ആമിന അന്നേരം തന്റെ വിരലുകളുടെ വേഗം കൂട്ടി.. തമ്പുരാട്ടിയുടെ കുറുകൽ ഉയര്‍ന്നു..
“മോളൂട്ടി, ഒരു കാര്യം ചെയ്യ്‌… തമ്പുരാട്ടിക്ക് ഒന്ന് നക്കിതരൂ… എന്നാലെ ബാക്കി കഥ പറയാന്‍ ഒരു സുഖമുള്ളൂ..”
ആമിന അവരുടെ ചെപ്പിലെക്ക് മുഖമടുപ്പിച്ചു..കുഴച്ചക്കയുടെ അതെ ഗന്ധം അവളെ പിന്നെയും വരവേറ്റു.. അവള്‍ നാക്ക്‌ നീട്ടി കന്ത് നക്കാന്‍ തുടങ്ങി.. ചുണ്ടുകള്‍ കൊണ്ടവ ഉറിഞ്ചാനും….അതിനിടെ പിന്നെയും തമ്പുരാട്ടി തന്റെ കഥ തുടര്‍ന്നു….
“പക്ഷെ അന്നത്തെ ആ ചടങ്ങ് ഇടയ്ക്ക് വച്ച് മുടങ്ങിയിരുന്നെങ്കിലും, ഏട്ടന്‍ അതിനിടെ തന്നെ എന്റെ കന്യാ ചര്‍മ്മം ഭേദിച്ച രക്തം ആ ഹോമാകുണ്ഠത്തിലേക്ക് പകർന്നിരുന്നു…. അതിനാല്‍ തന്നെ ആ കര്മ്മത്തിന്റെ ഫലം പാഴായുമില്ല….ആ കര്മ്മത്തിന്റെ ഗുണം തന്റെ കന്യകാത്വം ചാത്തനു അര്‍പ്പിച്ച പെണ്‍കുട്ടിക്ക് കൂടി ലഭിക്കും…അതിന്റെ ഗുണം ഞാന്‍ ഇപ്പോഴും അനുഭവിക്കുന്നുണ്ട്… മോളൂട്ടി എന്നെ കണ്ടാല്‍ ഇപ്പൊ എത്ര വയസ്സ് പറയും??”
“നാല്പത്, ഏറിയാല്‍ നാല്‍പത്തഞ്ച്…”
“ഹഹ… നാല്പതോ…നാല്പതൊക്കെ കഴിഞ്ഞു വർഷം എത്രയായെന്നാ മോളൂട്ടിടെ വിചാരം.. ഇപ്പൊ ശരിക്കും പറഞ്ഞാല്‍ അറുപത് കഴിഞ്ഞു.. കൃത്യമായി പറഞ്ഞാ അറുപത്തിയെട്ട്..”
“അത് വെറുതെ…”
“വേറുതെയല്ല കുട്ടീ.. അതാണ്‌ സത്യം…”
തമ്പുരാട്ടിക്ക് അറുപതിനു മുകളില്‍ പ്രായമുണ്ടെന്നു കേട്ട ആമിനയ്ക്ക് വിശ്വസിക്കാനായില്ല..
ഉടാവു തട്ടാത്ത ശരീരവും, തന്നെക്കാളേറെ ശാലീനതയും.. തമ്പുരാട്ടി കള്ളം പറയുകയാണെന്ന് വരെ ആമിനയ്ക്ക് തോന്നി..
“മോളൂട്ടി എന്താ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കുന്നത്.. ഞാന്‍ കള്ളം പറയുകയൊന്നുമല്ല…. അന്നത്തെ ആ കര്മ്മത്തിന്റെ ഫലമാണിത് കുട്ടീ, ഒട്ടൊന്നും ചോരാത്ത ഈ യൗവനവും, ജരാനരകള്‍ ബാധിക്കാത്ത ശരീരവും, പിന്നെ ഈ അടങ്ങാത്ത കാമോത്സുകതയും..”
ആമിന അവരെ വീണ്ടും വിശ്വസിക്കാത്തവണ്ണം നോക്കി.. ശരിയാണ്.. തമ്പുരാട്ടിയുടെ ഒരു മുടിയിഴ പോലും നരച്ചിട്ടില്ല.. തൊലി ചുളിഞ്ഞിട്ടുമില്ല…
തമ്പുരാട്ടി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പിന്നെയും തുടര്‍ന്നു..
