വരുന്നതു കണ്ടു…..ഇവിടെ രാമേട്ടനില്ലാന്നറിഞ്ഞിട്ടും ഈ. ആളുകളൊക്കെ… എന്തിനാ
അന്വേഷിച്ചു വരുന്നേ….?…’
‘ ആ… എനിക്കറിയത്തില്ല… അവരോടു ചോദിച്ചാലറിയാം…..’
എന്നേ തുറിച്ചൊന്നു നോക്കിയിട്ട് അവള്‍ തിരിഞ്ഞു നടക്കാനൊരുങ്ങി. പക്ഷേ വീണ്ടും
എന്നോടു ചോദിച്ചു.
‘ രാജാമണിയെന്താ ഇന്നു കോളേജില്‍ പോകാതിരുന്നത്…?….’
‘ രാവിലേ എഴുന്നേറ്റപ്പം മൊതലു ഭയങ്കര തലവേദന… ഇന്നലെ കെടന്നപ്പം പാതിരായും
കഴിഞ്ഞൊത്തിരിയായാരുന്നു…. അതോണ്ടാരിക്കും…’ ഞാന്‍ നെറ്റിയ്ക്കുകയ് വെച്ചു.
‘ പഠിക്കുവാരുന്നോ… എന്നിട്ട് രാത്രീ ചായിപ്പില്‍ ലൈറ്റു കണ്ടില്ലല്ലോ…..?…’ അവളുടെ ചോദ്യം.
‘ അപ്പോ…അഭീം….?..’
‘ ങാ…രാത്രീല് ദാഹിച്ചപ്പം വെള്ളം എടുക്കാന്‍ ഞാന്‍ അടുക്കളേ പോയാരുന്നു…. ഒരെടത്തും
ലൈറ്റില്ലാരുന്നു…’
‘ ഏയ്… രാമേട്ടന്റെ മുറീല്‍ ലൈറ്റു കണ്ടതു പോലെ എനിയ്ക്കുതോന്നി…. എളേമ്മേം
ഒറങ്ങിക്കാണത്തില്ല… അപ്പം ഇന്നലെ ഇവിടെ എല്ലാര്‍ക്കും ശിവരാത്രിയാരുന്നു…അല്ലേ….’ ഞാന്‍ ചിരിച്ചു.
‘ ആ.. എനിക്കറിയത്തില്ല….’
നീരസത്തോടെ പറഞ്ഞിട്ട് അവള്‍ പെട്ടെന്നു തിരിഞ്ഞു നടന്നു.
ഞാന്‍ അവിടെയിരുന്നു ചിന്തിച്ചു. എന്തൊക്കെയോ തിരിമറികള്‍ ഇവിടെയുണ്ട്. ഇനി അമ്മയും
മകളും കൊടുപ്പുകാരാണോ. എല്ലാം കൂടെ ഒത്തുകളിയാണോ. ഏയ് അല്ല, എങ്കില്‍ പിന്നെ
അഭിയെ കിട്ടാന്‍ വേണ്ടി രാരിച്ചന്‍ എളേമ്മക്ക് കൈക്കൂലി കൊടുക്കുമോ. ഏതായാലും
കോളേജില്‍ പോയേക്കാം. നമുക്കു നമ്മുടെ കാര്യം.
അപ്പോള്‍ വാതില്‍ക്കല്‍ അഭിരാമി. അവള്‍ ഒരു ഗ്ലാസില്‍ വെള്ളവും രണ്ടു ഗുളികകളും നീട്ടി.
‘ ഊം…?… ഇതെന്തോന്നാ…?’ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
‘ തലവേദനയെയ്ക്ക്ാള്ള ഗുളികയാ… കഴിച്ചിട്ട് കോളേജില്‍ പോകാന്‍ നോക്ക്… ഇല്ലേല്‍ അഛന്‍ എന്നോടായിരിക്കും ദേഷ്യപ്പെടുക….’
‘ ഓ… അഛന്‍ ദേഷ്യപ്പെടാന്‍… രാമേട്ടനോട് പറയാതിരുന്നാപ്പോരേ…’ ഞാന്‍ ഗുളികയും
വെള്ളവും വാങ്ങി കസേരയില്‍ വെച്ചു. അവള്‍ പോകാന്‍ തിരിഞ്ഞു.
ഞാന്‍ വിളിച്ചു.
‘ അഭീ….’ അവള്‍ തിരിഞ്ഞു നിന്നു ചോദ്യഭാവത്തില്‍ എന്നേ നോക്കി.
‘ ഞാന്‍ ഗുളികയും വെള്ളവും വാങ്ങി കസേരയില്‍ വെച്ചു. അവള്‍ പോകാന്‍ തിരിഞ്ഞു.
