശ്രയം. അതിന് പ്രധാനകാരണം കടത്തിറങ്ങിയാല്‍ കടവിന് തൊട്ടടുത്തുള്ള ചെറുവഴികളിലൂടെ എല്ലാവര്‍ക്കും പെട്ടെന്ന് വീടെത്താം എന്നുള്ളതാണ്. പാലത്തില്‍ കയറിയാല്‍ കിലോമീറ്ററുകള്‍ക്ക് അപ്പുറം ചെന്നിട്ട് ഓട്ടോറിക്ഷാ പിടിച്ച് വരേണ്ട അവസ്ഥയാണ്.
രാവിലെ തന്നെ കടത്തുവഞ്ചിയുമായി രവിയേട്ടന്‍ കടവിലെത്തി. വഞ്ചി ഇത്തിക്കര ആറിലേക്ക് ചാഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന തെങ്ങില്‍ കെട്ടിയിടുമ്പോഴും രവിയുടെ നോട്ടം കടവിന് തെക്കുമാറിയുള്ള രമയുടെ വീട്ടിലേക്കായിരുന്നു. ഇത്തിക്കര പക്കികഴിഞ്ഞാല്‍ നാലുദിക്കും പ്രശസ്ത ഇത്തിക്കര രമയാണെന്ന ചെറിയൊരു ഹുങ്ക് രമയ്ക്കുണ്ട്. അതിന് രമയെ കുറ്റം പറഞ്ഞിട്ടും കാര്യമില്ല. കാരണം അന്യദേശത്തുനിന്ന് ഈ കടത്തിറങ്ങിയിട്ട് രമയുടെ കട്ടിലില്‍ ശുക്ലം തെറുപ്പിച്ചിട്ടുള്ളത് എത്രയെത്ര പേരാണെന്നോ. അവരില്‍ സര്‍ക്കാര്‍ ഉദ്യോഗസ്ഥര്‍ മുതല്‍ ബംഗാളി തൊഴിലാളികള്‍ വരെയുണ്ട്.
”എന്താ രവി അങ്ങോട്ടൊരു നോട്ടം…” അക്കരയിലുള്ള സഹകരണസംഘത്തിന്റെ പച്ചക്കറി സ്റ്റാളില്‍ ജോലിചെയ്യുന്ന ഭാസ്‌ക്കരന്‍ രവിയുടെ പിന്നില്‍ വന്ന് നിന്ന് ചോദിച്ചു.
രവി ശബ്ദം താഴ്ത്തി പറഞ്ഞു. ഇന്നലെ രാത്രിയില്‍ അവസാനകടത്തില്‍ ഇവിടെ ഇറങ്ങിയത് രണ്ട് പേരാ ഒന്ന് നമ്മുടെ റേഷന്‍കട ഹസനിക്കയും പിന്നൊന്ന് കോട്ടയുത്തുള്ള ഒരു കാര്‍ന്നോരും… കാര്ന്നോര് രമയുടെ വീട്ടിലേക്കാ പോയത്. ഇപ്പോള്‍ അവിടെ ആരും ഉള്ളതായുള്ള ലക്ഷണമൊന്നുമില്ല.
”അതേ രവീ… കാര്ന്നോര് എന്നാല്‍ ഉദ്ദേശം എത്ര പ്രായംകാണും…”
”ഹോ എന്റെ ഭാസ്‌ക്കരേട്ടാ അതൊരു സുമാറ് പത്തറുപത് കാണും…”
”അറുപതോ…? എന്നാലങ്ങേരുടെ കഥ രമ തീര്‍ത്ത് കാണും… എന്നിട്ടവള്‍ രായ്ക്ക് രമാനംഇവിടുന്ന് മുങ്ങിക്കാണും…”
”എന്റെ ഭാസ്‌ക്കരേട്ടാ നേരം കാലത്ത് ആറേകാല്‍ ആയതേയുള്ളു. നിങ്ങളിങ്ങനെ സംശയിച്ച് നമ്മളെ കൊലപാതകത്തിന്റെ സാക്ഷികളാക്കാതെ…”
”എടോ രവീ അതിയാള് കല്യാണം കഴിക്കാത്തോണ്ടാ… ഈ പെണ്ണുങ്ങള് കഴപ്പ് മൂക്കുമ്പോള്‍ നമ്മളെ മലര്‍ത്തികിടത്തിയിട്ട് മുകളില്‍ കയറി ഇരുന്നൊരു
പൊതിക്കലുണ്ട്. ഇവള് മാര്‍ക്ക് വെള്ളംചാടുന്നത് വരെ ഈ പൊതിക്കല്‍ തുടരും. നമുക്ക് വെള്ളം ചാടിയാലും നിര്‍ത്തില്ല അറിയോ… പിന്നെ തള്ളി മറിച്ചിട്ടിട്ടാ രക്ഷപെടുന്നത് നമ്മള്‍…”
”ങേ ഭാസ്‌ക്കരേട്ടാ… ഇതെന്നത്തെ കഥയാണ്… ഇപ്പോള്‍ വര്‍ഷം രണ്ടായിരത്തി പതിനെട്ട്… തൊണ്ണൂറ്റി എട്ടിലോ മറ്റോ അല്ലേ ശാന്തേച്ചി മരിക്കുന്നെ. അന്ന് ഭാസ്‌ക്കരേട്ടന്‍ യുവജനസംഘടനയുടെ യൂണിറ്റ് സെക്രട്ടറി…പിന്നിത് ആരുടെകാര്യമാ… പറ ഇപ്പോ പറ…” രവി അതിവിദഗ്ധമായി ഭാസ്‌ക്കരനെ ചോദ്യത്തില്‍ തളച്ചിട്ടു.
