കൈലിരുന്ന ടിക്കറ്റിൽ കണ്ണ് പരതിക്കൊണ്ടയാൾ അതു ഗോപുവിന് നേരെ നീട്ടിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു.. “കുഞ്ഞേ ഈ ടിക്കറ്റ് ഒന്ന് നോക്കിയേച്ചും ഈ സീറ്റ്‌ എവിടാന്നൊന്ന് പറഞ്ഞെ..”
കഷണ്ടി കേറിയ തല, ഉള്ള മുടിയും നരച്ചു.. കട്ടിയുള്ള നരച്ച മീശ..സിനിമനാടൻ അലൻസിയറിനെ പോലെ ഒരമ്മാവൻ..
ഗോപു ടിക്കറ്റ് വാങ്ങി നോക്കി.. “അങ്കിളെ ഇത് തന്നെയാ നിങ്ങളുടെ സീറ്റ്‌..”
അശ്വതിയുടെ സീറ്റിനെതിരായിട്ടാണ് അയാളുടെ സീറ്റ്‌.. അവിടെ ഇരുന്ന ഗോപു എണിറ്റ് അശ്വതിയുടെ അരികിലിരുന്നു..
“ഹോ അത് സാരമില്ലടാ കൊച്ചനെ.. നീ അവിടിരുന്നോ.. ഇപ്പൊ സീസൺ അല്ലാത്തോണ്ട് വണ്ടി കാലിയാ”
ആ നടന്റെ അതേ സംസാര രീതിയും..
“അങ്കിൾ എങ്ങോട്ടാ?” ഗോപു തിരക്കി..
തന്റെ ട്രോളി ബാഗ് മുകളിലെ ബെർത്തിൽ വെക്കുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു അയാൾ.. “ഓഹ്ഹ് ഞാൻ ഷൊർണുർക്കാടാ.. മൂത്ത മോളെ അവിടാ കെട്ടിച്ചേക്കുന്നെ.. ഇവിടെ എളേ മോൻ നഴ്സിംഗ് പഠിക്കുന്നു.. സ്വന്തം നാടങ്ങ് ഇടുക്കിയാ…”
ഒരു ചോദ്യത്തിന് ഇത്രയധികം ഉത്തരം.. ആളൊരു വിടുവായനാണെന്ന് ഗോപുവിനും അശ്വതിക്കും മനസിലായി..
“അല്ല നിങ്ങളെങ്ങോട്ടാടാ ഉവ്വേ?” ലഗ്ഗേജ് ഒരുവിധം ഒതുക്കി അയാൾ സീറ്റിൽ
ഇരുന്നു ഒരു ബോട്ടിൽ വെള്ളം വായിലേക്ക് കമിഴ്ത്തി അയാൾ ചോദിച്ചു..
നല്ല മദ്യത്തിന്റെ മണമുണ്ടായാൾക്ക്.. എന്നാലും സാരമില്ല ഒരു മലയാളി അപ്പച്ചനല്ലേ നാടുവരെ സേഫ് ആയി നോക്കുമായിരിക്കും..
“ഓഹ്ഹ് ഞാനില്ല അങ്കിളേ, ഇവളും മോനും മാത്രമാ.. പട്ടാമ്പി ആണ് സ്ഥലം”
അപ്പോളാണ് അയാൾ പുറംതിരിഞ്ഞിരുന്നു കുഞ്ഞിന് മുലകൊടുക്കുന്ന അശ്വതിയെ ശ്രദ്ധിച്ചത്..
“ഹാ അത് എന്നാ കന്നംതിരിവാടാ കൊച്ചനെ.. ഈക്കൊച്ച്, കൈകുഞ്ഞിനേം കൊണ്ട് ഒറ്റക്കിത്ര ദൂരം പോണ്ടായോ?” അയാൾ ഒരു കാരണാവരെപ്പോലെ ദേഷ്യപ്പെട്ടു..
“അല്ലങ്കിളേ എനിക്ക് ലീവ് കിട്ടിയില്ല, ജോലി കളയാൻ പറ്റില്ലാലോ..”
“ഹാ അതും ശരിയാടാ മക്കളെ..” നെടുവീർപ്പോടെ അയാൾ അശ്വതിയെ നോക്കി ചോദിച്ചു “കുഞ്ഞിന്റെ പേരെന്ന മോളെ”
അവൾ ഇരുന്ന ഇരുപ്പിൽ തല അല്പം ചരിച്ചു അയാളെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു “നന്ദു”
അയാൾ ചിരിച്ചു.. കുശലങ്ങളും വിശേഷങ്ങളും സംസാരിച്ച് അയാളുമായി നല്ല അടുപ്പമായി.. അയാളുടെ പേര് സെബാസ്റ്റ്യൻ.. ഇടുക്കിയിൽ പശു, പന്നി ഫാം നടത്തുന്ന തനി നാടൻ അമ്മാവൻ.. 2 മക്കൾ.. ഭാര്യ മരിച്ചു..
