മലയാളം കമ്പികഥ – അമേരിക്കന്‍ വെടിവെപ്പ് – 4
ഞാൻ തിരികെ ഡോർമിറ്ററിയിൽ എത്തിയപ്പോൾ റൂമിൽ ആരും ഇല്ല. പാക്ക് ചെയ്ത ഭക്ഷണം അവിടെ വെച്ച് ഞാൻ മറ്റു ഡോർമിറ്ററികളിൽ നോക്കിയെങ്കിലും അവിടേയും ആരേയും കണ്ടില്ല. ഞാൻ പുറത്തിറങ്ങി നടന്നു. കുറച്ച നടന്നപ്പോൾ ദൂരെ മരങ്ങൾക്കിടയിലുള്ള ഒരു ബെഞ്ചിൽ സ്വാതിയും രേണുവും ഇരിക്കുന്നത് കണ്ടു. ഞാൻ അങ്ങോട്ട് നടന്നു. “ഓ. എല്ലാം നടന്നുകഴിഞ്ഞല്ലോ. ഇനി എന്താണാവോ സാറിനു വേണ്ടത്. എന്നാലും ജിനുവിനെ പറ്റി ഞാൻ ഇങ്ങനെ വിചാരിച്ചില്ല” അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ രേണു പറഞ്ഞു.
ഇതിനു മുന്‍പിലത്തെ പാര്‍ട്ട്‌ കള്‍ വായിക്കാന്‍ ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക
അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ തീപാറി, “നിനക്ക് വിചാരിക്കാനുള്ളത് നീ വിചാരിച്ചോ. എനിക്ക് പുല്ലാ. എനിക്ക് സ്വാതിയോട് ഒന്നു സംസാരിക്കണം’ ഞാൻ പറഞ്ഞു “ഇനി എന്തിനാ. ഇന്നലത്തേതിന് ക്ഷമ പറയാനോ. ഓ. പറഞ്ഞൊഴിയണമല്ലോ.” രേണുവിന്റെ വാക്കുകളിൽ ഒരു പരിഹാസം ഉണ്ടായിരുന്നു “ക്ഷമ പറയാൻ ഞാൻ ഒറ്റക്ക് ഇവിടെ തെറ്റൊന്നും ചെയ്തിട്ടില്ല. അത് നിന്നെ ബോധിപ്പിക്കണ്ട കാര്യവും എനിക്കില്ല” എന്റെ ശബ്ദം ഉയർന്നു. സ്വാതി രേണുവിന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു. കണ്ണുകൊണ്ട് ഞങ്ങളെ ഒറ്റക്ക് വിടാൻ ആംഗ്യം കാണിച്ചു. ദേഷ്യത്തിൽ ചവുട്ടിത്തെറുപ്പിച്ച് രേണു നടന്നകന്നു.
ഞാൻ സ്വാതിയുടെ അരികിൽ ആ ബെഞ്ചിൽ ഇരുന്നു. വിഷാദഭരിതമായ ആ മുഖത്ത നോക്കിയപ്പോൾ എന്റെ മുഖം കുനിഞ്ഞു. ഞാൻ അവളുടെ കൈ എന്റെ രണ്ടു കയ്യിലെടുത്തു പിടിച്ചു. കുറ്റബോധത്താൽ എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു. വാക്കുകൾ തൊണ്ടയിൽ കുരുങ്ങി. ‘ഹേയ്ക്ക്. ആർ യൂ ക്രൈയ്യ്യിങ്.” പതിഞ്ഞ ശബ്ദദത്തിൽ സ്വാതി ചോദിച്ചു. മുഖത്ത് ഒരു പുഞ്ചിരി വരുത്താൻ അവൾ വൃഥാ ശ്രമിച്ചു. “സ്വാതി. അയാം സോറി അബൗട്ട് യെസ്റ്റർഡേ ഐ ഡോണ്ട് നോ വാട്ട്. ഐ കുഡ്നോട്ട കൺ ട്രോൾ മൈസെൽഫ” എന്റെ ശബ്ദദം ഇടറി
(ബാക്കി മലയാളത്തിലേക്ക്.)
സ്വാതി അവളുടെ കൈ എന്റെ കൈക്കു മേലെ വെച്ചു. “ഇന്നലെ നടന്നതിൽ ഞാനും ഒരുപോലെ തെറ്റുകാരിയല്ലേ. ജിനുവിനെ മാത്രമായി ഞാൻ കുറ്റപ്പെടുത്തില്ല.” സ്വാതിയുടെ ശബ്ദത്തിൽ ഗദഗദം നിറഞ്ഞിരുന്നു. അവളുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും നീർമണിമുത്തുകൾ ഒഴുകി.സ്വാതിയെ എങ്ങനെ ആശ്വസിപ്പിക്കണം എന്ന് അറിയാതെ ഞാൻ കുഴങ്ങി.