ഭാസ്‌ക്കരന്‍ വാച്ചിലേക്ക് നോക്കി.
”ആരും വന്നില്ലെങ്കില്‍ സാരമില്ല… ഇയാള്‍ എന്നെ ഒന്ന് കൊണ്ടാക്ക്…”
”ഏയ്… രവി ഒരാള്‍ക്ക് വേണ്ടി വള്ളം ഊന്നിയിട്ടുണ്ട്… ഇനിയും ഊന്നും… പക്ഷേ ഭാസ്‌ക്കരേട്ടാ നിങ്ങളീ സത്യം പറയാതെ ഞാനിന്ന് നിങ്ങളെ അക്കരെ എത്തിക്കില്ല… പറയൂ… സത്യം പറ…”
”എടോ രവീ…നീയെന്താ ഒരുമാതിരി പോലീസുകാരെ പോലെ എന്നോട് ചോദ്യം ചെയ്യല്…”
”ഒന്നും പറയണ്ട എന്റെ ഭാസ്‌ക്കരേട്ട… ദാ… ചാക്കോച്ചായനിപ്പം ചായക്കട തുറക്കാന്‍ വരും. വന്നാല്‍ ഞാനീ കാര്യം അച്ചായനോട് പറയും… അച്ചായനെ അറിയാമല്ലോ… ഈ കടത്തിറങ്ങി ചായകുടിക്കാന്‍ വരുന്ന എല്ലാവരോടും പറയും… പോരാത്തതിന് രമയുടെ വീട് ദാ അവിടാ… നിങ്ങളെയും രമയേയും ചേര്‍ത്ത് ഇവിടെ കഥകളിറങ്ങുംങ്ങു…”
”എടാ രവീ നീ എന്നെ ഇങ്ങനങ്ങ് ഭീഷണിപ്പെടുത്താതെ ഒന്നുമല്ലേലും നിനക്ക് എന്നും കൈനീട്ടം തരുന്നത് ഈ ഞാനല്ലേ…”
”സെന്റൊന്നും വേണ്ട…”
”സെന്റോ… എന്ത്… സെന്റ്…” ഭാസ്‌ക്കരന്‍ രവിയ്ക്ക് തെറ്റുപ്പറ്റിയതില്‍ പിടിച്ച് വിഷയം മാറ്റാന്‍ ശ്രമിച്ചു.