“രാത്രിയുടെ രണ്ടാം യാമത്തില്‍, യോനിയിലും ഗുദത്തിലും ഓരോ ലിംഗാര്‍ച്ചന നടത്തുന്ന വേളയില്‍ താന്ത്രിക വിദ്യ അനുഷ്ടിച്ചാല്‍ പിന്നെയുമീ യൌവനം നില നിന്ന് പോവും… അങ്ങനെ ഒരു ഒരു കര്‍മ്മം ഞാൻ ഇടയ്ക്ക് അനുഷ്ഠിക്കാറുണ്ട്… ഈയടുത്ത് നിന്‍റെ ചടങ്ങിനിടെ ഞാനും അനുഷ്ടിച്ചിരുന്നു.. അതാണ്‌ അന്നു നീ കണ്ടത്….”
“അപ്പൊ അന്നു തമ്പുരാട്ടി ആ മകുടിയെടുത്ത് ഊതിയതോ??”
“അത് മറ്റൊരു ചടങ്ങാണ്.. നാഗങ്ങള്‍ കാമത്തിന്റെ കൂടി പ്രതീകമാണ്… നാഗങ്ങള്‍ക്ക് നൂറും പാലും കൊടുക്കുന്ന മകര മാസങ്ങളില്‍ മുടിയഴിച്ചിട്ട് കർമ്മങ്ങല്‍ക്കിടെ നാഗങ്ങളെ ക്ഷണിച്ചാല്‍ നമുക്ക് അതീവ ആജ്ഞാ ശക്തി ലഭിക്കും…”
“എന്ന് വച്ചാല്‍…???”
“എന്ന് വച്ചാല്‍ ഏതു ആണും എന്റെ വരുതിയില്‍ നില്‍ക്കും എന്നര്‍ത്ഥം.. ശങ്കരനും,വേലായുധനുമെല്ലാം എന്റെ ആജ്ഞകള്‍ അനുസരിക്കുന്നതും ഇവിടത്തെ ഏതു കര്‍മ്മത്തിനും സമയം തെറ്റാതെ എത്തുന്നതുമെല്ലാം ആ ആജ്ഞാ ശക്തിയുള്ളതു കൊണ്ടാണ്.. അത് കൊണ്ട് അവര്‍ ഇവിടെ നടക്കുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ അങ്ങാടിപ്പാട്ടാക്കുകയുമില്ല… ആമിനയ്ക്കും അവരെ വിശ്വസിക്കാം..”
അത് കേട്ടപ്പോള്‍ ആമിനയ്ക്കും ഒരു സമാധാനമായി…
“ഞാനും അത് ചിന്തിച്ചിരുന്നു തമ്പുരാട്ടി,, ഇവിടെ നടക്കുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ അവര്‍ പുറത്ത് പറയില്ലേ എന്ന്…”
തമ്പുരാട്ടി അന്നേരം ചിരിച്ചു..
“ഇനിയെന്താ മോളൂട്ടിക്ക്‌ അറിയാനുള്ളത്…??”
“ഇനിയോന്നുല്ലാ…”
“അങ്ങനെയാണെങ്കി മോളൂട്ടി ടെ ഈ കര്‍മ്മം ആദ്യം പൂര്‍ത്തിയാക്കുവാ..”
അവര്‍ ഉരുകി ഒലിക്കുന്ന സ്വന്തം അപ്പച്ചട്ടി നോക്കിയാണത് പറഞ്ഞത്…
ആമിന വീണ്ടും തമ്പുരാട്ടിയുടെ കവയ്ക്കിടയിലെക്ക് മുഖം പൂഴ്ത്തി.. വേവുന്ന അപ്പച്ചട്ടിയിലെക്ക് തന്റെ അരമാര്‍ന്ന നാവമര്‍ത്തി…
രണ്ട് ദിവസത്തെ ചടങ്ങുകള്‍ വീണ്ടും കടന്നു പോയി..
ഒടുക്കം ആ ദിവസമെത്തി.. തമ്പുരാട്ടിയും ഒടുങ്ങാത്ത ആകാംക്ഷയിലാണെന്നു തോന്നി…അവര്‍ പതിവില്ലാത്ത വണ്ണം നന്നായി ഉടുത്തൊരുങ്ങി.. അറയിലെ ആമാടപ്പെട്ടിയില്‍ നിന്നും ആഭരണങ്ങളും ചാര്‍ത്തി ഇരിപ്പായി..
“തമ്പുരാട്ടി.. ഏട്ടനെ കാണാനുള്ള സന്തോഷത്തിലാവുമല്ലേ…”
ആമിനയുടെ ആ ചോദ്യം തമ്പുരാട്ടിയെ വീണ്ടും പഴയ കാര്യങ്ങള്‍ ഓര്‍മ്മിപ്പിച്ചു..
