നനുത്ത രോമങ്ങൾ വളരുന്ന ആ കാലിൽ നോക്കി ഞാൻ ഇരുന്നു. തൊട്ടു തൊട്ടില്ല എന്ന മട്ടിൽ എന്റെ വിരലുകൾ കാലുകളിലൂടെ.. ആ വെൺതുടകളുടെ അകത്തുടെ തെന്നി നീങ്ങി. മദനപുഷ്പത്തിനു നേരെ നീങ്ങിയ എന്റെ വിരലുകൾ കട്ടിയിൽ തള്ളി നിൽക്കുന്ന തുണിയിൽ തടഞ്ഞു. ഓ. ഇന്നാണല്ലൊ അവളു പാഡിട്ടതു കണ്ടത്. നൈറ്റിക്കു വെളിയിലൂടെ എന്റെ വിരലുകൾ വീണ്ടും മുകളിലെക്കു പൊയി. പൊക്കിളിനു ചുറ്റും അരികുകളിലും എന്റെ വിരലുകൾ വൃത്തം വരച്ചു. നാഭിയിൽ നിന്നും ആലില വയറിൽ ചിത്രങ്ങൾ വരച്ചു കൊണ്ട് എന്റെ വിരലുകൽ കല്യാണിയുടെ വലത് മുലഞെട്ടുകളുടെ മുകളിൽ ഉരസി. ഞെട്ടിനു മുകളിൽ ഉരസിയ വിരലുകൾ മെല്ലെ ഞെട്ടിന്റെ അരികുകളിലൂടെ ഉരസി നടന്നു. ഉരസലിൽ രസം കൊണ്ട ആ ഞെട്ടുകൾ നൈറ്റിയെ തുളക്കനെന്നൊണം പൊങ്ങി വന്നു. കല്യാണി ഒന്നു ഞരങ്ങി. എന്റെ വിരലുകൾ മെല്ലെ ഇടത് ഞെട്ടുകളിലെക്ക് നീങ്ങി പതുക്കെ അവയെ ഉരസി എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു തുടങ്ങി. അതേ സമയം എന്റെ ഇടതു കൈ വിരലുകൾ കല്യാണിയുടെ തുടകളുടെ അകത്ത മറ്റൊരു ചിത്രം വരച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. കല്യാണി വീണ്ടും ഞരങ്ങി. ഞരക്കം നീണ്ട മൂളലുകളായി. മാറിടം കൂടുതൽ ഉയർന്നുപൊങ്ങാൻ തുടങ്ങി.
എന്റെ ഇടത് കൈ നൈറ്റിക്ക് അകത്തുടെ പൊക്കിളിനു തൊട്ട് താഴെ അരക്കെട്ടിൽ ഇക്കിളികൽ ഉണർത്താൻ തുടങ്ങി. ഞെട്ടുകളെ പൂർണമായും എഴുന്നെൽപ്പിച്ച എന്റെ വലതു കൈയിലെ വിരലുകൾ കല്യാണിയുടെ കവിളിലൂടെ ആ ചെഞ്ചുണ്ടുകളിലേക്ക് നീങ്ങി. അതിരുകളിലൂടെ ഒന്ന് വലം വെച്ച് എന്റെ വിരലുകൾ ആ പവിഴാധരങ്ങളിലൂടെ തെന്നി നീങ്ങി. സ്പർശനത്തിൽ ആ പുഷ്പങ്ങൾ അൽപം വിരിഞ്ഞു. എന്റെ വിരലുകൾ ആ വിടവിലൂടെ ആ ചെഞ്ചുണ്ടിന്റെ അകത്തുവശത്ത മൃദുലതയിൽ ഉരസിക്കൊണ്ട് നീങ്ങി. കല്യാണിയുടെ നാവിൻ തുമ്പിന്റെ നനവെന്റെ വിരലുകളിൽ തൊട്ടു. മൂളലും ഞരങ്ങലും പെട്ടെന്ന് നിന്നു. “ആരാ അത്.”!!!???
കല്യാണിയുടെ വിറയാർന്ന സ്വരം, ഒറ്റച്ചാട്ടത്തിന് ഞാൻ അവളുടെ മേൽ കയറി. അവളുടെ കഴുത്തിൽ കുത്തിപ്പിടിച്ച് ഞാൻ പറഞ്ഞു ‘മിണ്ടിരുത്. കൊന്നുകളയും ഞാൻ. നീ എന്നെ പറ്റി പരാതി പറയും അല്ലേ. അമ്മയോട് വല്ലതും പറഞ്ഞാൽ. നിന്നെയും കൊണ്ടേ. ഞാൻ പൊകൂ”
തിരിച്ചൊരാക്രമണം ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല. അവളുടെ ആഞ്ഞുള്ള തള്ളലിൽ ഞാൻ കുട്ടിലിൽ നിന്നും തെറിച്ചു. വീഴുന്നതിനോടൊപ്പം തല എവിടെയൊ ചെന്നിടിച്ചു. എന്റെ കണ്ണുകളിൽ ഇരുട്ടു കയറി.