പിന്നെ രണ്ടും കൽപിച്ച് ഞാൻ അവളുടെ മുഖം എന്റെ മാറോട് ചേർത്തു തലോടി. സ്വാതിയുടെ തേങ്ങൽ കുറച്ച് കൂടി ശക്ടമായി. അവൾ എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു എന്റെ നെഞ്ചിൽ മുഖം ചേർത്ത കരഞ്ഞു. മനസ്സിലെ കുറ്റബോധം അവൾ കരഞ്ഞു തീർക്കട്ടെ എന്നു ഞാനും കരുതി. എന്റെ കണ്ണുകളിൽ നിന്നും കണ്ണുനീർ തുളുമ്പി, കരച്ചിൽ ഒന്നടങ്ങിയപ്പോൽ അവൾ എന്നെ വിട്ട് മാറി ഇരുന്നു. ഒരിത്തിരി ആശ്വാസം അവളുടെ മുഖത്ത നിഴലിച്ചു. “ജിനുവിനറിയാമോ. ബാംഗ്ലൂരിൽ എനിക്കൊരു ബോയ് ഫ്രണ്ട് ഉണ്ട്. സഞ്ചീവ് കുട്ടിക്കാലത്തേ അവനു ഞാനും എനിക്ക് അവനും എന്നു ഞങ്ങൾ തീരുമാനിച്ചു. ഞങ്ങളുടെ വീട്ടുകാർ ഞങ്ങളുടെ കല്യാണം വരെ തീരുമാനിച്ചതാ.” സ്വാതി ഏങ്ങലുകൾക്കിടയിൽ പറഞ്ഞു. എനിക്ക് വാക്കുകൾ വരാതായി. “പലപ്പോഴും സാഹചര്യങ്ങൾ ഉണ്ടായെങ്കിലും കല്യാണത്തിനു ശേഷം അവനു കൊടുക്കാനായി ഞാൻ കാത്തുസൂക്ഷിച്ചതായിരുന്നു എന്റെ…” അവളുടെ കണ്ണുകൾ വീണ്ടും അണപൊട്ടി. പതുക്കെ കരച്ചിലടക്കി അവൾ തുടർന്നു. “പക്ഷെ ഇന്നലെ എന്റെ നിയന്ത്രണങ്ങൾ എല്ലാം തകർന്നു.
ആ നിമിഷങ്ങളിൽ ഞാൻ പൂർണമായി ജിനുവിന്റേതായി. എന്റെ സഞ്ചവിനെ ഞാൻ മറന്നു. എന്നെ മാത്രം കാത്തിരിക്കുന്ന എന്റെ സഞ്ചവിനെ ഞാൻ മറന്നു.” അവളൊന്ന് തേങ്ങി. “ഞാൻ.. ഞാൻ നിന്റെ വീട്ടുകാരോട്. നിന്നെ എനിക്കു തരാൻ പറയട്ടെ” ഞാൻ ഡൈര്യം സംഭരിച്ച ചോദിച്ചു. ഇത് വീട്ടിൽ പറയുമ്പോൾ ഉണ്ടാകുന്ന ഭവിഷ്യത്തുകളെ കുറിച്ച എല്ലാം ആലോചിച്ച് കൊണ്ട് തന്നെ അതിനെ നേരിടാൻ ഞാൻ ഒരുക്കമായിരുന്നു.
“ഇല്ല ജിന്നു ഇല്ല. ഞാനില്ലാതെ ഒരു നിമിഷം എന്റെ സഞ്ചു ജീവിച്ചിരിക്കില്ല.
അവനില്ലെങ്കിൽ ഞാനും. എന്റെ ജീവനാണെന്റെ സഞ്ചു . നമുക്കിതിവിടെ വെച്ച് മറക്കാം. ഇങ്ങനെ ഒന്ന് ഉണ്ടായിട്ടില്ല. നമുക്ക് നല്ല സുഹൃത്തുക്കൾ ആയി പിരിയാം. എനിക്ക് വാക്കു തരൂ ജിനു ഇതാരോടും പറയില്ല എന്ന്.” ഞാൻ അവളുടെ മുഖത്ത് നോക്കി. അവിടെ ഒരു ദയനീയത നിഴലിച്ചു. അവൾക്ക് വാക്ക് നൽകാൻ ഞാൻ മടിച്ചു. “ജിനു പ്ലീസ്. എന്നെ കരുതി. നമ്മുടെ ഫ്രൻറ്ഷിപ്പിനെ കരുതി. വാക്കു തരൂ. ഇതെല്ലാം മറക്കുമെന്ന്.’ ഞാൻ വിറക്കുന്ന കൈകളോടെ അവളുടെ കൈയ്യിൽ അമർത്തി പിടിച്ചു. എന്റെ മുഖം കുനിഞ്ഞു. “താങ്കസ് ജിന്നു. മെനി താങ്കസ്’ സ്വാതി എന്റെ കൈകൾ വിടിവിച്ച് മുഖം പൊത്തി മുറിയിലേക്ക് ഓടി. എന്ത് ചെയ്യണം എന്ന് അറിയാതെ ഞാനവിടെ ഇരുന്നു.
