ഒരു ഭാഗം വൃത്തിയാക്കി കഴിയുമ്പോൾ അവിടെ പുതിയ എന്തെങ്കിലും മേടിച്ചിടുകയോ, മാറ്റിയിടുകയോ ചെയ്യുന്നതായിരിക്കും അടുത്ത പണി. ഇതിനിടയിൽ സ്തനങ്ങളാലുള്ള തലോടൽ പല തവണ ലഭിക്കുന്നത് മാത്രമാണ് ഏക ആശ്വാസം. അതോർത്ത് ഉച്ചയ്ക്ക് തന്നെ ഒരു വാണവും ശ്യാം അടിക്കുന്നതും പതിവാണ്.
ഇത്തവണ ഗോപിക മുതിർന്നതിനാൽ അവളെ കൂടി പലതിനും കൂട്ടാം. പക്ഷേ ‘കില്ലാഡി’ അതിന് വില്ലിങ്ങാകുമോ എന്നതാണ് സംശയം. ‘പണിയാ കള്ളി’ യാണ്. തീറ്റയും ഉറക്കവും ആണ് മെയിൻ ഹോബി.
ശ്യാം: എന്താ അമ്മായി പ്ലാൻ ചെയ്ത പരിപാടി? (അടുക്കളവശത്ത് ചെന്നപ്പോൾ ശ്യാം അമ്മായിയോട് ചോദിച്ചു.)
അമ്മായി: ഒന്നുമില്ലെടാ, എൻ്റെ കോവലിന് ഒരു പന്തലിടണം, പിന്നെ അല്ലറ ചില്ലറ പണികൾ.
ശ്യാം: അത് ചെയ്യാം, കയറൊക്കെ ഉണ്ടോ?
അമ്മായി: വാങ്ങണം, പിന്നെ നീ തന്നെ ചെയ്യേണ്ട; മീനക്ഷിയെ കൂടി കൂട്ടിക്കോ.
മീനക്ഷി 36 വയസുള്ള ജോലിക്കാരിയാണ്. പല വീടുകളിൽ പണിയും. പേരുപോലെ മനോഹരമല്ല രൂപവും ഭാവവും. അതിനാൽ ശ്യാം അധികം മൈൻഡ് ചെയ്യാറില്ലാ എന്ന്‌ മാത്രം.
മീനാക്ഷിക്ക് ശ്യാമിനെ വലിയ കാര്യമാണ്, ചെറുപ്പത്തിൽ എടുത്തുകൊണ്ട് നടന്ന കഥകളൊക്കെ പറയും.
അപ്പോഴാണ് ഗോപുവിൻ്റെ പിറുപിറുക്കൽ.
ഗോപിക: എനിക്കും ശ്യാമേട്ടനെക്കൊണ്ട് ഒരു ആവശ്യമുണ്ടായിരുന്നു.
“എന്തോന്നാണോ എന്തോ?” ശ്യാം മനസിൽ പറഞ്ഞു, ചോദ്യഭാവത്തിൽ ഗോപുവിനെ നോക്കി.
ഗോപിക: ഓ, ഒന്നുമില്ല, ചെറിയ ഒരു ജോലിയാ.
ശ്യാം: ഉം?
ഗോപിക: എൻ്റെ മുറിയിൽ കുറച്ച് പോസ്റ്റർ ഒട്ടിച്ചു തരണം.
ശ്യാം: എന്താ വല്ല ഇലക്ഷനും നിൽക്കുന്നുണ്ടോ?
ഗോപിക: പോ..ടാ.. (അവൾ അമ്മായി കേൾക്കാതെ പെറുക്കി പെറുക്കി ശ്യാമിനെ വിളിച്ചു.)
ശ്യാം: അമ്മായീ.. (ശ്യാം നീട്ടിവിളിച്ചു.)
ഗോപിക: അയ്യോ, പറയല്ലേ, ചുമ്മാ..ചുമ്മാ തമാശ.
അമ്മായി: എന്താടാ? (അകത്തേയ്ക്ക് പോയ അമ്മായി അടുക്കളവശത്ത് വീണ്ടും പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.)
ശ്യാം: അല്ല, കോവലിന് വൈകിട്ട് പന്തലിടാം, ഇപ്പോൾ അവിടെ നല്ല വെയിലാണ്. ഗോപുവിൻ്റെ മുറിയിൽ എന്തോ ഒട്ടിക്കാനുണ്ടെന്ന്‌.
അമ്മായി: വൈകിട്ട് മീനക്ഷി പണി കഴിഞ്ഞ് പോകും, ഇവൾ നിനക്ക് കൂട്ട് നിൽക്കുമോ?
ശ്യാം: നിക്കുമോടീ?