”സെന്റും കുന്റും ഒന്നുമല്ല… വേറെന്തോവാ…. വള്ളത്തിലിരിക്കുന്നവരുടെ ഇംഗ്ലീഷ്‌കേട്ടുള്ള പരിജ്ഞാനമേ എനിക്കുള്ളു. പക്ഷേ പൊന്ന് ഭാസ്‌ക്കരേട്ടാ… നിങ്ങള് കരഞ്ഞാലും കാല് പിടിച്ചാലും കഥയില്ല… നിങ്ങലാ കഥ ഇപ്പോ ഇവിടെ പറഞ്ഞിട്ടേ ഞാന്‍ കോണമൈസിനുള്ളു…”
”എടോ കോണമൈസും കോണാനുമൊന്നുമല്ല കോമ്പ്രമൈസ്…”
”ങാ എന്തോ കോണാനേലും ആവട്ട് നിങ്ങള് പറ കാര്യം…”
”എടാ ചെറുക്കാ അത് സൊസൈറ്റിയിലൊരു കണക്കെഴുതുന്ന കൊച്ചുണ്ട്…”
”കണക്കെഴുതുന്ന കൊച്ചേ…. ഒന്ന് പോ ഭാസ്‌ക്കരേട്ടാ അവര്‍ക്ക് പത്ത് നാല്‍പ്പത്തഞ്ച് വയസ്സ് കാണും… ആ സിനിമാ നടി ഉര്‍വശീടെ കൂട്ടിരിക്കുന്ന സീനത്തിന്റെ കാര്യമല്ലേ നിങ്ങള് പറയുന്നത്…”
”അതേ… സീനത്ത് തന്നെ…. വൈകിട്ട് ആഫീസടച്ച് കഴിഞ്ഞിട്ട് ചിലപ്പോഴൊക്കെ ഞങ്ങളൊന്ന്…”
രവി അത് കേട്ട് രണ്ട് ചുമ ചുമച്ചു…
”ഒന്നെന്ന് വെച്ചാല്‍…”
”എടാ… ഒന്ന് ഇടും… എടുക്കും പിടിക്കും…”
”നിങ്ങളൊന്ന് വിശദമായി പറ ഭാസ്‌ക്കരന്‍ചേട്ടാ… ഒന്നാമതേ ആ സീനത്തിന്റെ ചന്തി കണ്ട് ഈ സീനത്തെന്നാ എന്റെ തോണിയിലൊന്ന് ഇക്കരെ കടക്കുന്നതെന്ന് എത്രതവണ ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നോ…”
”അതിന് നീ എപ്പോഴാ സീനത്തിനെ കാണുന്നത്…”’
”എന്റെ പൊന്ന് ഭാസ്‌ക്കരേട്ടാ സീനത്തിനെ കാണാനല്ലേ ഞാനിക്കരയിലുള്ള ലോണ്‍കാരുടെയെല്ലാം ലോണ്‍ അടച്ചുകൊടുക്കാന്‍ അക്കരെ സൊസൈറ്റിയില്‍ വരണത്… എന്റെയൊരു ആരാധനാ പാത്രമാണ് സീനത്ത്…. ആ സീനത്തിനെ ഊക്കുന്ന ഭാസ്‌ക്കരേട്ടന്‍ ഇന്ന് മുതല്‍ എനിക്ക് ദൈവത്തിന്റെ പ്രതിപുരുഷനാ പ്രതിപുരുഷന്‍…”
” എന്റെ പൊന്ന് രവീ നീ ഇങ്ങനൊന്നും പറഞ്ഞ് എന്നെ പൊക്കാതെ… ഒന്നാമതേ വയസ് അറുപതാകാറായി….”
”ഉവ്വാ… അതിനിനി ആറ് വര്‍ഷം കൂടി ഉണ്ടല്ലോ… അത് വരെ സീനത്തിന്റെ ഭാരം താങ്ങാന്‍ ഈ അണ്ടിക്ക് ഉറപ്പുണ്ടോ ഭാസ്‌ക്കരേട്ടാ…”
”എന്താ നിന്റെ അണ്ടികൊണ്ട് നിനക്ക് താങ്ങണോ സീനത്തിനെ…” ഭാസ്‌ക്കരന്‍ മെല്ലെ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.
രവി തന്റെ കൈലിയൊന്ന് മടക്കികുത്തി.
”അങ്ങനെ ചോദിച്ചാല്‍… നടക്കോ… നടന്നാലൊരു കൈ നോക്കും… എന്തേ…”
”രവിയ്ക്ക് അത്രയ്ക്കങ്ങ് ആശയുണ്ടേല്‍ ഞാനൊന്ന് ഇടപെടാം…”
”ഇടപെട്ടാല്‍ പോര നടത്തിയിരിക്കണം…. കട്ടായം…”
രവി ഭാസ്‌ക്കരന്റെ കൈയ്യില്‍ പിടിച്ച് ഉറപ്പിക്കുന്ന രീതിയില്‍ കുലുക്കി.
”നിങ്ങളീ വെളുപ്പാന്‍ കാലത്തെന്താ ഷേക്ക് ഹാന്‍ഡ് കൊടുത്ത് കളിക്കുവാണോ….”
”ആ….ചാക്കോച്ചായനോ…. എന്താ അച്ചായാ താമസിച്ചത്…”
”അല്ല രവിയേ എന്താ നിങ്ങളീ രമയുടെ വീടിന്റെ ഗേറ്റിന് മുന്നില്‍ ങേ ങേ… ”
