ഒരു ദിവസം ക്ലാസ്സ്‌ കഴിഞ്ഞു പോകാൻ നേരം അവർ സംസാരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയായിരുന്നു. പെട്ടെന്ന് ഒരുവൻ പേടിച്ചു കൊണ്ട് ഓടി വന്നു ജോർജിനോട് പറഞ്ഞു. ജോർജെ നമ്മുടെ അനന്ദുവിനെ കുറച്ചാളുകൾ വന്നു തല്ലുന്നു. പേടിച്ചു വിറച്ചാണ് അവനത് പറഞ്ഞത്. ജോർജ് അവനെയും കൂട്ടി അങ്ങോട്ട്‌ ഓടി. അന്നയും കൂട്ടുകാരിയും അവരുടെ പുറകെ കൂടെ പോയി.
അവിടെ ചെന്നപ്പോൾ അനന്തു എന്ന പയ്യനെ 4 ആളുകൾ ചേർന്ന് അടിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എല്ലാവരും ചുറ്റും നോക്കി നിൽക്കുന്നു. നിനക്ക് ഔസെപ്പച്ഛന്റെ മോളെ തന്നെ പ്രേമിക്കണം അല്ലെ. അവനെ തല്ലുന്നതിനിടയിൽ ഒരുവൻ പറഞ്ഞു.അനന്തുവിന് മിണ്ടാൻ പോലുമുള്ള അവസ്ഥയല്ലായിരുന്നു.
അടി കൊണ്ട് അവൻ അവശനായിരുന്നു. വന്നവരുടെ കയ്യിൽ കത്തിയും വടികളും ഉണ്ടായിരുന്നു. ജോർജ് അവിടെ ചെന്ന് അവരോടു സംസാരിക്കാൻ നിന്നു. എന്നാൽ അവർ കൂട്ടാക്കുന്നില്ല. ജോർജിനെ തള്ളി മാറ്റി അവർ വീണ്ടും അനന്തുവിന്റെ നേരെ തിരിഞ്ഞു. അവൻ അവരുടെ അടി തടയാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ട് അവരെ തിരിച്ചടിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഇതെല്ലാം കണ്ടു പേടിച്ചു നിൽക്കുകയാണ് അന്ന. അവൾ ഇടയ്ക്കിടെ ജോർജിനെ തടയാൻ ശ്രമിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
അവൻ അതൊന്നും മൈൻഡ് ചെയ്തില്ല. പേടിച്ചിട്ട് അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ വരുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പെട്ടെന്നാരാൾ ജോർജിനെ പുറകിൽ നിന്നും കത്തി കൊണ്ട് കുത്തി. അവന്റെ പുറകിൽ ആണ് കുത്തു കൊണ്ടത്. അവൻ നിലത്തു വീണു. ഇതുകണ്ട അന്ന ആർത്തു നിലവിളിച്ചു ജോർജിനെ തട്ടി വിളിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.
ഔസപ്പച്ചന്റെ മോളെ പിന്നാലെ ഒരുത്തനും നടക്കേണ്ട. അവർ എല്ലാവരോടും ഒരു താക്കീത് നൽകി അവിടെ നിന്നും പോയി. ജോർജിന്റെ ബോധം നഷ്ടപ്പെട്ടിരുന്നു. അവൾ അവനെ വിളിച്ചു കൊണ്ട് കരഞ്ഞു. എല്ലാവരും അവനെയും അനന്തുവിനെയും എടുത്തു ആശുപത്രിയിൽ പോയി. അവളും സ്നേഹയും കൂടെപ്പോയി.
ആശുപത്രിയിൽ ഒരു ചെറിയ സർജറിക്കു ശേഷം അവനെ റൂമിലേക്ക്‌ മാറ്റി. പോലീസ് വന്നു അന്വേഷിച്ചു. പക്ഷെ അവരൊക്കെ ഔസപ്പച്ചന്റെ ആളുകളായിരുന്നു. അതാണ്‌ അവർക്കിത്ര ധൈര്യം. അവർ പേരിനു വേണ്ടി ഒന്ന് വന്നു പോയി അത്ര മാത്രം.
റിലേറ്റീവ് എന്ന നിലയിൽ അവനു കൂട്ടായി അവൾ ഇരുന്നു. കോളേജിനു പുറത്തുള്ള സംഭവം കൊണ്ടുതന്നെ കോളേജ് അധികൃതർ കേസ് കൊടുത്തില്ല. അവനു ബോധം തെളിഞ്ഞിട്ടില്ലായിരുന്നു.
