അവന്റെ നിഷ്കളങ്ക സംസാരം കേട്ട് പാപിയായ എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകി. ഇരുട്ടിന്റെ മറവിൽ അവൻ ഒന്നും കാണുന്നില്ലല്ലോ എന്ന ആശ്വാസം ആയിരുന്നു എനിക്ക്. ഒപ്പം തെല്ലൊരു ആശ്വാസത്തോടെ ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു , ഒളിഞ്ഞു നോക്കി ഓടി മറഞ്ഞ ആ കണ്ണുകൾ എന്റെ മകന്റെ ആയിരുന്നില്ല എന്നത്. ഇരുട്ടത്ത് കണ്ണുകൾ തുടച്ചു കൊണ്ട് ഞാൻ അവനോടായി പതിയെ പറഞ്ഞു ,
“വേഗം പോയി മേല് കഴുകി വാ .. എന്തെങ്കിലും കഴിക്കാൻ എടുത്ത് വെക്കാം ”
അമ്മയ്ക്ക് പിണക്കം ഒന്നുമില്ല എന്ന ആശ്വാസത്തോടെ അകത്തേക്ക് നടന്ന അനന്തുവിന് പിന്നാലെ സിറ്റ് ഔട്ടിലെ ലൈറ്റും തെളിയിച്ചു കൊണ്ട് ഞാനും അകത്തേക്ക്
നടന്നു .. പിൻ വിളി പോലെ ഒരു സ്കൂട്ടർ ശബ്ദം പെട്ടെന്ന് ഗേറ്റിൽ വന്ന് നിന്നു.
സുധാകരൻ ചേട്ടൻ ആയിരുന്നു അത്, എന്റെ ഉള്ളിൽ വീണ്ടും ഒരു ഞെട്ടൽ ഉണ്ടായി. ഒളിഞ്ഞു നോക്കിയ ആ കണ്ണുകളുടെ ഉടമ എന്ന് ഞാൻ സംശയിച്ച വ്യക്തികളിൽ ഒരാൾ … !!
“എന്താ സുമേ … നീ എന്നെ ആദ്യമായി കാണുന്ന പോലെ തുറിച്ചു നോക്കുന്നത് ”
പരു പരുത്ത ശബ്ദത്തിൽ ഉള്ള സുധാകരൻ ചേട്ടന്റെ ആ ചോദ്യം എന്നെ ചിന്തയിൽ നിന്നും ഉണർത്തി.
“ഹേയ് .. ഈ സമയത്ത് ചേട്ടൻ അങ്ങനെ വരാറില്ലല്ലോ അതു കൊണ്ടാണ് …. ചേച്ചി എവിടെ ?” ഒരു വിധത്തിൽ ഞാൻ പറഞ്ഞ് ഒപ്പിച്ചു.
എന്റെ മറുപടി കേട്ട് നിൽക്കുമ്പോഴും ആ മനുഷ്യന്റെ നോട്ടം നൈറ്റിക്ക് മുകളിൽ കൂടി ഉയർന്നു നിൽക്കുന്ന മുലകളിൽ ആയിരുന്നു. ഉള്ളിൽ കിടന്നിരുന്ന വെളുത്ത ബ്രായുടെ വള്ളി സ്ഥാനം തെറ്റി പുറത്തേക്ക് ചാടി കിടന്നിരുന്നു. പതിയെ അത് അകത്തേക്ക് വലിച്ചിട്ട് ഞാൻ പറഞ്ഞു,
“സുധാകരൻ ചേട്ടൻ വന്ന കാര്യം പറഞ്ഞില്ലല്ലോ …?”
“ഞാൻ ആ പയ്യനെ അന്വേഷിച്ചു വന്നതാണ്.. അവൻ എവിടെ ആ ശരത്ത് ?”
ശരത്ത് ….ആ പേര് കേൾക്കുന്നത് എനിക്കിപ്പോൾ പേടിയായി തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.
“ആറ് മണിയുടെ ഹർത്താൽ
സമയം കഴിഞ്ഞിട്ട് കോഴി കട തുറക്കണം എന്ന് ഞാൻ അവനോട് പ്രത്യേകം പറഞ്ഞിരുന്നതാണ് .. ഇപ്പൊ ദേ വന്നപ്പോൾ പൂട്ടിക്കിടക്കുന്നു ” അല്പം ദേഷ്യത്തോടെ സുധാകരൻ ചേട്ടൻ പറഞ്ഞു.
അതിന് മറുപടിയായി സിറ്റൗട്ടിൽ നിന്നു കൊണ്ട് തന്നെ ചായിപ്പിലേക്ക്‌ ഞാൻ എത്തി നോക്കി ,
“ചായിപ്പിൽ ലൈറ്റ് ഒന്നും കാണുന്നില്ല .. ശരത്ത് പുറത്ത് എവിടെയോ പോയേക്കുക ആണെന്ന് തോന്നുന്നു ” ഞാൻ പറഞ്ഞു.