ഇടക്ക് അയാൾക്ക്‌ ഫോൺ വന്നു “ഹലോ, ആരാ “.. ട്രെയിനിന്റെ ഹോർണിനേക്കാളും ഒച്ചയാണ് അയാൾക്ക്‌..
“ആ ജാൻസി ആന്നോ”.. മൊബൈൽ അല്പം അകത്തി അയാൾ അവരോടായി
“എന്റെ മോള് ജാൻസിയ”
വീണ്ടും ഫോണിൽ തുടർന്നു “ങ്ങാ എന്നതാടീ…. ഉവ്വ ട്രെയിനിൽ കേറി.. ഓഹ്ഹ് തെരക്കൊന്നുമില്ലെടി.. രാവിലെ എത്തും.. വേണ്ട വരണ്ട….
ങ്ങാ നാളെ കൊണ്ട് വരാൻ പറ.. ഞാൻ വന്നിട്ട് ചെയ്യാം.. ഓഹ്ഹ് ശരി ശരി .. ഇനി വിളിക്കണ്ട.. ഞാനങ്ങെത്തിക്കൊള്ളാം” അയാൾ ഫോൺ കട്ട്‌ ചെയ്തു..
“മോള് ജാൻസിയാ.. അവക്കട കെട്ട്യോനും കന്നാലി വളർത്തലാ.. അവരിപ്പോ 2 ജെഴ്‌സിയെ വാങ്ങി.. അതുങ്ങളെ ചവിട്ടിക്കാൻ നാളെ ആള് വരും.. ഇന്നത്തെ പിള്ളേർക്ക് ഇതുവല്ലോം അറിയാവോ.. ല്ലേ മോളെ..”
അയാൾ അശ്വതിയോടത് പറഞ്ഞു പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു..
അവൾ അല്പം ആസ്വസ്‌ഥയായി പുഞ്ചിരിച്ചു..
ഗോപു മനസ്സിൽ കരുതി “നല്ല ബെസ്റ്റ് കക്ഷിയോടാ ഇയാൾ ഇത് പറയുന്നത്”.. അവനും പുഞ്ചിരിച്ചു..
അല്പം ഒന്ന് പരിചയം ആയപ്പോളേക്കും അയാൾ ദ്വായർത്ഥ തരത്തിൽ സംസാരം തുടങ്ങി.. പിന്നെ ആ നാട്ടിലെ MM മണി ആശാൻ ഇങ്ങനെത്തന്നെ ആണല്ലോ എന്നോർത്ത് അവർ ആശ്വസിച്ചു..
അയാൾ തന്റെ വായിലേക്ക് വഴിയിൽ നിന്ന് വാങ്ങിയ പാൻ കുത്തികേറ്റി, ഒന്ന് വലിഞ്ഞെത്തി നോക്കി, വീണ്ടും അശ്വതിയോട് “കൊച്ചോറങ്ങിയോ മോളെ?”
ജനലിന് പുറത്തേക്കു നോക്കി എന്തോ ചിന്തിച്ചിരുന്ന അശ്വതി അപ്പോളാണ് നന്ദു
ഉറങ്ങിയത് ശ്രദ്ധിച്ചത്.. അവൻ ഉറങ്ങി വായിൽ നിന്നു മുലഞെട്ട് അയഞ്ഞു പുറത്തു വന്നു കിടക്കുന്നത് അപ്പോളാണ് അവൾ കണ്ടത്.. അയാളും അത് കണ്ടിട്ടാണ് പറഞ്ഞതെന്ന് അവൾക്കു മനസിലായി.. “ശ്ശോ..” അവൾ ലജ്ജിച്ചു അല്പം പരിഭ്രാമത്തോടെ മുല തിരികെ തന്റെ ബ്രേസിയറിനുള്ളിലേക്ക് തിരുകി കയറ്റി.. കുർത്തി മാറിന് മുകളിലേക്കു വലിച്ചു മറച്ചു..
ഒന്നും അറിയാത്ത പോലെ കുഞ്ഞിനെ വീണ്ടും തോളിൽ കിടത്തി, ചമ്രം പടിഞ്ഞിരുന്ന കാലുകൾ നിവർത്തി, വട്ടം തിരിഞ്ഞു സീറ്റിൽ നേരെ ഇരുന്നു..