ഞാന്‍ വിളിച്ചു.
‘ അഭീ….’ അവള്‍ തിരിഞ്ഞു നിന്നു ചോദ്യഭാവത്തില്‍ എന്നേ നോക്കി.
‘ അഭിക്ക്… എന്നോട് എന്താ ഇത്ര ദേഷ്യം…..ഞാന്‍ വന്നത് ഇഷ്ടപ്പെട്ടില്ലെങ്കില്‍ ഞാന്‍ തിരിയെ പോയേക്കാം…. ഇവിടെ നിന്നു പഠിക്കാന്‍ രാമേട്ടന്‍ നിര്‍ബന്ധിച്ചപ്പോ… ഞാനൊത്തിരി സന്തോഷിച്ചു…. എളേമ്മ അരിശപ്പെട്ടാ…. മനസ്സിലാക്കാം…. നമ്മളു രണ്ടു പേരും കാണാന്‍ തൊടങ്ങിയത് ഇന്നലെയും ഇന്നൊന്നുമല്ലല്ലോ… അഭി ഒണ്ടല്ലോ പഴയ കളിക്കൂട്ടുകാരിയാണല്ലോ എന്നോര്‍ത്തപ്പം എനിക്കിവിടെ നില്‍ക്കാന്‍ താല്പര്യം തോന്നിപ്പോയി…. പേടിക്കണ്ട… പ്രേമമൊന്നുമല്ല…. കാരണം….. മീന്‍കാരീടെ മോന്…. ഗസറ്റഡുദ്യോഗസ്ഥന്റെ മോളോട് പ്രേമം എന്നാരെങ്കിലും കേട്ടാല്‍ എനിയ്ക്കുവട്ടാണെന്നേ പറയൂ… നമ്മളു നേരത്തേ കൂട്ടുകാരായിരുന്നു എന്നു മാത്രം ഓര്‍ത്താ മതി….. ‘
പറഞ്ഞു നിര്‍ത്തിയിട്ട് ഞാന്‍ അവളുടെ മുഖത്തേയ്ക്കുനോക്കി. അവള്‍ വെറുതേ വാതില്‍പ്പടിയില്‍ നോക്കി നില്‍ക്കുന്നു. ഞാന്‍ തുടര്‍ന്നു.
‘ അന്നത്തേ കുസൃതികള്‍ വല്ലതും അഭി ഇപ്പം ഓര്‍ക്കുന്നുോ… അവസാനം ഞാന്‍ ഇവിടെ
വന്നപ്പം…. അഭി ഇലുമ്പിപ്പുളി പറിക്കാന്‍ കേറിയതും… ചാടിയപ്പം പാവാട ഒടക്കിയതും…. അഭി നിന്ന ആ നില്‍പ്പും… എന്നിട്ട് അഭി എന്നോടു കരഞ്ഞു പറഞ്ഞു…. കണ്ടതൊന്നും ആരോടും പറയല്ലേന്ന്…. ഓര്‍ക്കുന്നൊോ….?…’
‘ രാജാമണി പറേന്നത്… അന്ന് എന്റെ… ഇച്ചീച്ചി കെന്നല്ലേ…’ അവള്‍ എന്നെ നോക്കാതെ
ചോദിച്ചു.
‘ അതേ… അതു തന്നേ…. ഞാന്‍ അത് ഇന്നലെ കണ്ട പോലെയാ ഇപ്പളും എന്റെ
മനസ്സില്…..അഭിയേയ്ക്ക്ാ…?…’
അവളുടെ മുഖം ചുവക്കുന്നതും നാണം കൊണ്ട് മുഖം കുനിയുന്നതും ചിരിച്ചുകൊോടിപ്പോകുന്നതും ഒക്കെ പ്രതീക്ഷിച്ചുകൊണ്ട് ഞാന്‍ ചോദിച്ചു. പക്ഷേ അവളുടെ മറുപടി എന്റെ എല്ലാ പ്രതീക്ഷകളും തകര്‍ത്തുകളഞ്ഞു.
‘ ഓ… ഞാനതന്നേ മറന്നു…. ഞാന്‍ ജനിച്ചപ്പളും മലക്കെടപ്പു കെടന്നപ്പളും ഒക്കെ എത്ര
പേരെന്റെ ഇച്ചീച്ചി കണ്ടു കാണും… അതൊക്കെ ഞാനെന്തിനാ ഓര്‍ക്കുന്നേ….അതു
ലോകത്തില്‍ പതിവൊള്ളതല്ലേ… രാജാമണി സമയം കളയാതെ പോകാന്‍ നോക്ക്… എനിക്ക് അടുക്കളേ പണിയൊണ്ട്… ഇല്ലെങ്കില്‍ എളേമ്മ വരുമ്പം ചീത്ത കിട്ടും….’