അവര്‍ ആമിനയെ നോക്കി ചിരിച്ചുവെങ്കിലും ആ മുഖത്ത് നിഴലിക്കുന്ന നിരാശയും സങ്കടവും മറ്റാരെക്കാളും നന്നായി ആമിന തിരിച്ചറിഞ്ഞു..
“എന്ത് പറ്റി തമ്പുരാട്ടി, മുഖം വല്ലാതായി..??”
“അത് ഒന്നുല്ല, ഞാന്‍ ആലോചിക്ക്യായിരുന്നു… എട്ടനെങ്ങാനും ഇന്ന് വന്നില്ലെങ്കിലോ എന്ന്..അന്ന്‍ ഈ പടി ഇറങ്ങുമ്പോള്‍, തന്നെ ഭ്രഷ്ട് കല്‍പ്പിച്ച ഈ തറവാടിനെ ശപിച്ചാ ഏട്ടന്‍ നടന്നകന്നത്.. ഒരുപക്ഷെ വന്നില്ലെങ്കിലോ എന്നൊരു തോന്നല്‍..”
“വരാതിരിക്കുമോ… തമ്പുരാട്ട്ടി വിളിച്ചാല്‍ വരാതിരിക്കുമോ..??”
“അറിയില്ല മോളൂട്ടി… അച്ഛന്‍ മരിച്ചപ്പോ പോലും ഈ വഴി വരണുണ്ടായില്ല… ഒരു പക്ഷെ ഇത്രകാലം ഞാന്‍ എന്റെ ഈ യൌവനം കാത്തുവയ്ക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചതും തുടര്‍ച്ചയായി അമാവാസികളില്‍ ഹോമങ്ങളില്‍ ഏര്‍പ്പെട്ടതും എല്ലാം എന്റെ എട്ടന് വേണ്ടിയായിരുന്നു.. കേവലം ഒരു സ്ത്രീയായി,പൂര്‍ണ മനസ്സാലെ എന്റെ എട്ടന് കീഴടങ്ങാന്‍… ആ കാമത്തിന് മുന്നില്‍ ശിരസ്സ്‌ താഴ്ത്താന്‍.. ആ നെഞ്ചില്‍ കിടന്ന്‍ കുറുകാന്‍… ഇന്നും വന്നില്ലെങ്കില്‍ ഈ ലക്ഷ്മി ഒന്നുറപ്പിച്ചിട്ടുന്ദ്.. ഇനി എട്ടന് വേണ്ടി കാക്കാതെ ഞാന്‍ എന്നെ കാലത്തിനു വിട്ടു കൊടുക്കും.. ജരാനരകള്‍ എറ്റു വാങ്ങി ഒരു സാധാരണ മനുഷ്യ സ്ത്രീയെപ്പോലെ മരണത്തിനു കീഴടങ്ങും…”
അത് പറയുമ്പോള്‍ തമ്പുരാട്ടിയുടെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പിയിരുന്നു…
“അദ്ദേഹം തീര്‍ച്ചയായും വരും തമ്പുരാട്ടി… തമ്പുരാട്ടി മനസ്സ് കൊണ്ട് ഇങ്ങനെ കേണു വിളിക്കുമ്പോ ഇനി വരാതിരിക്കാന്‍ അദ്ദേഹത്തിനാവില്ല..”
ആമിന ,തമ്പുരാട്ടിയുടെ കണ്ണുനീര്‍ തുളുമ്പുന്ന മുഖം തന്റെ തോളിലേക്ക് ചായ്ച്ചു വച്ചു..
അന്ന്‍ പകല്‍ അയാള്‍ വരവുണ്ടായില്ല..
ഉച്ചയൂണും ഉണ്ടാക്കി ഏട്ടനെ കാത്തിരുന്ന തമ്പുരാട്ടി നെടുവീര്‍പ്പിട്ടു…
“ഒരു പക്ഷെ ഇനി വരവുണ്ടാവില്ല… എല്ലാം എന്റെ വിധിയാണ്…”
തമ്പുരാട്ടിയുടെ വിരഹത്തിനു സമാധാനം കൊടുക്കാന്‍ ആമിന വാക്കുക്കള്‍ക്കായി തിരഞ്ഞു….
നേരം സന്ധ്യയായി.. ഒടുക്കം സൂര്യന്‍ അസ്തമിച്ചു… കൂടെ തമ്പുരാട്ടിയുടെ പ്രതീക്ഷകളും.. കലങ്ങിയ കണ്ണുകള്‍ തുടച്ച് അവര്‍ ഉമ്മറത്ത് നിന്നും അകായിലെത്തി കട്ടിലില്‍ പോയി കിടപ്പായി…