“ഇങ്ങനെ ഉത്തരവാദിത്വം ഇല്ലാതായാൽ എന്താ ചെയ്യുക .. അവനെ ഞാൻ നാളെ പിടിച്ചോളാം ” പിന്നെയും എന്തൊക്കെയോ പിറു പിറുത്തു കൊണ്ട് ഗേറ്റ് ചാരി സ്കൂട്ടറും എടുത്തു കൊണ്ട് അയാൾ പോയി.
സത്യത്തിൽ ശ്വാസം അപ്പോഴാണ് ഒന്ന് നേരെ വീണത് , ഒളിഞ്ഞു നോക്കിയ ആ കണ്ണുകളുടെ ഉടമ സുധാകരൻ ചേട്ടൻ അല്ല എന്ന സത്യം ഞാൻ മനസ്സിലാക്കി , ആയിരുന്നുവെങ്കിൽ ഇപ്പോൾ എന്നോടുള്ള അയാളുടെ പെരുമാറ്റം ഇങ്ങനെ ആയിരിക്കില്ല.
പതിവു പോലെ രാത്രിയിൽ പ്രശാന്ത് ഏട്ടന്റെ കോൾ വന്നു .. തെല്ലൊരു കുറ്റ ബോധത്തോടെ ഞാൻ ഫോണെടുത്തു. കാര്യങ്ങൾ സംസാരിച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോഴേക്കും ഏട്ടന്റെ ശബ്ദം വല്ലാതെ പോലെ എനിക്ക് തോന്നി.
“എന്താ .. ശബ്ദം വല്ലാതെ
ഇരിക്കുന്നത് എന്തു പറ്റി ഏട്ടാ …?”
ആധി കലർന്ന എന്റെ ചോദ്യത്തിന് മറുപടിയായി ഏട്ടൻ പറഞ്ഞു ,
“ഹേയ് .. ഇന്ന് കാലത്ത് ഓഫീസിൽ പോകാനായി റോഡ് മുറിച്ച് കടക്കുമ്പോൾ ഒരു ആക്സിഡൻറ് ഉണ്ടായി , റോങ് സൈഡ് കയറി വന്ന ഒരു പിക്കപ്പ് വാൻ ചെറുതായി ഒന്ന് തട്ടി .. ഭാഗ്യത്തിന് കാര്യമായ കുഴപ്പം ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ല വലതു കൈക്ക് ചെറിയ പൊട്ടലുണ്ട് .. ഒരാഴ്ച റസ്റ്റ് എടുക്കണം എന്ന് ഡോക്ടർ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് ”
“അയ്യോ .. എന്നിട്ട് .. ഇപ്പോഴാ വിളിച്ചു പറയുന്നത് .. ” എന്റെ വാക്കുകൾ ഒരു കരച്ചിലായി മാറി.
“ഇതാ .. നിന്നോട് ഞാൻ ആദ്യം പറയാൻ മടിച്ചത് .. ഞാൻ പറഞ്ഞില്ലേ കാര്യമായിട്ടൊന്നുമില്ല ”
“എപ്പോഴാ ഏട്ടാ ഇത് പറ്റിയത് …?”
“നാട്ടിലെ ഒരു 12 മണി ആയി കാണും .. ഹാ പതിനഞ്ചു വർഷത്തെ ഗൾഫ് ജീവിതത്തിലെ ആദ്യത്തെ അനുഭവം ആണിത് ” ഒരു നെടു വീർപ്പോടെ പ്രശാന്ത് ഏട്ടൻ പറഞ്ഞു നിർത്തി.
ഒരു സത്യം ഞാൻ മനസ്സിലാക്കി , പ്രശാന്ത് ഏട്ടന് ആക്സിഡൻറ് ഉണ്ടായ ആ 12 മണി സമയത്ത് ആയിരുന്നു ശരത്ത് എന്നെ കടന്നു പിടിച്ചത് .. പിന്നീടുള്ള ഓരോ നിമിഷവും ഞാൻ സുഖം കൊണ്ട് പുളയുമ്പോൾ മറ്റൊരു രാജ്യത്ത് എന്റെ ഏട്ടൻ വേദന കൊണ്ട് കരയുക
ആയിരുന്നു.
ആഴക്കടലിൽ മീൻ തേടി പോകുന്ന മുക്കുവന്റെ ഭാര്യ പൂർണ്ണ പാതിവ്രത്യത്തോടെ തന്റെ ഭർത്താവിനായി കരയിൽ കാത്തിരിക്കുന്നതു പോലെ , ഞാനും പാതിവൃത്യം കാത്തു സൂക്ഷിച്ചിരുന്നു എങ്കിൽ എന്റെ ഏട്ടന് ഇങ്ങനെയൊരു അവസ്ഥ വരില്ലായിരുന്നു.