ഗോപിക: ആം, മണ്ണൊന്നും വാരൻ എന്നെ കിട്ടില്ല. വേണേൽ കയറെടുത്തു തരാം.
ശ്യാം: ങാ, ഇവളുമതി അമ്മായി, പെണ്ണ് പണിയെടുത്ത് പഠിക്കട്ടെ.
അമ്മായി: അത് നേരാ, അനങ്ങാതിരുന്ന്‌ പെണ്ണിനോട് ഇപ്പോൾ എന്ത് പണി പറഞ്ഞാലും അമ്മ ചെറുപ്പത്തിൽ ഇത് ചെയ്തിട്ടുണ്ടോ എന്ന ചോദ്യവുമായി വരും. അതിരിക്കട്ടെ, എന്തോന്നാ ഒട്ടിക്കാനുള്ളത്? ഭിത്തി മുഴുവൻ വൃത്തികേടാക്കിയാൽ തല്ല് മേടിക്കും.
ഗോപിക: ഓ, പിന്നെ.
മുകളിലെ മുറിയിലേയ്ക്ക് പോകുമ്പോൾ ഗോപു പറഞ്ഞു, “എൻ്റെ ഇഷ്ടപ്പെട്ട നടൻമ്മാരുടെ പടമാണ്.”
ശ്യാം: ശ്ശെ, ഞാൻ കരുതി ഇന്ത്യയുടെ മാപ്പ് വല്ലതും ആയിരിക്കും എന്ന്‌.
ഗോപിക: പിന്നെ.
അരവിന്ദ് സ്വാമിയുടെ ഫോട്ടോ മാത്രം ഇന്ന്‌ ഓർമ്മയുണ്ട്, മറ്റ് ആരുടെ ഒക്കെയോ പടങ്ങൾ അവൾ പറഞ്ഞതു പോലെ ഒട്ടിച്ചു. (അന്ന്‌ 5 രൂപായ്ക്ക് വഴിയിൽ നിരവധി പോസ്റ്ററുകൾ വിൽക്കാൻ വച്ചിരിക്കുന്നത് ഓർക്കുക. ഇന്ന്‌ ആ ബിസ്നെസ് അന്യം നിന്നു പോയി എന്നു തോന്നുന്നു.)
കൈ എടുത്ത് പൊക്കി ഒട്ടിക്കേണ്ടിടം കാണിക്കുമ്പോളും, പോസ്റ്റർ എടുത്ത് തരുമ്പോഴും അവളുടെ ടോപ്പിൻ്റെ കഴുത്തിനിടയിലൂടെ മുലകളിലേയ്ക്കും, കൈകൾക്കിടയിലൂടെ കക്ഷത്തിലേയ്ക്കും ഒരു മറയും ഇല്ലാതെ ശ്യാം നോക്കി. അവന് പേടി മാറിയിരുന്നു. സിനിമ കാണലും, തലോടലും, സ്വയംഭോഗവും, ഇന്ന്‌ രാവിലെ പോകേണ്ട എന്ന നിർബന്ധവും ആയപ്പോൾ അവൾക്ക് തന്നോട് താൽപ്പര്യം ഉണ്ട് എന്നത് ശ്യാമിന് ഉറപ്പായിരുന്നു.
സാമാന്യത്തിലധികം മുഴുപ്പുള്ള നിറഞ്ഞ മുലകൾ മേശയിൽ കയറി പോസ്റ്റർ ഒട്ടിക്കുമ്പോൾ ടീ-ഷർട്ടിനിടയിലൂടെ ശ്യാമിന് മുക്കാലും കാണാൻ സാധിക്കും, പക്ഷേ അവൾ അത് ഒളിക്കാൻ ശ്രമിക്കാതായപ്പോൾ ശ്യാമിന് ഉറപ്പായി പെണ്ണ് എക്പോസ് ചെയ്യാൻ തന്നെ തീരുമാനിച്ചാണ് ഈ പോസ്റ്റർ ഒട്ടിക്കൽ എടുത്തിട്ടത് എന്ന്‌.
ശ്യാം: അല്ല, എന്തിനാ ഇതൊക്കെ ഈ മുറിയിൽ ഒട്ടിക്കുന്നത്?
ഗോപിക: എനിക്ക് കാണാൻ.
ശ്യാം: കണ്ടിട്ട്?
ഗോപിക: കണ്ടിട്ടെന്താ? ഒന്നുമില്ല.
ശ്യാം: വെറുതെ കിടന്ന്‌ ഉറങ്ങും? കണ്ടോണ്ട്?
ഗോപിക: ഞാൻ ലൈറ്റ് ഓഫ് ചെയ്താ ഉറങ്ങുന്നേ, പിന്നെങ്ങിനെ കാണും?