അവള്‍ തിരിഞ്ഞു നടന്നു.
എന്റെ എല്ലാ ഗമയും പോയി. അണ്ടിയല്ല, ഉണ്ടകളു വരേ കളഞ്ഞ അണ്ണാനെ പോലെ ഞാന്‍ തരിച്ചിരുന്നു പോയി. പ്രേമമില്ലെങ്കിലും ഒരു പഞ്ചാരപ്പരിപാടിയെങ്കിലും നടക്കുമെന്നു
പ്രതീക്ഷിച്ച എന്നേ അമ്പേ മണ്ട\ാക്കിക്കൊണ്ട് അവള്‍ ഞെളിഞ്ഞു നടന്നുകളഞ്ഞു. ഛെ,
വേണ്ടാരുന്നു. വന്ന കാര്യം നോക്കിയിട്ട് പോയാ മതിയാരുന്നു. ഇനി ഞാനെങ്ങനെ അവളുടെ
മുഖത്തു നോക്കും. മതി ഇവിടത്തെ പൊറുതി. ഇത്രയും കൊച്ചായിക്കൊണ്ട് അവളുടെ മുമ്പില്‍
ഇനി ഈ വീട്ടിലെനിയ്ക്കുകഴിയാന്‍ പറ്റത്തില്ല. നാളെ രാമേട്ടന്‍ വരുമ്പോള്‍ പറഞ്ഞിട്ട്
വീട്ടിലേയ്ക്കുതിരിച്ചു പോയേക്കാം. പുസ്തകങ്ങളുമെടുത്ത് ഞാന്‍ സ്ഥലം വിട്ടു.
അഭിരാമിയേ നേരിടാനുള്ള ചമ്മല്‍ കാരണം താമസിച്ചാണു തിരിച്ചു വന്നത്. വന്നപാടെ രണ്ടു
കുടങ്ങളുമെടുത്തുകൊണ്ട് കിണറ്റുകരയിലേയ്ക്കുപോയി. ഇരുട്ടുന്നതുവരേ വെള്ളം കോരി.
പെണ്ണുങ്ങള്‍ രണ്ടു പേരും നാമം ജപിക്കാന്‍ വരുന്നതിനുമുമ്പു തന്നേ ഞാന്‍ ചായിപ്പില്‍ കേറി.
അഛന്റെ ഫോട്ടോയെടുത്തു നമസ്‌കരിച്ചു. അമ്മയേ ഓര്‍ത്തു. പിന്നെ പുസ്തകമെടുത്തു
നിവര്‍ത്തു.
പെട്ടെന്ന് എളേമ്മ ചായിപ്പിലേയ്ക്കുകേറി വന്നു. ഞാന്‍ ബഹുമാനത്തോടെ എഴുന്നേറ്റു.
അവരുടെ മുഖം കടന്നല്‍ കുത്തിയതു പോലെ ദേഷ്യപ്പെട്ടിരുന്നു. ഞാനതു പ്രതീക്ഷിച്ചതായിരുന്നു. എങ്കിലും ഞാന്‍ പേടി അഭിനയിച്ചു. അവര്‍ സംയമനം പാലിച്ചിട്ടെന്ന വണ്ണം ചോദിച്ചു.
‘ രാജു ഇന്ന് കോളേജില്‍ പോയില്ലേ…?..’
‘ പോയി… പക്ഷേ…താമസിച്ചാ പോയത്… രാവിലേ മൊതലു ഭയങ്കര തലവേദനയാരുന്നു. ..
പിന്നെ അഭിരാമി രണ്ടു ഗുളിക തന്നു… അതു കഴിച്ചപ്പം ഇത്തിരി ആശ്വാസം തോന്നി…
അതോണ്ടു പോയി….. പിന്നെ തലവേദന വന്നില്ല… ‘ ഞാന്‍ കൊച്ചുകുട്ടിയേപ്പോലെ ഉരുവിട്ടു.
‘ അങ്ങനെ എന്തെങ്കിലും ഒെങ്കി… എന്നോടു പറയണം… ഇവിടെ അവളു തനിച്ചല്ലേ
ഒണ്ടാരുന്നൊള്ളു… വല്ലോരും അതെങ്ങാനും അറിഞ്ഞാ… അഭിമോള്‍ക്കാണേ കൊറച്ചില്… ‘
‘ അയ്യോ ഞാന്‍ നോക്കീട്ട് ചേച്ചിയേ കണ്ടില്ലാരുന്നു…. പിന്നെ ഞാന്‍ കെടക്കുവാരുന്നു…. തീരെ വയ്യാരുന്നു….’