കോൾ ഡിസ്കണക്ട് ചെയ്ത് ബെഡിലേക്ക് വലിച്ചെറിഞ്ഞു കൊണ്ട് ഭിത്തിയിലേക്ക് തല ആഞ്ഞ് ആഞ്ഞ് ഇടിച്ചു കൊണ്ട് ഉറക്കെ നിലവിളിച്ചു ഞാൻ തളർന്നു വീണു. ഏതാനും നിമിഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം കണ്ണു തുറന്നപ്പോൾ സമയം രാത്രി 11 മണി കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു .. ശരത്തിനെ നേരിട്ട് കണ്ട് ഇന്ന് ആരംഭിച്ച ഈ ബന്ധം ഈ രാത്രിയിൽ തന്നെ എന്നെന്നേക്കുമായി അവസാനിപ്പിക്കണം എന്നെനിക്ക് തോന്നി. അപ്പുറത്തെ മുറിയിൽ അനന്തു ഉറങ്ങി എന്ന് ഉറപ്പു വരുത്തിയിട്ട്‌ മെയിൻ ഡോർ തുറന്ന് ഞാൻ പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങി.
ചായിപ്പിന്റെ വാതിൽ പുറത്ത് നിന്നും പൂട്ടിയിരിക്കുകയാണ്‌ .. ശരത്ത് ഇത് വരെ വന്നില്ലേ … ?
‘ഈ ചെറുക്കൻ ഇത് എവിടെ പോയി കിടക്കുകയാണ് … ‘
അപ്പോഴാണ് പാതി തുറന്നു കിടക്കുന്ന ഗേറ്റ് സുമ കാണുന്നത്.
“ഗേറ്റ് ഞാൻ അടച്ച് കുറ്റിയിട്ടതായിരുന്നല്ലോ .. ഇതും തുറന്നിട്ട്
ശരത്ത് എങ്ങോട്ടാണ് പോയേക്കുന്നത് ” സുമ സ്വയം പറഞ്ഞു.
ചെരുപ്പിടാത്ത കാലുകളോടെ സുമ ഗേറ്റ് ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു. തണുത്ത കാറ്റ് നന്നായി വീശുന്നുണ്ട് ,
‘ഇറച്ചി കോഴികൾ വിൽക്കപ്പെടും’
ഗേറ്റിനു ചേർന്ന് തൂക്കിയിട്ടിരിക്കുന്ന ബോർഡ് കാറ്റിൽ ശക്തമായി ആടി കളിക്കുന്നുണ്ട് .. ബോർഡ് തൂങ്ങി കിടക്കുന്ന ഇരുമ്പ് വളയം കാറ്റിൽ ആടിയുലമ്പോൾ വല്ലാതെ ശബ്ദമുണ്ടാക്കുന്നത് സുമയെ ചെറുതായി ഭയപ്പെടുത്തി. കരി നാഗത്തെ പോലെ വിജനമായ റോഡ് മുന്നിൽ പടർന്നു കിടക്കുകയാണ്. കണ്ണെത്തുന്ന റോഡിന്റെ ഇരു വശങ്ങളിലും ആളനക്കമില്ല , തെല്ലു അകലെയായി കത്തി നിൽക്കുന്ന സ്ട്രീറ്റ് ലൈറ്റ് വെളിച്ചം മാത്രം. നൈറ്റി മാത്രം ധരിച്ച് റോഡിലേക്ക് ഇത് വരെ പകൽ സമയത്ത് ഇറങ്ങിയിട്ടില്ല എന്ന കാര്യം സുമ ഓർത്തു. റോഡിന് എതിർ വശത്തായി കാണുന്ന റഷീദയുടെ വീട്ടിൽ , റൂമിൽ മാത്രം വെളിച്ചമുണ്ട്. റഷീദ് ഇതുവരെ ഉറങ്ങിയില്ലേ .. സാധാരണ രാത്രി 9 മണിക്ക് മുമ്പ് ലൈറ്റ് എല്ലാം അടച്ചു കിടക്കുന്നത് ആണല്ലോ , അവളുടെ മകൻ ഷാനവാസ് രാത്രിയിൽ എപ്പോഴെങ്കിലും ആകും വന്ന് കയറുക ആയതിനാൽ ഒരു താക്കോൽ അവന്റെ കൈയിൽ
ഉണ്ടാകും. അതുപയോഗിച്ച് ഡോർ തുറന്ന് ഡൈനിങ് ടേബിളിൽ അടച്ചു വച്ചിരിക്കുന്ന ആഹാരവും കഴിച്ച് അവൻ പോയി കിടന്നാൽ പിന്നെ എഴുന്നേൽക്കുന്നത് കാലത്ത് 10 മണിക്ക് ആയിരിക്കും. ഇയ്യിടെ ആയി കഞ്ചാവിന്റെ ഉപയോഗവും തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ട് അത്രേ.