ശ്യാം: മനസിൽ കാണുമായിരിക്കും.
ഗോപിക: ഓ, അതൊന്നുമില്ല.
അത് പറയുമ്പോൾ അവളുടെ മുഖത്ത് ഒരു എതിർപ്പും, ലജ്ജയും!
താൻ മനസിൽ ഉദ്ദേശിക്കുന്നത് പെണ്ണ് പെട്ടെന്ന്‌ കണക്റ്റ് ചെയ്യുന്നുണ്ട് എന്നൊരു തോന്നൽ!
പിള്ളേര് കളിയൊക്കെ പുറംമോടിയാണെന്നും പെണ്ണിന് അടികളികളും, കോഡുകളും പെട്ടെന്ന്‌ മനസിലാകുന്നുണ്ടെന്നും ശ്യാമിന് തോന്നി.
ശ്യാം: നിൻ്റെ കൂട്ടുകാരികളൊക്കെയും ഇതു പോലാണോ?
ഗോപിക: ചിലരൊക്കെ, എന്താ?
ശ്യാം: അല്ല, എല്ലാം ഈ സൈസ് സാധനങ്ങളാണോ എന്നറിയാനാണ്.
ഗോപിക: അറിഞ്ഞിട്ടോ?
ശ്യാം: ചുമ്മാ ഒരു രസം.
പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നതിനിടയിൽ ശ്യാം മേശയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി ഫാൻ ഇട്ടു.
ശ്യാം: ഹൊ, എന്തോരു ചൂട്.
ഗോപിക: അയ്യോ, എല്ലാം പറന്നു പോകുന്നു.
ശ്യാം: എങ്ങും പോകില്ല.
അതും പറഞ്ഞ് ശ്യാം അടുത്തിരുന്ന ഒരു ബുക്കെടുത്ത് പോസ്റ്ററിൻ്റെ മുകളിലേയ്ക്ക് വച്ചു. അതേ സമയം തന്നെ അവൾ കൈകൾകൊണ്ട് പറന്നു പോകാൻ തുടങ്ങിയ പോസ്റ്ററുകൾ അമർത്തിപ്പിടിച്ചു. ഈ സമയം ടീ ഷർട്ടിൻ്റെ കഴുത്ത് ഭാഗം ഒരു വശത്തേയ്ക്ക് ഊർന്ന്‌ അവളുടെ ബ്രായുടെ വള്ളി പുറത്ത് കണ്ടു.
അവൻ അതിലേയ്ക്ക് സൂക്ഷിച്ച് ഒന്ന്‌ നോക്കി. എന്നിട്ട് അർത്ഥഗർഭ്ഭമായി ഒരു ചെറിയ ചിരിചിരിച്ചു.
പുസ്തകത്തിൻ്റെ ഭാരംകൊണ്ട് പോസ്റ്റർ പറക്കില്ല എന്ന്‌ മനസിലായതിനാൽ അവൾ പതിയെ കൃത്രിമ പരിഭവത്തോടെ കഴുത്ത് ശരിയാക്കിയ ശേഷം ഒന്നു കൂടി കഴുത്തിലേയ്ക്ക് ചെരിഞ്ഞ് നോക്കി, സ്ട്രാപ്പ് കാണുന്നുണ്ടോ എന്നറിയാൻ. അതുകഴിഞ്ഞ്, “നീ അങ്ങിനിപ്പോൾ കാണേണ്ട” എന്ന ഭാവത്തിൽ അവനേയും ഒന്ന്‌ നോക്കി.
ശ്യാം: കുറച്ചുകൂടി ലൂസ് ടീഷർട്ടായിരുന്നെങ്കിൽ കുറച്ചുകൂടി നന്നായിരുന്നു.
അവൾ അത് കേൾക്കാത്ത ഭാവത്തിൽ, “ബാക്കി ഒട്ടിക്കുന്നില്ലേ?” എന്ന്‌ ചോദിച്ചു.
ശ്യാം: ഇനി നീ ഒട്ടിക്ക്.
ഗോപിക: അയ്യോ, എനിക്ക് മേശയിൽ കയറാൻ പേടിയാ.
ശ്യാം: പിന്നെ പേടി, വെറുതെ കൊഞ്ചല്ലേ. ദാ, ഈ കസേരയിൽ ചവിട്ടി മേശയിൽ കയറ്. ഞാൻ പിടിച്ചോളാം.
ഗോപിക: ശ്ശൊ ശ്യാമേട്ടാ, എനിക്ക് വയ്യാ.
ശ്യാം: എന്നാൽ എനിക്കും വയ്യ.
അവൾ പിണങ്ങി.
ശ്യാം: ങാ, എന്നാൽ ഒട്ടിക്കാം, എടുത്തു താ.