അവൾ അവനെയും നോക്കി ബോധം തെളിയുന്നതുവരെ അവിടെ ഇരുന്നു. 2മണിക്കൂറിനു ശേഷം ജോർജിന് ബോധം തെളിയുമ്പോൾ അവൾ തന്റെ അടുത്തിരിക്കുന്നതാണ് കണ്ടത്. അവൻ പതിയെ എല്ലാം ഓർത്തെടുത്തു. അന്ന.. അവൻ വിളിച്ചു. ആ വിളിയിൽ അൽപ്പം സ്നേഹം ഉണ്ടായിരുന്നു. അവനുണർന്നത് കണ്ടപ്പോൾ സന്തോഷം കൊണ്ട് അവൾ കരഞ്ഞു.
ജോർജ് : ഡീ നീ പോയില്ലേ.
അന്ന : 3 ദിവസം എങ്കിലും ഇവിടെ കിടക്കണം. സ്റ്റിച് അഴിച്ചിട്ടേ പോകാൻ പറ്റുകയുള്ളു.
ജോർജ് : ഹും, നീ വീട്ടിൽ പറയണ്ട അവർ വിഷമിക്കും.
അന്ന : ഇല്ല പറയുന്നില്ല. കരഞ്ഞ മുഖം കുലുക്കി കൊണ്ടവൾ പറഞ്ഞു.
കണ്ണുനീർ തുടച്ചുകൊണ്ട് അവൾ അവന്റെ കൂടെ ബെഡിൽ ഇരുന്നു. ഇൻജെക്ഷന്റെ പവർ വിട്ടപ്പോൾ വേദന കൊണ്ട് ബുദ്ധിമുട്ടിയ അവനെ അവൾ സമാധാനിപ്പിച്ചു. ഇതിനിടയിൽ നേഴ്സ് വന്നു ഒരു കുപ്പി മരുന്ന് കയ്യിൽ കുത്തി വെച്ചു. അൽപ്പനരത്തിന് ശേഷം അവനു വേദന കുറഞ്ഞു.
അവൻ അവളെ നോക്കി. അവൾ അവനെയും. കണ്ണ് നീര് വന്നു അവളുടെ കണ്ണുകൾ ചുമന്നിരുന്നു. അത് കണ്ട അവൻ അവളോട്‌ ചോദിച്ചു. നിനക്ക് ക്ലാസ്സിൽ പോകണ്ടേ
അന്ന : കരച്ചിൽ അടക്കിപിടിച്ചു അവൾ പറഞ്ഞു വേണ്ട. നിന്റെ തു കഴിയട്ടെ.
ജോർജ് : വെറുതെ ക്ലാസ്സ്‌ മുടക്കേണ്ട. നീ പൊയ്ക്കോ പെണ്ണെ. എന്തെങ്കിലും ആവശ്യമുണ്ടെങ്കിൽ ഞാൻ വിളിക്കാം.
അന്ന : നീ ഒന്നും പറയണ്ട. നിന്നെ ഇവിടെ ഒറ്റക്കിട്ടിട്ട് ഞാൻ പോവില്ല. അവൾ കരയാൻ തുടങ്ങി.
ഇത് കേട്ടപ്പോൾ അവനും സങ്കടം വന്നു. അവന്റെ കണ്ണിൽ നിന്നും ചെറുതായി കണ്ണുനീർ പൊടിഞ്ഞു. ഇത് കണ്ട അവൾ അവന്റെ കണ്ണുനീർ തുടച്ചുകൊടുത്തു.
എനിക്കിത്തിരി വെള്ളം വേണം. അവൾ ഉടനെ ഒരു ഗ്ലാസ്‌ വെള്ളമെടുത്തു. പക്ഷെ അവനു എണീക്കാൻ പറ്റുമായിരുന്നില്ല. അവൾ വായിൽ വച്ചു. അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കി അവനതു കുടിച്ചു.
അപ്പോഴാണ് ഹോട്ടലിൽ നിന്നും ഫുഡ്‌ വാങ്ങിക്കൊണ്ട് സ്നേഹ വന്നത്. അവളെ കണ്ടതും അന്ന വേഗം കണ്ണ് തുടച്ചു ഫുഡ്‌ വാങ്ങി സൈഡിൽ വച്ചു. നീയും വന്നിരുന്നോ. ക്ലാസ്സിൽ പോയില്ലേ. സ്നേഹയോട് ജോർജ് ചോദിച്ചു. പിന്നെ ഇവളെ ഒറ്റക്കിട്ടിട്ടു പോകാൻ പറ്റുമോ. സ്നേഹ മറുപടി പറഞ്ഞു.