മൂന്നാർ ടിപ്പ് അവിടെ അവസാനിച്ചു. തിരിച്ചെത്തിയതിന് ശേഷം സ്വാതി വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ച പോയി. ബാംഗ്ലൂരിൽ തന്നെ ഉള്ള ഒരു കോളേജിലേക്ക് ട്രാൻസ്ഫർ വാങ്ങിയെന്ന് പിന്നീടറിഞ്ഞു. രേണു ഒരിക്കലും എനിക്കാ തെറ്റിന് മാപ്പു തന്നില്ല. അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ ഞാനപ്പോഴും കൂട്ടുകാരിയുടെ ജീവിതം നശിപ്പിച്ചു കാട്ടാളനായിരുന്നു. ആ ക്ലാസ്സിൽ ഇരിക്കാൻ എനിക്കും ബുദ്ധിമുട്ടായി തുടങ്ങി. അപ്പോഴാണ് ഭാഗ്യത്തിന് ബ്രാഞ്ച് മാറാനുള്ള അപേക്ഷയിൽ എനിക്ക് നറുക്കു വീണത്. ഞാൻ ബയോടെക്സനോളജി വിട്ട കമ്പ്യൂട്ടറിലേക്ക് കൂടുമാറി.
സുനിൽ പക്ഷെ എന്നെ മനസ്സിലാക്കി. അവൻ ഒരിക്കലും അതിനേ കുറിച്ച പിന്നീടെന്നോട് സംസാരിച്ചിട്ടില്ല. കോളേജിലേയും മറ്റും കാര്യങ്ങളുമായി സ്വയം തിരക്കിലാഴ്ചത്തിക്കൊണ്ട് ഞാൻ വളരെ പെട്ടെന്ന് തന്നെ ആ കറുത്ത അധ്യായത്തിൽ നിന്നും എന്റെ മനസ്സ് പറിച്ചുമാറ്റാൻ ശ്രമിച്ചു. എങ്കിലും അത് എന്റെ മനസ്സിൽ എവിടേയോ ഒരു മുള്ളൂ പോലെ ഇടക്കിടെ കുത്തി നോവിച്ചു. പക്ഷെ കോളേജ് ജീവിതം ഏത് നോവുകളെയും ആഴ്ചത്തും വിധം വലിയൊരു കടലാണല്ലൊ. ആ തിരകൾ അതിനെ പതിയെ പതിയെ മായ്ക്കച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.
അതിനിടയിൽ സുനിലും ഞാനും വിനീത-മിനി കിടപ്പറ രംഗം സീഡിയിൽ ആക്കുന്നതിനെ പറ്റി ആലോചന തുടങ്ങി. വെള്ളിയാഴ്ചച്ച കുറച്ച് നേരത്തെ ഇറങ്ങി ഞങ്ങൾ അവന്റെ വീട്ടിൽ പോയി ലാപ്ടോപ്പ എടുത്ത് കുറച്ച പരീക്ഷിച്ചു. അവൻ പുതുതായി വാങ്ങിയ വെബ്ക്യാമും മൈക്കും എന്നെ കാണിച്ചു. വോയ്മസ് ചാറ്റ് ചെയ്യുന്നത് എങ്ങനെ എന്നും. “ഇത് രണ്ടും ബ്ലൂട്ടൂത്ത് ഉപയോഗിക്കുന്നത് കൊണ്ട് എത്ര ദൂരെ വെണമെങ്കിലും വെക്കാം. ഒരു ബ്ലൂട്ടുത്ത് – യു.എസ്.ബീ അഡാപ്റ്റർ ഘടിപ്പിച്ചാൽ മാത്രം മതി” സുനിൽ ഓരോന്നും കാണിച്ച എന്നോട് പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു “പക്ഷെ ഇതെല്ലം ഉണ്ടായാലും സ്ക്രീൻ കാണണമെങ്കിലോ ടൈപ്പ് ചെയ്യണമെങ്കിലോ ഇങ്ങോട്ട തന്നെ വരണ്ടേ? ഞാൻ ചോദിച്ചു “മ്മം. അത് ശരിയാ.. പക്ഷെ ഈ വെബ്ക്യാമും മൈക്കും കൊണ്ട് നിനക്ക് വീട് മുഴുവൻ കറങ്ങാം. നേരിട്ട സംസാരിക്കുകയല്ലെ. പിന്നെ എന്താണ് ടൈപ്പ് ചെയ്യൻ ഉള്ളത്. സ്കീനിൻ അടുത്തിരുന്നാൽ വീഡിയോ കോൺഫറൻസ് പോലെ നേരിട്ട് കാണാം.