“ആഹ് അവൻ ഉറങ്ങി” ഒരു കള്ളപുഞ്ചിരിയുടെ അവൾ പറഞ്ഞു..
അവൾ അല്പം റിലാക്സ് ആയ കണ്ട് അയാൾ തുടർന്നു..
“സാരമില്ല മോളെ, അങ്കിള് മോക്കട കൂടെ പട്ടാമ്പി വരെ വരാം.. ”
വെള്ളത്തിന്റെ പുറത്താണ് അയാളുടെ ഈ പ്രകടനം എന്ന് അവർക്ക് മനസിലായി..
അവൾ പുഞ്ചിരിച്ചു..
അപ്പോഴേക്കും സമയം 4.10 കഴിഞ്ഞു.. ട്രെയിൻ പോകാനുള്ള ഹോൺ മുഴങ്ങി..
അശ്വതിടെയും ഗോപുവിന്റേം മുഖം മങ്ങി.. അവളുടെ മടിയിൽ കിടന്നുറങ്ങുന്ന നന്ദുവിന് ഉമ്മ കൊടുത്ത് ഗോപു എണിറ്റു.. നന്ദൂനെ വീണ്ടും സീറ്റിൽ വിരിച്ച വിരിയിൽ കിടത്തി അവളും എണീറ്റു..
അവൻ അവളെ തടുത്തു.. “വേണ്ട.. സാരമില്ല.. ട്രെയിൻ എടുക്കാറായി.. നീ ഇടക്ക് വിളിക്കണം..” അവളുടെ തലയിൽ ഗോപു കൈയോടിച്ചു..
“ടാ കൊച്ചനേ നീ ഒന്നും പേടിക്കണ്ട.. ഇവളെ എന്റെ ജാൻസിയെപ്പോലെ ഞാൻ നോക്കിക്കോളാം” അവന്റെ വിഷമം കണ്ട് സെബാസ്റ്റ്യൻ അവനെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു..
അയാളുടെ ആ ആശ്വാസവാക്കു കേട്ട് ഗോപു മെല്ലെ ട്രെയിനിനു പുറത്തിറങ്ങി.. അപ്പോഴേക്ക് ട്രെയിൻ നീങ്ങി തുടങ്ങി..
അൽപ നേരത്തെ നിശബ്ദത.. കൈയിലിരിക്കുന്ന മൊബൈൽ ഫോണിൽ ചുരണ്ടി അയാൾ ഇരിക്കുന്നു.. കണ്ണാടി ഇറങ്ങി മൂക്കിൽ വന്നിരിക്കുന്നു ..
അശ്വതി മനസിലെ വിഷമം മാറ്റാൻ അയാളോട് അല്പം കുശലം പറയാണെന്ന പോലെ അയാളെ നോക്കി.. നടൻ അലെൻസിർ പോലെ തന്നെയാ..
“ന്താ മോളെ വിഷമമൊക്കെ മാറിയോ?” ഫോണിൽ നിന്ന് കണ്ണെടുത്തയാൾ അവളെ നോക്കി പല്ലിളിച്ചു പുഞ്ചിരിച്ചു..
അയാൾ ഫോൺ ഷർട്ടിന്റെ പോക്കറ്റിലിട്ടു.. “മോളെ കൊച്ചൻ ഉറങ്ങിയല്ലോ.. ഇങ്ങ് താ ഞാൻ കിടത്താം..”
“അയ്യോ വേണ്ട അങ്കിൾ” അവൾ സ്നേഹത്തോടെ എതിർത്തു..
“ഇങ്ങ് താ പെണ്ണേ, നീ അവിടെ നേരെ കാലും നീട്ടി ഇരുന്നോ.. അല്ലെങ്കി
കൊച്ചിന്റെ കാല് കടയും.. പെറ്റിട്ട് കുറച്ചല്ലേ ആയുള്ളൂ” അയാൾ തിരികെ കുറച്ച് അധികാരത്തോടെ സ്നേഹത്തിൽ ശകാരിച്ചു..
ആ ശകാരത്തിൽ അവൾ അല്പം പരിഭ്രമിച്ചു.. മോനെ അയാൾക്ക്‌ കൊടുത്തു.. അയാൾ മെല്ലെ അവനെ തോളിലിട്ട് എണിറ്റു.. മുകളിലെ ബർത്തിൽ അയാൾ കിടക്കാൻ വിരിച്ച ബ്ലാങ്കറ്റിൽ അവനെ കിടത്തി..
“അയ്യോ അങ്കിളേ മോനെ ഇടെ കിടത്താം.. അത് അങ്കിളിന് കിടക്കാൻ വിരിച്ച വിരി അല്ലേ”