“ജിന്നു. എഴുന്നേൽക്ക്. കൊളേജിൽ പോകണ്ടേ? അമ്മ ദൂരെ എവിടെ നിന്നോ വിളിക്കുന്ന പോലെ .. തലക്ക് ഒരു പത്ത് കിലൊ കൂടിയ പോലെ. വിസ്കിയുടെ കെട്ട വിട്ടിട്ടില്ല. ഇന്നലെ കല്യാണിയുടെ മുറിയിൽ പോയത് സ്വപ്നം ആയിരുന്നൊ? ഞാൻ തലയുടെ പിന്നിൽ തൊട്ട നോക്കി. നല്ല വേദന. അപ്പൊൾ സ്വപ്നം ആയിരുന്നില്ല. ഇന്നലത്തെ ദിവസം മൊത്തം ഒരു കറുത്ത നാൾ തന്നെ. ഇനി എന്തൊക്കെ സംഭവിക്കാനിരിക്കുന്നൊ എന്തൊ? ഇതൊക്കെ അച്ഛനും അമ്മയും അറിഞ്ഞാൽ വീടിനു പുറത്തായതു തന്നെ, അവർ അറിഞ്ഞു കാണുമോ. കല്യാണിയുടെ മുറിയുടെ നേരെ ഞാൻ ഒന്നു പാളി നോക്കി. ഇതു വരെ തുറന്ന മട്ട കാണുന്നില്ല. അവളുടെ മുറിയിൽ നിന്നും ഞാൻ എന്റെ മുറിയിലേക്ക് എങ്ങനെ എത്തി എന്നു എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും പിടികിട്ടുന്നില്ല. ഇനി ഇതു സ്വപ്നം ആയിരുന്നൊ? ഉറക്കത്തിൽ എങ്ങാനും തല ഇടിച്ചതാണൊ? ആരൊട്ട് ചോദിക്കാൻ. കുളിമുറിയിൽ എത്തി ഞാൻ നേരെ ഷവറിനു കീഴെ പൊയി നിന്നു. തണുത്ത വെള്ളം തലയിൽ വീണപ്പോൾ ആശ്വാസം തോന്നി.
വൈകി എത്തിയതു കൊണ്ട് ആദ്യത്തെ ക്ലാസ്സിൽ കയറാതെ ഞാൻ കാൻറീനിൽ എത്തി. സുനിലവിടെ നേരത്തെ ഇരിപ്പു പിടിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഒരു ഐസ്ക്രീം കഴിച്ചു കൊണ്ട് ഇരിക്കുന്നു. കെട്ട വിടാനും വാളൂ വെച്ചതിന്റെ ക്ഷീണം മാറാനും ഒക്കെ ഉത്തമം ആണു ഐസ്കീം എന്നു അവൻ പറയാറുണ്ട്. ഒരു ചായയും വാങ്ങിക്കൊണ്ട് ഞാനും അവന്റെ കൂടെ കൂടി “നീ ഇന്നലെ വീട്ടിൽ എത്തിപ്പെട്ടോ മോനേ ദിനേശാ.” ‘ങാ.. ഒരു പാണ്ടിയുടെ തെറി കേട്ടെന്നലാതെ മറ്റു കുഴപ്പങ്ങൾ ഒന്നും ഇല്ലാതെ എത്തിപെട്ടു’ “നീ പൊയതിൽ പിന്നെ വാളൊട്ട് വാൾ ആയിരുന്നു മൊന്നെ. ഇപ്പൊഴും നല്ല തലവേദന’ നെറ്റിയിൽ കൈ വെച്ച സുനിൽ പറഞ്ഞു “എന്റെയും തല പെരുക്കുന്നു. അതിന്റെ കൂടെ തല എവിടെയൊ ഇടിച്ചെന്നും തൊന്നുന്നു. ഞാൻ നിന്റെ വീട്ടിൽ വെച്ചു എങ്ങാനും വീണായിരുന്നൊ? തലയുടെ പിന്നെ കൈ ഓടിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. ‘ഏയ് എവിടെ നൊക്കട്ടെ. ഇതെവിടെയൊ കാര്യമായി മുട്ടിയതാണല്ലൊ. മുറിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. എവിടെ മറിഞ്ഞു വീണതാടാ’ മുറിവു പരിശോധിച്ച സുനിൽ പറഞ്ഞു. “ഏവിടെ പൊയി മറിഞ്ഞു വീണതാണാവൊ? അടുത്ത ഔവർ ആരുടെ ആണ്.”