ജോർജ് അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു. നീ വീട്ടിൽ പൊക്കോ നേരം കളയണ്ട സ്നേഹയോട് അന്ന പറഞ്ഞു. ശരിയാ ഇനി വൈകിയാൽ ഹോസ്റ്റലിൽ കയറ്റില്ല. നിന്റെ കാര്യം ഞാൻ പറഞ്ഞോളാം. ഇടാനുള്ള ഡ്രെസ് നാളെ എത്തിക്കാം. അതും പറഞ്ഞു സ്നേഹ പോയി.
അന്ന അവൾ കൊടുന്ന ഭക്ഷണം എടുത്തു ജോർജിന് വായിൽ വച്ചുകൊടുത്തു. അവൻ വേണ്ട എന്നുപറഞ്ഞെങ്കിലും അന്നയുടെ നിർബന്ധത്തിന് വയങ്ങി അവൻ കഴിച്ചു. മുമ്പ് കളിയാക്കിയത് പോലെയൊന്നുമല്ല ഇപ്പോൾ സ്നേഹം മാത്രം അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ കാണാം. ഇടയ്ക്കിടയ്ക്ക് അവൾ കണ്ണുകൾ തുടയ്ക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അവൻ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി കൊണ്ടിരുന്നു.
അവൾ അവന്റെയും. അങ്ങനെ കുറേനേരം. ഭക്ഷണം കൊടുക്കുന്നതൊക്കെ അവൾ മറന്നെന്നു തോന്നുന്നു. ടാ നീ ഇനി കുടിക്കരുത് പ്ലീസ്‌. അവൾ കെഞ്ചി പറഞ്ഞപ്പോൾ അവളുടെ മനസ്സിൽ തട്ടിയാണ് പറയുന്നതെന്ന് അവനു തോന്നി. ഡീ എനിക്ക് അത് ഇല്ലാതെ പറ്റില്ല. എപ്പോഴെങ്കിലും അല്ലെ ഒള്ളു. അവൻ അവളോട്‌ പറഞ്ഞു നോക്കി. ടാ എന്റെ അമ്മച്ചിയും അപ്പച്ചനും അനിയനും കൂടി കാറിൽ പോകുകയായിരുന്നു.
അപ്പച്ചൻ നല്ലോണം കുടിച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്നു. അങ്ങനെയാ ആക്‌സിഡന്റ് പറ്റിയത്. നിനക്കറിയോ അന്ന് പോകുന്നതിനു മുൻപ് പോലും അമ്മച്ചി പറഞ്ഞതാ കുടിക്കണ്ടാന്ന്. അപ്പച്ചൻ കേട്ടില്ല. അവൾ ജോർജിന്റെ വയറിൽ തലവച്ചു പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു. അവനും സങ്കടമായി.
ജോർജ് ഒരു കയ്യെടുത്തു അവളുടെ മുടിയിൽ തലോടീ, ഇവിടെ വാ അവൾ അവന്റെ അടുത്തേക്ക് ചെന്ന്. അവൻ അവളുടെ നെറ്റിയിൽ ഒരുമ്മ കൊടുത്തു. കരഞ്ഞുകൊണ്ട് അവളും അവന്റെ നെറ്റിയിൽ ഉമ്മ കൊടുത്തു. കണ്ണ് തുടച്ചു കൊണ്ട് അവൾ ജോർജിന് ഭക്ഷണം മുഴുവൻ കൊടുത്തു.
ദിവസങ്ങൾ മുന്നോട്ടു നീങ്ങി. സ്നേഹ വന്നു ഡ്രസ്സ്‌ എല്ലാം നൽകിയിരുന്നു. ജോർജിന് ഡ്രസ്സ്‌ അവന്റെ കൂട്ടുകാർ വന്നപ്പോൾ കൊടുത്തു. അവന്റെ ഡ്രസ്സ്‌ എല്ലാം അവൾ തന്നെ മാറ്റി കൊടുത്തു. ഒരു ഭാര്യ ഭർത്താവിനെ നോക്കുന്നത് പോലെ അവൾ എല്ലാം ചെയ്തു. ഒരു കാര്യം ജോർജ് അന്ന് ഉറപ്പിച്ചു. ഇനി ഇവളെ ഒരാൾക്കും വിട്ടുകൊടുക്കില്ല. അവൾ നിലത്തു പായ ഇട്ടിട്ടാണ് കിടക്കുന്നതു. അത് കണ്ടിട്ട് അവനു സങ്കടം തോന്നി. എനിക്കുവേണ്ടിയാണല്ലോ. അവൻ അവളെ വിളിച്ചു അവളുടെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു അവളെയും നോക്കി അങ്ങനെ ഇരുന്നു.