“അടുത്തതു കരടിയുടെ ക്ലാസ്സ് ആണ് മോനെ എനിക്കതിൽ ഇപ്പൊഴെ അറ്റൻറൻസ് കുറവാ ഇനിയും കേറാതിരുന്നാൽ അയാളെന്റെ ചീട്ട കീറും, വാ…’
ഞങ്ങൾ ക്ലാസ്സിലേക്ക് നടന്നു. പൊകുന്ന വഴി കൊളേജിൽ പതിവില്ലാത്ത ഒരു തിരക്ക്. കുറേ വയസ്സന്മാരും ആൻറിമാരും പിള്ളേരും ഒക്കെ നിൽപ്പുണ്ട്. “എടാ. ഇന്നാണു കൗൺസലിങ്ങ് തുടങ്ങുന്നെ. നമ്മുടെ ആദ്യ റാഗിങ്ങിന്റെ ഇരകൾ ആരാണ് എന്ന് ഇന്നു തീരുമാനിക്കുന്നു.” ഒരു കള്ളച്ചിരിയൊടെ സുനിൽ പറഞ്ഞു. “മുലകുടി മാറാത്ത കുറെ എണ്ണം ഉണ്ടല്ലൊടാ. വാ കരടിയുടെ ക്ലാസ്സ കഴിഞ്ഞിട്ട് നോക്കാം” ഞാൻ വേഗം ക്ലാസ്സിലേക്ക് നടന്നു.
ക്ലാസ്സ കഴിഞ്ഞ് ഞങ്ങൾ പുതിയ ഇരകളെ കാണാൻ ഇറങ്ങി. ഇതിൽ എത്ര പേർ ചേരും എന്നു യാതൊരു പിടിത്തവും ഇല്ല. വന്ന എല്ലാത്തിനെയും മൊത്തം കാണുക. എത്ര ചരക്കുകൾ വന്നു. ആരെ ഒക്കെ റാഗിങ്ങിനു നൊട്ടമിടാം എന്നൊക്കെ ഉള്ള ഒരു കണക്കെടുപ്പ്. ഇന്നലെ എന്ന കറുത്ത അധ്യായം മറന്ന് ഞാൻ ചേക്കേറാൻ കൂടുതേടി എത്തുന്ന പുതിയ പറവകളെ കാണാൻ പൊയി. അവിടെ എല്ലാ തരക്കാരും ഉണ്ട്. ഗ്രാമീണതയുടെ നിഷ്കളങ്കത് ഇപ്പൊഴും കളയാതെ സൂക്ഷിക്കുന്ന നാടൻ പെൺകൊടി മുതൽ അമേരിക്കയിലാണൊ എന്നു തൊന്നിപ്പിക്കുമാറ അൾട്രാ മൊഡേൺ ആയ നാടൻ മദാമ്മ വരെ. പുസ്തകപ്പുഴു എന്നു മുഖത്ത് എഴുതിവെച്ചവർ മുതൽ അടിപൊളി ചുണക്കുട്ടന്മാർ വരെ. അവരുടെ ജീവിതത്തിന്റെ വഴിത്തിരിവിൽ നിൽക്കുന്നു. ഒരു വർഷം മുൻപു ഒരൽപ്പം പേടിയൊടെ ഞാനും ആ കൂട്ടത്തിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. പഴയ കാലം അയവിറക്കി പുതിയ പിള്ളേരെ നോക്കി അങ്ങനെ നടക്കുമ്പോൾ ആണ് ആ മുഖം ഞാൻ കണ്ടത്. രാത്രിയിൽ ഉദിച്ച പൂർണചന്ദ്രനേ പോലെ. വിടർന്ന സൂര്യകാന്തി പോലെ നിഷ്കളങ്കത് വിളയാടുന്ന ആ മുഖം. വർഷങ്ങളായി എന്റെ ഉപബോധ മനസ്സിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന, സ്വപ്നങ്ങളിൽ മാത്രം കണ്ട, നേരിട്ട് കാണാൻ കൊതിച്ച അതേ മുഖം.
“എന്താടാ പന്തം കണ്ട പെരുച്ചാഴിയെ പോലെ അവിടെ നിൽക്കുന്നെ. വേഗം വാടാ’ സുനിലിന്റെ ശബ്ദദം എന്നെ ഉണർത്തി. “ദാ അവിടെ.” എന്നു പറഞ്ഞ് ഞാൻ അഞ്ഞെങ്ങാട്ട് കൈ ചൂണ്ടി, എവിടെ പൊയി. ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി. ഇല്ല. എങ്ങും കാണാനില്ല. എന്നെ ഒരു മാത്രയിൽ മൊഹിപ്പിച്ച് എണ്ടൊ കടന്നു കളഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
